Meer software voor uw PDA

Ik heb een tijdje geleden een aantal (zeer) nuttige programma's voor uw PDA genoemd. Er zijn er nog veel meer, en daar noem ik er vandaag een paar van. Haal ze op op Pocket PC Freeware.

Voor de liefhebbers van adventure games (of role playing games) zijn er twee toppers voor de PDA:
- Transport Tycoon De Luxe, kortweg ttd, nu Open ttd. Daarvoor hebt u een aantal files van de voormalige commerciële versie nodig, maar die kunt u via Google wel vinden. Ik had ze tenminste binnen een paar minuten gevonden. Hiervoor is de beste downloadlocatie E soft. Een verwijzing naar een handleiding vindt u daar ook via twee muiskliks. De graphics zijn prachtig, maar de tekst is wat klein. Om te oefenen kunt u daaropm het programma ook op uw PC installeren (ook met toevoeging van die oude commerciële files).
- Een wat eenvoudiger layout heeft "Space Trader", maar ook dat met adventure game kunt u lang bezig zijn. Dat bevat een uitstekende help-functie.

- De grootste flop op dit gebied was voor mij helaas "Pocket Humanity". Een heel aardig concept, maar het programma ritselt van de bugs en is daarom vrijwel niet te gebruiken.

Dan zijn er nog enkele uiterst nuttige, bijna onmisbare, programma's. Ik noem WKtask, een uiterst handige 'task manager', waar u programma's ook werkelijk mee kunt afsluiten wanneer u op de daarvoor uit Windows bekende knop drukt, en tevens een handige opstarter voor programma's. Dan is er SP TimeSync, waarmee u de klok van uw PDA gelijk kunt zetten met een atoomklok.

Verder is er een zeer handige "today plugin" (TodayAgenda) die uw agenda, uw taken en de verjaardagen van uw contactpersonen tot 30 dagen vooruit op uw "vandaag" scherm kunt weergeven, in kleur en het lettertype zoals u dat wenst. Dat programma verving bij mij een drietal andere programma's.

Met vTap hebt u een programma dat video's opzoekt op het internet en ze feilloos weergeeft, desgewenst op het volledige scherm. Hoewel de meeste video's van YouTube afkomstig zijn, kunt u er ook de video's van bijvoorbeeld nieuwssites mee afzoeken. En als bonus kunt u er de Engelstalige versie van Wikipedia mee doorzoeken en bekijken. Een fantastisch programma!

Tenslotte (voor vandaag) is er nog een fraaie muziekspeler (GSPlayer), die niet alleen MP3 kan weergeven, maar (met plugins) ook MIDI en MWA. Voor mij is die MIDI speler een openbaring. Eerder had ik gelezen dat het afspelen van MIDI op een PDA technisch niet mogelijk is. Het kan dus blijkbaar wel.

Zoals gezegd vindt u al deze programma's op de in het begin van dit stukje genoemde site, door de plaatselijke zoekmachine even te gebruiken. Wanneer u deze programma's en die uit mijn vorige stukje (afhankelijk van uw persoonlijke smaak) installeert hebt u uw desktop of laptop bijna niet meer nodig!

Poirot

Ik ben een redelijk grote fan van Hercule Poirot. Ik heb een aantal boeken waar hij in voorkomt gelezen, en diverse (zeg maar vele) afleveringen van de gelijknamige tv-serie gezien. Wat mij erg aan deze fictieve speurder boeit is zijn methode van werken. Die wordt al in het eerste boek waar hij in voorkomt besproken:

Poirot stelt bij het betreden van de plaats van het misdrijf altijd eerst alle (beschikbare) feiten vast. Het feitencomplex wordt later eventueel nog aangevuld met gegevens uit interviews, maar hij houdt zich strikt aan vaststaande feiten.

Zodra hij een theorie ontwikkeld heeft, toetst hij die aan alle beschikbare feiten. Hij bouwt er pas op door wanneer de theorie ook klopt met al die feiten. Is er maar één feit dat niet in de theorie past, dan verwerpt hij de theorie en ontwikkelt noodgedwongen een nieuwe. Hij verdoezelt dus niet dat ene feit dat niet in zijn theorie past.

En dat is nu zijn sterke punt. Wanneer politie en justitie diezelfde methode zouden volgen, zouden justitiële dwalingen vrijwel uitgesloten zijn (behalve natuurlijk in gevallen waarin er maar erg weinig vaststaande feiten zijn). En met name de beruchte "tunnelvisie" wordt door de werkmethode van Poirot uitgesloten. In gevallen waarin politie of justitie in zo'n tunnelvisie terecht komen klopt de theorie niet met alle feiten.

Uit dit stukje kunt u zien dat een fictieve detective wel degelijk waardevolle tips voor zijn niet-fictieve collega's heeft.

Neem nu de zaak tegen Lucia de B. Ik heb geen oordeel over de inhoud van de zaak, omdat ik er te weinig van weet. Mevrouw de B kan heel goed de dader zijn. Maar na wat ik er in de pers over gelezen heb ben ik ervan overtuigd dat in die zaak de theorie ("Lucia de B. is de dader") niet aan alle feiten getoetst is.. Er is volgens mij hier en daar een vaststaand feit onder het tapijt terecht gekomen is.

Wanneer in die zaak de methode-Poirot toegepast werd (wat na de heropening ongetwijfeld zal gebeuren) was een heropening niet nodig geweest.

Ook in de Deventer moordzaak lijkt een tunnelvisie aanwezig geweest te zijn, zowel bij justitie als bij opinie-onderzoeker de Hond, die zonder zich te zeer überhaupt goed in de feiten te verdiepen een dader aanwijst.

Misschien zouden de werkjes van Agatha Christie wel verplichte kost op de politieschool moeten zijn!

Nog vuilere energie

De energiebedrijven, waar ik (lees mijn vorige stukje) toch al geen hoge pet van op heb, maken het nu nog bonter:

Enige tijd geleden is er op de tuinders uit het Westland aandrang uitgeoefend om apparatuur aan te schaffen waarmee een zekere recirculatie van energie kan plaatsvinden en waarbij dus (zeer schone) energie vrijkomt. Daar is op grote schaal door de sector gevolg aan gegeven: De tuinders hebben de apparatuur aangeschaft en verkopen de daarmee opgewekte energie aan hun energiebedrijf.

Maar de heren energieleveranciers hebben de tuinders nu laten weten dat zij de in hun bedrijven opgewekte energie niet meer willen kopen. Er zijn onlangs namelijk een paar kolencentrales op de Maasvlakte geopend, en die moeten ook draaien. Daarnaast hebben de heren geen behoefte meer aan (schone) energie van de tuinders.

Om bedrijfseconomische redenen geven de energiebedrijven dus de voorkeur aan de vuile energie boven schone energie. Schade voor de sector tuinbouw (afgezien van de aanschafkosten van apparatuur): € 60 miljoen per jaar! In tijden van nood leer je je vrienden kennen!

Het is te hopen dat de politiek zal ingrijpen.De tuinders hebben inmiddels een lobby gestart. Maar de betrouwbaarheid van de energiebedrijven komt weer eens in een fraai daglicht te staan.

Vuile energie

Er wordt de laatste tijd weer agressief reclame gemaakt voor 'groene energie' of 'schone energie'. De reclamejongens kunnen u uitleggen dat dat twee verschillende dingen zijn. Voor mij is het allebei één dubieuze pot nat. Leest u maar verder.

Essent spant op dit moment de kroon met het verspreiden van de grootste onzin op energie-gebied: Een paar keer per dag roepen ze door de radio dat ze koffieschillen verbranden, en dat dat 'groene' (of 'schone') energie oplevert.
Weliswaar komt er bij de verbranding van die schillen CO2 vrij, maar tijdens de groei van de plant heeft die plant ook CO2 opgenomen. De winning van energie uit koffieschillen is "dus" CO2-neutraal en "dus" schoon.

Dit is echt de grootste onzin die ik in jaren gehoord heb en het is eigenlijk gewoon bedrog. Ik noem een paar kleine puntjes van kritiek op deze reclame: De koffieschillen worden uit verre landen (waarschijnlijk Brazilië) naar Nederland getransporteerd. Komt daarbij geen CO2 bij vrij? En wat blijft er daarna nog over van de 'CO2-neutrale' winning van energie? En staat de hoeveelheid CO2 die vrijkomt bij de verbranding van koffieschillen in enige verhouding tot de door de planten opgenomen energie? En zo ja in welke verhouding?

Maar veel fundamenteler is het volgende punt van kritiek: Steenkool geldt algemeen als een 'vuile' brandstof. Maar steenkool is ontstaan uit (hoofdzakelijk) plantenresten. En die planten hebben toch ook CO2 opgenomen tijdens hun leven? OK, ik geef toe dat dat wat langer geleden is dan bij die koffieplanten, maar volgens de redenering van Essent is kolen-energie dan toch ook 'groene' of 'schone' energie?

Bah, wat een onzin toch. Koffieschillen verbranden is schoon, omdat de energie die destijds door de plant is opgenomen (en dus uit het milieu verdwenen was) weer in het milieu wordt terug gebracht. Wat is daar schoon aan? Besparing aan CO2 ongedaan maken?

Ik ben geen klant van Essent, maar mijn leverancier (Nuon) is niet veel beter. Daar kunnen ze er ook wat van: Herinnert u zich dat dat bedrijf tientallen miljoenen had geïnvesteerd in een voetbalclub die uiteindelijk failliet ging? De dik betaalde directeur van Nuon vond "niets mooier dan een goed draaiende voetbalcub" en stopte mijn goede geld dus in een failliete boedel.

Een week (ja, u leest het goed: één week) nadat dit bekend was geworden werd ik door Nuon opgebeld of ik geen groene energie van ze wilde afnemen. Het was wel wat duurder dan niet-groene energie, maar dan had je ook wat! Daar heb ik nou geen woorden voor. Commentaar overbodig.

Geef mij maar kernenergie ('rode energie'). Dat is pas echt schone energie, want er komt helemaal geen CO2 vrij bij de winning. Maar kernenergie willen ze me niet verkopen, omdat dat politiek zo gevoelig ligt. Waar moet het nu toch heen met de energie-branche?

Dierenpark met inheemse dieren

Onlangs ben ik in Bielefeld, in het Teutoburger Woud (in Duitsland ) geweest, en een van de aardigste attracties daar is het dierenpark. Dat is een dierenpark, waar je alleen inheemse dieren kunt zien, dus dieren die in dat gebied nog in het wild leven, of dieren die er niet zo lang geleden nog in het wild leefden.

Zo zie je er ratten en muizen, maar ook beren en allerlei soorten daar tussenin. Het park is ruim en diervriendelijk opgezet en (haast niet te geloven) gratis toegankelijk. Dat is nog eens een leuk en leerzaam initiatief van de locale overheid!
Je ziet er wilde zwijnen, allerlei soorten vogels (dat is nu weer niet zo diervriendelijk in die kooien), ezels, gemzen, herten, zilvervossen en noemt u maar op. Of weet u ook niet meer welke dieren in dit gebied van de wereld zouden moeten rondlopen?

Als ik nu weer lees dat men op de Veluwe op grote schaal wilde zwijnen wil gaan uitmoorden, en hoe enkele leden van de Engelse Koninklijke familie onlangs beschermde vogelsoorten stonden neer te knallen, moet er kennelijk nog heel wat gedaan worden aan het natuurbewustzijn van de gemiddelde Europeaan. Een inheems dierenpark is daarbij een mooi begin. Misschien een idee voor de Veluwe?

IMSLP (verdere ontwikkelingen)

Ik vind het volgen van de IMSLP-zaak zo de moeite waard, omdat daarin de principiële vraag aan de orde is hoever auteursrecht (of in het algemeen IE-rechten) geldt (gelden) over het internet. Universal Editions zegt: "de strengste wet die ergens ter wereld geldt, geldt over het internet". Maar IMSLP zegt: "de wet van het land waar de server staat geldt voor de betreffende website". De stellingen zijn duidelijk, nu even kijken waar de redelijkheid ligt.

Op het forum van IMSLP gaat de discussie onverminderd door. Een interessante, zeer recente, ontwikkeling is, dat Universal Editions (UE) nu deelneemt aan de discussie! Niet via hun advocaat (die eerder dreigbrieven aan IMSLP heeft geschreven), maar mensen uit de organisatie.

Ze zijn bij UE blijkbaar erg geschrokken van wat ze teweeg hebben gebracht. De hele muziekwereld valt nu over UE heen. En het zou me niet verbazen wanneer de ondoordachte zet van het (voorlopig?) om zeep helpen van IMSLP ten koste zal gaan van de business van UE. UE zegt nu (poeslief) dat het nooit hun bedoeling was om IMSLP uit de lucht te halen, maar ze zeggen niet (duidelijk) wat ze dan wel wilden. Althans ze noemen geen werkbare alternatieven.

UE beweert dat het de auteursrechten van de zielige nabestaanden van componisten als Bela Bartok in Oostenrijk moet beschermen. Maar dat doen ze door de commercieel interessante werken uit te geven en de minder lucratieve werken in hun kluizen op te bergen. Niet erg overtuigend dus. Daarentegen is een van de doelstellingen van IMSLP het toegankelijk maken van alle muziek (die vrij van auteursrechten is) via het internet. Commercieel aantrekkelijk of niet.

