Op deze dag kijk ik graag naar de Mattheus Passion van Bach. Ik doe dat sinds een aantal jaren uitsluitend nog aan de hand van de DVD van het onvolprezen Kruidvat. Niet omdat die zo goedkoop is, maar omdat ik die het beste vind. Want daarop worden de alto aria's gezongen door Michael Chance.
Die man is zo'n geweldige zanger, dat hij de rest van de zangers ver achter zich laat. Het is een genot om deze man aan het werk te zien. Pure, ongeëvenaarde, perfectie.
Ik heb in mijn leven inmiddels veel verschillende versies van de Mattheus Passion gehoord en gezien, en totdat ik deze versie zag had ik een hekel aan versies waarin de alto aria's vertolkt worden door een man. Dat geldt ook voor de cd versie onder leiding van Ton Koopman, die ik juist om die reden niet vaak beluisterd heb.
Waarom het me van Michael Chance dan wel bevalt? Ik weet het niet. Het - zoals gezegd - is pure perfectie en je kunt je, nadat je hem gehoord en gezien hebt, niet goed voorstellen dat je het ooit mooi vond door een vrouwenstem. Ik heb er weinig aan toe te voegen. Misschien begrijpt u mijn overwegingen wanneer u deze (of een andere) versie met de grote Chance gezien en gehoord hebt. Op naar het Kruidvat dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten