tag:blogger.com,1999:blog-288272192024-03-14T05:56:57.426+01:00Blog van Rene HasekampColumns over allerlei onderwerpen, die vaak op computers en het Internet, maar ook op natuur en muziek, of op de actualiteit betrekking hebben.Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.comBlogger319125tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-1843691090835929262016-11-25T17:54:00.001+01:002016-11-25T17:54:40.985+01:00Het probleem Simons<p dir="ltr">Sylvana Simons begint een probleem te worden voor de Nederlandse samenleving. <br>
Ze heeft de dag na de intocht van Sinterklaas een haatvlog gepubliceerd, waarin ze iedere Nederlander uitscheldt voor racist. Ze zegt er niet bij waarom dit land - op haarzelf na - uit racisten zou bestaan. </p>
<p dir="ltr">Degenen die Zwarte Piet niet weg willen sturen uit dit land zijn volgens haar in ieder geval racisten. Maar waarom eigenlijk? Waarom komt ze niet met argumenten waarom iedereen die de zwarte metgezel van Sinterklaas een aardige man vindt een racist is? Omdat hij een zwarte huid heeft? Daar zijn er wel meer van in dit land. Dat kan het dus niet zijn. </p>
<p dir="ltr">Omdat een zwart vrouwtje in dienst van de VN een paar jaar geleden gezegd heeft dat Zwarte Piet "natuurlijk" een racistische achtergrond heeft, ook al zonder daarbij enig bewijs of zelfs maar vermoeden te overleggen? Dunnetjes hoor! <br>
Mevrouw Simons roept maar wat, altijd ongedocumenteerd, en iedereen die het niet met haar eens is noemt ze een racist. Wat moeilijk om met zo iemand in debat te gaan! </p>
<p dir="ltr">Vandaar dat ze een probleem aan het worden is. Dat heeft ze overigens aan zichzelf te danken, omdat ze nooit met geschreven stukken komt om haar meningen te onderbouwen. Maar een vervelend <u>probleem</u> blijft het. </p>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-41665576235259421272015-07-12T10:13:00.000+02:002015-07-12T10:13:36.507+02:00De EurogroepWanneer u dit leest is er in de Eurogroep mogelijk al iets beslist (waarschijnlijk een nieuw uitstel), maar wanneer ik dit schrijf is de vergadering die moet beslissen over wel of geen nieuwe steun aan Griekenland voor (afhankelijk welk nieuwsbulletin u gehoord heeft) na 8 of 18 uur praten geschorst.<br />
<br />
Ik wil het hier niet te veel hebben over wat ze zouden moeten beslissen, want er komt toch iets anders uit dan eruit zou moeten komen, maar wel over de extreme besluiteloosheid van de Eurogroep en, in het verlengde daarvan, de EU.<br />
<br />
Na een half jaar eindeloos vergaderen zonder dat er beslissing genomen is, zou dit weekend de beslissing dan eindelijk genomen moeten worden of Griekenland nog meer steun krijgt of niet. En gaat u er maar gerust van uit dat er ook al het nodige vooroverleg heeft plaatsgevonden. Bij normale mensen zou er dus aan het begin van de vergadering een stemronde gehouden worden hoe de verhoudingen liggen (dat is in dat vooroverleg eigenlijk al gebeurd, maar ja). Dan worden de koppige dissidenten een beetje onder druk gezet, en klaar. Een beslissing. Of die nu goed is of niet, het moet er maar eens van komen.<br />
<br />
Zo gaat het kennelijk niet binnen de Eurogroep. Daar vergaderen ze zicht kleurenblind en stellen de beslissing (hoogstwaarschijnlijk) weer uit. En dan hebben we het over degenen die beslissen over onze munteenheid! Totaal gebrek aan besluitvaardigheid.<br />
<br />
Vervolgens (als er nog iets te bespreken is) gaan de regeringsleiders van de hele EU (30 deelnemers) hier ook nog eens over vergaderen. Daar komt natuurlijk helemaal nooit iets uit, want meneer Barroso vond het zo hard nodig om de EU uit te breiden tot 30 landen. <br />
<br />
En zo zet de EU zich weer eens te kijk tegenover de rest van de wereld. Amerika spreekt er al maanden luid en duidelijk schande van (maar de EU is doof en blind), Poetin krijgt een lachstuip (maar heeft niets te bieden, behalve roebels) en de Chinezen tellen hun Yuans alvast om heel Griekenland over te kunnen nemen en daar de Yuan in te voeren en er een Chinese regering neer te zetten. Dat lijkt me het meest waarschijnlijke scenario bij de blijvende besluiteloosheid van Brussel.<br />
<br />
En wat is nu eigenlijk het probleem? In Griekenland worden geen belastingen geïnd. Dus de Grieken kunnen nu wel zeggen dat ze de BTW gaan verhogen van 13% naar 23%, maar als niemand die BTW int gebeurt er niets en lopen de schulden van het land alleen maar verder op.<br />
En verder betalen met name de allerrijksten (de miljardairs) helemaal geen belasting. En niemand in Griekenland durft daar iets tegen te doen.<br />
<br />
Dat is het hele probleem in een notendop, waar een half jaar plus een nacht over gepraat moet worden. De enige oplossing zou zijn om het land onder curatele te plaatsen van niet-corrupte EU-ambtenaren met grote bevoegdheden. Maar waar vind je dergelijke niet-corrupte ambtenaren, die ook nog eens de miljardairs durven aan te pakken, in Europa?Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-57787531776657188832015-05-08T14:23:00.000+02:002015-05-08T14:25:11.152+02:00Belediging van het staatshoofdPlotseling is belediging van het staatshoofd een "hot item". Links Nederland slijpt de messen al om de betreffende strafbepaling uiit het wetboek van strafrecht te schrappen. Dat allemaal omdat een mannetje (met een niet-Nederlandse achtergrond, zodat hij dus niets met ons Koninklijk Huis heeft en zich mogelijk niet realiseert dat anderen daar wel iets mee hebben) tegen de monarchie is.<br />
<br />
Dat is overigens nog tot daaraan toe. Iedereen mag zijn eigen ideeën hebben en - zolang dat gebeurt op een manier die niet in strijd met de wet is - daar uiting aan geven. Dit mannetje meent aan zijn republikeinse opvattingen (als hij al ouden wijs genoeg is om daarover serieus nagedacht te hebben) uiting te moeten geven door in uiterst ongepaste bewoordingen de personen van de Koning en de Koningin te beledigen. <br />
<br />
Hij roept niet "leve de republiek", of woorden van gelijke strekking, maar uit zich op onwaardige wijze over het Staatshoofd. En hij vindt dat hij daarmee zijn mening over "de republiek" uit. Hij heeft kennelijk nooit de eerste beginselen van het staatsrecht tot zich genomen en weet daarom kennelijk niet dat het Staatshoofd zich niet in het openbaar kan verdedigen.<br />
<br />
Daarom vind ik dit zo'n minne actie. Nu heeft dat mannetje een transactie aangeboden gekregen om door betaling van € 500 strafvervolging af te kopen. Maar daar gaat hij niet op in. Hij "uitte alleen maar zijn mening". Welke mening? Dat de persoon van het staatshoofd met niet te herhalen opmerkingen door het slijk gehaald mag worden?<br />
<br />
Hij heeft inmiddels een "advocaat voor kwaaie zaken" gevonden die hem - ongetwijfeld op kosten van de belastingbetaler - zal verdedigen op zijn (eventuele) proces.<br />
<br />
Pauw heeft het nodig gevonden om dit mannetje in zijn talkshow uit te nodigen, samen met nog een mannetje met een niet-Nederlandse achtergrond, die zei "cabaretier" te zijn. Vroeger was cabaret iets om te lachen, maar nu schijnt de grap van "cabaret" te zijn om te kijken hoe ver je kunt gaan zonder in de bak te belanden. <br />
<br />
Tijdens de uitzending van Pauw werden de beledigingen van het staatshoofd door de "cabaretier" en het mannetje voortgezet en verergerd. De "cabaretier" meende, gierend van de lach, dat je de geuite beledigingen ook letterlijk mocht opvatten en begon naar aanleiding daarvan een paar weerzinwekkende "grappen" te maken. Hij was van mening dat ook die (volledig irrelevante) opmerkingen als vrije meningsuitingen gezien moesten worden. <br />
<br />
Helaas werd een dag later door het openbaar ministerie bekend gemaakt dat de vervolging van het mannetje wordt opgeschort. Als dat zou leiden tot een sepot, dan hoeft dat mannetje zijn transactie waarschijnlijk niet eens te betalen! Laten we dus maar hopen dat het OM tot inkeer komt en alsnog tot vervolging overgaat. Het betreft tenslotte een aanval onder de gordel op de persoon van het staatshoofd en zijn echtgenote. Dat is nogal wat, zou ik zeggen! En nogmaals: het gebruiken van onnodig grievende of beledigende termen om je standpunt te verwoorden heeft hoegenaamd niets met vrije meningsuiting te maken.<br />
<br />
In Thailand staat op belediging van het staatshoofd of zijn directe familieleden een <i><b>minimum</b></i> gevangenisstraf van drie jaar, tot maximaal 15 jaar. En van die bepaling wordt druk gebruik gemaakt. Daar zitten de gevangenissen vol met mannetjes zoals het mannetje waar dit stukje over gaat en de "cabaretier".<br />
<br />
Hoe het met dat mannetje gaat aflopen zullen we nog wel zien. Maar een volwassen journalist als Pauw hoort dit soort randfiguren niet in zijn uitzending toe te laten, en als hij dat al doet, hoort hij het gesprek op het juiste moment af te breken. Of overschat ik Pauw, als ik hem kwalificeer als een volwassen journalist? Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-88415996739777163272015-02-24T21:40:00.001+01:002015-05-08T14:25:47.687+02:00Gone with the Wind (de film) <div dir="ltr">
De film kun je het best bekijken als je het boek al gelezen hebt, maar ook zonder die kennis is deze film uit 1939 (ruim 75 jaar geleden!) een nog een overtroffen meesterwerk. De film volgt het boek vrijwel naadloos. Alleen gaat alles nu wel in sneltreinvaart, als je het boek gelezen hebt. Reken maar op steeds100 bladzijden in 20 minuten. Maar ondanks het feit dat de film vier uur duurt, verveelt hij geen moment. </div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
Dat is op zich al een vermeldenswaardig feit. Er bestonden in die tijd nog nauwelijks kleurenfilms, en deze duurt dan ook nog eens een recordtijd van vier uur. Dat moet dus een riskante onderneming geweest zijn in 1939.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
Ook de dialogen zijn meestal letterlijk hetzelfde als in het boek. In 1939 wisten ze kennelijk nog hoe ze een film naar een boek moesten maken en werd er geen over het paard getilde jongeman ingehuurd om alles wat smeriger te maken. </div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
Misschien maakt de film hier een daar een wat verouderde indruk, maar dat is maar incidenteel. Veel hedendaagse filmmakers kunnen nog heel wat van deze film leren. </div>
<div dir="ltr">
Computeranimatie bestond gelukkig nog niet. Er werden gewone trucages gebruikt. Zo is het massale veldhospitaal niet getekend, zoals dat nu zou gebeuren, maar liggen er hier en er om het geheel een wat vollere indruk te laten maken, hier en daar poppen tussen de vele figuranten. </div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
Het acteerwerk is onovertroffen en de casting is briljant te noemen. Iedereen ziet er zo ongeveer uit, zoals je je had voorgesteld tijdens het lezen van het boek. Het is dus niet nodig om een remake van deze prachtige film te maken. Het is niet goed denkbaar dat daar een gelijkwaardig product uit zou kunnen ontstaan. </div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
De nog overal verkrijgbare bevat de hele film, plus de ouverture, de pauzemuziek en de muziek die gedraaid werd tijdens het verlaten van de bioscoop. </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-92014892089803090872014-12-07T12:08:00.001+01:002015-05-08T14:25:47.690+02:00Gone with the Wind (het boek)<p dir="ltr">Onlangs heb ik het boek "Gone with the Wind" gelezen. Ongeveer 1000 bladzijden, maar dan heb je ook wat. We kennen natuurlijk allemaal de - waarschijnlijk - beroemdste film aller tijden met die naam, waarover hier nog een Blog post te verwachten is, maar ik kan nu vast zeggen dat als je echt in detail wilt weten hoe de hoofdpersonen over hun gevoelens en de gebeurtenissen denken, en hoe ze precies in elkaar zitten, je het boek beslist moet lezen.</p>
<p dir="ltr">Dit boek is het enige boek van Margaret Mitchell, die weliswaar journalistieke ervaring had, maar uiteindelijk in één keer een bestseller van hoog gehalte kon schrijven, zelfs nog bekroond met de Pulitzer Prize. </p>
<p dir="ltr">Om een bekend vooroordeel eerst maar te weerleggen: het is geen vrouwenroman en zeker geen keukenmeidenroman. Het is een goed in elkaar zittend epos over Scarlett O'Hara, voor tijdens en na de Amerikaanse burgeroorlog. </p>
<p dir="ltr">Het boek is erg goed geschreven en bevat daarnaast ook veel informatie over de Amerikaanse burgeroorlog, wat die bij de bevolking teweegbrengt en hoe de naweeën ervan gevoeld werden. Scarlett is aan het begin van het boek een verwend meisje uit een rijke familie. Ze woont op een plantage waar 100 slaven werken en ze doet weinig anders dan bals en andere feesten bezoeken, om zich te laten bewonderen. Aan het einde zit ze met drie mislukte huwelijken. </p>
<p dir="ltr">Tijdens de burgeroorlog leeft zij redelijk beschermd bij haar tante in Atlanta. Aan het einde van de oorlog vlucht ze naar haar voormalig ouderlijk huis en moet ze zich zien te handhaven. Ze leert voor het eerst armoede kennen. </p>
<p dir="ltr">Ze ontmoet al in het begin van het boek, en daarna door het hele boek heen, de opportunist Rhett Butler, waar ze een hekel aan heeft (of toch niet?), maar die wel altijd over een grote hoeveelheid geld beschikt en die haar perfect door heeft. Ik ga hier geen verdere details over het verhaal geven. U moet het zelf lezen. Het is niet voor niets het meest verkochte boek in Amerika. </p>
<p dir="ltr">De sfeertekening en de beschrijving van haar gedachten in de verschillende fasen waarin de hoofdpersoon terecht komt is perfect. Het boek zit qua dosering zo goed in elkaar, dat het moeilijk te bevatten is dat dit een debuutroman was. Tijdens de laatste vijf hoofdstukken is het zelfs absoluut onmogelijk om het boek weg te leggen. </p>
<p dir="ltr">We realiseren ons al vrij snel in het boek dat Scarlett een egoïstisch en verwend nest is en dat zij zich vrijwel uitsluitend voor geld interesseert. Zij weet dan ook haar drie huwelijken te laten mislukken, voor zover ze vooraf eigenlijk al niet wist dat ze die beter niet had kunnen sluiten. Maar geld is geld. </p>
<p dir="ltr">Verdere details ga ik niet geven. Er stort zich veel over haar heen en zelfs op de laatste bladzijde lijkt ze nog weinig van het leven begrepen te hebben. <br>
Dit is het enige boek dat ik ooit gelezen heb waarin de hoofdpersoon onuitstaanbaar is en alleen haar eigen wensen en belangen ziet. Een ongebruikelijke keuze voor een hoofdpersoon van een epos dat 12 jaren beslaat! </p>
<p dir="ltr">Voor degenen die het einde onbevredigend vinden nog de opmerking dat de schrijfster het einde het eerst geschreven heeft en vervolgens de rest opgezet heeft om te laten zien hoe alles zo gekomen is. Een vervolg is voor Mitchell dan ook absoluut nooit aan de orde geweest. Zoals het afloopt moest het aflopen. Het is geen open einde waarna weer van alles kan gebeuren, nee Scarlett heeft alles zelf in de hand gehad, maar alle keuzes zo gemaakt als ze gedaan heeft, en zit dan met de gevolgen. </p>
<p dir="ltr">Lezen dat boek! Nadat ik het gelezen had ben ik de film gaan bekijken. Zie voor mijn indrukken daarvan een apart stuk in dit blog (in voorbereiding). </p>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-6229770888224864212014-12-07T11:35:00.001+01:002014-12-07T11:35:32.026+01:00Smartphoneverslaving<p dir="ltr"> Ik erger mij groen en geel aan het gebruik (of eigenlijk misbruik) van smartphones in restaurants en andere plaatsen waar je heen gaat om in elkaars gezelschap te zijn.</p>
<p dir="ltr">Op mijn recente vakantie in Thailand gingen we met een aantal familieleden van mijn vrouw uit eten. Hoewel mijn vrouw en ik ook graag regelmatig op onze telefoon kijken, doen we dat niet in restaurants. Je bent toch samen uit? Sommige familieleden van mijn vrouw denken daar helaas anders over, bleek op het eerder genoemde etentje. </p>
<p dir="ltr">We zaten met 8 personen aan tafel, en vier daarvan hebben geen moment aan de gezamenlijkheid deelgenomen en hebben de hele tijd met hun telefoon zitten spelen. En tijdens het eten ging dat gewoon door, en werd er af en toe met een hand wat voedsel genomen. Ik (en gelukkig ook mijn vrouw) heb mij (hebben ons) daaraan gruwelijk zitten ergeren. Los van het feit dat wij toch niet elke dag in Thailand zijn (en mijn schoonzusters hun zus dus niet vaak kunnen zien), is het gewoon irritant. Waarom zou je uit eten gaan met je familie als je tijdens het eten uitsluitend aandacht voor je telefoon hebt?</p>
<p dir="ltr">In Thailand is het chat-programma "Line" erg populair. Dat is net zoiets als "Whatsapp", maar dan wel een stuk opdringeriger. Elke keer als er een (flauwekul)bericht binnen komt verschijnt er een bijna schermvullende pop-up met een irritante ringtoon prominent in beeld. Je kunt zo'n Line bericht dus moeilijk missen. En bij mijn schoonzusters hoor je het binnenkomen van de vele berichten (kennelijk van levensbelang) elke 10 seconden of zo. Mijn vrouw heeft een uitgebreide familie. En bij zo'n opdringerige presentatie als bij Line moet je dan kennelijk onmiddellijk kijken en reageren. </p>
<p dir="ltr">Zelf heb ik dat Line ook een korte tijd op mijn telefoon gehad, maar dat was binnen twee weken over, nadat ik spamberichten begon te krijgen die een andere Line-gebruiker als afzender hadden. De beveiliging van je gegevens op de Line servers laat kennelijk nogal te wensen over of de persoonsgegevens worden aan spammers verkocht. Weg ermee dus, wat mij betreft.</p>
<p dir="ltr">Twee jongere familieleden waren niet alleen in Line verdiept, maar waren tegelijkertijd spelletjes, kennelijk verslavende spelletjes, aan het doen. Gezellig uitje! Het wonderlijke is dat de betrokkenen hun verslaving blijkbaar niet willen kennen of hem verdringen, want als je er een vriendelijke opmerking over maakt zeggen ze dat ze er nauwelijks naar kijken. Voer voor psychologen.</p>
<p dir="ltr">Ik had na deze ervaring alle begrip voor de policy van een gezellig café in Nederland, waar bordjes hangen met de tekst "Wij hebben geen WiFi. Praat eens met uw tafelgenoten"!<br>
</p>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-67752994073008629732014-11-02T14:58:00.001+01:002014-11-02T14:58:15.027+01:00Thailand anno 2014<p>Ik ben kort geleden teruggekeerd van een bezoek aan Thailand. Mijn vrouw komt daar vandaan en we gaan er dus met een zekere regelmaat heen.<br>
De afgelopen maanden was het toerisme naar Thailand nogal teruggelopen, las ik in de - vooral Thaise - pers. De oorzaak zou de recente militaire staatsgreep zijn.</p>
<p>Ik was dus benieuwd wat je nu precies zou merken van die staatsgreep. Het antwoord kan kort zijn: helemaal niets. Ik ben er vier weken geweest en heb in die vier weken geen enkele militair en al helemaal geen militaire voertuig of ander militair materieel gezien. U kunt er dus met een gerust hart heen gaan. U wordt er gegarandeerd niet met geladen mitrailleurs ontvangen. </p>
<p>Wat me weer vooral opviel was de grote mate van service die je overal ondervindt. Wanneer ik in Nederland een kopje koffie bestel, krijg ik doorgaans een bakje dat - zo te proeven - al urenlang op een klant stond te wachten. Je krijgt bovendien een zuur gezicht als je er geen gebak bij bestelt, en een nog zuurder gezicht wanneer je geen fooi geeft. Nu vind ik 3 Euro (of daaromtrent) een schandelijke prijs voor een kopje koffie dat al uren staat en dat vaak nog met een voetbad en een hebberig gezicht wordt opgediend dus ik geef nooit een fooi wanneer ik koffie bestel. Het bedienend personeel doet niets meer voor mij dan het moet doen voor de hoofdprijs van 3 Euro. Eigenlijk meestal minder.</p>
<p>Wanneer ik in Thailand een kopje koffie bestel krijg ik een glimlach van het personeelslid dat de bestelling opneemt, geen gezeur over gebak, als ik daar zelf niet om vraag, en wordt mijn vers bereide kopje koffie vriendelijk ogediend, wordt de suiker en melk niet in zakjes ernaast gesmeten (die "poedermelk" moest verboden worden), maar wordt er een keurig suikerpotje en melkkannetje neergezet. Tenzij ik een "latte" of een andere koffievariant bestel. Dan wordt er een topping van melk met daarop een prachtig patroon van cacao op aangebracht en krijg ik er geen suiker, maar - zoals het hoort - suikersiroop bij. Voor dat kope koffie komt degene die het gebracht heeft nog eens vragen of het allemaal naar mij zin is. Over de prijs zullen we het maar helemaal niet hebben. Voor dat kopje keurig opgediende kopje koffie of latte betaal ik nauwelijks zoveel als de hebberige ober hier als fooi wil hebben. Nee, voor service, ook voor de eenvoudigste zaken, moet je toch echt in Thailand zijn.</p>
<p>Ook frappant vond ik (weer) het verschil tussen Schiphol in Amsterdam en Suvarnabhumi Airport in Bangkok. Toen we in Bangkok aankwamen kwam onze bagage als eerste op de band, omdat we een "priority" label aan onze koffers hadden. Het is daar vanzelfsprekend om daar rekening mee te houden. Bij terugkomst op Schiphol hadden we ook een "priority" label, maar werd daar totaal geen waarde aan gehecht. Onze bagage kwam zo ongeveer als laatste op de band, nadat degenen die zo goedkoop mogelijk willen reizen, hun eigendommen er al vanaf gesleurd hadden, waarbij ik nog regelmatig een duw kreeg. Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken. Maar de instructie aan het personeel, dat "priority" "voorrang" betekent ontbreekt in ons hebberige landje.</p>
<p>En dan het hotel, waar ik minder voor betaal dan hier voor een drie sterren hotel. Als ik hier in Nederland bij een hotel aankom mag ik blij zijn als ze mijn kamer netjes aanwijzen, en meer zeggen dan "vierde veredieping". In Bangkok is mijn bagage al uit de taxi gehaald voordat ik zelf ben uitgestapt, word ik vriendelijk toegesproken bij ontvangst en wordt me gevraagd of ik misschien eerst iets wil drinken voordat ik incheck. Wanneer ik dan na een relaxte procedure ben ingecheckt, en - zoals het hoort - persoonlijk door iemand naar mijn kamer gebracht ben, komt de bagage vijf minuten later zonder dat iemand zijn hand ophoudt. Je moet nog achter hem aanrennen als je toch een fooi wilt geven. </p>
<p>En iedere keer als ik vertrek of weer binnen kom word ik vriendelijk gegroet. Wat heeft de horeca hier toch nog verschrikkelijk veel te leren. Als ik dan ga uitchecken wordt ik niet als een dief behandeld en wordt er niet opzichtig gecontroleerd of ik niets uit de minibar of van de inrichting gestolen heb, maar wordt er vriendelijk gevraag wanneer ik hun weer langs zal komen en wordt me gevraagd vooral te bellen of te mailen wanneer ik iets vergeten ben. Het hotel zal er in dat onverhoopte geval graag voor zorgen database netjes thuisbezorgd wordt.<br>
<br>
Misschien zal ik nog eens <u>een</u> posting wijden aan het natuurlijke gevoel voor service dat je in Thailand ondervindt. Het is de moeite waard.<br>
</p>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-60454282676700734452014-08-16T11:38:00.001+02:002015-05-08T14:26:20.909+02:00Proefslapen op matras of hoofdkussenLet op wanneer u een nieuwe matras of een nieuw hoofdkussen koopt! Veel bedrijven bieden de "service" van proefslapen aan. Je koopt een matras of hoofdkussen en mag het eerst twee weken gebruiken. Als het bevalt betaal je het, en als het niet bevalt komen ze het gewoon weer gratis bij je ophalen en hoef je niets te betalen. De Consumentenbond is zeer blij met dit hygiënische initiatief. Er doen dan ook veel fabrikanten aan mee, ook de duurste onder de duren: Tempur.<br />
<br />
Even terzijde: bij Tempur betaal je voor een hoofdkussen zo'n EUR 120 en voor een matras zo'n EUR 1000. Belachelijke prijzen. Vroeger bezat Tempur allerlei octrooien en was dat een zekere rechtvaardiging voor hoge prijzen, maar nu zijn die (basis)octrooien al lang en breed verlopen (de looptijd van een octrooi is 20 jaar) en nu probeert dit merk zijn prijzen hoog te houden door zijn bekendheid en uitgebreide advertentiecampagnes. Ze suggereren dat er maar één de 'echte' en de beste is. Nou, geloof het maar niet. Je kunt de specificaties van de verschillende navolgers bekijken en dan zie je dat Tempur inmiddels een van velen is. Ik kom straks nog op deze pionier terug.<br />
<br />
Nu weer verder met het proefslapen. Er is een fabrikant van matrassen en hoofdkussens die op zijn website stelt dat 75% van de mensen die in een winkel een matras uitzoeken daar later spijt van krijgen. Gelukkig zal je dat bij hem niet overkomen. Bij hem mag je immers twee weken proefslapen, zonder kosten en zonder verplichtingen. En toevallig heeft juist deze fabrikant een interessante tijdelijke aanbieding met een flinke korting.<br />
<br />
Ik ben van plan weer eens een nieuw hoofdkussen aan te schaffen, en ik weet precies wat voor kussen ik wil. Ik hoef dus niet proef te slapen. Maar naar wie moet ik nu om dat kussen te kopen? De fabrikant van mijn eerste keuze biedt proefslapen aan. En als ik bij hem dus een kussen bestel heb ik 75% kans dat ik een kussen krijg waar een ander of enkele anderen al uitgebreid op heeft of hebben proef geslapen. Lekker fris. Want denkt u nou niet dat die 75% van de spullen die terugkomen weggegooid worden.<br />
<br />
Natuurlijk wordt er om die gebruikte producten, die aan een proefslaap zijn onderworpen, een nieuw hoesje gedaan en worden ze weer als nieuw verkocht (of als het aantal rondes proefslapen te groot is als interessante aanbieding aangeboden). Dus de koper van een nieuwe matras krijgt een exemplaar waar minstens één proefslaper zijn vriendin of zijn vrouw al een aantal flinke beurten gegeven heeft. De koper van een nieuw hoofdkussen moet het doen met een exemplaar waar de proefslaper met hoofdluis toch niet echt aan kon wennen. Of, om een aantal andere mogelijkheden te noemen, een matras die de kindertjes al twee weken lang als trampoline gebruikt hebben. Met dank aan de Consumentenbond.<br />
<br />
Natuurlijk kunt u zeggen dat die gebruikte slaapproducten vernietigd worden. Ziet u het gebeuren? Er worden 100 matrassen gemaakt, waarvan er in de eerst ronde 75 terug komen. Gaat de fabrikant vervolgens 75% van zijn omzet vernietigen zonder er iets aan verdiend te hebben, maar waarvoor hij wel minstens tweemaal bezorgkosten gemaakt heeft? Natuurlijk niet! Nieuw hoesje en nog eens proberen.<br />
<br />
Die slaapbusiness is dus een uiterst onfrisse aangelegenheid geworden. Je weet niet wie er allemaal al op je matras of hoofdkussen geslapen (en wat nog meer) hebben als je hem als nieuw koopt.<br />
<br />
Het schijnt dat er ook uitzonderingen op deze regel zijn. Er zijn fabrikanten die je een lijstje geven van hotels waaraan ze leveren. Dan kan je daar gaan proefslapen en bij hun een echt nieuw exemplaar bestellen. Dat is natuurlijk wel een redelijk voorstel. Nu moet ik nog een fabrikant vinden die tot die minderheid behoort. Want het proefslapen is een rage geworden.<br />
<br />
Ik zou nog terugkomen op Tempur. Welnu. Bij een oriëntatieronde langs diverse slaapparadijzen ben ik twee winkels tegengekomen die geen zaken meer willen doen met Tempur en hun bestaande voorraad met zeer hoge kortingen hebben verkocht. En waarom? Allebei zeiden ze dat ze verplicht waren om proefslapen aan te bieden, maar daar geen zin hadden! In eerste instantie heb ik daar nog geen keuze kunnen maken, maar deze beide zaken maken een zeer goede kans mij als klant voor mijn nieuwe hoofdkussen terug te zien.<br />
<br />
Proefslapen? Bah! Het moest verboden worden en juist een organisatie als de Consumentenbond zou daarop moeten aandringen. Maar ze doen het tegenovergestelde. Ze raden je aan om een gebruikte matras of een gebruikt hoofdkussen te kopen En dan voor de nieuwprijs. Leve de belangenbehartiging van de consument!<br />
<br />
Tenslotte: iedereen kan (en diverse fabrikanten zullen misschien) zeggen dat al het afgekeurde proefslaap-materiaal vernietigd wordt, maar dat geloof ik pas wanneer ik de vernietiging van een paar flinke partijen matrassen en hoofdkussens heb mogen bijwonen,of ze video's van dergelijke massale vernietigingen publiceren.Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-18427722613502188582014-05-07T10:20:00.000+02:002014-05-07T10:20:44.664+02:00ColporteursIk ben het langzamerhand spuugzat. Colporteurs aan de deur. En meestal voor "het goede doel". Vaak voor volstrekt onbekende goede doelen, die waarschijnlijk niet eens bestaan, maar tegenwoordig ook voor de bekende landelijke goede doelen.<br />
<br />
Natuurlijk mag ieder goed doel zijn eigen methoden kiezen om nieuwe begunstigers te werven, maar mijn probleem met colporteurs is, dat ze niet voor het goede doel werken,maar voor hun commissie. Per aangebrachte donateur krijgen ze een premie en daar doen ze veel voor.<br />
<br />
Gisteren kwam er een jongeman met een gladde babbel langs voor UNICEF. Ik heb UNICEF altijd als een serieuze organisatie beschouwd, maar deze jongeman heeft daar verandering in gebracht. Hij had formulieren bij zich waarop je je op kon geven als vaste donateur, maar hij vertelde dat er nu een speciale actie liep, waarbij je ook voor één of een paar manden kon bijdragen.<br />
<br />
Je werd opgebeld, zei hij, en dan kon je zeggen voor hoeveel maanden je wil bijdragen. LEUGENS! In de colportagewet staat een bedenktermijn, waarin je van de acties van een colporteur af kunt, maar die is niet bedoeld om je steun in de tijd te beperken. Als je dat doet krijgt hij nog steeds zijn commissie, waarschijnlijk zelfs het hele bedrag voor je in de tijd beperkte steun. En daar steun je een goed doel niet mee, maar die landlopers die langs de deuren gaan voor het goede doel dat het meest betaalt.<br />
<br />
De goede doelen moeten maar eens leren begrijpen waar ze mee bezig zijn. Ik heb een mail geschreven naar UNICEF, met de volgende inhoud:<br />
<br />
<div dir="ltr">
<span style="font-family: Arial;"><i>Geachte dames, heren</i></span></div>
<div dir="ltr">
<span style="font-family: Arial;"><i><br /></i></span></div>
<span style="font-size: x-small;"><em><span style="font-family: Arial;">
</span></em></span><br />
<div dir="ltr">
</div>
<br />
<div dir="ltr">
Vanmiddag kwam er een colporteur bij mij aan de deur namens
uw organisatie. Zoals iedere colporteur vertelde hij voornamelijk halve
waarheden en enkele controleerbare onjuistheden.<br />Het staat u
vanzelfsprekend vrij de wervingsmethoden van uw keuze te gebruiken voor
uw organisatie. U kiest daarbij blijkbaar onder meer voor de inzet van
betaalde colporteurs. In mijn beleving is dit een methode die thuishoort
in de jaren '30 van de vorige eeuw. <br />Ik wil u erop wijzen dat de
inzet van betaalde colporteurs, die in hun eigen belang halve waarheden
en hele leugens vertellen, uw organisatie in een negatief daglicht
plaatst. <br />Unicef staat bij mij nu voorlopig op de zwarte lijst. Ik
voel er niets voor om een donatie gedeeltelijk naar colporteurs te zien
gaan.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<i>Vriendelijke groet,</i></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
Of ze er wat van leren? ik betwijfel het. Maar ik blijf serieuze organisaties nog een paar keer op deze manier waarschuwen voor de praktijken van de oplichters die ze tegen betaling op ons af sturen.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-90046961520409202312014-04-01T22:36:00.001+02:002014-04-01T22:36:56.707+02:00Dieptepunt van #penw<p dir="ltr">Gisteren, 31 maart 2014, bereikte het toch al vreselijk eenzijdige  programma Pauw en Witteman een absoluut dieptepunt. In de eerste plaats presteerden de 'heren' het om de weduwe van een door overvallers doodgeschoten juwelier te confronteren met een beroepsovervaller. </p>
<p dir="ltr">Die meneer moest gelden als 'deskundige', maar er kwam geen enkele behoorlijke Nederlandse zin uit zijn strot. Dus wat de bedoeling ook was, behalve het tergen van de weduwe, hij heeft zijn punt niet kunnen maken. </p>
<p dir="ltr">De weduwe zat zich zichtbaar te ergeren aan de gast van penw. Verder zat er nog een advocate. Niet een die slachtoffers verdedigt, maar zo eentje die probeert overvallers uit de bak te houden. Die wijze juriste vond dat het juweliers-echtpaar uit Deurne in de cel had gemoeten totdat alle bewijzen verzameld waren en dat ze afzonderlijk onder de nodige druk 'gehoord' moesten worden. Zo moet het nu eenmaal, vond de wijze gaste van het duo.</p>
<p dir="ltr">Maar even terug naar de overvaller. Die zei dat je beter niets kan beveiligen, omdat er in de panden die het best beveiligd zijn het meest te halen is (en die beveiliging is voor zijn soort natuurlijk alleen maar hinderlijk). </p>
<p dir="ltr">Maar het overvallen van winkels en woningen vond hij eigenlijk niet meer zo interessant. Daarom was hij nu in training om geldtransporten te gaan overvallen. En natuurlijk waren de doodgeschoten overvallers de echte slachtoffers van de overval op de juwelierszaak. </p>
<p dir="ltr">Wist Nederland eigenlijk wel dat bij een overval de overvallers het meest onder druk staan (en dat dus kennelijk de echte slachtoffers zijn)? Daar schijnen we in dit onbeduidende landje onvoldoende rekening mee te houden.</p>
<p dir="ltr">Niemand die in zo'n geval op het idee komt dat die twee overvallers die doodgeschoten zijn in de toekomst in ieder geval geen overvallen meer kunnen plegen. De 'deskundige' gast daarentegen, die zo vriendelijk door het duo penw ontvangen werd, was - zoals gezegd - alweer in training voor nog gewelddadiger overvallen, namelijk op geldtransporten. </p>
<p dir="ltr">Daar is de maatschappij dus nog niet vanaf. Ik heb dit misselijk makende stukje VARA tv na 20 minuten uitgezet. Vroeger werd "de knop" nog wel eens door de overheid omgedraaid of werd daarmee gedreigd als een zendgemachtigde over de schreef ging, maar die tijd is kennelijk voorbij. De heren penw komen ermee weg. </p>
<p dir="ltr">Zij mogen een weduwe schaamteloos confronteren met een beroepsovervaller en een advocate die vindt dat de slachtoffers van een overval eerst maar eens een tijdje opgeborgen moeten worden.</p>
<p dir="ltr">Heb ik het allemaal verkeerd begrepen? Heeft de overvaller in de laatste 40 minuten gezegd dat hij nu een fatsoenlijke baan zoekt en dat hij er niet over piekert nog eens iemand te overvallen? En heeft de advocate nog gezegd dat ze in het vervolg slachtoffers van overvallen gaat verdedigen en ze er niet meer voor zal pleiten om die eerst een weekje op te bergen om ze te kunnen 'horen'? </p>
<p dir="ltr">Dan was alles een boze droom en had ik dit stukje niet hoeven te schrijven. Maar dat zou wel erg onverwacht zijn na die eerste 20 minuten. </p>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-68808440452661492432014-02-05T12:41:00.001+01:002014-03-17T19:35:16.523+01:00Ragtime pianomuziek (2)<p>Eerst een noodzakelijke aanvulling op deel 1 over Ragtime pianomuziek. Daarin heb ik gezegd dat Ragtime (utsluitend) door zwarte pianisten / componisten werd gespeeld. Er is echter een belangrijke uitzondering op die regel: de blanke componist / pianist Joseph Lamb was iemand die echte Ragtime schreef en die overigens ook regelmatig met Scott Joplin in contact stond. Joplin heeft de muziek van Lamb bij zijn uitgever (John Stark) met succes aanbevolen en een deel van zijn muziek is daar uitgegeven. De "grote drie" uit de klassieke Ragtime zijn daarmee Scott Joplin, Joseph Lamb en James Scott. </p>
<p>Nu wil ik nog eens wat uitgebreider ingaan op de vraag of Ragtime "klassieke" muziek is. Eigenlijk is dat een overbodige vraag, die alleen beantwoord hoeft te worden om bestaande vooroordelen weg te nemen. Niemand heeft er ooit aan getwijfeld dat een aantal sterk door Ragtime geinspireerde stukken van Stravinsky, Bartok, Debussy, Bolcom, Sjostakovitch en andere als "klassieke componisten"  bekend staande blanken, tot de klassieke muziek behoren. Maar ja, wanneer een zwarte man dan plotseling opduikt met muziek die ook in etablissementen die niet als sjiek bekend staan gespeeld wordt, ligt de zaak kennelijk anders. </p>
<p>Een tweede probleem bij de erkenning van Ragtime als klassieke muziek is dat er ook veel op Ragtime geinspireerde muziek ontstond die duidelijk van een veel lager niveau was en die tot niets anders dan tot de amusementsmuziek gerekend hoort te worden. Maar de "klassieke" Ragtime, zoals die geschreven werd door de eerder genoemde grote drie an een aantal anderen behoort wel degelijk tot de klassieke muziek, als het al duidelijk is wat daaronder verstaan moet worden.</p>
<p>Het is een gedurende zijn hele leven gekoesterde wens van Scott Joplin geweest om tot de klassieke componisten gerekend te worden. Hij begon zich in het laatste deel van zijn leven ook steeds meer op langere stukken te orienteren, en daaruit kwam een opera (Treemonisha) voort. Helaas is die tijdens zijn leven alleen een keer als repetitie zonder orkest en decors is uitgevoerd. De muziek is alleen bewaard gebleven omdat Joplin die op eigen kosten heeft uitgegeven. Het beschikbare stuk is een piuanopartij met alle zangstemmen. De orkestratie waaraan Joplin nog lange tijd gewerkt heeft en die nooit uitgegeven is, is niet bewaard gebleven.</p>
<p>Deze interessante opera werd voor het eerst pas in 1975 door de Houston Opera uitgevoerd en op de plaat gezet. Sedertdien zijn er nog twee andere opnames van verschenen. Het interessante van die opera is dat het geen aaneenschakeling van Ragtime sukken is, maar dat de muziek veel invloeden van Westerse componisten bevat. Alleen het slotstuk is pure Ragtime. </p>
<p>Ik denk dat ik nu wel voldoende gezegd heb over dit punt. Als u het geen klassieke muziek vindt, kan ik u toch niet overtuigen, of liever gezegd van uw vooroordelen genezen. Ik ben da muziek van Scott Joplin zelf weer gan spelen toen ik ontdekte dat mijn pianoleraar die muziek ook serieus neemt. Het valt beslist niet mee, maar de aanhouder wint.</p>
<p>Wordt weer vervolgd!<br>
</p>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-44323516810366007732014-01-23T17:54:00.001+01:002014-03-17T19:35:00.694+01:00Ragtime pianomuziek (1)<p>Eerst definieer ik zo duidelijk mogelijk wat ik onder Ragtime pianomuziek versta. Daar bestaan namelijk nogal wat misverstanden over. </p>
<p>Wat is wel Ragtime? Ragtime is de pianomuziek die vanaf ongeveer 1895 door zwarte pianisten in de VS gespeeld werd en die muziek is sterk gesyncopeerd. Bij gesyncopeerde muziek vallen - kort gezegd - de ritmische accenten op plaatsen waar je ze niet verwacht. Gesyncopeerde muziek bestaat al zolang er muziek bestaat. Door bijvoorbeeld Bach werden ook al regelmatig syncopen toegepast. Maar het systematische gebruik ervan door hele stukken was nieuw rond de wisseling van de negentiende naar de twintigste eeuw. Verder had deze muziek Afrikaanse invloeden. </p>
<p>De meest begaafde vertegenwoordiger uit de groep die deze muziek componeerde en speelde was Scott Joplin. Zijn "Maple Leaf Rag" werd in die tijd door iedere zichzelf respecterende zwarte pianist gespeeld en werd beschouwd als een soort "toelatingsexamen" tot het gilde van Ragtime pianisten. Toen het nummer eenmaal in druk was verschenen, bij een blanke uitgever (John Stark) nog wel, werd het een absolute topper en werden zowel Joplin als Stark er rijk van. Het duurde echter nog enige tijd voordat deze muziek ook in de blanke gemeenschap doordrong en populair werd. In die tijd was het verre van vanzelfsprekend om naar serieuze muziek van zwarte componisten te luisteren. Of sterker nog, het lag niet voor de hand om muziek van zwarte componisten serieus te nemen.</p>
<p>En daar zijn we onmiddellijk bij een vooroordeel tegen de Ragtime muziek. De groten uit dat genre behoren beslist tot de serieuze ("klassieke") componisten. Zij hebben een deglijke muzikale scholing gehad. De muziek van Joplin is nauwgezet door hem opgeschreven en is bedoeld om precies zo gespeeld te worden als hij op papier staat. Een typische Joplin Rag bestaat uit een zeer korte introductie en daarna een vast patroon van vier melodieen (A, B, C, D), doorgaans in de volgorde AA, BB, A, CC, DD. En het valt beslist niet mee hem zo te spelen zoals hij er staat! Als u mij niet gelooft, probeer dan maar eens het Trio van Maple Leaf Rag te spelen. En juist dat feit heeft ervoor gezorgd dat er misverstanden ontstonderen over wat "Ragtime" nu eigenlijk is.</p>
<p>Vanuit de blanke wereld ontstond er uiteindelijk ook belangstelling voor gesyncopeerde muziek, maar omdat het enige medium waarop muziek in die dagen verspreid werd bladmuziek was, moest je de muziek zelf spelen als je hem thuis wilde horen. En er waren maar weinigen die deze muziek konden spelen. Daarom speelden blanke liedjesschrijvers daarop in door veel eenvoudigere gesyncopeerde muziek te schrijven. En die muziek is beslist geen Ragtime en heeft er, wat mij betreft, bijzonder weinig mee te maken. Maar die deuntjes kon iedereen met enige muziekvaardigheid spelen of er anders (nog) eenvoudiger bewerkingen van maken. Degene die deze "honky-tonk" of "tin-pan-alley" muziek tot de ragtime rekent maakt een grote fout. </p>
<p>Nu ik, hoop ik, duidelijk gemaakt heb dat alleen mensen als Scott Joplin, James Scott, Louis Chauvin, Joseph Lamb (overigens een zeer begaafde blanke Ragtime componist) Ragtime schreven, en dat die muziek precies zo gespeeld moet worden als hij opgeschreven is, zoals dat met andere klassieke muziek ook gebeurt, kunnen  we verder gaan met het onderwerp. We weten nu waar we het over hebben.</p>
<p>De belangstelling voor Ragtime ebde weg rond 1920, maar beleefde enkele malen een hernieuwde belangstelling, in het bijzonder rond 1950 en rond 1970. Met name de opleving rond 1970 is interessant. Er kwam toen een zeer succesvolle film uit ("The Sting"), waarin de muziek van Joplin (bewerkt!) als achtergrond gebruikt werd. Door het succes van die film ontstond er plotseling weer belangstelling voor deze muziek. Ook toen kwamen er overigens ook weer surrogaten op de markt die voor Ragtime moesten doorgaan. </p>
<p>Maar in de jaren '70 van de vorige eeuw brachten enkele gerespecteerde klassieke pianisten de Ragtime, misschien voor het eerst, naar de concertzaal. Ik heb het daarbij in het bijzonder over Joshua Rifkin en William Bolcom, die recitals gaven (in rokcostuum) en lp's uitbrachten met Ragtime muziek.Ik denk dat ragtime toen definitief een plaats in de klassieke muziek veroverd heeft, zoals Joplin zijn hele leven gewenst heeft.</p>
<p>Ik zie dat dit stukje te lang wordt om alles te zeggen wat ik kwijt wil, dus "wordt vervolgd".</p>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-78208134515550324582013-09-14T13:35:00.001+02:002013-09-14T15:55:38.690+02:00Der Ring des Nibelungen, de opnames<p>Welke opname(s) moet u nu aanschaffen van de "Ring" van Wagner? </p>
<p>Wat betreft de cd's vind ik de allereerste opname van Decca, waarvan de afzonderlijke opera's uitkwamen tussen 1958 en 1966, en die zeer deskundig van ruis ontdaan is in 1997, nog steeds de beste. Decca was in die tijd de top wat opera-opnames betreft en die maatschappij heeft het als eerste gewaagd de complete Ring uit te brengen. Andere maatschappijen vonden het risico te groot, maar toen de Decca-Ring een groot succes bleek te zijn wisten anderen (Von Karajan als eerste op DG) niet hoe snel ze dit moesten nadoen. </p>
<p>De Decca opnames staan onder leiding van Sir Georg Solti en de top van de Wagner zangers en zangeressen uit de zestiger jaren is erin te horen. Bovendien is geprobeerd de door Wagner voorgeschreven toneelgeluiden zo getrouw mogelijk weer te geven. De doos met deze Ring kost nu nog steeds meer dan 100 EUR. Zoals gezegd beschouw ik hem als de absolute top, ondanks zijn hoge ouderdom. De kwaliteit van de opnames van Decca stond in die jaren al op eenzame hoogte en de geluidskwaliteit van de Ring van Decca is niet alleen acceptabel, maar gewoon goed. Als u die koopt zult u er nooit spijt van krijgen.</p>
<p>Ik weet dat er mensen zijn die menen dat de Ring van Solti verouderd is (Google er maar eens op), maar geen van hen heeft mij kunnen overtuigen. Het luisteren naar de 14 cd's uit deze set levert voor mij nog steeds de ultieme Ring-beleving op. Naar mijn mening is de Ring overigens het best te volgen via geluidsopnames met een tekstboek erbij. Houd er daarbij rekening mee dat bij iedere live-utvoering vermoeidheid van solisten, dirigent en orkest onherroepelijk een rol gaat spelen. In de studio (in ieder geval in de opname van Solti) worden steeds stukken van ca. 20 minuten opgenomen, met ruime pauzes. Daar zal vermoeidheid dus nooit toeslaan. Een live uitvoering op cd raad ik daarom af. Maar dat neemt niet weg dat er ook onder de vele video-opnames ook mooie (live) exemplaren zijn. </p>
<p>Let er bij het kopen van een dvd-set van de Ring wel op dat de aanwijzingen Wagner zo getrouw mogelijk gevolgd wordt. Er zijn uitvoeringen te koop waarin het toneelbeeld nog nauwelijks iets met de gezongen tekst te maken heeft. Zo is er een waarin Wotan bijvoorbeeld in een C&A pak met Fricka in een H&M jurk rond een keukentafel van Ikea zit. Er is er ook een waarin tanks en vliegtuigen voorkomen. Dat slaat absoluut nergens op. Het zal duidelijk zijn dat ik daar dus geen liefhebber van ben. De Ring is een drama van Germaanse oorsprong en ik blijf daarom uit de buurt van ensceneringen waarin daaran geen recht gedaan wordt. Van de vele uitvoeringen die te koop zijn vind ik - voor zover ik ze ken - die van James Levine uit New York het meest recht doen aan de toneel-aanwijzingen van Wagner. </p>
<p>Dat neemt niet weg dat ook modernere ensceneringen recht aan Wagner kunnen doen. Zo vind ik de enscenering uit Amsterdam (die ook op dvd te koop is) ook erg interessant. Wagner wordt daarin geen geweld aangedaan. Bovendien is die versie opgenomen tijdens de voorstellingen die ik zelf heb bijgewoond! Dat geeft die box voor mij een extra dimensie. We zaten toen vlak bij een camera.<br>
Dan is er nog een beroemde registratie ut Bayreuth uit de jaren 80 (denk ik) onder leiding van Pierre Boulez. Die is ook wel interessant, maar toch wordt die algemeen wel wat verouderd geacht qua opvatting (en beeldkwaliteit). </p>
<p>Ik hoop dat ik u een paar nuttige wenken heb kunnen geven bij de aanschaf van Ring-opnames. Ik ken ze lang niet allemaal, dus het staat u vrij een andere mening te hebben. Maar mijn mening over de cd-versies is behoorlijk sterk ten gunste van Solti. </p>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-8366029632058720542013-09-13T13:48:00.001+02:002013-09-14T12:56:59.839+02:00Der Ring des Nibelungen, de ervaring<p>De Nederlandse Opera brengt begin 2014 weer twee volledige cycli van Wagners "Der Ring de Nibelungen" in Amsterdam op de planken en ik kan iedereen van harte aanbevelen om die hele cyclus te gaan zien. Je betaalt de toegangsprijs voor vier opera's (want het zijn vier opera's), maar je krijgt meer dan waar voor je geld. Vijftien uur opera krijg je te zien. En welke vier andere opera's duren er vijftien uur? Je mag bij de gemiddelde opera op twee uur of iets meer rekenen. Dus ga maar na.</p>
<p>En dat is niet alles. Die vier opera's krijg je te zien binnen ongeveer een week. En na de eerste opera leef je de hele week in een euforie. Je gaat de voorstellingen namelijk voorbereiden aan de hand van het op de eerste avond gekochte materiaal. Er is (was bij de vorige cycli) bijvoorbeeld een boekje met daarin vier cd's waarop uitstekende (in het Duits) gesproken inleidingen door dirigent Hartmut Haenchen staan. Daar moet je na die eerst dag gelijk al een van inhalen, dus dat wordt hard werken, want je moet de tweede natuurlijk ook beluisteren. Dan begrijp je het verhaal en de muziek veel beter en geniet je dus nog meer. </p>
<p>En als je alles een paar keer gehoord hebt (of erg goed opgelet hebt bij de inleidingen) weet je dat de muziek soms veel meer vertelt dan de tekst. Wagner gebruikte in de "Ring" namelijk "Leitmotive", dat wil zeggen dat allerlei voorwerpen, situaties en gemoedtoestenden een eigen muzikaal motief hebben. Zodra je die een beetje kent hoor je vaak al in de muziek hoe iets verder gaat of afloopt.</p>
<p>Naast het boek met de cd's zijn er nog fotoboeken te koop en de programmaboeken, met de complete tekst en ook toelichtingen. Genoeg materiaal dus! Maar zelfs als je thuis helemaal niets voorbereidt raak je in een euforie. Ga maar na, vier avonden met een dooorlopend verhaal, dat door de boventiteling uitstekend te volgen is. En het is nog een spannend verhaal ook! Je ziet de eerste avond al dat het nooit goed kan aflopen, of vergis je je en is er tocht nog een uitweg?   </p>
<p>Na vier avonden in spanning gezeten te hebben kom je de laatste avond te weten hoe alles afloopt. En dat wordt een lange zit met alleen al een eerste akte van ongeveer twee en een half uur en een totale duur (afgezien van de pauzes) van ongeveer vijf uur. Die voorstelling begint hoogstwaarschijnlijk al om vier uur 's middags en heeft twee lange pauzes. Anders is het voor zangers, dirigent en orkest ook niet te doen. En gezien de parkeertarieven in Amsterdag is het geen slecht idee om iedere avond, maar in ieder geval de laatste dag, met het openbaar vervoer te gaan.</p>
<p>Kortom, wanneer u zo'n cyclus bezoekt leeft u er de hele week voor. Een geweldige ervaring. Ik heb een van de eerste cycli in Amsterdam meegemaakt. Dat is alweer heel wat jaren geleden, maar ik herinner me die week nog als de dag van gisteren. En dat zal bij u ook het geval zijn. Je beleeft zo'n Ring echt en het werkt jaren na. Je gaat er cd's en dvd's van kopen en zo leeft de ervaring voort. Omdat de enscenering begin 2014 dezelfde is als degene die ik gezien heb ga ik deze keer niet. Ik heb die enscenering al een paar keer op tv en op dvd gezien. </p>
<p>Maar over een paar van de beschikbare cd- en dvd-uitvoeringen zal ik binnenkort een stukje schrijven.<br>
</p>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-18895559438697024872013-06-09T18:21:00.001+02:002013-06-09T23:19:15.320+02:00Endeavour Morse<p dir="ltr">Wie de serie over Inspector Morse destijds goed bekeken heeft weet waarschijnlijk dat de voornaam van Morse 'Endeavour' was. Hoewel, die naam komt in de hele serie over Morse maar een of twee keer voor. Nadat de serie afgelopen was en de onvervangbare John Thaw ook nog in het echte leven overleden was heeft itv zijn hersens gepijnigd hoe er toch een vervolg op Morse gemaakt kon worden. </p>
<p dir="ltr">Uiteindelijk kwam daar "Lewis" uit, maar laten we eerlijk zijn, Lewis is geen Morse en zal het ook nooit worden. De was klunzige en niet al te briljante Lewis heeft het in zijn eigen serie inmiddels tot inspecteur gebracht en moest nu een pientere een spitsvondige speurder worden. Maar laten we nog eens eerlijk zijn, zowel het karakter Lewis als de acteur die hem speelt stralen de intelligentie van een groot speurder nu eenmaal niet uit.</p>
<p dir="ltr">Ik denk dus dat we inmiddels het laatste seizoen van "Lewis" wel gehad hebben. Itv zat nu dus weer met de vraag hoe het succes van "Morse" geprolongeerd kon worden. En plotseling ging bij itv het licht aan. Iemand kwam op het idee om de jonge jaren, het begin van de carrière, van Morse te laten zien. Dat is, naar mijn idee, een briljante gedachte geweest.</p>
<p dir="ltr">Er is een pilot gemaakt en die is succesvol gebleken. (Die pilot is door de KRO al twee keer uitgezonden, maar voor de verdere serie moet je bij Canvas zijn.) Het succes is in de eerste plaats te danken aan het feit dat er een acteur gevonden is die de jonge Morse prachtig vertolkt. Maar ook omdat het unieke karakter van de latere Morse al duidelijk te zien is en briljant wordt uitgebeeld. Hij is als jong inspecteur ook al operaliefhebber, wordt ook al verliefd op de verkeerde vrouwen, kan er ook al niet goed tegen om naar de slachtoffers te kijken, en vul het zelf verder maar in. Prachtig.</p>
<p dir="ltr">Voeg daarbij goede scenario's, een dosis Engelse humor en je hebt "Endeavour". Endeavour Morse gaat werken bij de recherche, heeft daar een aantal matig begaafde collega's waar hij, wat intelligentie betreft, torenhoog bovenuit steekt, en daardoor nogal wat jaloezie opwekt. Alleen zijn directe chef waardeert hem en ziet hem helemaal zitten en steunt hem daarom door dik en dun. Maar die chef is zelf ook een goede speurder, zij het niet zo goed als Morse, maar dat accepteert hij.</p>
<p dir="ltr">Voeg bij al het genoemde ook nog het feit dat de serie in de jaren '60 speelt en dat prachtig wordt uitgebeeld in decors en rekwisieten. en voeg daar dan weer schitterend camerawerk aan toe. Het is een genot om naar 'Endeavour' te kijken. Alle andere detectives van dit moment vallen erbij in het niet. Een schot in de roos dus. Midden in de roos, zou ik zeggen. Er komen op Canvas nog twee afleveringen uit het eerste seizoen, maar we kunnen er wel zeker van zijn dat er meer seizoenen zullen volgen, als de makers bereid zijn het hoge peil te handhaven. Een prachtige serie! De Engelse detective is nu weer helemaal terug!</p>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-4201891076263723882013-06-09T11:30:00.001+02:002013-06-09T11:30:02.386+02:00Asbest<p>Sommige vormen van asbest zijn (zeer) schadelijk voor onze gezondheid. Dat wil ik beslist niet ontkennen, maar er wordt tegenwoordig wel overdreven panisch over gedaan. Ik noem hieronder een aantal vormen van asbest waar ik in mijn leven langdurig mee in contact geweest ben:</p>
<p>- In haar keuken had mijn moeder (zoals iedere huisvrouw in de tijd dat asbest nog niet schadeljk was) een asbest verdeelplaatje . Dat kocht je gewoon bij een van de voorgangers van Blokker. Hoe de winkels met een soortgelijk assortiment vroeger heetten weet ik echt niet meer. Mijn moeder gebruikte zo'n asbestplaatje bijvoorbeeld om het eten of de theepot warm te houden op het gasfornuis. Als je de theepot rechtstreeks op de gasvlam zette had je een kwade kans dat hij barstte door de niet goed verdeelde warmte van de gasvlam als u die ooit wel eens gezien heeft). </p>
<p>Ik ben daardoor tussen de 10 en 20 jaar dagelijks blootgesteld aan de asbest uit een kookplaatje. Nu, 50-60 jaar later, heb ik daar (gelukkig) geen schadelijke gevolgen van ondervonden. Mijn ouders zijn zelfs 50 jaar of langer blootgesteld geweest aan asbest uit kookplaatjes en andere huishoudelijke artikelen in mijn voormalig ouderlijk huis. Ook zij hebben gelukkig nooit longklachten gehad. </p>
<p>- In 1960 ben ik scheikunde gaan studeren. In de eerste plaats gebruikte ik op mij studentenkamer ook zo'n handig kookplaatje van asbest. Ook op het laboratorium waar ik vrijwel dagelijks mijn practica deed werden deze kookplaatjes (daar heetten ze "vlamverdelers") gebruikt. Conclusie: die asbest kookplaatjes waren echt niet schadelijk voor onze gezondheid. Tot op de dag van vandaag zie ik sommige studiegenoten uit die tijd nog wel eens, maar geen van hen heeft ooit longklachten gehad. Wie mij ervan wil overtuigen dat deze asbest vlamverdelers schadelijk waren moet toch echt met deugdelijke bewijzen komen! </p>
<p>- Op mijn studentenkamer heb ik verder minstens 5 jaar een plantenbak van Eternit gehad. Eternit is een hard materiaal uit samengeperste asbestvezels. Die fraaie plantenbak is meeverhuisd naar mijn woning en heeft daar nog minstens 10 jaar gestaan. Daardaar ben ik ook op die manier minstens 15 jaar lang dagelijks aan asbest blootgestld geweest. Gelukkig heb ik ook daardoor tot op heden geen gezondheidsschade geleden. </p>
<p>- Uiteindelijk kwam ik 30 jaar geleden in mijn huidige huis terecht. Daar meldde zich op een gegeven moment een schoorsteenveger die ongeveer 10 jaar lang mijn schoorsteen geveegd heeft. In het elfde jaar stond hij plotseling voor de deur met een brief met de alarmerende tekst "Uw schoorsteenveger heeft asbest in uw schoorsteen geconstateerd". Gelukkig stond er op het papier ook een adres van een bevriende relatie die het asbest kon verwijderen. Ik heb van dat aanbod geen gebruik gemaakt. Mijn straatgenoten ook niet (voor zover daar ook asbest geconstateerd werd, want bij het ene huis werd zo'n brief wel afgeleverd, maar bij het andere huis van de zelfde bouwer uit dezelfde serie weer niet!).</p>
<p>Als de betreffende schoorsteenveger inderdaad verstand van zaken had, moet het asbest in de vorm van Eternit of een soortgelijk product geweest zijn.Misschien zit er een een stukje Eternit bovenin mijn schoorsteen. Ik kan dat niet controleren. Onderin zit het in ieder geval niet, want over de hele lengte van de schoorsteen zit binnenin een metalen metalen mantel. Dat heb iizelf gezien en gefotografeerd tijdens de bouw. Maar ik ben niet o het dak geklommem en weet dus niet hoe de zaak bovenin in elkaar zit. Saillant detail: een jaar later kwam dezelfde schoorsteenveger weer vragen of hij mijn schoorsteen mocht vegen, waarop ik antwoordde: "Dat wilt u niet, want volgens u zit er asbest in mijn schoorsteen". Daar wist hij niets van en wat hem betrof wilde hij gewoon vegen. Ik heb toen toch maar een andere schoorsteenveger gezocht. </p>
<p>Ik heb nu dus - als ik die schoorstenveger moet geloven - ook nog eens 30 jaar dagelijks blootgestaan aan het asbest uit mijn schoorsteen, en als u de bovenstaande alinea's ook heeft gelezen sta ik nu dus al ruim 60 jaar dagelijks in contact met asbest. Nu wil ik niet beweren dat asbest onschadelijk is. Integendeel. Degenen die gewerkt hebben in de fabrieken waar asfalt verwerkt werd hebben we degelijk aan ernstige gezondheidsrisico's blootgestaan. In die fabvrieken werden de microscopisch kleine vezels verwerkt tot materialen. En die vezels zijn wel degelijk zeer schadelijk voor de gezondheid. Maar dat is wat anders dan een plantenbak van Eternit alleen weg te laten halen door een man in een wit pak. </p>
<p>Dat is echt grote flauwekul. Mijn bak heeft ruim 15 jaar lang dag en nacht in mijn huis gestaan. Dan durf ik hem ook wel zelf af te leveren bij de milieustraat. Maar nee, hij moest of door een man in een wit pak afgehaald worden, of verpakt in twee goed dichtgeplakte vuilniszakken, met handschoenen aan afgeleverd worden aan een man met eveneens handschoenen aan. En dat is toch echt overdreven. <br>
</p>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-70673636406065548912013-05-29T15:51:00.001+02:002013-05-29T15:52:20.015+02:00Batterij verwisselen in een ASUS Transformer tablet<p>Ik heb nu twee jaar een Asus Eee pad Transformer TF101 tablet, en hij bevalt me prima. Maar ongeveer een maand geleden begon mijn batterij kuren te krijgen.Uiteindelijk was hij in een kwartier leeg en vervolgens weer in een kwartier volledig opgeladen. Als het zover is, dan weet iedereen die ooit een elektronisch aparaat met een batterij gehad heeft dat de batterij zijn levenscyclus heeft voltooid. Niets meer mee te beginnen.Nieuwe batterij kopen. </p>
<p>Bij de meeste apparaten koop je dan in de winkel gewoon een nieuwe batterij, je schuift hem erin en je kunt weer een paar jaar vooruit. Maar een tablet kun je niet open maken (ik weet ook niet waarom) en dus word je verondersteld een comlete nieuwe tablet te kopen als de batterij aan het einde van zijn leven gekomen is. Nou ben ik niet armlastig, maar ik bven ook niet Gekke Gerrit, die na twee jaar zijn tablet in de container gooit en daarna voor EUR 400 weer vrolijk een nieuwe gaat kopen. Zo ben ik niet opgevoed.</p>
<p>Eerst dus maar eens Googelen naar "battery Asus Transformer". Dan blijkt dat nieuwe batterijen voor dat apparaat "all over the internet" te koop zijn. Er zullen dus wel meer mensen zijn met dit probleem. Anders zit er geen handel in. Asus geeft een jaar garantie op batterijen, dus dat schiet ook niet erg op. Bovendien heeft de reparatie-afdeling van Asus niet zo'n beste naam. Gaat u maar eens kijken op de Facebook pagina van Asus Benelux. </p>
<p>Die is erg verhelderend als het over reparaties gaat. Daaruit heb ik begrepen dat, 1) ze je reparatie niet in behandeling nemen als er ook maar een micro-byte op staat die er niet oorsponkelijk op stond. Je moet hem dus helemaal terugzetten naar fabrieksinstellingen en raakt daarbij allerlei data en instellingen kwijt.</p>
<p>2) Als ze hem wel in behandeling nemen sturen ze hem naar een dorp in een obscuur Oost-Europees land, waarvan de naam bij mij geen bel doet rinkelen, en ALS hij dan al terugkomt (we hebben het tenslotte over Oost-Europa) is hij in het gunstigste geval slechts licht beschadigd, maar in vrijwel alle gevallen niet gerepareerd. Sommige mensen hebben hun ding meerdere retourtjes naar Oost-Europa laten maken en zijn hem in totaal enkele maanden kwijt geweest, zonder dat er iets veranderd was. Nou, daar heb ik geen zin in. </p>
