In vrijwel heel Europa protesteert de vakman tegen de komst van de "Poolse timmerman", de "Poolse loodgieter" of vult u maar in. Maar na een recente ervaring die ik hier zal beschrijven, heb ik niet zoveel begrip meer voor die protesten, die doorgaans ook gepaard gaat met een roep om beschermende maatregelen voor plaatselijke vakmensen.
Wat is mij nu overkomen? Ik heb een klus aan mijn huis die ik zelf niet goed kan opknappen. Daarom heb ik twee locale timmerlieden gebeld om eens te komen kijken. De eerste had een antwoordapparaat aanstaan, en beloofde mij zo spoedig mogelijk terug te bellen. Nooit meer wat van gehoord. Met de tweede heb ik een kleine week geleden een keiharde afspraak gemaakt. Hij zou gisteren tussen 15:00 uur en 15:30 uur komen kijken naar de klus. En misschien raadt u het al:
Hij is niet verschenen en heeft op geen enkele manier iets van zich laten horen. Hij kende mijn naam en adres, dus een telefoontje had makkelijk gekund. Wanneer de belangstelling voor een eerlijke witte klus zo gering is, moet onze vakman niet verbaasd zijn wanneer ik nu eens ga zoeken naar een Poolse collega van hem.
Hebben onze Nederlandse timmerlieden werk in overvloed? Of hebben ze alleen belangstelling voor grote werkzaamheden? Ik weet het niet. Het getuigt in ieder geval noch van beleefdheid, noch van interesse wanneer de vakman zo slordig met zijn potentiële klanten omgaat!
1 opmerking:
ik heb precies dezelfde slechte ervaring, helaas niet alleen met de autochtone timmerman maar ook met zijn Poolse vakbroeder...
Blijkbaar hebben ze werk genoeg?
Een reactie posten