Giulio Cesare

Een opera uit 1724 (dus bijna 300 jaar oud) die ruim 3 1/2 uur duurt en waarin sommige mannenrollen nog door vrouwen gezongen worden ook. En de handeling stelt weinig voor. Dat moet toch wel een saaie en langdradige bende zijn? Ja, dat zou je wel denken. Maar In Glyndebourne (Engeland) hebben ze er iets geweldigs van gemaakt.
Wij hebben rond de 60 zenders in ons digitale basispakket, en daar zit de zender BravaNL tussen. Die zond Giulio Cesare van Handel uit, op een tijdstip voor Kerstmis, waarop de reguliere zenders alleen ongein uitzonden. (BravaNL zit trouwens ook in het analoge pakket).
De opname was een jaar of vijf oud. Ik heb er ademloos naar zitten kijken en luisteren, en ik was verbaasd dat de 3 1/2 uur zo snel voorbij waren. Het had van mij nog wel een uurtje langer mogen duren!
Maar hoe maken ze zo'n stokoude, langdradige, opera van bijna 300 jaar oud, waar bovendien nog nauwelijks handeling is zit, in Glyndebourne dan zo aantrekkelijk? Ja, dat heb ik me ook zitten afvragen, en hun recept was het volgende: Maak de kostuums en decors iets moderner. Breng de zaak niet over naar de 21ste eeuw, want daar past zo'n klassiek verhaal niet in. Nee, laat het er allemaal gewoon een beetje frisser uitzien.
Maar het belangrijkste aspect van het geheim van Glyndebourne was de vondst om de handeling, die grotendeels ontbreekt, erin te brengen door choreografie toe te voegen tijdens de lange aria's. Ze moeten daarvoor een fantastische choreograaf gehad hebben. Hij voegde geen klassieke dans toe, maar humoristische danspasjes, waar je soms hardop over in lachen uitbarstte. En natuurlijk moeten de acteurs en actrices het ook aankunnen om tijdens het zingen dansoasjes uit te voeren!
Dat maakte het verhaal, met overigens alle respect voor het origineel, uiterst verteerbaar. De handeling speelt zich in Egypte af, en voor de rol van Cleopatra hadden ze een jonge frisse zangeres (Danielle de Niese) met een fantastische operastem  en een aangeboren acteertalent (en een groot uithoudingsvermogen!) tot hun beschikking. Zij hield het publiek constant in haar greep door haar fantastische spel, haar zang en haar eenvoudige, maar uiterst humoristische, danspasjes. En overigens deed - bijvoorbeeld - een groep soldaten die zich voortbewoog als een soort tinnen soldaatjes het ook niet verkeerd.
En zo blijkt maar weer eens hoe een originele choreografie en - uiteraard - acteertalent van een stoffige opera een boeiend en modern stuk kunnen maken. Je zou bijna denken dat het een musical van Joop van den Ende was, maar dat neem ik gelijk weer terug. Dat zou te veel eer zijn voor onze nationale Mr. showbusiness! Want zoiets als Giulio Cesare uit Glyndebourne heeft hij hier nog niet op het toneel gezet.
BravaNL is een zender die zijn uitzendingen gedurende enkele weken diverse malen herthaalt, op verschilende tijdstippen, dus er komt vast nog wel een gelegenheid om dit evenement te zien. Ik kan het u sterk aanraden! Dan ziet u ook eens de metamorfose van een stoffige opera tot een fris, modern stuk, zonder dat er aan de muziek ook maar een noot veranderd is.

De laatste Frost

Wat een teleurstelling was het kijken naar de laatste, dubbele, aflevering van "A Touch of Frost"! Dat het spel net erg geïnspireerd was in die aflevering kan de acteurs vergeven worden, gezien het feit dat het de laatste aflevering was. Maar wat hadden de scenarioschrijvers er een potje van gemaakt! En dan heb ik het nog niet eens over de hoofd-verhaallijn van die aflevering. Die was ook al uitermate zwak. Nee, het gaat mij om de manier waarop de schrijvers zich van de hoofdfiguren ontdeden.

Frost trouwde met een vrouw die hij nog maar net kende, terwijl we al die jaren gezien hebben dat de ene na de andere relaties met een vrouw uiteindelijk misloopt. En plotseling, in de laatste aflevering vindt hij de ware, en trouwt met haar terwijl hij haar nog maar net kent? Volledig ongeloofwaardig!

En dan was er de zeer "gezochte" dood van de altijd trouwe en goedgeluimde collega George. Een personage dat vanaf de eerste afleveringen in de serie zit en nooit een vlieg kwaad heeft gedaan hoort natuurlijk niet in de laatste aflevering op een uiterst ongeloofwaardige manier om het leven te komen. En dan nog wel op het moment waarop hij Frost naar de kerk rijdt om diens zo ongeloofwaardige bruiloft te vieren. Wat een onzin! Mocht George nu echt niet blijven leven?

Laten we die laatste aflevering maar snel vergeten en wachten op de box met alle afleveringen van "A Touch of Frost" op dvd. In Engeland is hij er al. Dan kunnen we nog eens genieten van de echte Jack Frost. En van George. Ik weiger dat idiote einde te onthouden en ga te gelegener tijd nog eens genieten van de oude afleveringen!

Minimumstraffen? Begin er niet aan!

Het kabinet heeft bij haar aantreden heel stoer gezegd dat er minimumstraffen komen voor allerlei misdrijven. Nou, laten ze daar nog maar eens goed over nadenken! De rechter is in zo'n geval verplicht om die minimumstraf op te leggen na een bewezenverklaring.
Op het eerste gezicht is dat aantrekkelijk, omdat we allemaal - niet gehinderd door een teveel aan kennis - vinden dat rechters vaak te lage straffen opleggen. Maar hoe werkt zo'n minimumstraf?
Ik geef eerst een voorbeeld, ontleend aan het buitenland. Ik kom nogal eens in Thailand, en daar is een van de ergste misdrijven de belediging van het staatshoofd. Dat is daar een misdrijf dat door iedereen aangegeven kan worden, en er staat een minimumstraf van drie jaar cel op. Hier denken we anders over dit misdrijf, maar 's lands wijs, 's lands eer.
Wanneer u dus in Bangkok niet opstaat aan het begin van een bioscoopvoorstelling (wanneer een lied voor de Koning gespeeld wordt) en iemand in de zaal neemt daar aanstoot aan (en daar kunt u op rekenen!), dan moet u voor de rechter komen, en zal het misdrijf bewezen verklaard worden door getuigenverklaringen (want iedereen in de zaal wil wel getuigen). De rechter zal dan normaliter - gegeven het minimum - een gevangenisstraf van een jaar of zes opleggen, maar als u schuld bekent en spijt betuigt zal hij de straf reduceren tot het minimum: drie jaar in een Thaise cel.
Hij kan en mag niet anders. Zo zijn er al diverse buitenlanders die de Koning beledigd hebben de cel in gegaan. Enkele buitenlanders hebben na langdurige procedures Koninklijke gratie gekregen, maar die wordt nooit binnen een half jaar verleend. Een half jaar Thaise cel is dus het absolute minimum dat u (na gratie) krijgt wanneer u (bijvoorbeeld) niet opstaat wanneer het lied voor de Koning gespeeld wordt.
Nu even terug naar eigen land. Er is sprake van een minimumstraf voor onder meer mishandeling. Nu weet u misschien dat mishandeling een ruim begrip is. Er is waarschijnlijk al sprake van strafrechtelijke mishandeling wanneer u iemand een blauw oog slaat, en zonder twijfel wanneer u iemand een tand uit zijn mond slaat.
Nu kunnen we dus wel heel stoer zeggen dat we op mishandeling minimaal een jaar gevangenisstraf zetten, maar als dat vechtpartijtje van uzelf bewezen verklaard wordt, gaat u zelf dus zonder pardon minstens een jaar de bak in. Wilt u dat? Nee natuurlijk niet. Alleen als een ander u toetakelt wilt u dat hij de bak in gaat. En daar zit 'm nou net nou de kneep. We willen allemaal dat een ander zwaar gestraft wordt, maar als we zelf eens door het lint gaan was dat een ongelukje en willen we - ook als het feit bewezen is - hooguit een boete of helemaal geen straf. Nou vergeet dat maar. Dat is niet meer aan de orde als er een minimumstraf op staat.
Laten we er dus nog maar eens goed over nadenken wat we nu precies willen en misschien is het beter om weer wat meer vertrouwen in de rechterlijke macht op te bouwen. De rechter weegt alle factoren, en bepaalt dan de strafmaat. Ook al zijn we het niet altijd eens met de uitkomst. Maar als u zo weinig vertrouwen in de rechter heeft dat u minimumstraffen wilt invoeren, zit u voor u het weet een jaar te brommen.

De duurzame 100

Het dagblad Trouw publiceert vandaag een lijst met de "Duurzame 100". Dat is natuurlijk een lofwaardig streven, maar wanneer ik zie wie er op die lijst staan en waarom, krijg ik de indruk dat Trouw zich beter had kunnen beperken tot een "Duurzame 10". Er staan weliswaar veel personen op de lijst die vinden dat de wereld duurzamer zou moeten worden, en daar ook wel gedachten over hebben, maar die daar zelf - voor zover ik kan nagaan - zelf weinig aan doen.

Zo is daar de oud-politicus die vindt dat er beter een (groen-) links kabinet had kunnen komen dan een rechts kabinet. Is dat een plaats tussen de duurzamen waard? Ik vind het niet. Er wordt niet vermeld wat deze politicus zelf aan duurzaamheid doet of gedaan heeft. 

Dan staat er iemand bij die vindt dat we overal hoge dijken moeten bouwen om onze voeten droog te houden. Goed voor de Nederlandse economie, maar naar mijn bescheiden mening zou het duurzamer zijn om Nederland weer aan de zee terug te geven. Misschien niet realistisch, maar wel duurzaam. En wat doen al die politici en anderen die steeds zeggen dat we duurzamer moeten leven in de lijst? Praten kunnen we allemaal! 

Gelukkig staan er ook mensen tussen die "duurzame daden" verricht hebben, en nog steeds verrichten. Die horen natuurlijk wel in zo'n lijst thuis. Maar die vormen nog niet de helft van die lijst. 

Ook mis ik in deze lijst personen die durven te vinden dat er veel te veel mensen op onze planeet leven en we dus moeten streven naar een wereld met veel minder mensen. Blijkbaar gaan economie en hebzucht nog steeds ver boven duurzaamheid.

Nee Trouw, probeer er nog eens diep over na te denken! Breng om te beginnen bijvoorbeeld eens een bijlage over hoe we duurzaam kunnen leven uit.

De Nederlandse taal

Het is in Nederland droevig gesteld met de kennis van de Nederlandse taal. Deze week kreeg ik een brief van een (zeer) hoge ambtenaar van een van de grootste ministeries van ons land onder ogen, met drie kanjers van spelfouten ("d" in plaats van "t" aan het eind van een woord) erin. Of deze man de brief zelf geschreven heeft of er alleen maar zijn handtekening onder gezet heeft doet er voor mij niet toe.
Er wordt namens de minister driemaal in één brief taalkundig geblunderd. En dat is onacceptabel. Punt uit. Die man hoort teruggestuurd te worden naar de lagere school, nu hij zijn eigen taal niet foutloos kan schrijven of, als hij dat wel kan, geldt dat voor zijn secretaresse. Maar hij moet in ieder geval kijken wat hij ondertekent. De fouten zijn hem aan te rekenen.

Ik begin maar met dit voorbeeld, omdat taalfouten nu blijkbaar tot op het hoogste ambtelijke niveau zijn doorgedrongen. Dat ze op lager niveau in zeer veel geschreven stukken voorkomen hoef ik nu niet meer toe te lichten. Dat is gewoon een feit. En een zeer droevig feit! De beschaving van ons land staat op het spel. Kabinet, doe er wat aan! Stuur uw (hoogste!) ambtenaren (en hun secretaresses?) naar een taalcursus of ontsla ze.
Dit brengt mij op een tweede punt. We nemen al tientallen jaren dolgraag termen uit het Amerikaans over, ook wanneer daar niet de minste noodzaak toe bestaat. Wanneer de firma Apple het in zijn hoofd haalt om een MP3-speler op de markt te brengen, en dat apparaat "iPod" noemt, volgt heel Nederland die fabrikant slaafs na, en noemt het apparaat "aipod", terwijl "iepod" even goed (naar mijn idee zelfs beter) zou kunnen, en daar geen enkel bezwaar tegen is.
Ik ben actief bij een organisatie die een draadloos netwerk aanlegt. Daar spreken we, als we "WiFi" bedoelen, gewoon over "wiefie" en niet over "waifai". Waarom zouden we? Weet u soms nog waar de afkorting "WiFi" vandaan komt? Waarschijnlijk niet. Ik weet het nog wel, maar vind het totaal irrelevant. En weet u nog waar "pod" (in "iPod") vandaan komt? Ik denk het niet. Idem dito voor de "iPad", een apparaat dat ik consequent de "iepad" noem.
Aan degenen die zeggen dat je een woord uit een andere taal moet spreken zoals dat in die taal gebeurt, wil ik erop wijzen dat zij op vakantie naar Parijs gaan, en niet naar Paris. Dat zij naar Thailand gaan, en niet naar (getranslitereerd) "Phrathet Thai". Dat ze naar Berlijn in Duitsland geen, en niet naar Berlin in Deutschland. Onzin dus, die uitspraak zoals in het land van herkomst. Dat doen we meestal niet.
We hebben een eigen taal en het is verstandig om die te gebruiken waar mogelijk. En bij het "importeren" van buitenlandse woorden hoeven we die woorden niet vreemd uit te spreken. Wanneer u een "iPad" gaat kopen, zeg dan gewoon dat u een "iepad" gaat kopen, want u weet echt niet waar die "i" vandaan komt. En als u het wel zou weten, hebben wij in het Nederlands nog altijd een eigen manier om de "i" uit te spreken.
En als u denkt mij te kunnen vangen met de uitspraak van "iPhone" als "aifoon" hebt u het mis. De "i" spreken we hier gewoon als "ie" uit en "phone" gewoon als "foon". Dat is dus een "iefoon". De "ph" wordt in onze taal gewoon uitgesproken als "f", behalve in "Schiphol" en "klaphekje". (Op dat laatste zou u me kunnen vangen, daarom zeg ik er maar gelijk bij dat het een grapje is.)

Tuk-tuks in Phuket

Op het eiland Phuket in Thailand rijden kleine autootjes rond, die ze daar, in navolging van de "driewielers" in Bangkok, "tuk-tuks" noemen. Op zich zijn dit comfortabele autootjes, en er zou niets tegen zijn om er gebruik van te maken, wanneer de bestuurders zich maar aan de regels zouden houden.
Volgens de officiële documentatie van de stad Phuket Town kost een ritje binnen de grenzen van dit stadje 20 Baht (ongeveer € 0,50) per persoon. Nou, vergeet maar om ooit tegen die prijs een ritje te kunnen maken. Waarschijnlijk lukt dit Thaise mensen nog wel, maar buitenlanders (of mijn Thaise vrouw en ik) kunnen dat niet.
Doorgaans vragen ze ons (samen) 100 Baht, en soms kunnen we dan afdingen tot 60 of 80 baht, maar daar blijft het bij. Het gevolg hiervan is niet alleen een grote mate van irritatie, maar ook dat we gewoon geen gebruik meer van dit vervoermiddel maken. Er rijden in Phuket Town prima openbare bussen voor 10 Baht per rit persoon. En daar kun je een gigantische rit voor maken.
De tuk-tuk chauffeurs in Phuket prijzen zich dus uit de markt. Dat moeten ze natuurlijk zelf weten. Maar er staan over het hele eiland wel lange rijen van deze tuk-tuks geparkeerd, en wanneer je niet aan de andere kant van de straat gaat lopen vragen ze je stuk voor stuk of je een taxi wilt. Dus binnen vijf minuten lopen hoor je twintig keer "Taxi, mister?". Daar word ik uiterst geïrriteerd van.
In de zeer toeristische plaats Patong op het eiland Phuket durven ze zelfs 300 Baht te vragen voor een ritje van 500-1000 meter (de boulevard van de ene kant naar de andere kant). Wie daarop ingaat moet zich echt even na laten kijken, gegeven de door de plaatselijke overheid vastgestelde prijs van 20 Baht per persoon voor zo'n ritje!
Door dit irritante gedrag van deze chauffeurs maken ze hooguit een keer per dag een ritje, met een toerist die zijn documentatie niet gelezen heeft. Maar zegt u nu zelf, is dit koppige gedrag niet erg dom? Tijdens mijn recente verblijf op Phuket van twee weken heb ik misschien vier keer met zo'n tuk-tuk gereden, en tientallen keren met de plaatselijke bus.
Zou zo'n chauffeur niet veel meer verdienen, wanneer hij zich aan de regels hield? Ter vergelijking: In Bangkok rijden er overal taxi's rond met een taximeter. Die begint op 35 Baht, en hij komt ook nauwelijks hoger wanneer je een afstandje als van de ene kant naar de andere kant van Phuket Town of Patong rijdt.
Zouden die vlerken in Phuket (want dat zijn het toch uiteindelijk) hun werk niet eens moeten gaan doen en gewoon rond gaan rijden en mensen meenemen tegen het vastgestelde tarief, dat toch al hoger is dan dat van de taxi in Bangkok?
Ik vind de tuk-tuk chauffeurs in Phuket (op enkele hoge uitzonderingen na) de meest irritante mannetjes op deze planeet.

Censuur op het internetverkeer

Ik lees steeds vaker dat de Nederlandse overheid censuur op het internetverkeer wil gaan toepassen. Daarmee bedoel ik dat de overheid bepaalde websites "onbereikbaar" wil gaan maken. Ik plaats dit voorlopig maar tussen aanhalingstekens, omdat het nog maar de vraag is of dat gaat lukken. In de landen waar dit nu al gebeurt, lukt het de actieve internetgebruikers doorgaans om de "blokkade" te omzeilen. Handleidingen hoe je dit kunt doen zijn merkwaardigerwijs meestal niet geblokkeerd!

Maar over de technische aspecten gaat het hier nu niet. Nederland wil zich - als deze plannen doorgaan - blijkbaar scharen in het rijtje landen waarin landen als Iran, China, Noord-Korea etc. voorkomen. Landen waar aan het begrip "vrijheid van meningsuiting" en aan andere vrijheden een andere inhoud wordt gegeven dan doorgaans in ons land het geval is.

Er zitten dan weliswaar leuke dienstreisjes voor Nederlandse ambtenaren naar die landen in, en dat is natuurlijk een mooie opsteker voor onze nul-lijners. Maar denk niet dat het na zo'n dienstreisje gemakkelijk is om het internetverkeer te gaan censureren.

Ik wil om mij moverende redenen geen naam noemen, maar in een land waar het internetverkeer op dit moment driftig gecensureerd wordt, blijken inmiddels diverse web-pagina's van .... het eigen ministerie van Justitie ook geblokkeerd te zijn! Gaan wij die kant in Nederland ook op? Leve de censuur!

Google Earth

Ik weet niet of u, lezer nog wel eens ergens verbaasd over bent, maar mij overkomt dat nog regelmatig. Nadat ik mij er eerst over verbaasd had hoe laag de systeemeisen voor dit stukje high-tech zijn, heb ik Google Earth geïnstalleerd op mijn zeer eenvoudige netbookje. 

Dat ging zonder problemen. Toen ik het programma voor het eerst opstartte, kreeg ik nog wel een mededeling dat mijn schermesolutie te klein was, maar - in tegenstelling tot de belastingdienst, die het vervolgens vertikt om je een poging te laten doen - zei Google dat hij zijn best zou doen het programma toch correct te laten draaien. WEn dat heeft hij gedaan!

En u zit ik me er al twee uur over te verbazen dat Google blijkbaar foto's heeft van de hele aardbol, op zeer gedetailleerd niveau, en dat hij je moeiteloos met je 512 MB geheugen van de ene plaats naar de andere laat "vliegen" in Google Earth.

Je typt de naam van een hotel in waar je ooit geweest bent, en daar sta je virtueel voor de deur. Je typt je eigen straat in en daar sta je naar je eigen huis te kijken. Het is als met die vele andere toepassingen van Google: You name it, Google has it". Als ik het goed begrepen heb kun je ook - voor andere gebruikers zichtbaar - plaatsen markeren. maar dat moet ik nog eens uitzoeken. Ik verbaas me nog te veel. 

Dit soort staaltjes van Google maken in een klap alle atlassen verouderd en overbodig, want probeer maar eens in een atlas zo gedetailleerde informatie te vinden, die bovendien nog up-to-date is. En dit zeer uitgebreide programma draait moeiteloos op de eenvoudigste computertjes. Daar kunnen heel veel programmeurs nog heel veel van leren!

Ik blijf meverbazen over Google, die Microsoft inmiddels al mijlenver achter zich heeft gelaten. Wat zegt u? Windows? Nou, daar ben ik tot volle tevredenheid nu al twee jaar helemaal vanaf. En geloof me: Er is echt zeer plezierig en comfortabel leven na Windows. Bijvoorbeeld met Google Earth. 

De asbestbranche

In ons landje staat asbestverwijdering onder strenge controle. In theorie althans, want volgens Trouw van vanochtend wordt 80% van het asbest illegaal verwijderd en een groot deel (mijn logica zegt mij dat dat ook rond de 80% moet liggen) wordt illegaal gestort. 

En de kleine "papa-mama-bedrijfjes" die zich hieraan schuldig maken - en de serieuze branchegenoten ten onrechte in een kwaad daglicht zetten - worden nauwelijks beboet en als dat al gebeurt houden zij gewoon hun certificering. Die bedrijfjes zijn extra zielig omdat ze laag geschoold zijn (de woorden van Trouw). Ik vraag me af hoe ze dan aan die certificering gekomen zijn.

De regering wil hier nu, na regelmatige aandrang door de kamer, iets aan gaan doen. En de "papa-mama-bedrijfjes" die er een potje van maken klagen steen en been dat ze nu failliet zullen gaan. Ja, vind u het gek? Die lui willen illegaal blijven verwijderen en dumpen met een legale vergunning en vinden het gek dat de overheid dat - eindelijk - niet meer wil. Opgeruimd staat netjes!

Mijn eigen ervaring met de asbestbranche is ook onthullend. Er kwam regelmatig een schoorsteenveger bij mij aan de deur, die een keer of tien mijn schoorsteen geveegd heeft. Die exercitie heeft dus ongeveer twintig jaar geduurd, want ieder jaar vegen na vijf keer stoken vind ik wat overdreven. 

Maar de elfde keer kwam de man het dak af en overhandigde mij een alarmerende brief, waarin stond dat "uw schoorsteenveger asbest heeft geconstateerd". De brief vermeldde een bevriende relatie die het probleem veilig zou kunnen oplossen. Op de vraag waar dat asbest dan precies zat moest de gediplomeerde schoorsteenveger het antwoord helaas schuldig blijven. Maar het moest verwijderd worden, anders zou ik in moeilijkheden komen.

Een ander schoorsteenvegersbedrijf (dat ook al jaren in mijn straat werkte) meldde zich na telefonisch contact. Dit bedrijf wist desgevraagd niets van asbest in de schoorstenen van mijn type huis en wilde gewoon vegen. Dat bedrijfje is nu mijn vaste schoorsteenveger.

Een jaar later kwam de eerste schoorsteenveger weer vragen of hij de schoorsteen mocht vegen. "Dat wilt u niet, want volgens u zat er vorig jaar plotseling asbest in mijn schoorsteen", zei ik. "Ik laat mijn schoorsteen nu vegen door een collega van u, die geen asbest geconstateerd heeft". Hij informeerde niet of het asbest verwijderd was, maar zei onmiddellijk: "Dat is jammer, want wij hebben dit jaar een speciale aanbieding". 

De les die ik hieruit trek is, dat de overheid niet alleen de asbestbranche eens goed onder handen moet nemen, maar ook de belendende branches, zoals de schoorsteenvegers, de bouw en de sloop. Want aan al die zielige "papa-mama-bedrijfjes" die kennelijk weinig verstand hebben van wat ze doen kunnen wij - en vooral het milieu - missen als kiespijn!

Volkoren

Je ziet tegenwoordig steeds donkerder broodsoorten. Vroeger was "bruin brood" het donkerst, maar tegenwoordig zijn de donkerste broodsoorten vrijwel zwart.

Laat het in de eerste plaats duidelijk zijn dat voller koren dan volkoren niet bestaat. Dus wanneer u het bekende (lichtbruine) volkorenbrood koopt hebt u het volste koren: 100% van de tarwekorrel.

Maar voor de moderne, milieubewuste, consument is dat blijkbaar niet meer voldoende. En de commercie voldoet graag aan die onredelijke en onnatuurlijke wens van de klant.

Er worden fancy-namen bedacht als "oerbrood" en er worden ingrediënten toegevoegd die het brood donkerder kleuren. In het gunstigste geval zijn dat ingrediënten als rogge, en in het ongunstigste geval gewoon kleurstoffen. De klant wil zwart brood, dus de bakker bakt het.

Dus mensen doe maar normaal en eet volkorenbrood. Voller koren is er niet. En treiter uw kinderen niet met via kunstgrepen donkerder gemaakt brood "omdat het gezonder is". Het is eerder ongezonder, want je weet nooit wat ze erin hebben gedaan!

Pensioenen

Ik vind de huidige discussie over de pensioenen ronduit schandelijk. Iedereen - inclusief overheidsinstanties - doen het nu plotseling voorkomen alsof de (verplichte!) pensioenvoorziening een soort loterij is, waarbij de nieten toevallig allemaal getrokken zijn door de bejaarden die geen kant meer op kunnen.

Toen ik (verplicht!) bij een pensioenfonds werd aangemeld, werd mij dit luid en duidelijk voorgesteld als een spaarbank (noem het van mijn part een levensverzekering) waarin mijn geld op een persoonlijke rekening gestald werd en daar welvaartsvast zou groeien. Daar heb ik voor betaald, en mijn werkgever overigens ook, en nu zegt die spaarbank dat hij nu of in de toekomst mijn uitkering niet meer indexeert en misschien zelfs gaat verlagen. En dat moet ik normaal vinden en begrijpen. Nou, dat doe ik niet. 

Ik heb niemand toestemming gegeven om mijn spaargeld en dat van mijn werkgever risicovol te beleggen. Er is mij bovendien jaarlijks een "pensioenopgave" gestuurd waarin stond hoeveel ik vanaf mijn 65ste als pensioen zou gaan ontvangen. Daar kwamen altijd de bedragen uit die klopten met wat mij vanaf het begin voorgespiegeld was. En nu zouden die 40 maal bevestigde beloofde uitkeringen plotseling omlaag moeten? En dat zou normaal zijn? Die 40 "pensioenopgaven" zouden geheel vrijblijvend geweest zijn?

De banken die door de credietcrisis dreigden om te vallen zijn door de overheid geholpen. En nu een aantal spaarbanken (toevallig pensioenfondsen geheten) die ook dreigen "om te vallen" hebben de daar sparenden gewoon pech en moeten het zelf maar uitzoeken? Nee mensen, zo gaan we niet met elkaar om.

Gisteren trad er in het "Gesprek van de dag" bij Radio West een beheerder van een pensioenfonds op die zich allerlei dingen plotseling niet meer bleek te herinneren: Hij wist plotseling niets meer van de beloofde waardevastheid en hij klaagde er plotseling over (alsof dat van de ene dag op de andere gebeurd was) dat de mensen nu zo oud werden. Daar kon hij ook niets aan doen.

Nee, daar kan hij niets aan doen, maar het CBS publiceert als sinds mensenheugenis jaarlijks de gemiddelde levensverwachting van de Nederlander en als hij die statistieken geraadpleegd had, had hij de "vergrijzing" al lang geleden zien aankomen, en had hij daarop moeten inspelen. 

En zo wordt de schuld op "de economische crisis" en "de vergrijzing" geschoven op de bejaarden. We helpen - als Nederlandse overheid - Griekenland (waar de pensioengerechtigde leeftijd ergens in de 50 ligt), we betalen veel te hoge bedragen aan Europa, we voeren voor oorlog in een uithoek van de wereld waar we niets te zoeken hebben, we willen niet op ontwikkelingshulp bezuinigen, maar we laten wel onze eigen bejaarden in de kou staan. 

 

Klaas Stapert

De naam Klaas Stapert is in Nederland nauwelijks bekend.  Ik heb in de zestiger jaren van de vorige eeuw scheikunde met hem gestudeerd, en ken hem daarom. En omdat we diverse malen een reünie van ons scheikunde-jaar hebben georganiseerd, heb ik hem sinds de tachtiger jaren nog een keer of vijf gezien. De laatste keer vijf jaar geleden. Ik heb toen uitgebreid met hem gesproken over zijn werk.

Klaas Stapert heeft voor een chemicus namelijk een nogal bijzondere loopbaan gekozen: Hij is naar Frankrijk verhuisd en is daar componist van muziek voor speelfims, documentaires en tv-programma's geworden.  En nog vrij succesvol ook.

Volgende maand is er weer een reünie van ons scheikunde-jaar, maar Klaas zal daar, hoewel hij zich oorspronkelijk wel aangemeld had, niet bij zijn. Vanochtend ontving ik namelijk zijn overlijdensbericht. Daar werd ik erg bedroefd van. Vandaar dat ik dit stukje geschreven heb. Klaas Stapert was ouder dan zijn medestudenten. Hij is 72 jaar geworden.

Harry Potter

Je kunt op verschillende manieren kennis nemen van de avonturen van Harry Potter: Je kunt de - oorspronkelijk voor kinderen geschreven - boeken lezen, je kunt luisteren naar de luisterboeken (vanaf cd's of via torrents) en je kunt naar de films kijken. In het laatste geval moet je overigens nog tot volgend jaar zomer op de ontknoping wachten. In de beide andere gevallen weet je nu al hoe het afloopt en kun je nu al bepalen of dat bevredigend is.

Ik heb van de tweede methode gevolgd: Ik heb de luisterboeken in het afgelopen half jaar of zo via een MP3-speler beluisterd. Daar heb ik geen moment spijt van gehad, want die luisterboeken bevatten de integrale tekst, die op fantastische wijze, inclusief het gebruik van "stemmetjes" door de voorleeskunstenaar Jan Meng worden voorgelezen. 

I moet nu, na het luisteren naar de ca. 100 cd's uit de luisterboeken, zeggen dat het verhaal hier en daar een beetje wonderlijk overkomt, maar dat ik toch grote bewondering voor de schrijfster J.K.Rowling heb gekregen, omdat ze een eigen wereld gecreëerd heeft, en de elementen uit die wereld door de zeven boeken heen consequent toepast. En er zitten heel wat "ongebruikelijke" elementen in! 

Natuurlijk heeft Rowling hier en daar leentjebuur gespeeld, maar als je ontdekt hoe ze haar gegevens langzaam doseert, ze van boek tot boek laat terugkeren en uitbreidt, kun je alleen maar grote bewondering hebben voor de 17 jaar werk van J.K. Rowling. Want zeventien jaar werk is het geweest, en gezien de voortgang tussen de zeven boeken hebben de hoofdlijnen uit het verhaal vanaf het begin al vastgestaan. 

Wanneer je al die boeken beluisterd (of gelezen) hebt en je ziet daarna de films, dan ontdek je dat je die films eigenlijk pas kunt begrijpen wanneer je de boeken kent. Degenen die alleen de films hebben gezien (en dus nog op het einde moeten wachten) hebben zich misschien wel geamuseerd, maar hebben eigenlijk geen bal van de door Rowling gecreëerde wereld begrepen. Je moet je echt door die wonderlijke wereld van tovenaars, vervloekingen, dooddoeners, dementors en wat al niet meer, hebben laten absorberen om het geheel te kunnen waarderen als meer dan een oppervlakkig sprookje. De films bevatten slechts hooguit de helft van het beschikbare materiaal. 

Maar goed, ik heb het allemaal geabsorbeerd, in een vrij lange tijd, want ik heb ook nog andere dingen te doen, en nu vraag ik me af of de loop der dingen in de boeken bevredigend is. En eigenlijk moet ik dat  bevestigend beantwoorden. Hoewel met name het einde na eerste lezing wat onbevredigend aandoet (meer zeg ik er niet over) was een ander einde toch niet goed denkbaar. Dat er een soort "deus ex machina" aan te pas moet komen om de laatste losse eindjes te verklaren moeten we daarbij ook maar voor lief nemen. 

Kortom, bekijk de films, maar lees vooral eerst de boeken of luister eerst naar de luisterboeken. Dan wordt er veel duidelijk dat de films niet laten zien. En zijn het nu eigenlijk kinderboeken? Ze zijn wel oorspronkelijk zo bedoeld. Maar naarmate de hoofdpersonen ouder worden worden de boeken ook steeds geschikter voor volwassenen (of minder geschikt voor kinderen?). En in alle zeven boeken zit in ieder geval ook een goede dosis humor!

Weer een andere browser

Tot mijn eigen verbazing wijst alles erop dat Opera mijn standaard browser gaat worden.

Ik heb hem geïnstalleerd omdat de mini-versie ervan mij uitstekend bevalt op mijn telefoon. Het is altijd weer een hele klus om aan een nieuw stukje software te wennen, en er zijn weer talloze instellingen te proberen, maar dan heb je ook wat bij Opera.

Het ziet er bijvoorbeeld naar uit dat Opera de snelste browser (in ieder geval voor Linux) is. Ik dacht een tijdje dat Google Chrome dat was, maar Opera wint het daarvan zeer duidelijk wat snelheid betreft. Een tweede voordeel is dat Opera een ingebouwde e-mail client heeft, zodat je niet steeds moet wachten tot de browser eindelijk is opgestart wanneer je op een link in een e-mail klikt.

En toen ik vandaag een paar (grote) reis-websites bezocht die ritselden van de java, flash en andere (onzinnige) scripts, werd het pleit zeer duidelijk beslecht in het voordeel van Opera: Die sites functioneerden eigenlijk in het geheel niet met zowel Firefox als met Chrome, maar werkten perfect met Opera. Je kunt het je haast niet voorstellen, maar het is een feit: Sites die het met de grotere browsers niet doen maar met een kleinere wel.

Ik zou zeggen: Probeer alle dingen en behoud het goede!

Onschendbaarheid

Suriname staat op het punt de in Nederland wegens drugshandel tot 11 jaar gevangenisstraf veroordeelde Desi B. als president te kiezen.

Die verkiezing tot president is natuurlijk de verantwoordelijkheid van onze Surinaamse broeders en zusters. Maar wanneer die man - indien gekozen - besluit dat het tijd wordt om Nederland eens te bezoeken, wat dan?

Diplomaten hebben daar het idee over dat je een crimineel die onder diplomatieke onschendbaarheid staat met zijn koffertje vol coke naar Huis ten Bosch en het Catshuis moet leiden.

Anderen, waaronder ik, vinden dat je een veroordeeld crimineel, diplomatiek onschendbaar of niet, bij de grens moet oppakken.

Wie heeft er hier gelijk en wie krijgt het?
--
(Verzonden van mijn Blackberry)

African Dream

Ik heb al eerder geschreven dat ik een fan geworden ben van André Rieu. Deze keer een kort bericht over zijn tournee door Zuid-Afrika. Zoals hij al in vele landen gedaan heeft, heeft Rieu ook in zijn concerten in Zuid-Afrika een aantal Zuid-Afrikaanse stukken in zijn concerten opgenomen.

Het hoogtepunt van die concerten was ongetwijfeld het lied "African Dream" met de zwarte Zuid-Afrikaanse Skimi Skota in de hoofdrol. De uitvoering riep zoveel emoties op, dat velen in het publiek het niet droog hielden. En als u goed kijkt (als u het hier niet ziet moet u t.z.t. de dvd maar eens bekijken) ziet u dan André Rieu het zelf ook niet droog houdt.

Het stuk en de uitvoering zijn dan ook bijzonder mooi en het zou me niet verbazen wanneer u het zelf ook niet droog houdt! Kijk en geniet.

Bron: YouTube. Het is een fragment uit de laatste aflevering van "André Rieu in Zuid-Afrika" van de TROS. Aangezien er op de TROS-site ook een embed-code staat voor de hele uitzending mag ik aannemen dat dit fragment geen inbreuk op auteursrecht maakt!

Jezus Redt

Een inwoner van de gemeente Giessenburg heeft op zijn dak de tekst "Jezus Redt" geschilderd. Dat stond de gemeente niet aan en op basis van een welstandsnota (whatever that may be) verbood de gemeente deze meningsuiting. De zaak werd gisteren door het hoogste administratieve rechtscollege, de Raad van State, beslist in het voordeel van de gemeente. Het lijkt helaas langzamerhand wel een traditie dat de overheid gelijk krijgt wanneer een burger procedeert tegen de overheid.

Hoe ligt de zaak juridisch? Een aantal internationale verdragen verbiedt - eenvoudig gezegd - de inperking van de vrijheid van meningsuiting, tenzij er een op juiste wijze tot stand gekomen "wet" is die deze vrijheid inperkt, en mits er voldoende andere middelen overblijven om de mening te uiten. "Wet" in deze bepalingen omvat ook onbeduidende welstandsnota's van al even onbeduidende gemeenten als Giessenburg.