De heren van UE beweren verder dat zij nu eenmaal de Oostenrijkse auteursrechten moeten beschermen. Maar de manier waarop ze dat willen doen komt erop neer dat de strengste auteurswet ter wereld voor het hele internet zou moeten gelden. (Dit even afgezien van de onzinnige maatregel die ze voorstellen om internetgebruikers te filteren aan de hand van IP adressen. Dat is vanzelfsprekend onuitvoerbaar.)

Op het forum van IMSLP wordt nu onder meer als tegenargument gebruikt dat onder de taliban alle muziek in Afghanistan verboden was. Moeten dan, omdat je vanuit Afghanistan ook op het internet kunt komen, alle sites die met muziek te maken hebben (en daar hoort natuurlijk ook de site van Universal Editions bij!) verboden worden? Ik hoop het niet. Het kan toch niet zo zijn dat de strengste wet ter wereld op een bepaalde gebied over het hele internet moet gelden voor dat gebied?

De server van IMSLP staat in Canada. Bij alle bladmuziek waarop in Canada geen, maar elders nog wel auteursrechten bestaan, staat (stond) een waarschuwing. Net zoals die op de site van Gutenberg voor literatuur staat. Dat moet toch genoeg zijn? Wanneer een Oostenrijker in Canada bladmuziek koopt die daar vrij van auteursrecht is, maar in Oostenrijk nog niet, en hij neemt die mee naar huis, dan worden er toch geen auteursrechten geschonden? Maar wat is er dan anders aan wanneer die zelfde Oostenrijker in Canada bladmuziek binnenhaalt op zijn computer?

Het ziet ernaar uit dat Universal Editions het onderspit gaat delven. Want een steeds groter deel van de muziekminnende wereld gaat zich in de discussie mengen en kiest partij tegen UE. Een boycot van UE binnen die wereld lijkt mij al niet meer ondenkbaar. UE zou de zaak daarom beter nu kunnen oplossen door haar excuses openlijk aan te bieden en aan IMSLP een leuk bedrag te doneren om verder te gaan. Dat lijkt langzamerhand de beste oplossing voor beide partijen.

IMSLP uit de lucht (vervolg)

IMSLP kan nog wel wat extra steun gebruiken. En op hoe meer plaatsen op het internet, hoe beter. Wanneer u de brief die United Editions heeft geschreven bekijkt (dit is de link), kunt u zien hoe moeilijk, het is om de handschoen op te nemen tegen zo'n gigant, als het al mogelijk is.

Ze noemen een 'selectie' van componisten, waarvan ze van mening zijn dat ze de belangen behartigen, meer dan 50 jaar na hun overlijden. Ze suggereren daarmee dat er iets van de, in veel gevallen niet meer bestaande, auteursrechten terecht komt bij de nabestaanden, maar daar gaat het ze natuurlijk helemaal niet om. Het zijn geen filantropische instellingen.

Stel dat IMSLP de genoemde muziek verwijderd had, dan waren ze weer met een nieuwe selectie gekomen. Je kunt daar niet tegen op. Ze zijn pas tevreden wanneer je alles weghaalt. Want juist aan de muziek waar geen auteursrecht meer op rust (het leeuwendeel) verdienen ze geld.

Trucs om alsnog auteursrechten te innen voor bladmuziek die daar vrij van is zijn onder meer het plaatsen van een paar vingerzettinkjes. Dan wordt daar weer auteursrecht op geclaimd. Of ze gebruiken een iets afwijkende druk, waarvan ze dan stellen dat die auteursrechtelijk beschermd is.

Als particulier of als vrijwilligersorganisatie kun je een juridische strijd over dergelijke futiliteiten nooit winnen. Door het gebruik van vertragingstechnieken en alle beroepsmogelijkheden lopen de kosten van de procedures steeds verder op.

United Editions heeft zich van zijn lelijkste kant laten zien en ik zal dan ook geen producten van dit bedrijf afnemen. De jongeman die IMSLP heeft opgezet is (terecht) afgeschrikt door de hoge kosten van juridische procedures,. Maar daarmee is het punt waar het om gaat nog niet uitgevochten.

Kun je inderdaad auteursrechtelijke bescherming claimen voor materiaal dat in het land (Canada) waar de server van IMSLP staat niet meer bescherm is door auteursrechten? IMSLP had nota bene op alle pagina's waar elders nog auteursrechten bestonden een waarschuwing geplaatst!

Ik denk dat deze situatie te vergelijken is met die van Gutenberg. U weet wel, de organisatie die literatuur die vrij is van auteursrechten op het internet plaatst. Gutenberg plaatst literatuur die in de VS en Europa, waar ze servers heeft staan, nog beschermd is op haar Australische server (als daar geen auteursrecht meer bestaat). Daar heeft nog geen uitgever van boeken tegen geprotesteerd.

Het is te hopen, zoals ik in mijn vorige bericht al zei, dat er iemand is die het juridisch tegen UE wil opnemen. Een organisatie dus, met genoeg geld om een gelijkwaardige procespartij te kunnen zijn.

IMSLP uit de lucht

Ik heb eerder de site van IMSLP in dit blog genoemd. IMSLP is (of sinds vandaag was) een zeer grote site waar bladmuziek, waar naar de overtuiging van de beheerder van de site geen auteursrecht meer op rustte, gedownload kon worden.

De site is sinds vandaag uit de lucht. Een grote muziek-uitgever (Universal Editions; hierna ook UE) heeft de student die de site onderhield door een advocaat een dreigbrief laten schrijven dat hij ook muziek gepubliceerd had waar nog auteursrecht op rustte, dat in handen was van UE.

De student heeft natuurlijk geen geld om tegen een grote uitgever te gaan procederen, en omdat de brief niet specifiek genoeg was om precies na te gaan welke muziek eventueel verwijderd zou moeten worden heeft hij de hele site maar gesloten. Doodzonde.

Universal Editions (zie de website) is een bedrijf dat (onder meer) bladmuziek verkoopt. Aan de prijzen kan ik niet zien waar nog wel, en waar geen auteursrecht meer op rust. En dat is nu precies mijn bezwaar tegen veel uitgevers van bladmuziek. Het gaat naar mijn mening niet aan om bladmuziek tegen dezelfde hoge prijzen te verkopen, of daar nu auteursrecht op rust of niet.

Het is dus te hopen dat iemand bereid is het werk van IMSLP voort te zetten. Maar gezien de toon die UE in zijn brief gebruikt (zie het forum van IMSLP voor de tekst) zal er wel iemand met lef en met geld voor nodig zijn.

Toetsen van de piano

Zoals u weet (wanneer u ten minste een piano bezit) wordt er veel stof verzameld op en tussen de toetsen van een piano. Dat gebeurt in ieder geval wanneer u de klep open laat staan, maar de praktijk leert dat de meeste mensen dat doen. Dat staat ook veel leuker.

Ik ben onlangs eens naar de pianohandel gegaan om te vragen of ze daar zo'n handig 'lopertje' verkopen dat je op de toetsen kunt leggen. Grijnzend zei de handelaar dat hij die niet verkocht, maar dat ik er natuurlijk wel een zou krijgen wanneer ik een nieuwe piano zou kopen.

Aangezien dat bij mij in de verste verte niet aan de orde is, ben ik er eens over gaan denken of er zelf niets te maken viel. Meestal zijn die 'lopertjes' die je bij een nieuwe piano krijgt van vilt. Maar winkels waar ze een stuk vilt ter grootte van het toetsenbord van een piano verkopen zijn niet dik gezaaid. De fourniturenhandel is zelfs vrijwel geheel uit het straatbeeld verdwenen.

Ik heb de oplossing echter - bij toeval - toch gevonden. Hoe ik erop gekomen ben zal ik maar in het midden laten. Hier is de handleiding:

U gaat naar een van de filialen van Zeeman, en koopt daar voor € 1,29 een fleece sjaal. Die blijkt een formaat te hebben van 160 bij 30 cm (dat staat op het prijskaartje). Aangezien het toetsenbord van een piano (althans van de mijne) een afmeting heeft van 125 bij 15 cm, gaat u als volgt te werk: U vouwt de sjaal dubbel, en u knipt hem in de lengterichting door. U houdt dan twee stukken van 160 bij 15 cm over. Nu de lengte nog even netjes op maat knippen (ik wed dat die van u ook een toetsenbord heeft van 125 cm lang heeft) en klaar is Kees. Twee fraaie lopertjes voor de piano, samen voor € 1,29. Een op de piano en de andere als reserve, wanneer hij in de was is.

Of wanneer u ook een keyboard (of een elektronisch orgel, of een harmonium, of een elektrische piano) hebt knipt u het tweede lopertje op maat voor uw tweede toetsenbord.Veel knip-plezier!

Openbare repetitie

Een paar dagen geleden heb ik een openbare repetitie van het Residentieorkest bijgewoond. De dirigent was Christopher Hogwood. Het was kennelijk de eerste repetitie van het betreffende stuk, want de dirigent onderbrak het orkest erg vaak. De orkestleden schreven aantekening na aantekening in hun partituren.

Het is een interessante ervaring om zo'n groot dirigent aan het werk te zien. Ik heb jaren geleden ook eens zo'n openbare repetitie van hetzelfde orkest bijgewoond onder een andere dirigent, maar daar werd het betreffende stuk gewoon zonder onderbrekingen gespeeld. De ene dirigent is kennelijk de andere niet.

Onwillekeurig moest ik terugdenken aan een tv uitzending van een 'masterclass' voor dirigente, gegeven door de zeer grote Herbert von Karajan. Eerst zag je een jonge dirigent die erg zijn best deed, maar het stuk (een fragment uit "Till Eulenspiegel" van Richard Strauss) klonk gewoon nogal rommelig.

De grote meester zei dat het heel verdienstelijk was, maar hij voegde eraan toe "Maar waarom doet u het niet zo?" Von Karajan zei verder niets tegen het orkest, nam plaats voor datzelfde orkest, dirigeerde hetzelfde fragment dat een paar minuten eerder zo rommelig geklonken had, en onder zijn leiding klonk het perfect. Wat is dat toch? Is het alleen maar charisma? Die jonge dirigent was tenslotte ook afgestudeerd met goede resultaten.

Sindsdien weet ik wat Toscanini bedoelde toen hij zei "Er bestaat geen slechte orkesten, alleen slechte dirigenten". Von Karajan had dit voor mij in die tv uitzending overtuigd aangetoond. Hoe is het toch mogelijk dat een orkest binnen een paar minuten van matig tot perfect speelt! En bij de volgende cursist van de 'masterclass' weer matig.

Maar goed, terug naar ons eigen Residentieorkest. Ik kan iedereen aanraden om eens zo'n openbare repetitie (het heet officieel een 'lunchconcert') bij te wonen. Ze worden eens in de maand gehouden. U zult dan zien dat een (goede) dirigent dingen hoort die wij als middelmatig muzikaal geschoolden helemaal niet horen! En u zult dan ook zien dat een orkest door een goede dirigent tot grotere hoogten te brengen is.

Bourne

Niet zo lang geleden kwam de derde film over Jason Bourne in de Nederlandse bioscopen. Ik vind die films - hoewel spannend en goed gemaakt - nogal verwarrend en ben daarom de (gelijknamige) boeken waarop ze gebaseerd zijn gaan lezen. Het zijn drie boeken van Robert Ludlum, en na ruim de helft van het eerste boek verslonden te hebben moet ik zeggen dat de films nauwelijks meer dan de titel met de films gemeen hebben.

Ik kan to nogtoe alleen maar spreken over "The Bourne Identity", maar omdat ik gelezen heb dat de boeken in de tweede en derde film nog minder gevolgd worden dan in de eerste, zal dit zeker gelden voor alle drie de films.

En dat is jammer, want de boeken zijn minstens even spannend, maar geven de lezer met een zekere regelmaat wat extra informatie (die Bourne nog niet heeft), waardoor het verhaal duidelijker wordt en waardoor een nieuwe spanning ontstaat. Bourne weet niet wat er aan de hand is, maar de lezer wel een beetje. Je ziet de held dus verkeerde conclusies trekken en je zou hem daarvoor willen waarschuwen.

Ik vraag me bij dit soort ervaringen altijd af wat filmmakers er toe beweegt om zo sterk van het boek met dezelfde titel af te wijken. In dit geval kan het in ieder geval niet de onmogelijkheid zijn om het verhaal filmisch te volgen.

Waar de gemiddelde bioscoopbezoeker nu mee blijft zitten is een vrij verward verhaal, dat weliswaar spannend is, maar dat voor een groot deel onbegrijpelijk is en ongetwijfeld niet zo goed doordacht is als het boek, want het boek zit goed in elkaar.

Ik kan iedereen dus aanraden de boeken van Robert Ludlum over Jason Bourne te gaan lezen. Ik verzeker u dat het geen herhaling van de films zal zijn. Wat u wel tegenkomt in de boeken (en uit de films al kent) is dat de hoofdpersoon zijn geheugen kwijt is, dat hij in Zürich en in Parijs terecht komt en dat er langzamerhand flarden uit zijn verleden bij hem terug komen. Dat zijn zo'n beetje de overeenkomsten tussen film en boek.

En ja, de vrouwelijke hoofdpersoon komt ook in de boeken voor. Maar de wijze waarop ze elkaar leren kennen en de onderlinge relatie zijn wel heel anders dan in de film(s). Lezen dus, die boeken! En maar hopen dat er ooit eens iemand een aantal films of - beter - een (lange) tv serie naar deze boeken maakt, waarin het oorspronkelijke verhaal gevolgd wordt. Ludlum verdient dat.

EU referendum

Onze regering heeft in al haar wijsheid gesproken. Er komt geen tweede referendum over het nieuwe EU verdrag. "Het verdrag is zo goed, dat een referendum niet nodig is", is een van de belachelijke opmerkingen vanuit de politiek.

De waarheid is natuurlijk anders: Onze regering weet maar al te goed dat er een zeer reële kans is dat er een tweede 'nee' vanuit Nederland komt. En dat wil de regering niet, 'omdat het zo'n goed verdrag is'. Ook de PvdA, die haar kiezers heeft voorgehouden dat er een nieuw referendum moest en zou komen, heeft bakzeil gehaald en vind een referendum nu maar onzin.

De werkelijke reden waarom de regering geen nieuw referendum wil, is natuurlijk dat onze premier in Brussel in een achterkamertje beloofd heeft dat er geen tweede referendum komt. De uiterst democratische EU heeft er nu genoeg van. Het verdrag zoals het er nu in concept ligt moet en zal er in alle lidstaten doorgedrukt worden. Dat is ongetwijfeld tweehoog-achter afgesproken. En daar hebben we dan iets onbeduidends voor in ruil gekregen. Zo gaat het nu eenmaal in de politiek.

Iets wat er ook op wijst dat Balkenende heeft moeten beloven dat er geen referendum meer over de EU komt in Nederland, is dat de Britse regering ook 'geen zin' heeft om een referendum te organiseren, terwijl het volk er daar ook luid om vraagt.

Het is te hopen dat onze regering (en met name de PvdA) in ieder geval te kijk gezet wordt door een 'onofficieel' referendum, bijvoorbeeld te organiseren door de oppositie. Of zit die ook in het Brusselse complot?

Een ding is zeker: Wanneer ik in deze zaak nog eens de gelegenheid krijg om mijn mening te geven, al dan niet officieel, dan zal het (weer) een duidelijk "nee" worden. Al was het alleen maar om duidelijk te laten zien dat ik het idee dat in Brussel leeft over het begrip 'democratie' niet op prijs stel. "Zo goed dat er geen referendum nodig is"? Kom nou!

Software voor uw PDA

Ik heb mijn PDA nu meer dan een jaar en ik gebruik hem dagelijks. Om even de e-mail te bekijken, om over het web te surfen (als ik te lui ben om mijn computer op te starten) en om handige programmaatjes te gebruiken. Dit bericht gaat over die handige software.

Als bron voor PDA software gebruik ik nu vrijwel uitsluitend Pocket PC Freeware. Die site heeft overigens ook een mobiele versie. Handig is dat ieder programma er een 'score' van 1-10 heeft. Zo kun je gelijk zien of of een programma goed en/of handig is. Alles van 7 en hoger is goed. Bovendien kunt u zich 0op de RSS-feed van de site abonneren.
U moet maar even een zoekopdracht op de site geven om de hieronder genoemde programma's te vinden.

Er zijn natuurlijk keuke spelletjes en denkspelen zoals Go (PocketGNUGo), schaken (Hellchess) en veel vormen van Sudoku. Daarvoor heb ik gratis het sharewareprogramma 'Kokunotsu' op de site van Windows Mobile gedownload. Maar als dat niet meer gratis is zijn er genoeg alternatieven. Let gewoon op de score wanneer u er een wilt proberen. Heel handig is ook de 'dictionary editor', waarmee je het woordenboek voor de de automatische aanvullingen bij het typen kunt bewerken. Bij mij stonden er nogal wat typefouten in.

De pocketversie van 'Google maps' is een must. Die haalt u gewoon op vanaf de pocket site van Google. Een HTML-editor is ook uitermate handig als u een eigen website hebt. Daarvoor gebruikt u 'PocketHTML.Net'. En om de klok van uw PDA precies gelijk te zetten gebruikt u 'SP TimeSync'. (Merkwaardig genoeg werkt de 'grote' versie niet op mijn PC). En om RSS feeds te lezen is pRSSreader de top.

Een ideeën-manager (die terecht een 9 heeft) is 'ADBIdea3'. Als u nog niet weet wat en ideeën-manager is, probeert u dat programma gewoon. Er zit een voorbeeld bij. Prachtig programma!

En dan nu de e-mail. U hebt bij Windows Mobile 'Pocket Outlook' gekregen. Dat is aardig, maar verre van volmaakt. Het kan bijvoorbeeld geen HTML mail lezen. En dat is meer dan irritant. Daarom is Qmail de oplossing. Dat programma krijgt van mij een 10. Je kunt er niet alleen mail mee lezen, maar ook nieuwsgroepen en RSS feeds. (Hoewel dat laatste wat mij betreft beter gaat met het al genoemde pRSSreader).

Maar ... Het installeren en configureren van Qmail is een klus. Voor het installeren kan ik verwijzen naar de link op de download-pagina. Die is duidelijk genoeg. NB: Het is in versie 3 (de laatste versie) niet meer nodig om apart een SSL-pakket te installeren, zoals de handleiding nog zegt. Het komt neer op unzippen en de hele directory neerzetten in de map van uw programma-bestanden. En even een snelkoppeling maken.

Het configureren van accounts gaat wat betreft het ontvangen van mail ook redelijk gemakkelijk. Zie de installatie-handleiding. Maar het configureren voor verzenden heeft mij heel wat hoofdbrekens gekost. Ik kan nu alleen verzenden via de smtp-server van Gmail. Die heb ik dus als smtp-server in al mijn accounts ingevuld.
Daarvoor kijkt u in de help-functie van Gmail, maar het werkt alleen wanneer u bij de smtp-server als beveiliging STARTTLS invullen, en niet SSL. Als smtp-poort werkt alleen poort 587. Dit stelt u in voor verzenden in voor alle e-mail accounts. En natuurlijk moet u POP ondersteuning eerst instellen bij Gmail.

U hebt dan een fantastisch e-mail programma op uw PDA dat prima met HTML en ook met nieuwsgroepen overweg kan.

De VVD

Vaarwel VVD. Dat is mijn mening na kennisname van de brute uitdrijving van Rita Verdonk uit de partij.

Volgens een eerste peiling zou Verdonk, wanneer zij ertoe besluit een eigen partij op te richten, de VVD ruimschoots verslaan in verkiezingen. Maar daar gaat het natuurlijk niet alleen om. Verdonk kreeg (aanzienlijk) meer stemmen bij de laatste verkiezingen dan de lijsttrekker, maar door de fractie werd zij stelselmatig 'onder de duim gehouden'.

Dat kan nooit goed gaan en bij de volgen de verkiezingen kan de huidige VVD zonder Verdonk op hooguit de helft van het aantal huidige zetels rekenen. De partij heeft dat blijkbaar over voor haar principes. Maar wat zijn die principes? Een iets meer rechtse versie van de PvdA worden misschien? Daar zitten we toch niet op te wachten?

Zoals gezegd is het nu tijd om de VVD vaarwel te zeggen. Er is geen plaats meer voor de partij in de Nederlandse politiek. Het zal met de VVD niet beter aflopen dan met D66 of met de LPF. Alleen heeft de VVD veel langer bestaan. Maar de partij heeft haar opheffing gisteren willens en wetens een grote stap dichterbij gebracht. Het zij zo.

De Forsyte Saga

De trilogie "The Forsyte Saga" van John Galsworthy vind ik het beste dat ik ooit gelezen heb. De sfeer uit het Engeland van de 19de eeuw wordt er zo briljant in beschreven, dat het boek alleen daarom al de moeite waard is. Je zou kunnen zeggen dat het verhaal soap-achtige trekjes vertoont, maar de fantastische verwoording maakt dat helemaal goed. En overigens vindt ik het verhaal ook goed. Alles wat er gebeurt 'moet' ook gebeuren. Galsworthy heeft dan ook niet voor niets de Nobelprijs voor literatuur gekregen.

Veel mensen weten niet dat de verhaallijnen doorgaan in een tweede trilogie ("A Modern Comedy") en vervolgens in een derde trilogie ("End of the Chapter"). Al deze boeken zijn digitaal gratis verkrijgbaar bij Gutenberg. Voor de tweede en derde trilogie moet u, in verband met de auteursrechten-wetgeving) naar de Australische site van Gutenberg.

Er zijn twee TV series van de Forsyte Saga gemaakt. De oudste (zwart-wit en smalbeeld) is van de BBC en stamt uit de zestiger jaren van vorige vorige eeuw. De tweede (in kleur en breedbeeld) is van deze eeuw en werd gemaakt door Granada.

Beide series gezien hebbend (de eerste is voor een grijpstuiver bij Blokker te koop op dvd), denk ik dat de eerste al met al de beste is. Technisch is dit oude werk lang niet volmaakt. De decors wiebelen wanneer er een deur wordt dichtgeslagen, de serie bestaat voor het overgrote deel uit studio-opnamen, en af en toe wordt er op de achtergrond gekucht, maar qua bewerking en spel wint de 'antieke' versie het toch van de moderne.

Hoe dan ook, niemand kan naar mijn mening volstaan met het bekijken van de tv-versie(s). Voor 'the real thing' moet u beslist ook de boeken lezen. Dan weet u ook hoe het verder gaat, wanneer u alles tenminste leest.

Van harte aanbevolen. En wanneer u dan ook enthousiast bent geworden, probeer dan ook eens een paar andere boeken van John Galsworthy. De meeste zijn bij Gutenberg te downloaden.

Leipzig

Tijdens mijn vakantie ben ik ook een dag in Leipzig geweest. Dat is voor die stad veel te kort. Ik zal dus nog eens terug moeten, want Leipzig is een stad die wellicht de bakermat van de Europese muziek genoemd kan worden. Niet alleen heeft Bach er de meest productieve jaren van zijn leven doorgebracht, maar ook grote componisten als Schumann en Mendelssohn hebben er gewoond en gewerkt.

Bach is er ook begraven. Hoewel de locatie van zijn graf enkele malen gewijzigd is (hij was ten tijde van zijn dood helemaal niet populair!) is zijn graf nu te vinden in de Thomaskirche, waar hij ook cantor was.

Ik krijg altijd een bijzonder gevoel wanneer ik bij het graf van een groot persoon sta, en daar hoort Bach zeker bij. Iedereen die piano speelt weet dat het motto van vrijwel iedere pianoleraar is "Geen dag zonder Bach". Je kunt gewoon niet om de grote meester heen, en daar kun je hem bijna aanraken.

De musea van Schumann en Mendelssohn moeten wachten tot de volgende keer, evenals het Bach museum. Ook vandaag nog is Leipzig een belangrijk muzikaal centrum. Toen ik uit de catacomben van de parkeergarage omhoog steeg, bleek ik tussen het Gewandhaus en het operagebouw in te staan. Een bijzondere eerste indruk!

Het Gewandhaus heeft een mooie winkel, waar je tegen vriendelijke prijzen vele duizenden klassieke cd's en dvd's kunt kopen. Je wordt er uiterst kundig geholpen. Maar lopend door de stad kom je ook grote winkels met bladmuziek tegen. Zowel nieuw als tweedehands. Een paradijs dus.

Ook op heel ander gebied heeft de stad geschiedenis gemaakt: De plaatselijke dierentuin heeft de belangwekkendste collectie primaten ter wereld. Deze naaste verwanten moeten ook op mijn volgende bezoek wachten.

Maar de les uit dit stukje is, dat wanneer u ooit in de buurt van Leipzig komt, u beslist in die stad moet gaan kijken!

Oost-Duitsland

Dit jaar ben ik op vakantie geweest in het oostelijke deel van Duitsland, de voormalige socialistische heilstaat die zich DDR noemde. Ik heb het er prima gehad en de mensen hebben er nu een goed leven, onder het juk van het kapitalisme.

Onwillekeurig gaan je gedachten terug naar die socialistische heilstaat. DDR betekende "Deutsche Demokratische Republik", maar wat de situatie daar met democratie te maken had is mij onduidelijk. In ieder geval mocht je er vrijwel niets, en op het nemen van een kijkje in het dekadente westen stond de doodstraf, die overigens zonder vorm van proces tijdens de vlucht werd voltrokken. "Auf der Flucht erschossen".

De bevelen om gericht te schieten op iedere "vluchteling" zijn onlangs in Duitsland weer in het nieuws geweest. Het "gericht schieten" was geen schieten met het doel mensen uit te schakelen (zoals in het oorlogsrecht), maar om te doden. Dat is weer eens boven water gekomen. Expliciet werd de grenswachten opgedragen om ook gericht te schieten op vrouwen en kinderen. En wie voldoende 'voltreffers' op zijn kerfstok had werd overgeplaatst van de grens naar het binnenland. Dat was aantrekkelijk en er werd dus inderdaad gericht geschoten.