<p>Nu blijken er op YouTube enkele filmpjes te staan waarop je precies kunt zien hoe je de batterij zelf kunt verwisselen. Het klamme zweet stond me wel in de handen na het bekijken van die video's, maar goed, het kan. En alles is beter dan je tablet een half jaar kwijt zijn en hem met een paar lelijke krassen of barsten weer terug te krijgen! En (zie de Facebook pagina van Asus) als je dan over die krassen of barsten klaagt krijg je te horen dat die er al op zaten. </p>
<p>Ik heb dus eerst maar eens een batterij besteld (ongeveer EUR 70). Vervolgens bleek ik het juiste gereedschap niet te hebben. Maar daar is iets aan te doen. Je gaat naar Deal Extreme in Hong Kong, bestelt een gereedschapsetje voor USD 4,40, dat dan ook nog eens gratis over de hele wereld verstuurd wordt, en je kunt aan de gang. Ter vergelijking: bij Nederlandse postorderbedrijven ben je voor een vergelijkbaar gereedschapsetje ongeveer EUR 12 kwijt, plus EUR 4 verzendkosten. Kijk dus voor leuke dingetjes altijd eerst bij Deal Extreme!</p>
<p>Nadat ik de batterij en het gereedschapsetje een paar weken heb laten liggen om moed te verzamelen, ben ik eergisteren aan de slag gegaan. Ik heb over de eigenlijke klus maar een paar opmerkingen. De belangrijkste is: het is gelukt en alles ging precies zoals je op YouTube kunt zien! De mooie aliminium rand die om het apparaat zit en de twee helften bij elkaar houdt is er weliswaar heel moeilijk af te halen en ziet er na afloop niet meer zo mooi uit als eerst, maar je krijgt hem er weer om en pas als je goed kijkt zie je dat hij niet meer puntgaaf is. </p>
<p>Tweede opmerking: ik ben het apparaat geen daag kwijt geweest en heb het in de periode waarin de batterij niet meer werkte gewoon kunnen gebruiken aan de oplader. Derde opmerking: het plastic afdekplaatje dat voor de lens van mijn camera zit was troebel geworden dooradt er van binnen stof op zat. Dat heb ik gelijk ook goed schoon kunnen maken, waardoor de foto's van de tablet nu niet meer wazig zijn. Laatste opmerking: Ik betwijfel of ik ooit nog een apparaat van Asus zal kopen.</p>
<p>Maar ik doe het toch waarschijnlijk nooit meer (het verwisselen van een batterij van een tablet), want het klamme zweet komt je toch wel in de handen te staan, omdat wij westerlingen nu eenmaal niet van die fijnbesnaarde vingertjes hebben als de Chinese meisjes die hem in elkaar hebben gezet. Je moet een paar erg kleine elektronische aanslutingen losmaken om bij de batterij te kunnen komen (geen probleem), maar je moet ze ook weer vastzetten (en daar heb je die Chinese vingertjes voor nodig). Vandaar dat die Oost-Europeanen die apparaten allemaal mollen. </p>
<p>En dat gereedschap heb je ook echt hard nodig. Je hebt en schroevendraaier nodig met (magnetische!) bitjes van in ieder geval maat 000 en maat T5. Verder heb je een plastic apparaatje nodig waarmee je de aluminium ring die om het appraat zit er netjes af kunt wrikken. Als je dat niet hebt kun je het wel vergeten. <br>
Hoe dan ook, ik zit dit stukje nu op mijn Eee pad Transformer TF101 met toetsenbord te typen, met een gloednieuwe batterij erin. Ik kan weer twee tot drie jaar voorut. En dan is het natuurlijk wel de moeite waard om een nieuwe tablet te kopen. Dan is de techniek weer een sprong verder.</p>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-86180751052406719752013-05-07T13:04:00.001+02:002013-05-07T13:59:52.964+02:00De moelijkheidsgraad van bladmuziek (update) en meerGeruime tijd geleden heb ik de moeilijkheidsgraad van bladmuziek hier ook al eens behandeld. Een van de pagina's waar ik toen naar verwees ( http://home.wanadoo.nl/mkalk/componisten/index.html#Speelniveau) is sindsdien aanmerkelijk verbeterd. Je kunt de muziek nu niet alleen gerangschikt op niveau bekijken, maar ook per componist, en daarbinnen gerangschikt op niveau. Alles netjes geformatteerd. En vaak met links naar YouTube, hoewel daar ook dode links tussen zitten.<br />
Je kunt dus gelijk kijken welke stukken van je lievelingscomponist(en) waarschijnlijk binnen je bereik liggen. Andere plaatsen waar vaak een bruikbare aanduiding van de moeilijkheidsgraad te vinden is, zijn de sites van bedrijven die bladmuziek verkopen of digitaal verspreiden. Een voorbeeld van de eerste categorie is http://www.sheetmusicplus.com en een voorbeeld van de tweede categorie is http://www.pianostreet.com. <br />
Het blijft natuurlijk een hachelijke onderneming om aan muziek moeilijkheidsniveaus toe te kennen. De schaal bij de meeste sites loopt van 1 tot 10, maar ik heb ook wel eens schalen gezien (vraag me niet waar) waarbij (ik geloof) 8 het hoogste niveau was. Toch is zo'n schaalaanduiding nuttig, zeker als je geen leraar hebt. Maar ik raad iedereen die nog niet het niveau bereikt heeft waarop hij / zij concerten en recitals kan geven met klem aan om les te blijven nemen.<br />
Een leraar ziet zonder moeite wat je wel en wat je niet kunt spelen. Zijn oordeel is een prima maatstaf. Want cijfers worden soms op niet erg relevante gronden toegekend. Zo heb ik wel toelichtingen op een moeilijkheidsgraad gezien, waarin de toegekende moeiklijkheidsgraad gemotiveerd werd met het in de muziek voorkomen van akkoorden die meer dan een octaaf overspannen. Dat is natuurljk lang niet voor iedereen een probleem en daar kun je ook wel omheen! Mijn huidige leraar laat me ook stukken spelen waarvan ik dacht dat ze boven mijn niveau lagen, maar het lukt toch. Kortom een cijfer bij een stuk muziek is niet zaligmakend!<br />
In feite inspireert mijn leraar mij behoorlijk! Zoals gezegd studeer ik nu muziek waarvan ik niet wist dat ik die in mij had, maar verder neemt hij alle muziek serieus. Ik speel nu ook de muziek van Scott Joplin. Mijn leraar stimuleert me zelfs sterk om die te spelen, want die muziek is helemaal niet makkelijk. Een van de specifieke moeilijkheden van die muziek is het moeten overbruggen van grote afstanden in de linkerhand. En daarom is Joplin een goede oefening voor mnet name Chopin! Zo zie je maar weer.<br />
Ik ga nog even door op het kopen of printen van bladmuziek. <br />
Het zelf uitprinten van bladmuziek (de meest utgebreide bron daarvoor is nog steeds http://www.imslp.org) is overigens een relatief kostbare zaak, gegeven de prijs van printerinkt. <br />
U kunt als alternatief ook PDF's downladen en vanaf uw tablet spelen. Het is even wennen, maar met een 10 inch tablet gaat het eigenlijk best. Je kunt zo een uitgebreide collectie bladmuziek ook nog eens overal mee naar toe nemen. Voor Android is er een erg handige app waarmee de site van imslp (zoek op imslp in de Play store) erg goed toegankelijk gemaakt is en de muziek mooi gesorteerd op je tablet verschijnt. Of die app ook voor de iPad bestaat weet ik niet. Ik ben een adept van Open Source! <br />
En als u toch bladmuziek gaat kopen, kijk dan vooral ook eens op Amerikaanse sites. De eerder genoemde site (http://www.sheetmusicplus.com) heeft erg veel en doorgaans (ook rekening houdend met verzendkosten) tegen lagere prijzen dan Nederlandse winkels, voor zover er nog goede winkels voor bladmuziek in Nederland zijn! Je moet er dan een week of twee op wachten, maar dan heb je ook wat. Ze verkopen daar bijvoorbeeld boeken met (klassieke) bladmuziek van de Amerikaanse uitgever Schirmer. Die zijn altijd goedkoop, en toch zijn hun boeken naar mijn ervaring altijd prima gedrukt en zijn ze voorzien van vingerzettingen waar nodig. Ik heb er inmiddels diverse van. In Nederland heb ik ze nog niet gezien. <br />
Ik houd me aanbevolen voor nuttige tips op het gebied van bladmuziek en de aanschaf ervan. Hierboven staat mijn bescheiden bijdrage aan dit onderwerp.Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-16358320921506064792013-05-03T12:01:00.001+02:002013-05-03T17:01:04.187+02:00De inhuldiging van de KoningDe abdicatie van Koningin Beatrix en de inhuldiging van Koning Willem-Alexander verliepen goed, voor Nederlandse begrippen zelfs erg goed. De puntjes van kritiek die ik hieronder nog geef hebben alleen te maken met onze klunzige poldermentaliteit. Maar allereerst de hulde. De Oranjes en hun naasten deden alles, zonder uitzondering, perfect. Daar is werkelijk niets op aan te merken. Ook prinses Beatrix (na haar abdicatie dus) liet af en toe emotie zien, en zo hoort het! Maar ja, hoe kun je onbewogen blijven onder een langdurig applaus in de Nieuwe Kerk? <br />
De Koning deed zijn deel van de plechtigheid voortreffelijk. Daar was niets op aan te merken. Zijn toespraak was ook helder en duidelijk. <br />
En dan waren er nog de kamerleden die "principieel" geen eed of belofte aan de Koning wensten af te leggen. De NOS heeft zich wat dat betreft ook gedragen zoals het hoort. Deze zielepoten (wat doen die eigenlijk in een constitutionele monarchie?) werden straal genegeerd door camera's en commentatoren. Hulde daarvoor! <br />
Op de Dam liep ook nog een juffrouw rond die haar naam niet eens durfde te noemen, maar de schuilnaam "Joanna" gebruikte, en zich "studente" noemde. Wat zou ze eigenljk studeren, als haar hoedanigheid als "studente" relevant was? Of wilde ze alleen een intellectuele indruk maken? Wat ik haar op de radio heb horen zeggen getuigt in ieder geval niet van academisch intellect. Zij meende kennelijk dat de Vrijheid van Meningsuiting een mooi middel is om gratis publiciteit binnen te halen. Maar daar is dat grondrecht niet voor bedoeld! Zij is dan ook terecht (al moest de politie namens de burgemeester na afloop excuses maken) een paar uur opgeborgen, zodat we zonder wanklanken van het gebeuren konden genieten. <br />
En nu een paar minpuntjes die de Oranjes niet aan te rekenen zijn, maar de organisatoren. Die moeten echt nog eens naar een grote plechtigheid in London gaan kijken. Daar zou je nooit de gasten zien arriveren in verschillende auto's door elkaar. Bij ons wel. Je zag een busje, daar achter weer een normale auto, vervolgens weer zo'n busje, daarna een voertuig waar - schaamteloos - levensgroot de naam van de vervoeder op stond enzovoort. Nee heren organisatoren, dat was een Koninklijke plechtigheid niet waardig. Dan horen alle voertuigen gelijk te zijn, en niet voorzien te zijn van handelsreklame. Bovendien liep de ene begeleider van de koninklijke gasten op het tapijt, en een ander er weer naast. Heren toch! <br />
De tv rapportage was goed, maar de NOS haalt het helaas niet bij de BBC. Niet alleen in natuurfilms, maar ook bij grote evenementen heeft de Britse omroep keer op keer aangetoond de norm te kunnen stellen en iedere volgende keer de lat weer hoger te kunnen leggen. <br />
Neem nu het Koninklijke huwelijk van prins William. Dat was perfect geregisseerd en in beeld gebracht. De limousines met de bruid en de bruidegom vertrokken op verschillende tijdstippen van de verschillende locaties, omdat de routes verschillend van lengte waren, maar kwamen (in een gesplitst beeld) op exact hetzelfde moment bij de kerk aan. En zo hoort het! Niet zoals we hier hebben moeten slikken. De commentatoren zeiden dat "een aantal gasten niet in de juiste volgorde kan arriveren omdat ze vast zitten in het verkeer". Verkeer? Hoe bedoelt u? Er hoort geen verkeer te zijn op de belangrijke routes op zo'n dag! <br />
Dat waren de opmerkingen over de situaties waar de rest van de wereld de wenkbrouwen bij heeft opgerokken. De plechtigheden werden overigens mooi in beeld gebracht. Ook de Koningsvaart was goed te volgen en zelfs het Koningslied was niet het dieptepunt waar velen voor gevreesd hadden. Al met al een mooie dag. Leve de Koning! Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-70752220867354010672013-03-21T12:28:00.001+01:002013-03-21T16:18:49.687+01:00Gratis WIFi in 37 steden?<p dir="ltr">Het bedrijf Bullseye schreeuwt luidruchtig in de landelijke pers dat het "gratis" WiFi gaat verzorgen in de centra van 37 Nederlandse steden. Dat is nogal wat. En het is dit jaar al klaar! Dat is nog veel meer! Als nauw betrokkene bij Wireless Leiden kan ik u verzekeren dat dit project mislukt of waarschijnlijk zelfs helemaal niet van start gaat. De heren staan met vette dollartekens op hun website en ze komen nog uit de IT wereld ook! Dan zouden ze toch beter moeten weten! Het is al tig keer in Nederland geprobeerd en al die keren mislukt. Alleen het non-profit community netwerk van Wireless Leiden draait al (ruim) tien jaar.</p>
<p dir="ltr">Laten we eens stap voor stap naar het 37-steden project kijken. Eerst maar even het grootste struikelblok: gratis internet bestaat niet. Dat weten we allemaal. Daar hebben de heren het volgende op gevonden: er wordt elke 5 minuten een advertentie vertoond door middel van een pop-up. Die kunnen we misschien nog blokkeren via een ad-blocker (afhankelijk van de browser die we gebruiken). Maar als we via een app aan het internetten zijn (en mobiele browsers zijn overigens ook apps) krijgen we iedere 5 minuten een push-bericht met een advertentie. Nou ik verheug me al op dat "gratis" internet! "Gratis is niet duur, dus er mag wat tegenover staan" denken de heren bij Bullseye kennelijk.</p>
<p dir="ltr">Er is ooit eens een bedrijf geweest dat luid schreeuwend heeft aangekondigd dat het gratis mobiele telefonie zou gaan aanbieden. Er zou dan alleen tijdens gesprekken iedere vijf minuten (of misschien vaker) een korte reclame-boodschap ten gehore gebracht worden. Dat klinkt bekend! Misschien was dat wel een idee van dezelfde IT-specialisten. Hoe dan ook, niemand heeft er na de aankondiging nog iets van gehoord, en het is er nooit gekomen. Wie wil dat nou! Reclames tetterend door je telefoongesprek! En - om terug te komen op het gratis WiFi-internet: wie wil er nou elke vijf minuten een pop-up of een push bericht door zijn internet!  </p>
<p dir="ltr">Maar dit was maar een aanloopje tot de echte problemen waar de heren tegenaan gaan lopen. Ik ken de problemen bij het aanleggen van een WiFi-netwerk echt wel vrij goed, vanuit mijn ervaring in  Wireless Leiden, een non-profit stichting die een WiFi netwerk bouwt en beheert met vrijwilligers.</p>
<p dir="ltr">Laten we eens beginnen met de dekking. Om het centrum van een niet al te grote stad redelijk dekking te geven heb je toch zeker 50 steunpunten ("nodes") nodig. Wij bouwen zo'n node voor de materiaalkosten, ongeveer EUR 1000. Als we een nieuwe node willen bouwen zoeken we er een sponsor voor, die de materiaalkosten betaalt.</p>
<p dir="ltr">Het internet dat op ons netwerk staat wordt ook gesponsord, want gratis internet bestaat nu eenmaal niet. Wij zetten - uit veiligheidsoverwegingen en omdat sommige sponsors dat vragen - alleen de poorten 80 en 443 open (in mensentaal: we laten alleen http- en https-verkeer door). De wijze IT-ers laten alles door en lopen dus al snel tegen een veiligheidsprobleem op. </p>
<p dir="ltr">Nodes moeten natuurlijk ergens staan. Wij krijgen als non-profit en community-organisatie gratis toegang tot mooie locaties. En het is ons al ongeveer 100 keer gelukt om een mooie locatie te vinden. Maar de heren met die zo duidelijk zichtbare dollartekens in de ogen moeten natuurlijk wel voor een locatie betalen, en zijn waarschijnlijk lang niet overal welkom.</p>
<p dir="ltr">Stel dat ze die hobbel toch weten te nemen, dan komen we aan de kosten. Ik heb al gezegd dat een node aan materiaal ongeveer EUR 1000 kost, maar commerciële partijen vragen er ongeveer EUR 10.000 voor. Gelooft u mij maar dat ik dat uit de eerste hand weet.<br>
Dan kunnen we gaan rekenen: 50 nodes per stad, maal EUR 10.000, maal 37 steden. Ik krijg daar EUR 18.500.000 uit. </p>
<p dir="ltr">Wie wil dat financieren? Waarschijnlijk niemand. Denkt u maar terug aan die gratis mobiele telefonie. Die is gestrand. Niemand wilde reclame-getetter door zijn telefoongesprekken heen. Zo wil ook niemand gratis internet dat iedere vijf minuten op hinderlijke en indringende wijze wordt onderbroken. Dan zijn we dus weer terug bij mijn uitgangspunt: dat gratis WiFi-internet in 37 Nederlandse steden (inclusief Leiden overigens) komt er never nooit niet. Er zal geen financiering te vinden zijn. Kijk naar Groningen, Rotterdam en noem de steden verder maar op. </p>
<p dir="ltr">Tenslotte nog een loose end. Je kunt zoveel nodes neerzetten als je wilt, maar er zijn er altijd wel een paar die "het niet doen".  " Node XXX doet het niet" krijg je dan te horen of te lezen. Dan zal er iemand maatregelen moeten nemen. Vaak kunnen problemen gelukkig online worden opgelost, maar soms lukt dat ook niet. Dan zal er iemand heen moeten om het probleem ter plaatse op te lossen. Dat noem je beheer. Hebben de wijze heren met IT-achtergrond daar ook al aan gedacht? Het is echt nodig, en vrijwilligers zullen ze niet krijgen mnet die dikke dollartekens op hun gezichten.  </p>
<p dir="ltr">Nou, ik stop er maar mee. De verdere problemen moeten ze zelf maar ontdekken. Wij hebben in Leiden een goed draaiend netwerk van ongeveer 100 nodes, dat ook nog eens goed beheerd wordt. We zijn benieuwd of dat geschreeuw in de pers van de afgelopen dagen ooit tot iets concreets zal leiden! De kans lijkt me klein, erg klein.</p>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-31090116145895913242013-02-17T14:38:00.002+01:002014-03-17T19:33:31.067+01:00Elpees digitaliserenIk heb vorig jaar (of misschien begon ik er wel in 2011 mee) een groot deel van mijn negatieven en dia's gedigitaliseerd. Dat project is wel zo ongeveer voltooid, voor zover ik nog interesse had in die foto's. Ik ben daarom nu begonnen aan een project dat ook al jarenlang op de agenda staat: het digitaliseren van mijn grammofoonplaten. Het is net zoiets als die foto's: bezint eer ge begint! Want dat is ook een gigantische klus!<br />
<br />
Ik ben begonnen met een paar platen waarvoor ik op dat moment de grootste belangstelling had om er een digitale kopie van te krijgen. Maar als je zo kris-kras door je collectie gaat wordt het een chaos. Wat ik nu dus doe is mijn collectie (die netjes alfabetisch in de kast staat op uitvoerende (jazz) of componist (klassiek) gewoon helemaal doornemen en eens en voor al te beslissen welke elpees ik wil digitaliseren en in welke ik nu onvoldoende interesse heb. In twijfelgevallen doe ik ze wel, want later kom je er niet meer toe. Bovendien blijft er anders een aantal platen over die weer overal verspreid tussen de rest staan, waardoor de hele stapel nog een keer zou moeten doornemen.<br />
<br />
Ik ben nu systematisch bezig met de jazz-collectie, alfabetisch op uitvoerenden, en ik ben nu bij de M. Ik schat dat ik (wat de jazz betreft) ongeveer op een derde tot de helft ben van wat ik wil doen. Maar de rest van 2013 geef ik aan dit project prioriteit. Want na de jazz volgen nog de klassieke platen en de "diversen". Maar langer dan een jaar hou je zoiets niet vol, dus dit jaar moet het af.<br />
<br />
Hoe ga ik te werk? Ik heb nog een uitstekende platenspeler, dus dat is al heel wat. Maar die kun je niet op je computer aansluiten. Je hebt een voorversterker nodig (tenzij je een kant-en-klare platenspeler met usb-uitgang koopt, waarvan je overigens niet weet wat hij met je platen doet. (En je hebt weer een apparaat erbij in huis!). Wat zou het handig zijn als je de uitgang van ge goede oude platenspeler in een usb-ingang van je computer kon steken!<br />
<br />
Tot mijn verbazing heb ik voor ongeveer EUR 25 een piepklein apparaatje gevonden waar je aan de ene kant je platenspeler insteekt (RCA-stekker plus aarde) en het snoer dat er aan de andere kant uit komt kun je in een usb-poort steken! Precies wat ik nodig had! Dat heb ik al een half jaar geleden gekocht, dus u kunt nagaan wat er allemaal eerst nog af moest. En nu is het al niet meer te koop bij de webwinkel waar ik het toen heb gekocht. Het heet iConnex. Daar moet u dus op googelen. Het heeft overigens niets met Apple te maken.<br />
<br />
Het signaal dat je daarmee in je usb-poort krijgt kun je het best opnemen, en later bewerken, met Audacity (een programma dat bestaat voor alle serieuze besturingssystemen; zelfs voor Windows!). Het lukt mij daarmee helaas niet om tijdens de opname mee te luisteren, dus ik zet de opname in Audacity aan, zet kant 1 van de plaat op, en wanneer ik aan mijn scherm zie dat kant 1 is afgelopen, loop ik rustig naar de draaitafel, draai de plaat om en ga weer zitten. Ik neem dus twee kanten van een plaat achter elkaar op. Wat je teveel opneemt is er erg makkelijk weer uit te knippen. Je kunt rustig tijdens het opnemen iets anders gaan doen, maar zorg wel dat je computerscherm zichtbaar is.<br />
<br />
Als de opname klaar is moet je hem (in de terminologie van Audacity) exporteren. Dat duurt voor twee kanten van een plaat 10-15 minuten. Weer een hoofdstukje lezen dus. Je kunt nog een plaat opnemen, of gelijk gaan knippen en plakken. Dat is erg simpel, alleen duurt het vrij lang.<br />
<br />
Je knipt aan het begin van de opname het lege stukje eraf, gaat naar het einde van het eerste nummer (makkelijk op het oog te vinden) en zet daar je cursor neer. Je selecteert nu het stuk van het begin tot de cursorpositie, versterkt dat geselecteerde deel tot er net geen overbelasting optreedt (de standaard instelling bij "versterken"; dat zit onder "effecten") en exporteert vervolgens de selectie. Dat versterken doe ik omdat het geluidsniveau van de diverse platen erg verschilt, en je dus voor elke MP3 die je maakt later je versterker op een andere stand zou moeten zetten. Voordat je definitief opslaat kun je de MP3-tags in orde maken.<br />
<br />
Een nummer van 3 minuten (nogal standaard vroeger) opslaan duurt ongeveer een minuut. Het werk dat je nog moet doen na het maken van de opname bestaat dus voornamelijk uit wachten. Ik sla alles als het klaar is op een externe usb-disk op, die ik op mijn versterker kan aansluiten. Je kunt van de MP's natuurlijk ook cd's maken. Maar maak voorla een reserve kopie! Als je dit werk een tijdje doet besef je wat een ramp het zou zijn als alles verloren zou gaan door een disk die het begeeft!<br />
<br />
Klaar! Weer een plaat af. Nu nog maar 99 te doen (om eens een getal te noemen). Ik trek dit hele jaar voor het project uit. Het leuke is wel dat je allerlei platen herontdekt en dat er een wereld van herinneringen voor je open gaat, want ik heb de meeste van die platen al in tientallen jaren niet meer gehoord. De kwaliteit van de MP3-opnames is ronduit goed, eigenlijk uitstekend, als de plaat niet vol krassen zit. En dat zitten ze bij mij niet.<br />
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-78205375219450641962012-12-16T15:46:00.001+01:002012-12-16T15:46:06.766+01:00Jazzmuziek<p>Ik heb hier nog niet zo lang geleden betoogd dat de jazzmuziek, zoals ik die van vroeger ken, helaas niet meer bestaat. Als illustratie wil een paar herinneringen ophalen. Vroeger - eigenlijk nog niet eens zo waanzinnig lang geleden - was het North Sea Jazz Festival in Den Haag, en in de laatste decennia van de vorge eeuw kon je daar alle nog in leven zijnde groten uit de jazzmuziek horen en zien optreden. Er waren ook radio- en tv-uitzendingen van.</p>
<p>Denk u eens even in: Ik ben zo gelukkig geweest de Big Band van Count Basie daar te zien optreden, uiteraard onder leiding van de grote Basie zelf, met zijn minimalistische, maar waanzinnig swingende pianospel, met al zijn grote solisten uit de jaren '70 en '80. Een geweldige ervaring. Denk ook eens aan zijn lp (nu op veel plaatsen nog te koop op cd) "The Atomic Mr. Basie", die werkelijk uit je luidsprekers knalt, en waar op de hoes een foto van een atoom-explosie staat. Ongeeveneerd! Zelfs die hoes was destijds wereldnieuws. </p>
<p>Ik heb Ella Fitzgerald daar in haar gloriejaren nog zien optreden. Ze moest de ene na de andere toegift geven. Ik heb ook in de intieme sfeer van een klein zaaltje het Modern Jazz Quartet gezien en gehoord. Er waren ook gelegenheids-combinaties van musuci die normaliter niet met elkaar speelden, want de hele nog in leven zijnde jazz-scene was daar. En bij de entree waren alle bekende Nederlandse Dixieland orkesten te horen en zien, gewoon als binnenkomertje. </p>
<p>In die jaren trok Norman Granz ook met zijn "Jazz at the Philharmonic"-concerten de hele wereld rond. Die verschenen vaak daarna op "Verve" en later op "Pablo". Een aantal van die opnamen is overigens ook op cd uitgebracht. </p>
<p>Dat waren echt grote jaren van de jazz. Ik heb Miles Davis in zijn najaren (helaas volkomen stoned) zien optreden. Ik heb een Ragtime pianist die rond 1900 triomfen vierde en die toen 101 jaar oud was (ik ben zijjn naam helaas vergeten) gehoord en gezien. Allemaal geweldig!</p>
<p>Maar voordat het North Sea Jazz Festival de laatste jaren van de jazz toonde waren er ook regelmatig jazz-grootheden te zien. Louis Armstrong met zijn All Stars trad ooit op in de Houtrusthallen in Den Haag. En als je snel naar huis ging, kon je hetzelfde concert vanuit Amsterdam nog eens live op de radio horen! Die nachtconcerten in Amsterdam waren een hobby van Lou van Rees, de impresario die alle groten uit de jazz naar Nederland gehaald heeft. Vaak na een eerder optreden op de zelfde dag in het buitenland. Zo heb ik in het Concertgebouw ooit na middernacht het Dave Brubech Quartet in een concert gehoord en gezien. Daar ging je voor naar Amsterdam et de trein, en er was nog een trein terug ook. </p>
<p>Maar ook dat was ook nog niet alles. In de jaren '50 en later kon je Pia Beck horen en zien, elke zaterdag in de "Vliegende Hollander" in Scheveningen. En als je geen geld had om de consumpties binnen te betalen, kon je via de klapramen de optredens gratis zien. Er hingen iedere zaterdag tientallen fans bij die klapramen naar binnen. </p>
<p>Weer later (in de jaren '70) kon je in Scheveningen naar een echte Jazz Club ("New Orleans") gaan, waar iedere vrijdag- en zaterdagavond Ted Easton met zijn band optrad, vaak met bekende Amereikaanse gasten, maar in ieder geval iedere week met de legendarishe Nederlandse klarinettist Jan Morks, die in ieder denkbaar Nederlands Dixieland orkest gespeeld heeft. De fraaie live dubbel-elpee uit die jaren staat nog in mijn platenkast (en is niet te koop!). Eigenlijk is het onbegrijpelijk dat die opname nooit op c is uitgebracht. </p>
<p>Mensen wat een tijd was dat, met al die echte jazzmuziek. Ik hoop dat al die pop-muziek die nu voor jazz moet doorgaan nog eens plaatsmaakt voor echte jazzmuziek, zoals die tientalen jaren lang in de hele wereld, en zeker niet het minst in Nederland, geklonken heeft.</p>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-5573489119137087132012-12-16T14:52:00.001+01:002014-03-17T19:34:40.771+01:00XMS<p>Ik heb hier wel eens geklaagd over de bereikbaarheid en de service van Ziggo. Nou, alles blijkt toch altijd nog veel erger te kunnen. Ik heb de afgelopen week voor een zwaar invalide dame bemiddeld bij XMS om een monteur aan haar deur te krijgen, omdat ze plotseling geen tv en geen internet meer had. Nou, dat heb ik geweten! Hoewel ik een paar jaar geleden voor diezelfde dame prima en snel contact gehad heb met de servicedesk van XMS, is die servicedesk nu zeer, zeer moeilijk bereikbaar.</p>
<p>Telefonisch is hij absoluut, helemaal, totaal niet bereikbaar. De hele week heb ik, nadat ik met het 088-nummer verbinding had, (INTERlokaal tarief!) uitsluitend een stem gehoord met de mededeling "Het is drukker dan gebruikelijk, wij raden u aan om op een later tijdstip nog eens te bellen".  Goede service, zult u misschien denken, maar als na een week proberen blikt dat dit de standaard "ringtone" van XMS is, word je minder gelukkig. Je wilt tenslotte een storing melden en wel zo snel mogelijk. Kortom, je kunt ook blijven hangen en wachten. </p>
<p>Ik heb dat, tegen het uitdrukkelijke advies van XMS in, toch een aantal malen gedaan, in de hoop dat er zich ooit een medewerker of een callcenter zou melden. Dat is ijdele hoop gebleken. Ik heb de complete gitaarwerken van een (waarschijnlijk Spaanse) componist gehoord, maar daar betaal je je interlokale telefoontarief niet voor. Een cd kopen is een stuk voordeliger. Tijdens deze gitaarmuziek kreeg ik geen enkele aanduiding hoe lang het concert nog zou gaan duren. Bij andere instellingen wordt het aantal wachtenden nog wel eens genoemd of er wordt gemeld dat je in de wacht staat en dat het nog even kan duren, maar dat je zo snel mogelijk geholpen wordt. Bij XMS is er ononderbroken concert. </p>
<p>De vraag doet zich dan ook voor hoe je die servicedesk ooit moet bereiken als je geen internet hebt, en als je ook nog eens telefonie van XMS afneemt. Ik zou het niet weten. Een papieren brief schrijven is dan de enige mogelijkheid, lijkt me. Maar hoe ang duurt het voordat die gelezen wordt? En krijg je daar ooit een antwoord op? Maar goed, de genoemde dame heeft mij als tussenpersoon, en ik heb geen internet of telefonie van XMS, en na deze ervaring neem ik dat ook nooit, never niet. </p>
<p>Ik ontdekte - na een dag bellen - via Google dat XMS ook een Twitter-account heeft. Daar heb je natuurlijk weinig aan als je internet het niet doet, maar dat is een manier om iemand anders te vragen om voor je aan de slag te gaan. En ik moet zeggen dat er op Twitter-berichten aan XMS wel, en nog vrij snel ook, gereageerd wordt. Op die manier kun je in ieder geval je storing melden, als je iemand weet die dat voor je wil doen. Dan ontstaat een e-mail contact. Dan weet je dat je storing gemeld is. Helaas heeft XMS nogal ruime algemene voorwaarden: er wordt op je storing gerageerd binnen vijf werkdagen (een week dus). Dat wordt dus wachten en je ergeren.</p>
<p>In het geval waarin ik bemiddelde is nu - na vier dagen wachten - een afspraak gemaakt die nog net binnen de termijn van vijf werkdagen valt. Gelukkig zitten de Kerstdagen er niet tussen! Als u dus een abonnement bij XMS wilt nemen, houd er dan rekening mee dat u bij een storing een week zonder tv, internet en telefonie zit. Daar tekent u voor als u het abonnement neemt. Ik vind dat niet aanvaardbaar en Zelfs Ziggo reageert (een stuk) sneller (en is telefonisch voor mij altijd bereikbaar geweest).</p>
<p>Ik heb - toen er eenmaal e-mail contect was - dagelijks geïnformeerd wat de status van de afhandeling was en of er voor een zwaar invalide kant niet wat spoed achter geazet kon worden. Deze mevrouw is voor haar contact met de buitenwereld tenslotte vrijwel helemaal afhankelijk van haar internet. Het enige dat ik te lezen kreeg over de afhandeling was het bestaan van de termijn van vijf werkdagen. En mevrouw heeft op zaterdagmiddag gehoord dat er maandag een monteur komt.</p>
<p>Conclusie: XMS is - of was in ieder geval de afgelopen week, inclusief de zaterdag - telefonisch volstrekt onbereikbaar. Het heeft me vele euro's aan interlokale telefoonkosten gekost om het - tegen beter weten in - toch te proberen. Je wilt in eerste instantie tenslotte je storing melden en in tweede instantie weten wat de status is. De mededeling dat het drukker is dan gebruikelijk en dat je aangeraden wordt om op een later tijdstip terug te bellen is daar weinig behulpzaam bij. "Het aantal wachtenden voor u is nog 24" of welk ander getal dan ook, zou een stuk nuttiger zijn dan die ononderbroken gitaarmuziek. </p>
<p>Als u dus in de onaangename situatie terecht komt dat u een storing moet melden aan XMS, vraag dan een kennis die nog wel internet heeft om via het Twitter-account van XMS de storing ter melden. Blijkbaar is dat de enige menier waarop deze organisatie bereikbaar is. Wat mij betreft komt XMS glansrijk in aanmerking voor een ijskoude douche van TROS Radar!</p>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-37609002298804769452012-12-05T17:03:00.001+01:002013-06-14T17:21:57.651+02:00Welke app om boeken te lezen?<p>Ik heb op mijn Android tablet en telefoon vrij lang gebruik gemaakt van de Aldiko boekenlezer. Daar kun je heel wat op instellen, en hij heeft een goede bibliotheekfunctie, waarin je boeken makkelijk kunt terugvinden en de eigenschappen van boeken kunt bewerken. Bovendien bestond er een app (van een andere ontwikkelaar) waarmee je je boeken en de plaats waar je met lezen gebleven was tussen verschillende apparaten kon synchroniseren. </p>
<p>Nu heeft Aldiko in het kader van de vooruitgang de bibliotheek van Aldiko ontoegankelijk gemaakt voor andere apps. Gevolg: je kunt niet meer synchroniseren tussen je tablet en je telefoon, of tussen twee tablets natuurlijk. Als je in de bus een stuk gelezen hebt moet je de nieuwe plaats eerst opzoeken op je tablet thuis voordat je verder kunt lezen. </p>
<p>En Aldiko heeft nog een paar kleine bugs waar ze niets van willen weten, gewoon omdat ze nu eenmaal vinden dat ze de beste app ter wereld hebben en dus geen kritiek willen horen. Zo zuigt Aldiko de batterij van Samsung telefoons leeg wanneer je het programma hebt gebruikt, en dat gaat pas over wanneer je je telefoon opnieuw hebt opgestart. Daar werken ze gewoon niet aan. Het is al tig keer gemeld. </p>
<p>Tijd om een andere app uit te zoeken dus. Maar welke? Eigenlijk is FBReader een heel prettige app, zeker wanneer je in portret-modus leest. Maar de bibliotheek ervan is erg beperkt wat mogelijkheden betreft. En je kunt er je bibliotheek niet mee synchroniseren. </p>
<p>Nu is er een open source boekenlezer (Cool Reader), dus daar moet je natuurlijk het eerst naar kijken. Dat gesloten gedoe is maar niks. Helaas blijkt die app in hgetr gebruik wat tegen te vallen, en synchroniseren is er ook al niet bij. </p>
<p>Dan is er de Moon Reader. Daar heb ik al eens eerder naar gekeken, maar hem onmiddellijk weer weggedaan omdat er als je je bibliotheek bekijkt opzichtige reclames verschijnen. Maar dat kun je natuurlijk vermijden door je internetverbinding uit te zetten. Dat is sowieso beter voor je batterij. En Moon Reader kan wel synchroniseren, maar alleen de plaats waar je bent in een boek (of een paar boeken). Niet je hele bibliotheek, zodat je altijd op al je apparaten dezelfde bibliotheek hebt staan.</p>
<p>Toch lijkt me dat op dit moment de beste optie. Je boeken moet je dan maar met de hand synchroniseren. 3Of weet iemand een betere oplossing? Een lezer met mooie bibliotheek-functies die je ook nog eens (liefst met je hele bibliotheek erbij) kunt synchroniseren tussen je apparaten.</p>
<p>AANVULLING juni 2013:</p>
<p>Ik gebruik Moon Reader (pro) inmiddels vele maanden, en de app is voortreffelijk. Hij wordt ook erg actief ontwikkeld. Wat de synchronisatie betreft het volgende. <br>
De synchronisatie tussen apparaten werkt perfect. Dat gaat via Dropbox. Maar je kunt ook je hele bibliotheek naar (de juiste map in) Dropbox kopieren. Je kunt dan op ieder apparaat ook rechtstreeks vanuit Dropbox lezen. En bij de opties kun je instellen dat ieder nieuw boek automatisch naar Dropbox gekopieerd moet worden. Het nieuwe boek verschijnt dan bovendien op je andere apparaten automatisch in de lijst van recent gelezen boeken.</p>
<p>Al met al vind ik Moon Reader pro nu de beste app om boeken te lezen. </p>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-28827219.post-17004227145023302422012-11-22T21:56:00.001+01:002014-04-08T18:53:12.467+02:00Maestro<p dir="ltr">De AVRO laat ons wekelijks zien in het programma met dezelfde naam als de titel van dit stukje hoe moeilijk dirigeren is. Het programma laat wel erg onervaren dirigenten zien, maar daardoor wordt het belang van een goede dirigent ook wel heel duidelijk.</p>
<p dir="ltr">De dirigent moet het tempo goed aangeven en bij moeilijke invallen een seintje geven aan de bespeler van het betreffende instrument.</p>
<p dir="ltr">Dit programma roept bij mij sterke herinneringen op aan een masterclass, gegeven door de grote dirigent Herbert von Karajan, welke masterclass destijds op de tv te zien was. </p>
<p dir="ltr">Ik herinner mij als de dag van gisteren hoe een jonge dirigent met veel ingewikkelde gebaren zijn emotie in het stuk probeerde te leggen. Hoewel dat helemaal niet slecht was, was Karajan niet tevreden.</p>
<p dir="ltr">Hij zei alleen maar 'Waarom doet u het niet gewoon zo...' en nam voor hetzelfde orkest plaats en gaf met zijn minimale dirigeergebaren strak het tempo aan, gaf hier en daar een klein seintje en het stuk klonk perfect. Er was chemie tussen dirigent en orkest.</p>
<p dir="ltr">Sindsdien heb ik een groot respect voor dirigenten die hun vak goed beheersen. Die a-b vergelijking tussen een niet onverdienstelijk dirigent en een maestro was dermate overtuigend dat niemand er onderuit zou kunnen. </p>
<p dir="ltr">Dirigeren is een gave die velen gelukkig wel bezitten, maar weinigen zoals Herbert von Karajan die had.</p>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15515146740125429651noreply@blogger.com0