De Raad van State heeft dus keurig het bovenstaande lijstje afgewerkt en het verbod van de meningsuiting gesanctioneerd. Formeel is de zaak dus in orde. Maar had dit hoogste administratieve rechtscollege niets ietsje verder moeten kijken dan deze puur formele lijn?

In de eerste plaats kun je je afvragen of je een welstandsnota niet wat strenger moet toetsen dan een serieuze gemeentelijke verordening, voor je daardoor de vrijheid van meningsuiting opzij schuift. Ik ken de gemeente Giessenburg niet, maar in mijn gemeente en omliggende gemeenten is vast ook zo'n welstandsnota, maar er staan bij ons desondanks walgelijk grote reclame-uitingen (die overigens niet eens onder de vrijheid van meningsuiting vallen!) te pronken waar de gemeente geen problemen mee heeft, hoewel ze de verkeersveiligheid wel in gevaar brengen.

Ik kan er zo een paar aanwijzen die groter en zeker afzichtelijker zijn dan de vrome en nobele geloofsovertuiging van de agrariër uit Giessenberg. Maar ja, aan die reclames verdient de gemeente goed geld, en dan mag er plotseling veel meer.

En dan de nog beschikbare "overige middelen". Moet de boer bijvoorbeeld de deuren langs gaan met flyers of een soortgelijke onzinnige verspreidingsmethode? In een dorp als Giessenburg kent iedereen elkaar en hebben dat soort methoden totaal geen betekenis. Welke andere - serieus te nemen - middelen van verspreiding van de meningsuiting blijven er eigenlijk in Giessenburg nog over?

Nee, wat de Raad van State minstens had kunnen doen was het wat uitgebreider toetsen van de evenredigheid. In Giessenburg staan ongetwijfeld ook reclame-uitingen die de gemeente ongemoeid laat. maar is de tekst "Jezus Redt!" nu werkelijk zoveel ontsierender dan bijvoorbeeld "Iedere avond geopend" (bij ons naar schatting even groot als "Jezus Redt" in Giessenburg)?

Ziggo klanten"service"

Gisteren gaven alle digitale tv-kanalen van Ziggo bij mij een foutmelding. Ik belde dus het (betaalde) nummer van de klantenservice van Ziggo en meldde het probleem. "Welke decoder gebruikt u"? "Een Ci+-module," antwoordde ik. En welke tv hebt u?" "Een Philips ...", zei ik, maar voordat ik het typenummer had kunnen zeggen, zei de man aan de andere kant van de lijn al: "Wij ondersteunen geen Ci+ in combinatie met Philips tv's".

Dat mag hij zeggen, want dat is waar, en dat weet ik ook. Toch werd ik razend, want, om de woorden te herhalen waarin ik het tegen hem zei: "Dat weet ik, maar dat mag u pas zeggen wanneer u zeker weet dat er aan uw kant niets mis is". "Aan onze kant is alles goed, maar u gebruikt door ons niet goedgekeurde apparatuur, en daarom kan ik u geen ondersteuning geven." 

"Hoe weet u zo snel dat alles aan uw kant in orde is?" probeerde ik nog, maar het bleef bij: "Wij geven geen ondersteuning voor uw tv" (gevolgd door een lange toelichting die ik al kende). Na het uitwisselen van nog enkele beleefdheden en een kort "Nee" op de vraag of hij mij verder nog van dienst kon zijn, beëindigde ik het gesprek.

Toen pas bedacht ik dat storingen in de diensten van dit soort bedrijven vaak op de website staan en ik haastte mij naar www.ziggo.nl. Daar kun je je postcode invullen en dan zie je of er bij jou in de buurt storingen zijn. En ja hoor: "Er is een storing in al onze diensten in uw regio. Er wordt door ons aan een oplossing gewerkt". Ik had dus blijkbaar nog geluk, want mijn Ziggo-internet deed het nog en de analoge tv deed het ook nog.

Maar waar kun je nu klagen over deze volkomen irrelevante, vlerkerige, betaalde, misleiding? Zo'n callcenter moet toch allereerst (kunnen) weten of kijken of er storingen zijn? Als de geachte door Ziggo betaalde nitwit gezegd had wat er op de website van zij werkgever stond had ik al genoeg geweten.

Of staat dit "servicecenter" soms in het verre buitenland, waar het internet het niet doet? U weet toch ook wel dat veel callcenters - in het bijzonder van IT-gerelateerde bedrijven - in India en Zuid-Afrika staan? Ik moet er ook nog bij zeggen dat de meneer die ik sprak een zeer duidelijk Noord-Afrikaans accent had.

Hoe dan ook, de wijze les uit dit relatief dure telefoongesprek is, dat je eerst op de website moet kijken of er een storing is. Dat doen ze voor hun betaalde "service" op een 0900-nummer niet, terwijl dit toch de allereerste handeling zou moeten zijn!

Een politicus van de VVD heeft een van de standpunten van zijn partij weer eens luid en duidelijk weergegeven: maak alle file-knooppunten twee maal vijfbaans, en het filiprobleem is opgelost. Nou vergeet het maar! Het Nederlandse fileprobleem is niet op te lossen door de rest van Nederland ook te asfalteren.

De betreffende politicus is een aantal jaren geleden bekend geworden als de uitvoerend "bankier" van de provincie Zuid-Holland, die ons belastinggeld op risicovolle wijze wegzette op plaatsen waar het nooit meer terug te halen was. Die zaak is nu dan formeel wel afgehandeld, maar het geeft mij toch te denken dat nu juist deze politicus met zo'n extreem duur plan komt.

Zou die operatie ooit plaatsvinden, dan mag de belastingbetaler tientallen miljarden neertellen voor een plan dat bij voorbaat niet zal slagen. Achter elk knooppunt in de wegen ligt namelijk een nieuw knooppunt. Dat hebben we nu al tientallen keren gezien. En de laatste knooppunten liggen bij het begin van een stad of dorp, waar je nu eenmaal geen wegen kunt bouwen die tien banen breed zijn.

Het is daarom te hopen dat de politiek dit waanzinnige plan niet overneemt en leert te accepteren dat een klein land als Nederland files heeft.

tenTOONstelling

We waren twee maanden geleden al in Limburg geweest, maar de Toon Hermans-tentoonstelling was toen nog (net) niet open. Een goede reden om nog eens terug te gaan naar Limburg in het algemeen en Sittard in het bijzonder.