Geen tijd om me plezier aan terug te denken. Het particulier in initiatief is in die dagen zo grondig uit de mensen geslagen, dat particuliere winkels in Oost-Duitse dorpen nog steeds schaars zijn. En de "Wende" is toch al weer 18 jaar geleden.

Particuliere handel was verboden. Enkele slimmeriken verkochten hun zelf gekweekte planten als 'tweedehands'. Die zetten ze in de vensterbank, en dan waren ze gebruikt en mochten ze wel verkocht worden. Leven het socialisme.
Laten we maar hopen dat de SP een ander socialisme nastreeft. Toch zal ik voor de zekerheid nooit op die partij stemmen.

Dierenmishandeling (alweer)

Vanochtend meldde het radionieuws een kort berichtje, met de strekking dat dierenorganisaties een transporteur hadden aangeklaagd. Achter dit bericht ging veel onnodig dierenleed schuil. Wat was het geval? De transporteur had een groot aantal, ik meen enkele honderden, biggen op transport gezet van Nederland naar Spanje in een veel te kleine ruimte. Ook hadden de dieren tijdens het transport geen eten of drinken gekregen. Er waren daarom 13 biggen overleden bij aankomst.

Deze dieren, die op weg naar de slager waren, zijn op een schandelijke manier behandeld en dat had voor weinig meer geld veel beter gekund. Het schijnt niet tot de botte hersenen van veel mensen door te dringen dat dieren ook gevoel hebben. En juist varkens staan biologisch zeer dicht bij de mens. Bovendien zijn het vriendelijke en aanhankelijke dieren.

Ik pleit ervoor om zeer strenge regels aan veehouders en -transporteurs op te leggen. De meeste varkens leven maar een paar maanden en worden dan al geslacht. Veel van hen zien tijdens dat korte leven zelfs nooit het daglicht. Nou ja, misschien even op de dag van hun transport naar het slachthuis. Moeten die dieren tijdens hun laatste tocht dan zo mishandeld worden?

Ik hoop dat dit stukje sommige van mijn lezers aan het denken zet over het eten van het vlees van 'batterijvarkens'. U mag van mij best een stukje varkensvlees eten, maar eet u dan het vlees van varkens die enigszins respectvol behandeld zijn tijdens hun korte leven. Dieren zijn geen dingen, maar levende wezens.

De Tour de France

Afschaffen die apotheek. Dat is mijn mening. Wat er ook door de leiding afgesproken wordt en wat er ook door de fietsers plechtig beloofd wordt, de rijders die het goed doen zitten altijd 'onder den drog', zoals onze zuiderburen het uitdrukken. Het is niet mogelijk om een 'schone' Tour te organiseren. Punt uit. Afschaffen dan maar die troep.

Ongeveer een week geleden besloot de Duitse tv om geen uitgebreide aandacht meer aan het evenement te besteden. Terecht! Maar Mart Smeets stond, zodra dat nieuws bekend werd, op de tv te verdedigen waarom de NOS er nog wel mee doorging. Het was een verward en onbegrijpelijk verhaal, maar dat is ook logisch.

In de eerste plaats is het niet te verdedigen waarom je die rijdende apotheek blijft volgen, maar in de tweede plaats is het de hobby van Smeets, en eigenlijk zijn enige serieuze broodwinning. De heer Smeets wil dat niet op de tocht zetten. En blijkbaar heeft hij zoveel invloed bij de NOS, dat hij door mag gaan, hoewel zijn pensioen nu wel zeer duidelijk in zicht is.

Kan er volgend jaar nog wel een Tour de France zijn? Nee, eigenlijk Niet. Iedereen is er mijns inziens op uitgekeken, behalve Mart Smeets natuurlijk, en die wringt het volgend jaar weer door onze strot, tenzij de tourleiding zelf besluit het evenement maar niet meer te organiseren.

Het zal me benieuwen. Al die tientallen miljoenen euro's komen dan beschikbaar voor iets leukers. Maar er zijn mensen die dermate grote sommen geld met de fietsende apotheek verdienen, dat het moeite zal kosten die op te heffen. Neem de renners. Vroeger ging het om een paar duizend frankskes, maar tegenwoordig om miljoenen.

Wie durft dat af te schaffen? Waarschijnlijk niemand. De enige oplossing is dus om manieren van doping te bedenken die (nog) niet te traceren zijn. Er werd in "Netwerk" gesproken over 'gen-doping', whatever that may be. Waarschijnlijk stellen de gebruikers daarvan zich aan gevaren bloot die niemand kent. Maar zolang het nog niet te bepalen is, 'mag het' en zal het gebruikt worden. Bah, wat een viezigheid, die Tour de France!

Geen HCC dagen

De vereniging HCC heeft in de afgelopen week vermoedelijk het einde van de vereniging ingeluid. In een mail aan alle leden en in de pers maakte de HCC namelijk bekend dat er dit jaar geen HCC dagen zullen worden gehouden, en dat de opzet van de dagen vanaf 2008 'herzien' zal worden.

Nu waren de HCC dagen voor veel leden de belangrijkste reden om lid te worden van de HCC. Een computertijdschrift kun je ook in de winkel kopen. Maar een beurs waar ze ongeveer € 15 entree voor vragen gratis bezoeken is altijd leuk. Je kon daar apparatuur kopen tegen prijzen die ver beneden de gangbare winkelprijzen lagen, en verder was en een soort 'rommelmarkt' waar allerlei leuke dingen te koop waren die niet gemakkelijk elders te vinden zijn.

Vooral de stands van de grote computerketens waren interessant. Daar waren echte koopjes te vinden die alleen gedurende de drie HCC dagen golden. Zoals ik na de vorige HCC dagen hier gepubliceerd heb, viel de beurs het afgelopen jaar zwaar tegen, door gebrek aan goede exposanten. Waaraan dat lag weet ik niet, maar hert HCC-bestuur heeft daarna niet besloten de beurs in haar oude glorie te herstellen, maar is bij de pakken gaan neerzitten en zal 'de opzet gaan herzien'.

Dat deze beslissing een groot aantal opzeggingen van het lidmaatschap ten gevolge zal hebben is wel zeker. En de HCC leed toch al sterk aan ledenverlies. Wat een domme reactie om nu te besluiten de HCC dagen niet te houden en wellicht helemaal af te schaffen, want een goede andere opzet is niet denkbaar. Het ging om de koopjes.

Dat de HCC overbodig aan het worden is weten we allemaal, want tien jaar geleden was er nog behoefte aan een platform om met de computer te leren omgaan, maar nu leert iedereen dat al op school. Zelfs al vanaf de kleuterschool. Die functie kan de HCC dus beter vergeten.

Maar een plaats waar je (echt) voordelige apparatuur en software kunt kopen is voor een grote groep mensen nog steeds interessant. De wijze heren uit het HCC bestuur zien het blijkbaar anders. Vermoedelijk kunnen we volgend jaar zeggen 'Vaarwel HCC, het was leuk,maar jullie hebben je kansen laten liggen'. Jammer, maar het zij zo.

DAB

Weet u wat de afkorting DAB betekent? Wanneer het antwoord 'nee' is, bent u ongetwijfeld niet de enige in Nederland. Het betekent "Digital Audio Broadcasting" en het komt neer op het rechtstreeks kunnen ontvangen en beluisteren van digitale radiosignalen uit de ether. Zoiets als Digitenne voor TV is.

De publieke omroep in Nederland zendt nu als sinds 2004 DAB uit, maar zwijgt hier als het graf over. Je moet ingewikkelde zoekopdrachten op het internet uitvoeren om er iets over te weten te komen. Het lijkt wel of het een staatsgeheim is.

Toen dit fenomeen in 2004 een paar maanden begonnen was (want de start is toen wel in de media aangekondigd), ben ik eens langs een paar radiowinkels gefietst, maar nergens had men van digitale radio-uitzendingen gehoord. De volgende vraag, of ze een ontvanger ervoor verkochten, hoefde ik dus niet eens te stellen.

Kort geleden kondigde de onvolprezen Lidl, die ieder week twee maal een serie non-food-aanbiedingen heeft, aan dat er binnenkort een DAB radio in de schappen zou staan. Voor de aardigheid ben ik toen nog eens langs die radiozaken gefietst, en één van hen zei dat hij voor zover hij wist een DAB-radio kon leveren, "en anders kan ik hem voor u bestellen". Hij had hem dus niet, maar hij had er nu wel van gehoord.

Ik heb de mijne toch maar bij de Lidl gekocht. Dat was weer eens vroeg opstaan, want er waren er maar vier. Maar nu luister ik dan ook naar Radio 4 in digitale kwaliteit. En ik kan u verzekeren dat het met kop en schouders boven FM-kwaliteit uitsteekt. Je kunt dat rechtstreeks vergelijken, want het technische wonder van de Lidl is ook geschikt voor FM. Het aantal zenders is beperkt, zes geloof ik, maar ik ben toch alleen maar in Radio 4 geïnteresseerd.

Gegeven de prima kwaliteit van het DAB signaal kan ik niet berijpen dat de publieke omroep voor veel geld die uitzendingen verzorgt, maar er op geen enkele manier bekendheid aan geeft. Ook onze nationale elektronicaleverancier uit het zuiden des lands doet niets aan de naamsbekendheid van het fenomeen DAB.

Dat doet alleen Lidl, en die heeft er maar beperkt profijt van omdat hij maar een klein aantal toestellen ter beschikking van de gretige luisteraar stelt. Je zou eigenlijk ook wel een serieuze DAB tuner in huis willen halen, maar waar zou je die moeten kopen? Ik doe het nu dus met mijn draagbare DAB-ontvanger. Niettemin geniet ik met volle teugen. Storingsvrije ontvangst, in cd kwaliteit.

Ik hoop maar dat ik nu geen probleem met de publieke omroep krijg, want het verschijnsel DAB schijnt - ook na drie jaar uitzendingen - nog geheim te moeten blijven!

Tarzan

Het verhaal van Tarzan is de laatste jaren voornamelijk bekend geworden via de Disney-versie, die ook tot musical bewerkt is. Hoewel dat verhaal zeer onderhoudend en leuk is, wijkt het in een vrij groot aantal opzichten af van het oorspronkelijke boek van Edgar Rice Burroughs.

Wanneer u van de moderne versies geniet kan ik u sterk aanraden het oorspronkelijke boek, of liever gezegd op zijn minst de eerst twee delen van de oorspronkelijke serie van zes boeken, te gaan lezen. Ze zijn gratis te vinden op diverse plaatsen, onder meer bij mijn favoriete boekensite: Gutenberg.

De fraaie scene waar de films (want vroeger zijn er ook heel wat Tarzan-films gemaakt) beroemd mee zijn geworden ("Me Jane, You Tarzan") komt (helaas) niet in het boek voor. Wel en andere fraaie scene:

Tarzan leert zichzelf in het boek lezen en schrijven (aan de hand van de boeken van zijn overleden ouders), maar kan de klanken die er bij de woorden horen niet uitspreken. Tot hij in contact komt met een Fransman (die in de films helemaal niet voorkomt). Die leert hem Frans spreken. Maar eerst verloopt het contact schriftelijk: Tarzan schrijft in feilloos Engels op een stuk boomschors: "I am Tarzan of the Apes, who are you?" En eerlijk gezegd vind ik die scene bijna even fraai als het Tarzan-Jane gebeuren uit de films.

Ook loopt het boek heel anders af dan de Disney film. In feite heeft het een open eind en daarom moet u het tweede deel (The Return of Tarzan) ook lezen. Maar de betrekkelijk onbekende film uit 1984 "Greystoke: The Legend of Tarzan, Lord of the Apes" houdt zich wel vrij goed aan het oorspronkelijke boek. Die kunt u dus ook gaan bekijken om het oorspronkelijke verhaal te leren kennen.

Ik heb geen zin om hier met een aantal 'spoilers' de geheimen van het boek te gaan onthullen. Dit stukje is alleen bedoeld om u er nadrukkelijk op te wijzen dat de Disney versie wel leuk en mooi is, maar dat het echte verhaal anders loopt. En wanneer u via de boeken in de ban van Tarzan raakt, kunt u op tientallen uitgebreide websites nog veel meer over deze bekende held uit het oerwoud te weten komen.

Wiki over pianomuziek

Zoals u weet ben ik - noodgedwongen - van Demon Internet als webhosting provider naar XS4ALL overgegaan. Een voordeel daarvan is, dat ik een Wiki-site mag opzetten.

Dat heb ik onlangs gedaan.Ik heb een aanzet gegeven over een Nederlandstalige Wiki over klassieke pianomuziek, en alles wat daar mee te maken heeft. De site is te vinden onder deze link. En dit stukje in mijn blog is uitsluitend en alleen om daar reclame voor te maken. Ik ben zelf tot nu toe de enige die een aantal pagina's gemaakt heeft, maar dat is niet zo verwonderlijk, gezien het prille karakter van de site.

Ik zou het leuk vinden wanneer anderen hier ook enthousiast voor werden en er op die manier een informatiebron voor Nederlandstalige klassieke pianisten zou ontstaan. Iedereen moet zich eerst aanmelden voor hij iets kan schrijven. Dat is om de zaak onder controle te kunnen houden. Ikzelf zal alle nieuwe bijdragen bekijken en de Wiki schoon (proberen) te houden van SPAM.

Ik zelf ben het afgelopen halfjaar weer een (steeds enthousiaster) klassiek pianist geworden en heb mij vanaf september bij een muziekschool ingeschreven. Er zijn vast meer personen zoals ik in de internetgemeenschap. U bent van harte welkom op de nieuwe site!

Halal hypotheken

Vanochtend konden we in de krant lezen dat de belastingdienst voor een zogenoemde 'halal hypotheek' geen belastingaftrek accepteert. Nee, natuurlijk niet! Moslims mogen geen rente betalen en kunnen dus ook geen betaalde hypotheekrente van hun inkomen aftrekken. Zo simpel zit de wereld in elkaar.

Maar er worden voor Moslims allerlei constructies bedacht voor hypotheken, waarin het eruit ziet alsof er geen rente betaald wordt. De constructie waar het vanochtend in de krant over ging is als volgt: De hypotheekverstrekker koopt het huis, en verkoopt het voor een hogere prijs aan de gewetensbezwaarde Moslim door. Het meerdere is de (compensatie voor de) hypotheekrente en moet volgens een bepaalde formule worden terugbetaald.

Wijze Moslims zijn het erover eens geworden dat er bij die constructie geen rente betaald wordt. Maar bankinstellingen willen een dergelijke hypotheek alleen op de markt brengen wanneer de uiteindelijke koper (van de bank) zijn betaalde meerprijs als hypotheekrente van zijn inkomen mag aftrekken.

Leest u het bovenstaande maar eens een paar keer door, want het is erg moeilijk: Er wordt een constructie bedacht waarbij er geen rente betaald wordt. Dat is op hoog religieus niveau uitgemaakt en goedgekeurd. De constructie is dus in orde. Vervolgens zet de huiseigenaar zijn verstand even op nul, vergeet al zijn principes en vraagt aan de belastingdienst of hij de betaalde kosten (die - zoals we gezien hebben - geen rente vormen) als rente van zijn inkomen mag aftrekken.

Begrijpt u het? Ik niet. Hij wil de belastingdienst overhalen om een post die uitdrukkelijk geen rente is, toch als rente aan te merken! En stel nu eens dat de belastingdienst dat zou doen? Dan moet de Moslim-huiseigenaar toch ernstige gewetensbezwaren krijgen, want hoe kan hij nu rente aftrekken als hij geen rente betaalt?

Het is allemaal onbegrijpelijk en de belastingdienst heeft volkomen gelijk. En nu maar hopen dat de politiek deze kromme redenering niet alsnog via een wetswijziging aan de belastingdienst opdringt!

Brussel

Ik ben onlangs in Brussel geweest. Een bezoek aan die leuke stad kan ik iedereen aanraden. Het enige dat mij mateloos gestoord heeft is de beruchte Belgische taalstrijd.

Wanneer je als Nederlander in Brussel komt, vertikt iedereen het om Nederlands (Vlaams) tegen je te spreken. Dat komt door die kinderlijke taalstrijd. Iedere Belg kent zowel Nederlands als Frans, want dat hebben ze verplicht op school geleerd. Maar wanneer je in een Franstalig gebied komt vertikt iedereen het om die verplicht opgedane kennis te gebruiken.

Wanneer je bijvoorbeeld incheckt in je hotel (in mijn geval nota bene een hotel van een grote internationale keten) spreekt men je niet in het Nederlands aan, maar in het Engels! En dat vind ik oneindig kinderachtig.

Dat de Belgen elkaar willen treiteren met die onzin van die taalstrijd moeten ze zelf maar weten, maar om de toeristen, die daar hoegenaamd niets mee te maken hebben en er ook niets mee te maken willen hebben, mee te pesten vind ik beneden de maat.

Brussel is de hoofdstad van Europa, althans de vestigingsplaats van de EU. Kan een stad met een zo grote taak zich zo klein gedragen? Blijkbaar wel.
Wanneer er ooit nog eens een referendum komt of Brussel de vestigingsplaats van de EU moet blijven, stem ik tegen. Ze zijn er te miezerig om hun Noorderburen in hun eigen taal aan te spreken, terwijl ze die taal tocht echt geleerd hebben. Is dat nu internationale allure?

Hoe dan ook, dat referendum zal er natuurlijk nooit komen. Ik heb hier alleen maar even willen aangeven dat die taalstrijd de stad een belachelijk aanzien geeft. Jammer, want het is zo'n leuke plaats om eens te zijn!

Verhuizing website

Mijn persoonlijke website (dus niet dit blog) werd gehost door Demon. Zoals u al geruime tijd geleden hebt kunnen lezen is Demon overgenomen door xs4all. Daarom is mijn site verhuisd naar een andere server. Dat is de afgelopen week gebeurd.

Hoewel dat voor de gewone HTML pagina's geen gevolgen heeft, heeft het me toch een massa werk bezorgd. Ik gebruik namelijk een vrij groot aantal Perl scripts, en die moeten allemaal aangepast worden.
In de eerste regel staat het "pad naar Perl". Dat is op de nieuwe server anders dan bij Demon. Maar welke files moeten er nu wel en welke niet aangepast worden? Een heel uitgezoek! Dan versturen sommige scripts emailberichten. Dan moet je het pad naar "sendmail" aangeven, en ook dat is anders dan vroeger. En tenslotte moet je in alle script die naar een "absoluut pad" vragen moest het pad aanpassen.

Nu dit werk grotendeels achter de rug is, vind ik eigenlijk dat xs4all best, als service voor het ongemak, een scriptje op alle sites die van Demon afkomstig zijn had kunnen loslaten, dat in ieder geval de eerste twee werkzaamheden uit handen van de klanten zou nemen. Met dat absolute pad ligt het misschien iets genuanceerder.

Dan zijn er nog een paar scripts die het gewoon niet meer doen op de nieuwe server. Dat kan gebeuren, want de omgeving is anders. Maar ik heb één probleem dat door de helpdesk wel erg gemakkelijk wordt afgehandeld.

Sommige scripts beveiligen het webmaster-deel van het script met .htaccess. Dat is een heel gebruikelijke manier van beveiligen van bepaalde directories.
Maar dat werkt niet op de nieuwe server. Desgevraagd antwoordt de helpdesk simpelweg: ".htaccess werkt niet binnen de cgi-bin directory". (Dat is detectory waarin alle Perl scripts geïnstalleerd moeten worden). Ja, dat is wel heel makkelijk. Kennelijk is deze faciliteit uitgezet bij xs4all, want bij Demon werkte het gewoon. En overigens heb ik het hele intertnet afgezocht, maar ben ik dit probleem nergens tegengekomen.

Maar goed, daar zal ik blijkbaar mee moeten leven. Overigens heeft een account bij xs4all ook voordelen: Je kunt zonder veel moeite en Wiki opzetten, je mag een uur per week gratis internetten op alle KPN hotspots (en deze zomer zelfs onbeperkt), je kunt je site via "Webdav" benaderen (dat wil in het kort zeggen dat je hem ook via een browser kunt benaderen). Dat zijn toch weer leuke dingen voor de mensen.

Maar al met al heb ik een massa werk moeten doen, dat voor een deel best wel als service geautomatiseerd had kunnen gebeuren! Nu kan ik weer overgaan tot de orde van de dag.

De handel in bladmuziek

Ik heb u al eerder gewezen op de sites waar u gratis en helemaal legaal bladmuziek, waar geen auteursrecht meer op rust, kunt downloaden en vervolgens printen. Dan gaat u nar een copyshop en laat u er voor een paar €uro een leuk boekje van maken.

Omdat ik op het punt sta om weer pianoles te nemen, en nog niet alle bladmuziek die ik daarvoor nodig heb op de grote sites (IMSLP, Mutopia, Werner Icking) staat, heb ik gisteren eens een kijkje genomen in een grote muziekhandel. Ik ben van een koude kermis thuisgekomen.

In de eerst plaats hebben boekjes met veelgebruikte werken voor pianoles (maar ik heb het dan wel over werken waar geen auteursrecht meer op rust) een gruwelijk hoge prijs. Een bekend album met etudes (ca. 30 bladzijden), gratis en legaal verkrijgbaar op internet, kost in de winkel tussen de € 10,00 en € 20,00. Dat is echt een onredelijk stuk duurder dan een redelijke vergoeding voor het zetten (vpor zover en nog gezet moet worden, want dit soort bekende werkjes wordt in facsimile gedrukt), drukken en binden.

Maar bovendien leert een klein onderzoekje op internet bij de commerciële muziekhandel in het buitenland mij dat hetzelfde boekje in het buitenland meestal een stuk goedkoper is. Wilt u dus een aantal van deze bekende boekjes met bladmuziek bestellen, doe dat dan maar in het buiten land, ondanks de verzendkosten.

Veel vervelender is dat de muziekuitgevers allerlei collecties van soortgelijke muziek in verzamelalbums uitgeven. Stel u bent geïnteresseerd in sonatines, dan kunt u bij iedere uitgever een reeks albums kopen met verzamelingen sonatines, maar in de toekomst zit u dan wel aan die uitgever vast, wanneer u dubbele muziek wilt vermijden.

U kunt dus vrijwel geen albums met alleen de sonatines van Kuhlau, Clementi of Diabelli kopen, maar u krijgt een verzameling met van ieder wat. En in deel 2, 3 etc. staat dan de rest. Maar andere uitgevers hebben natuurlijk weer andere keuze in deel 1, 2 en 3 en dus is de eerste keuze van een uitgever definitief. En zo maken de muziekuitgevers toch weer een leuk handeltje van muziek waarop geen auteursrecht meer bestaat.

Jammer dat de reuliere muziekhandel nog niet wil ontdekken dat ik heus geen zin heb om eerst op internet te zoeken naar bepaalde muziek, om die vervolgens (tweezijdig) te printen en het geheel dan in te laten binden, wanneer een zelfde boekje in de winkel een paar € duurder is dan de kosten die ik et mijn gratis muziek maak. Laten we zeggen wanneer het boven bedoelde bekende boekje met etudes geen € 10 tot € 20 kost, maar € 7 of € 8, wil ik het best bij de muziekhandel kopen.

Pianospelen met het gezicht

Deze week is in Brussel de finale van de "Koningin Elisabeth wedstrijd voor piano". Zeer laat op de avond worden de hoogtepunten van dit fraaie concours uitgezonden op Canvas. Ik heb het een paar jaar niet gevolgd, omdat het te laat werd uitgezonden. Nu ben ik met prepensioen en kan (gedeeltelijk) kijken.

Wat mij dit jaar opvalt is niet alleen het kwalitatief hoogwaardige spel (want dat is er zeker!), maar ook de gelaatsuitdrukkingen van de finalisten. Volgens mij is het betrekkelijk nieuw dat de kandidaten vrijwel zonder uitzondering niet alleen met hun handen en hersens, maar ook met hun gezicht spelen.

Natuurlijk is het al sinds jaar en dag gebruikelijk dat de concentratie van pianisten (en andere musici) ook van hun gezichten af te lezen is. Dat zij daarbij soms een wat ongebruikelijke mimiek vertonen is begrijpelijk. Daar heb ik geen moeite mee.

Maar de finalisten van deze wedstrijd vertonen vrijwel zonder uitzondering een uitdrukking alsof ze een - pijnlijk - orgasme doormaken. Het is dan blijkbaar ook niet voor niets dat tegenwoordig de camera niet hoofdzakelijk op de handen, maar op het gezicht van de pianisten gericht is.

Maar die grimassen lijken mij (als amateur-pianist) echt niet nodig of gewenst. Sterker nog, het lijkt meer op een soort act, vergelijkbaar met wat Meg Ryan ooit deed in een cafetaria in een film waar ik nu even de titel van kwijt ben.

Ik krijg de indruk dat het aanleren dit muzikale orgasme een onderdeel is van de huidige lesmethoden op het hoogste niveau. Maar ik hoop dat dit onderdeel van de lessen snel weer verdwijnt. Het lijdt af, zowel voor het publiek als ongetwijfeld ook voor de kandidaten. Die kijken naar hun handen, maar zitten met een vertrokken blik op het gezicht met de ogen dicht. Alleen bij de moeilijkste passages doen ze hun ogen even open en kijken ze zoals je dat van een pianist(e) zou verwachten.

Waarom denk ik dat dit gewoon een act is en niets met concentratie te maken heeft? Omdat er tijdens de uitzendingen ook altijd een paar oude fragmenten vertoond worden. En daarin kijken de kandidaten gewoon zoals een pianist(e) altijd gekeken heeft.

Ik heb begrepen dat veel van de finalisten van dit jaar bij dezelfde leraar dan wel vanuit dezelfde "school" les hebben. Ik verdenk daarom de leraren ervan dat zij de dames (en heren) kandidaten deze grimassen aanleren. Erg jammer. Ik ga vanavond daarom toch maar liever naar de radio luisteren. Dan kan ik me beter concentreren op de muziek. En toch mis ik dan niet zoveel, want de camera wordt immers maar ongeveer de helft van de tijd op de handen gericht.

En wanneer ik naar de radio luister hoef ik ook niet te kijken tot half twee 's nachts. Want op de tv moeten eerst de dagelijkse soaps en andere belangrijke zaken afgewerkt worden voordat er tijd is voor cultuur.

Elektronische boeken

Het lezen van elektronische boeken (e-books) op een computer is nauwelijks te doen. Op een laptop gaat het al een stuk beter, maar echt comfortabel is het nog steeds niet. Wanneer u het toch wilt doen kan ik u als software het programma "yBook" van Spacejock Software aanraden. Daarmee kunt u onder meer rechtstreeks de boeken uit de Gutenberg verzameling downloaden en lezen.

Maar weer een stuk beter gaat het lezen van e-books op een PDA. Weliswaar is het scherm klein, maar het lezen van boeken op de PDA is beslist niet onaangenaam.

Ik ben daarom onlangs op zoek gegaan naar de prettigste software voor het lezen van boeken op een PDA, en ik ben uitgekomen bij uBook (eigenlijk heet het "mubook" (dus met de Griekse letter), maar die letter kan ik in dit font niet vinden). Trouwens, ook in een zoekmachine doet u er goed aan om naar ubook te zoeken. Het programma is verkrijgbaar bij Gowerpoint.

Het is in principe gratis, maar bij de gratis versie krijg je wel om ongeveer elke 10 bladzijden het verzoek om te registreren. Ik heb de luttele $ 15 daarom uiteindelijk maar betaald en ik heb er geen spijt van.

Wat is er nu zo leuk aan dit programma?
In de eerste plaats het grote aantal formaten die het kan lezen. In ieder geval TXT en HTML, maar daarnaast ook nog en aantal minder gebruikelijke formaten. En als klap op de vuurpijl kan het ZIP-files lezen zonder dat ze uitgepakt worden. Dat is nog eens handig op een PDA, waar ruimte schaars is! En Gutenberg heeft bijna alle boeken ook in ZIP formaat beschikbaar. Wat wil je nog meer, want Gutenberg teksten worden perfect ingelezen.

Natuurlijk onthoudt het programma de bladzijde waar je gebleven bent (van desnoods 100 verschillende boeken) en heeft het zowel een groot aantal algemene opties, als een aantal opties die alleen gelden voor het boek dat je op dat moment aan het lezen bent. Ook maakt het handig gebruik van het kleine geheugen van een PDA: Er worden telkens maar enkele bladzijden tegelijk ingelezen.

Verder is het handig handig dat je de knoppen van je PDA kunt instellen om binnen het programma vooruit of achteruit te bladeren. Je hoeft dus niet steeds met je staafje "om te slaan". Je kunt ook de bladzijden na een bepaalde tijd om laten slaan. Ik word daar nerveus van, maar u misschien niet.

Het programma heeft een zeer uitgebreide gebruiksaanwijzing. Kortom, een echte aanrader voor wie het PDA scherm niet te klein vindt om van te lezen. Stel wel als eerste de lettergrootte een stuk groter in, want standaard staat die akelig klein.
Deze informatie wilde ik even met mijn lezers delen.

Songfestival (finale)

Gisteren was dan de finale van het Eurovisie songfestival. Ik heb alle liedjes gezien en daarbij is mijn oordeel over de geflopte Nederlandse inzending bevestigd: Vrijwel alle liedjes (inclusief presentaties) uit de finale staken met kop en schouders boven de Nederlandse inzending uit.

Een Oost-Europese aangelegenheid? Ja, maar in de landen uit het oosten van Europa sturen ze dan ook het beste wat ze hebben en maken ze er een goede show van. En van het componeren van liedjes hebben ze daar kennelijk ook meer verstand dan in Nederland. Zo is het nu eenmaal. En zo is het altijd al geweest. Kent u een internationaal erkende grote klassieke Nederlandse componist? Ik niet.

Natuurlijk wordt de uitslag ook beïnvloed doordat bevriende landen op elkaar stemmen, maar dat gebeurt in het 'vrije westen' ook. Zo hebben Nederland en Israël (om voor mij volkomen onduidelijke redenen) elkaar als sinds jaar en dag hoge punten gegeven. En dan zijn de bobo's van de NOS boos dat dat ook gebeurt in het oosten. Heren, leer de waarheid te zien en open uw ogen. We hadden een slecht liedje en een matige presentatie. Daarom hebben we de finale niet gehaald.

Nu weer ter zake. Servië (de winnaar) had zeker een van de beste liedjes en een leuke presentatie, en heeft mijns inziens daarom terecht gewonnen. Oekraïne op de tweede plaats is onbegrijpelijk. Vriendjespolitiek dus. Maar verder was de top-10 heel begrijpelijk. Jammer dat de fraaie blues van Hongarije het niet hoger in de rangorde gebracht heeft en jammer dat de swingende jazz van Duitsland op plaats 19 geëindigd is. Maar dat is kennelijk een kwestie van smaak. Jazz is (nog) niet "in" in Europa.

Het publiek kijkt liever naar een stel fraaie Russische meiden, die muzikaal weinig te zeggen hebben, maar die wasoverigens niet slecht zongen, en een uitstekende act hadden. Een derde plaats voor Rusland was dus niet onbegrijpelijk. Ierland, dat sinds jaar en dag goede liedjes heeft, had dit jaar ook een goed liedje, maar het werd gewoon slecht gebracht en daarom terecht afgestraft met een laatste plaats.

Ik ben benieuwd of er volgend jaar iets gaat veranderen in de organisatie. Een bobo van de NOS wil een 'westerse' en een 'oosterse' halve finale houden. (Aan welke van die twee doen Turkije en Israël dan mee?). Dat is voor ons landje geen oplossing, want dan worden we weer naar een lage plaats gezongen door onze collega's uit andere westerse landen. Bovendien zou ik dat niet eerlijk vinden. Wanneer de Oost-Europese landen de beste liedjes en presentaties meebrengen horen de Oost-Europese landen in de finale thuis.

De enige oplossing voor Nederland is het verschijnen met een sterk liedje, een eersteklas zanger(es) en een goede presentatie. Wanneer we niet aan die drie eisen kunnen of willen voldoen zullen we nooit meer in de finale staan. En wat mij betreft is dat niet zo erg. Ik heb gisteren van de meeste liedjes genoten.

Songfestival (halve finale)

Nederlands heeft weer eens een stevige nederlaag geleden in de voorronde van het Eurovisie Songfestival. Weliswaar kun je op diverse (Nederlandse!) plaatsen op het internet vandaag lezen dat dit onterecht is en dat we gisteren een van de beste prestaties uit de geschiedenis van de televisie hebben neergezet, maar dat is natuurlijk onzin. Het gaat er helemaal niet om wat de fans van onze artiesten vinden, maar om wat de internationale jury vindt.

Daar hoeft u het niet mee eens te zijn, maar dat is toch echt het enige waar het om gaat. En die internationale jury vindt - evenals ik - onze liedjes als jarenlang pet met de klep. Zal Nederland nu zo verstandig zijn om maar niet meer mee te doen? Ik denk het niet. Daar hebben de belanghebbenden in Nederland al jaren mee gedreigd, maar ze doen kennelijk jaar na jaar maar al te graag mee.

Misschien verdient het dan toch aanbeveling om geen b- of c-artiesten te sturen, maar een a-artiest. Alleen schijnt het probleem met onze meest populaire artiesten te zijn dat ze niet durven, omdat ze zijn bang zijn om af te gaan voor het internationale publiek.

En zo zal Nederland wel altijd in de onderste gelederen van de voorronde van het Eurovisie Songfestival blijven eindigen. We sturen overigens niet alleen matige artiesten, maar ook absoluut waardeloze liedjes. Zolang we deze twee waarheden niet willen inzien zullen we nooit meer in de finale staan.

Dan moeten we morgen in de finale maar weer gaan kijken naar de liedjes van landen zoals Ierland, die altijd goed zijn. Zou Nederland ooit nog in de finale staan? Ik vrees dat ik dat niet meer meemaak.

Graaien

Anders Moberg gaat Ahold verlaten. U weet wel, die meneer die zo goed werk verricht dat hij daar 12 miljoen Euro per jaar voor krijgt. In de ongeveer vier jaar dat hij voor Ahold werkte heeft hij dus pakweg (en dat mag u wat mij betreft letterlijk nemen!) vijftig miljoen Euro bij elkaar gegraaid.

Wanneer u aandeelhouder van Ahold bent, en toch al heel wat geld verloren hebt door de schuld van de vorige Ahold-top, mag u ervan uitgaan dat die vijftig miljoen ook van uw dividend afgegaan zijn. En wanneer u bij Ahold werkt en u heeft jaar-in-jaar-uit moeten horen dat er geen geld was voor salarisverhogingen, zult u er ook wel het uwe van denken.

Dit soort figuren met graaisalarissen zegt vaak dat er niemand te vinden is voor minder geld, maar daarin hebben ze ongelijk.

Steve Jobs, topman van Apple, doet ongeveer hetzelfde werk als meneer Moberg deed voor één dollar per jaar, en hij ziet jaarlijks af van een salarisverhoging. We kunnen dus de retorische vraag stellen of meneer Moberg, die nu door Ahold aan de kant gezet is, het 15 miljoen keer zo goed gedaan heeft voor Ahold als meneer Jobs voor Apple. Ik denk het niet, maar de aandeelhouders van Ahold hebben daarover natuurlijk het laatste woord.

Hoe dan ook, ik walg van dit soort graaiers. Ik gun iedereen een goed salaris wanneer hij zijn werk goed doet, maar 12 miljoen Euro per jaar? Dat jaarbedrag krijg je in geen vier generaties Mobergs op. En dat wordt dan per jaar betaald, en iedereen die erbij betrokken is vindt het goed.

Zelfs onze socialistische minister van financiën vindt het niet nodig om op dit soort extreme salarissen een hoge belasting te zetten. Laten we on te beginnen zeggen: vanaf een miljoen Euro per jaar wordt de belasting 90%. Het was destijds voor de Beatles nog (veel) erger. En die zijn toch ook niet arm geworden. Luistert u nog maar eens naar het liedje "Taxman": Onze vier muzikale vrienden betaalden van al hun inkomsten destijds 95% belasting.

Wat stelt zo'n graaier zich eigenlijk van zichzelf voor wanneer hij zo in andermans geld zit te graaien? Zitten ze allemaal in dezelfde club en scheppen ze daar tegen elkaar op hoeveel miljoenen ze per jaar "verdienen"? Zit dat erachter? Is het een soort competitie?

En Steve Jobs dan? Die leeft royaal van zijn ene dollar salaris per jaar. Die vindt blijkbaar dat hij al voldoende bezit om van te leven.

Bah, wat een viespeuken zijn het eigenlijk. Er gaat er nu gelukkig weer een weg. Of zal hij elders een "betere" baan vinden, waar hij, weer ten koste van de aandeeljouders en het personeel (want dat mogen we toch ook niet vergeten), bijvoorbeeld 20 miljoen per jaar krijgt? Ik moet er niet aan denken!

De Poolse timmerman

In vrijwel heel Europa protesteert de vakman tegen de komst van de "Poolse timmerman", de "Poolse loodgieter" of vult u maar in. Maar na een recente ervaring die ik hier zal beschrijven, heb ik niet zoveel begrip meer voor die protesten, die doorgaans ook gepaard gaat met een roep om beschermende maatregelen voor plaatselijke vakmensen.

Wat is mij nu overkomen? Ik heb een klus aan mijn huis die ik zelf niet goed kan opknappen. Daarom heb ik twee locale timmerlieden gebeld om eens te komen kijken. De eerste had een antwoordapparaat aanstaan, en beloofde mij zo spoedig mogelijk terug te bellen. Nooit meer wat van gehoord. Met de tweede heb ik een kleine week geleden een keiharde afspraak gemaakt. Hij zou gisteren tussen 15:00 uur en 15:30 uur komen kijken naar de klus. En misschien raadt u het al:

Hij is niet verschenen en heeft op geen enkele manier iets van zich laten horen. Hij kende mijn naam en adres, dus een telefoontje had makkelijk gekund. Wanneer de belangstelling voor een eerlijke witte klus zo gering is, moet onze vakman niet verbaasd zijn wanneer ik nu eens ga zoeken naar een Poolse collega van hem.

Hebben onze Nederlandse timmerlieden werk in overvloed? Of hebben ze alleen belangstelling voor grote werkzaamheden? Ik weet het niet. Het getuigt in ieder geval noch van beleefdheid, noch van interesse wanneer de vakman zo slordig met zijn potentiële klanten omgaat!

De Post

De afgelopen tijd is er nogal wat afgepraat over de diverse postdiensten. Je krijgt tegenwoordig niet alleen van TNT (de vroegere PTT) post in je bus, maar ook van Sandd , van Selectmail en van kleinere postdiensten zoals bij mij in de regio de 'Streekpost'.

De concurrenten van TNT vinden dat de laatste restjes van het monopolie van TNT maar eens op moet houden. TNT raakt hierdoor in paniek en kondigt grote bezuinigingen aan, die ongetwijfeld tot een mindere dienstverlening aanleiding zullen geven.

De concurrenten van TNT werken goedkoper, want die blijken hun mensen per stuk te betalen. Dat is goedkoper dan ze tegen een vast salaris in dienst te nemen. Ja, maar het gaat wel ten koste van de kwaliteit. Geef mij dus toch maar de TNT, ook al is die wat duurder.

Ik geef u een voorbeeld. En dan gelijk het duidelijkste voorbeeld dat ik ken.
Ik ben geabonneerd op de Elsevier. Dat is - zoals u weet - een blad dat sterk aan de actualiteit hangt. Normaliter ligt het blad steevast op vrijdag in de brievenbus, maar daar kwam in januari plotseling verandering in.

De Elsevier lag niet op vrijdag, maar meestal pas op dinsdag in de bus. Die dinsdag is volstrekt onacceptabel voor een opinieweekblad. Het volgende nummer rolt dan immers alweer van de persen.

Met de telefoon in de ene hand en het adreslabel in de andere stond ik de klachtendienst van het blad te bellen, toen het me opviel dat het logo van TNT niet meer op het label stond, maar dat van Sandd. Kortom, de Elsevier dacht slim te zijn door op de portokosten te gaan bezuinigen.

Maar de deeltijdwerker van Sandd had geen zin of geen tijd om op vrijdag bij mij langs te gaan. Op zaterdag werkt hij niet en op maandag slaapt hij blijkbaar uit. Dus werd mijn opinieweekblad op dinsdag bezorgd. Niet zeuren, als het goedkoop moet gaat het nu eenmaal niet zo snel.

Ik was niet de enige die hier moeite mee had, want vanaf februari of maart was alles weer normaal, en stond het vertrouwde logo van TNT er weer op. Laten we hiervan leren dat alles zijn prijs heeft. Of, zoals onze voetbalprofessor zegt: "Elk voordeel hep z'n nadeel". De post kan wel goedkoper bezorgd worden, maar dan moet je niet zeuren over een paar dagen.

Ik vind het merkwaardig dat dit argument in de politieke discussie geen rol heeft gespeeld. Politici lezen de Elsevier blijkbaar niet. Daarom schrijf ik het hier maar eens, in de hoop dat er politici zijn die af en toe eens op internet kijken.

Dames en heren politici, schaf de laatste restje van TNT Post nu niet af, want ik garandeer u dat de concurrentie weliswaar goedkoper, maar (veel) minder zorgvuldig werkt!

Goede Vrijdag

Op deze dag kijk ik graag naar de Mattheus Passion van Bach. Ik doe dat sinds een aantal jaren uitsluitend nog aan de hand van de DVD van het onvolprezen Kruidvat. Niet omdat die zo goedkoop is, maar omdat ik die het beste vind. Want daarop worden de alto aria's gezongen door Michael Chance.

Die man is zo'n geweldige zanger, dat hij de rest van de zangers ver achter zich laat. Het is een genot om deze man aan het werk te zien. Pure, ongeëvenaarde, perfectie.

Ik heb in mijn leven inmiddels veel verschillende versies van de Mattheus Passion gehoord en gezien, en totdat ik deze versie zag had ik een hekel aan versies waarin de alto aria's vertolkt worden door een man. Dat geldt ook voor de cd versie onder leiding van Ton Koopman, die ik juist om die reden niet vaak beluisterd heb.

Waarom het me van Michael Chance dan wel bevalt? Ik weet het niet. Het - zoals gezegd - is pure perfectie en je kunt je, nadat je hem gehoord en gezien hebt, niet goed voorstellen dat je het ooit mooi vond door een vrouwenstem. Ik heb er weinig aan toe te voegen. Misschien begrijpt u mijn overwegingen wanneer u deze (of een andere) versie met de grote Chance gezien en gehoord hebt. Op naar het Kruidvat dus.

Fooien

Ik weet dat velen hier anders over denken, maar ik geef zelden een fooi in de horeca. De horecaffers hebben ons met de intrede van de Euro dermate getild, dat ik het niet no0dig vind daar nog meer aan toe te voegen.

Zo betaalde ik kort na de introductie van de Euro € 3 in de Dr. Anthon Philipszaal in Den Haag voor een kopje koffie dat via een slang in een dun plastic bekertje geplempt werd. Dat was dus zes gulden zestig voor een derderangs kopje koffie. Daarmee was voor mij de maat gelijk vol. Toen de gulden er nog was zou niemand zo'n bedrag betaald hebben, maar kort na de introductie van de nieuwe munt realiseerde je je dat pas later.

Nog steeds vraagt de horeca belachelijke prijzen. Sinds mijn vrouw en ik nieuwe fietsen gekocht hebben gaan we graag en flinke fietstocht maken, en vaak hoort daar een eenvoudige doch voedzame maaltijd bij. Zo waren we onlangs in een pannenkoekenhuisje, waar we ieder een pannenkoek en een kopje koffie namen. Dat kostte € 16,50 oftwel € 8,25 per pannenkoek met koffie. Niet bepaald goedkoop, maar tegenwoordig normaal.

De echte ergernis kwam toen ik betaalde. Je betaalt in de prijs al een bedieningstoeslag, dus ik vond het niet nodig om nog een fooi te geven. Ik gaf dus € 20 en verwachtte € 3,50 terug te krijgen. De serveerster vroeg mij echter tot mijn grote verbazing, nadat ze opvallend lang had zitten rommelen met haar wisselgeld, "Hoeveel wilt u terug hebben?"

Ik was verbijsterd en zei: "Gewoon, de rest, € 3,50". Ze graaide in haar beurs en haalde het wisselgeld eruit. Maar er kon toen geen bedankje of vriendelijke groet meer van af. Ze gooide het geld op tafel en liep weg. Had ik voor die hebberigheid nog een fooi moeten geven? Wanneer het antwoord "ja" zou zijn hoor ik dat graag van mijn lezers. Maar dan wel met een motivering.

Wil de echte James Bond weer opstaan?

Ik moet bekennen dat ik Casino Royale niet in de bioscoop gezien heb. De vorige twintig James Bond films wel. Nummer 21 heb ik gisteravond op DVD bekeken. Daarom schrijf ik er nu pas over. En ik moest tot mijn spijt merken dat dit geen echte James Bond film is. Hij is weliswaar weer fraai opgenomen en geregisseerd, daar ligt het echt niet aan. Maar James Bond, zoals we hem kennen uit twintig voorgaande films, komt in deze film niet voor. Zelfs het fantastische 'James Bond thema', van Monty Norman, ontbreekt! How low can you go!

Daniel Craig heeft voor mij bewezen geen James Bond te kunnen spelen. Hij heeft er een soort eigenwijze gangster van gemaakt. Wat is er dan anders dan in alle voorgaande films, behalve de muziek en het karakter van James Bond?

Ik noem een paar punten. James Bond (uit de vorige films) vecht niet op een sadistische manier. Hij slaat met zijn vuisten en schiet zonodig vervolgens zijn tegenstander dood. Maar hij zal nooit met bloed of schrammen in zijn gezicht uit een gevecht komen.

James Bond heeft respect voor "M" en zal zich nooit zo vlerkerig tegen over hem/haar gedragen als de man met dezelfde naam in Casino Royale.

James Bond zit altijd keurig in het (maat)pak, en dat pak zit naar een stevig gevecht nog even netjes als ervoor. Aan de dresscode van de hoofdfiguur uit Casino Royale, met de naam James Bond, heb ik me dan ook behoorlijk gestoord. Op een gegeven moment zit hij zelfs zonder jasje aan de pokertafel. Absoluut ondenkbaar voor James Bond.

Maar Casine Royale kenmerkt zich verder ook door de totale afwezigheid van humor. James Bond geeft in iedere echte James Bond film toch minsten tien prima oneliners ten beste, meestal een en al Engels 'understatement'.

Kortom, ik herkende James Bond absoluut niet in deze nieuwe film. Daniel Craig heeft zijn uiterlijk bovendien ook al niet mee. Hij ziet eruit als een ordinaire gangster, en gedraagt zich ook zo.

En dan de inconsistenties in het verhaal, weer vergeleken met de twintig voorgaande delen. James Bond laat het toch nooit zover komen dat hij zich naakt in een stoel zonder zitting laat zetten en zich daarin tegen zijn - of all parts - geslachtsdelen laat slaan? Nooit heeft onze filmheld het maar bij benadering zover laten komen! Hij weet aan dergelijke vernederingen altijd te voorkomen. En als hij al in een benarde situatie terechtkomt zal hij een geestige opmerking maken en zijn vijand te slim af blijken te zijn.

Ik weet dat Casino Royale het eerste James Bond boek was dat Ian Fleming geschreven heeft, en wellicht is het boek correct gevolgd. Als dat zo is hadden de makers beter een ander boek of een volledig nieuw verhaal kunnen verfilmen. Dit was James Bond niet en de serie is nu op ruwe wijze onderbroken. Als de makers niet tot inkeer komen verwordt de fraaie James Bond serie vanaf deel 21 tot een ordinaire gangsterserie (waar er overigens al genoeg van zijn) en dat zou heel erg jammer zijn.

Ik zie kortom veel liever de Engelse gentlemen geheim agent 'Bond, James Bond', altijd strak in het pak, dan een zich als een Amerikaanse straatvechter gedragende gangster. Er is maar één oplossing om het probleem waar Casino Royale ons mee opgescheept heeft op te lossen: Een zoektocht naar een waardige vertolker van James Bond en het kiezen van verhalen die qua sfeer bij de vorige twintig films passen.

Zelf bladmuziek maken

Ik heb enkele malen geschreven over gratis bladmuziek op Internet. Die kunt u nu wel vinden, afdrukken en in laten binden. Maar misschien heeft u ook nog oude bladmuziek liggen die er niet zo best meer uitziet, ejn die dus niet goed te scannen of kopiëren is. Of misschien schrijft u zelf wel muziek. Hoe kunt u die muziek mooi op papier krijgen? Het heeft me heel wat moeite gekost om die vraag te beantwoorden, en eigenlijk ben ik er nog niet helemaal uit.

Er zijn diverse peperdure commerciële programma's die dit kunnen, en als u beschikt over een grote hoeveelheid geld, en dat geld aan muzieknotatie-software wilt uitgeven, is er keuze genoeg. Er zijn programma's als Sibelius en Finale, die fraaie resultaten geven.

Maar wanneer u, zoals ik, niet dagelijks van die software gebruik denkt te maken en er dus geen honderden euro's voor over heeft, is het een hele klus om tot een goede oplossing te komen. Ik heb alle research inmiddels voor u gedaan en kan ui zeggen dat er eigenlijk maar één programma in aanmerking komt. Dat programma heet Lilypond. Maar helaas komt daar meer bij kijken dan gewoon het programma installeren en op intuïtieve wijze gaan gebruiken.

Lilypond werkt met invoer vanaf uw toetsenbord. U moet daarvoor een gewone tekst editor gebruiken, de bestanden opslaan met een ".ly" extensie, en dan door Lilypond in zeer fraaie 'PDF's laten omzetten. Want dat is het enige dat Lilypond doet: Het omzetten van correcte code in PDF. En helaas zullen uw eerste schreden op dit pad vele (onbegrijpelijke) foutmeldingen genereren.

U moet dus eerst de zeer uitvoerige en lange handleiding van Lilypond doorploegen. Daar zult u weken, of misschien wel maanden, mee bezig zijn, vrees ik. Verder blijkt al snel dat het Windows kladblok niet echt handig is voort het invoeren van de juiste code. U kunt het beste een editor met de naam jEdit installeren en daar de handleiding ook van gaan bestuderen. Maar dan bent u er nog niet, want het werkt pas echt prettig wanneer u een Lilypond plugin voor jEdit geïnstalleerd hebt, en ook daar de pittige handleiding van bestudeerd hebt.

Dus om Lilypond te kunnen gebruiken heeft u een hulpprogramma nodig, en weer een plugin voor dat hulpprogramma. Dat lijkt op zich te overzien. Maar het bestuderen van alle handleidingen is een gigantische klus. Aan de horizon daagt echter hulp: Er is een hulpprogramma in ontwikkeling om het notenschrift voor Lilypond via een GUI (grafische gebruikersinterface) in te voeren. Wanneer u dit programma Canorus installeert wordt alles een stuk makkelijker. Dit programma kan namelijk de juiste code voor Lilypond genereren

Of is het dan toch nog niet makkelijk? Nee, helaas niet. Canorus is nog volop in ontwikkeling en er is zelfs nog geen begin van een handleiding voor. Die staat gepland voor diep in 2008. Wanneer u zelf dus niet kunt ontdekken hoe dit veelbelovende programma werkt, bent u nog geen stap verder en moet u alsnog die gigantisch handleidingen van Lilypond, jEdit, en de plugin voor jEdit gaan doorploegen. Wordt vervolgd.

Donna Tartt

Jaren gelede heb ik het eerste boek van Donna Tartt "The Secret History" ("De Verborgen Geschiedenis") in één adem uitgelezen. Het is een spannend, goed geschreven boek, dat als een misdaadroman te beschouwen is. Maar het is niet puur een 'whodunnit', maar eigenlijk ook een psychologisch drama. Kortom, een echte 'pageturner'.

Hoe anders is haar tweede boek "The Little Friend" ("De Kleine Vriend")! Daar ben ik een paar maanden geleden in begonnen en ik kom er eenvoudig niet doorheen. na de inleiding denk je dat het thema het vinden van de moordenaar is van het kleine broertje van de hoofdpersoon, en misschien wordt dat raadsel uiteindelijk wel opgelost, maar het boek is verre van boeiend.

Het is een aaneenschakeling van eindeloze uitweidingen over de kleinste, oninteressante, details uit de levens van een groot aantal figuren die zijdelings met de hoofdpersonen te maken hebben, waardoor er eenvoudig geen lijn in het boek zit.

Ik heb ergens gelezen dat de schrijfster (tevens) het leven in het zuiden van de Verenigde Staten heeft willen beschrijven. Ja, dat doet ze ook, maar die beschrijving ontaard in zo kleine details over zoveel personen, dat het boek mij tot dusverre (na ruim de helft doorgeploegd te hebben) niet kan boeien. Ik ben zelfs benieuwd of ik er ooit doorheen kom. Die moord zal uiteindelijk wel verklaard worden, maar het boek gaat daar gewoon niet over, dus de oplossing zal ook wel uiterst teleurstellend en slecht uitgewerkt zijn.

Meestal werkt een auteur mijn of meer op hetzelfde niveau in zijn/haar verschillende werken. Bij Donna Tartt is dat beslist niet het geval. In ieder geval zal ik een eventueel derde boek van haar niet ter hand nemen.

Jammer. Met dit stukje wil ik u voor een miskoop behoeden. Ik ben overigens niet de enige die diep teleurgesteld is in het tweede boek van deze auteur. Waar je ook kijkt, overal vind je lovende woorden over het eerste boek en wordt het tweede in de marge weggemoffeld. U bent gewaarschuwd!

De prijs van cd's

In mijn vorige blog heb ik over dit onderwerp al eens geschreven, maar recente aanschaffen van cd's bij de drogist brengen mij ertoe om dit onderwerp nog eens te behandelen.

Een (recente klassieke) muziek cd kost in dit land enkele tientallen Euro's. Er zijn ook wel 'aanbiedingen' in de buurt van die € 10, maar meestal bent u (aanzienlijk) meer kwijt. En ik blijf me maar afvragen waar dat voor nodig is. In de winkels van het Kruidvat, of bij de on-line entertainmentshop van dit bedrijf is een schat aan klassieke muziek cd's te koop voor meestal minder dan twee, en maximaal drie Euro per stuk.

Het zijn meestal opnames van zo'n 20 jaar geleden, dat wel, maar de kwaliteit (zowel artistiek als technisch) van deze "Brilliant Classics" is prima. Ik zie werkelijk niet in waarom ik een veelvoud van dit bedrag zou moeten uitgeven voor iets nieuwere opnames, die na een paar jaar ook meer dan tien jaar oud zijn.

En daar komt nog bij dat onze onvolprezen drogist sets verkoopt die in de reguliere handel, met zijn woekerprijzen, helemaal niet te koop zijn. Van Bach, Mozart, Chopin, Scarlatti, en gaat u zelf maar door, zijn de complete werken te koop, en van andere componisten complete deelwerken (alle symfonieën, alle pianomuziek, alle kamermuziek etc.). Deze cd's van "Brilliant Classics" zijn allemaal vervaardigd onder licentie van de grote maatschappijen. Dat waarborgt de kwaliteit.

Dus, beste liefhebbers van klassieke muziek, abonneer u op de nieuwsbrief van "Kruidvat klassiek" en verbaas u over de fraaie aanbiedingen die in uw email-box rollen. Ik heb al enkele jaren geen cd's bij de reguliere handel meer gekocht en heb daar geen spijt van. Maar wanneer u een cd weet die zo goed is dat hij het prijsverschil met een overeenkomstige uitgave van "Brilliant Classics" waard is, houd ik me graag aanbevolen.

Dubbele nationaliteit

Vrijwel heel Nederlands stond weer eens op zijn achterste benen toen de PVV (Partij voor de Vrijheid) er problemen mee had dat twee staatssecretarissen in het nieuwe kabinet twee nationaliteiten hebben, en hun niet-Nederlandse nationaliteit niet willen opgeven. Meestal wordt hier elk ongebruikelijk standpunt dat gaat over iemand met een buitenlandse nationaliteit al snel door mensen die niet gehinderd worden door een teveel aan kennis versleten voor discriminatie. Dan ben je namelijk snel klaar, want discriminatie is verboden in dit land.

Maar deze keer werden de bezwaren van de PVV niet onmiddellijk van een label voorzien. Waarschijnlijk omdat dat niet zo makkelijk te vinden is. Is het kortom eigenlijk wel zo gek om te vinden dat onze bewindslieden Nederlanders moeten zijn en niets anders? Of moeten we het bij een volgende gelegenheid ook normaal gaan vinden wanneer zich een premier aandient met naast de Nederlandse een een andere nationaliteit? Dat is tenslotte de consequentie van wat er nu gebeurt.

Laat ik voorop stellen dat ik getrouwd ben met een vrouw die uitsluitend een buitenlandse nationaliteit heeft. Niemand kan dus beweren dat ik iets tegen buitenlanders in Nederland heb. Maar mijn vrouw ambieert geen politieke carrière in Nederland. Ze woont hier en blijft hier hopelijk wonen. Ik laat het aan haar zelf over wanneer de de Nederlandse nationaliteit aanvraagt.

Maar die nieuwe staatssecretarissen ambiëren wel het (vrijwel) hoogste politieke ambt in Nederland. En past daar dan een buitenlandse nationaliteit bij? Ik denk het niet. Waarom? Omdat er gevaar bestaat voor loyaliteitsproblemen. In eenvoudig Nederlands: pettenproblemen.Onze staatssecretaris met de Turkse nationaliteit heeft immers nadrukkelijk gezegd dat ze geen afstand wil doen van die nationaliteit. Maar zij is het die in hoogste instantie beslist over het verlenen van het Nederlanderschap aan - onder meer - Turkse emigranten. Dan kunnen er toch problemen met de gewenste onpartijdigheid optreden?

Met onze Staatssecretaris die tevens de Marokkaanse nationaliteit heeft ligt het iets gecompliceerder. Volgens de Marokkaanse grondwet kan een Marokkaan geen afstand van zijn nationaliteit doen. Aanvankelijk werd dat door sommigen als het einde van de discussie beschouwd. Maar dat is wat al te gemakkelijk. Iemand met naast de Nederlandse nationaliteit de Marokkaanse kan zijn Marokkaanse paspoort toch opsturen naar de Marokkaanse ambassade en het (dus) niet meer verlengen? Als dat de beste benadering is van het afstand doen van de Marokkaanse nationaliteit heb ik daar niet zoveel moeite mee.

Ik ben benieuwd hoe de discussie zal eindigen. Maar zoals het er nu uitziet moeten we in dit land in de toekomst rekening gaan houden met een premier of een minister van buitenlands zaken die naast de Nederlandse nationaliteit ook een buitenlandse nationaliteit heeft.

Richard Wagner

De onvolprezen drogist heeft onlangs weer een biografie op DVD uitgebracht van een groot componist. Het betreft een Engels/Oostenrijks/Hongaarse miniserie uit 1983 over de operacomponist Richard Wagner. Filmisch valt het product me wat tegen. De verfilming is traag en soms komen er scènes in voor die bij nader inzien flashbacks en flashforwards (als dat een correct woord is) blijken te zijn.

Dat de miniserie - naar mijn bescheiden mening - filmisch niet erg geslaagd is verbaast toch wel, wanneer we naar de casting kijken. Die puilt uit van grote namen: Richard Burton in de titelrol, en verder doen onder meer Vanessa Redgrave, Sir Laurence Olivier en Sir John Gielgud mee.

Het leven van Wagner is in deze miniserie echter meer dan het aanzien waard. De kunstenaar Wagner is vrijwel zijn hele leven op de vlucht geweest. Zowel vanwege zijn politieke overtuiging als voor zijn schuldeisers. Hij had altijd gebrek aan geld. Dat was in de eerst plaats een gevolg van het feit dat zijn werk maar erg weinig succes had tijdens zijn leven. Zijn - financieel gezien - gelukkigste periode was zijn verblijf bij de Beierse koning Ludwig II. Dat was een onvoorwaardelijke bewonderaar van Wagner en diens muziek, en hij voorzag Wagner dan ook rijkelijk van geld.

Wagner wilde van het traditionele operaconcept uit zijn tijd af, en wilde een totaal-muziektheater scheppen. Daar is hij zeker in geslaagd, maar de tijd was er tijdens zijn leven nog niet rijp voor. Hij heeft het nog wel mogen beleven dat er in Bayreuth een theater naar zijn wensen werd gebouwd, waar de "Ring des Nibelungen" voor het eerst werd uitgevoerd. Maar ook die mega-productie was financieel ook al geen succes.

Ook zijn liefdesleven heeft hem niet bepaald populair gemaakt. Zijn eerste vrouw werd geconfronteerd met zijn (al dan niet platonisch gebleven) liefde vo0r Mathilde von Wesendonk, de vrouw van een geldschieter. Hij heeft min of meer met zijn gevoelens voor Mathilde "afgerekend" tijdens het schrijven van "Tristan und Isolde". Vervolgens liet hij zijn vrouw geheel in de steek begon hij openlijk een verhouding - terwijl beiden nog getrouwd waren - met Cosima, de vrouw van zijn bewonderaar en vaste dirigent Hans von Bülow.

Uiteindelijk is hij nog met deze Cosima (die overigens een dochter van de componist en pianist Franz Liszt was) getrouwd. Hij kreeg bij haar zijn zoon Siegfried, wiens zoons het operahuis in Bayreuth in de vorige eeuw jarenlang - met afnemend succes - gerund hebben.

Wagner heeft zijn levenswerk: het schrijven van de tetralogie "Der Ring des Nibelungen" voltooid, maar verder betrekkelijk weinig opera's geschreven. Zeker wanneer we zijn productie vergelijken met die van Verdi, die overigens op dezelfde dag geboren is als Wagner. Verdi had - evenals Wagner - revolutionaire politieke ideeën, die hij zelfs in zijn opera's verwerkte, maar hij kon het op een akkoordje gooien met de censor. Bovendien had het werk van Verdi groot succes en werd hij zeer rijk.

Voor Wagner bestonden er geen compromissen. Muzikaal niet en politiek niet . Daarom is hij het grootste deel van zijn leven op de vlucht geweest. En, zoals gezegd, hij had ook altijd geldgebrek. Dat zijn factoren die niet gunstig zijn voor een grote productiviteit.

Luisterboeken anno 2007

Ik heb in de vorige versie van dit blog een paar keer geschreven over audioboeken (luisterboeken) en blijkens mijn logfiles worden die stukjes nog steeds regelmatig bekeken. Daarom vandaag een kleine update.

De site Audiobooks for free (een zeer grote bron voor Engelstalige luisterboeken) bestaat nog steeds, maar de site lijkt sinds eind vorig jaar niet meer aan een update te zijn onderworpen. Wie weet sterft hij een langzame dood!

Nog onplezieriger is het gesteld met de grootste Nederlandse bron voor luisterboeken (Voorlezer net). In de meest recente nieuwsbrief van deze site staat te lezen dat het de dames en heren spijt, maar dat het echt niet meer langer gratis kan, en dat de site "gemoderniseerd" zal worden. Er zal dan voor de luisterboeken betaald moeten worden. Wanneer u dus een liefhebber van Nederlandstalige luisterboeken bent zou ik maar snel alles van die site downloaden wat ook maar enigszins aan uw interesseprofiel voldoet, want straks kost het geld.
De Duitse evenknie van Voorlezer net (Vorleser Net) heeft nog geen soortgelijke maatregel aangekondigd.

Wat ik ooit "het ultieme luisterboek" heb genoemd (het hoorspel naar de boekenreeks "Het Bureau" van J.J. Voskuil) is er nog, maar alle 475 MP3-files worden over 2-3 jaar verwijderd. Er staat "over drie jaar", maar wanneer dat precies geschreven is staat er niet bij. Ook maar snel downloaden dus!

De NPS heeft daarentegen weer een nieuw project gestart: Hoorspelen naar Bommelboeken van Marten Toonder (ga naar deze link voor de mooi opgemaakte website en naar deze alternatieve link" voor de MP3-files).

Waar ik wil maar mee wil zeggen dat allerlei leuke dingen op het internet snel of langzaam kunnen verdwijnen. Snel gebeurde dat met een paar uitgebreide sites met gratis bladmuziek, waar ik kort geleden een paar keer over geschreven heb, en langzaam met sites met luisterboeken.

Mijn algemene advies blijft: Zodra u iets leuks op het internet ziet kunt u dat het beste maar direct downloaden, want je weet nooit hoe lang het blijft staan en of het de volgende keer dat u ernaar gaat kijken nog gratis is!