De tentoonstelling was nu uiteraard wel open en geeft een fraai overzicht over het theaterwerk en de andere kwaliteiten van Toon. Op diverse paatse staan schermen waar je fragmenten uit de shows kunt zien, hoewel wij - als bezitters van het complete werk plus veel extra's - daar geen dringende behoefte aan hadden.

Voor ons waren de vele attributen (hoeden, petten, de "stoel van mijn zuster", de dirigeertsokjes, de goochelattributen en noem het maar op) een grotere attractie. En je kunt op de tentoonstelling ook het leeuwendeel van de schilderijen van Toon zien. Schilderen was een passie van hem.

Verder liggen er brieven, concepten voor kleine gedichtjes, foto's, persoonlijke bezittingen. Er staan ook overal op de muren van die kleine rijmpjes van hem. Kortom genoeg om een paar nostalgische uurtjes door te brengen.

Ik vraag me wel eens af hoe lang iemand als Toon Hermans door het Nederlandse publiek herinnerd zal worden. Mijn generatie kent hem nog goed, mijn kinderen hebben hem ook wel eens gezien, maar de latere generaties? Zullen er artiesten (of anderen) komen die de herinnering aan deze grote clown levend proberen te houden?

Want groot was hij! Er werd in zijn hoogtijdagen wel gesproken over de "grote drie" (dat waren Toon Hermans, Wim Sonneveld en Wim Kan), maar Wim Sonneveld en Wim kan doen nu toch al behoorlijk gedateerd aan, terwijl de dvd's van Toon blijkbaar tijdloos zijn want ook vandaag de dag kunnen ze nog gierende lachbuien opwekken.

Misschien is er dus nog hoop, door die tijdloosheid, dat Toon een paar generaties verder ook nog herinnerd zal worden als de grootste Nederlandse clown - of kunstenaar? -  uit de twintigste eeuw. Hij verdient het!

De kabinetsformatie

Nu de grootste winnaar van de verkiezingen buiten de formatie gehouden wordt, kun je je afvragen hoe onze democratie eigenlijk werkt. Nou, die werkt dus niet. Je kunt van alles voor of tegen de PVV zeggen, maar als de grootste winnaar van de verkiezingen door de andere partijen angstvallig buiten de formatie gehouden wordt, is er toch echt iets mis.

De kiezer snapt dat waarschijnlijk ook wel zal daar de volgende keer ongetwijfeld op reageren. En ook op het feit dat de VVD-kiezers voor rechts gekozen hebben en nu - als Rutte zich nog verder in laat pakken - links krijgen!

Het zou toch te gek worden als de rechtse VVD met de linkse PvdA, het al even linkse D66 en Groenlinks, ontstaan uit onder meer de CPN, zou gaan regeren. Een zo linkse regering kan het land zich in tijden van crisis ook niet permitteren.

Al sinds sinds jaar en dag is het bij de linkse partijen in het algemeen, en bij de PvdA in het bijzonder, zo dat er allerlei leuke dingen voor de mensen gedaan werden, en men vervolgens tot de ontdekking komt dat daar helemaal geen geld voor was. Wanneer u en ik zouden boekhouden als de PvdA, zou de deurwaarder in no time voor de deur staan en nummertjes op onze bezittingen staan te plakken.

"Maar moet de PVV dan gaan regeren?" Ja, natuurlijk! De kiezer heeft toch altijd gelijk, en de kiezer heeft behoorlijk massaal voor die partij gekozen. "Ja maar de PVV is toch een partij die rare ideeën heeft? Zo'n partij mag toch niet regeren?" O ja, vindt u dat? Nou de kiezer vindt dat niet, en die hoort het in een democratie voor het zeggen te hebben.

En als de PVV dan inderdaad rare dingen gaat doen wanneer die partij in de regering zit, dan is het weer snel met de partij afgelopen. Kijk maar naar de LPF. Maar als ze het goed doen in de regering, dan heeft de kiezer inderdaad gelijk gehad. Als ze niet "mogen" regeren omdat u dat vindt, komen we nooit te weten hoe goed of slecht ze wel zijn.

Kortom, de democratie gebiedt de politiek om de PVV een kans te geven in de regering. Niet omdat ik of wie dan ook zo'n vreselijke fan van de PVV is, maar omdat de democratie het gebiedt.

Zoeken ...

De radio in mijn auto heeft een code. Hartstikke goed tegen diefstal! dan kan de dief in ieder geval niet naar de radio luisteren. Maar mijn auto is nu tien jaar oud en er moest een nieuwe accu in. Dat is niet zo gek na zo'n lange tijd trouwe dienst.

Toen ik trots weer wegreed in mijn prachtige Rover wilde ik de radio aanzetten, maar kreeg alleen de mededeling 'CODE' te zien. Want als de stroom eraf is geweest moet je de code weer in de radio invoeren. En die code kende ik niet. En ik kon hem ook nergens meer opvragen.

Rover is namelijk failliet, en de Nederlandse importeur ook. En sinds kort is mijn dealer, die nog steeds alle benodigde service kon geven en voor onderdelen kon zorgen, ook failliet. Waar kon ik nu die code nog te weten komen? Nergens!

Het hele huis ondersteboven keren was dus de enige oplossing. Na (slechts) twee uur zoeken vond ik de code onder een laag lak in een van de instructieboekjes van de auto. Lekker veilig, maar niet zo handig als je die code zelf nodig hebt en je automerk en dealer allebei failliet zijn.

Moraal: laat die code maar gewoon op een logische plaats liggen. Ik stond op het punt het genot van mijn autoradio / cd-speler definitief te moeten ontberen.
--
(Verzonden van mijn Blackberry)

André Rieu

Ik heb tot voor kort altijd een beetje een vooroordeel gehad tegen André Rieu. Daar is tijdens ons recente bezoek aan Maastricht, waar we toevallig een tv-uitzending over hem zagen, nogal plotseling drastisch verandering in gekomen.

Kort samengevat meende ik dat hij uit geldelijk gewin maar een commercieel loopje met de klassieken nam. Ik kende zijn werk eigenlijk alleen uit de beginperiode van zijn populariteit, toen hij met een orkestje van tussen de 10 en 15 personen (naar mijn idee voornamelijk dames, meer op uiterlijk dan op muzikale kwaliteiten geselecteerd) optrad, en ik heb zijn werk daarna genegeerd en uit het oog verloren.

Maar de André Rieu uit 2010 maakt op mij een totaal andere indruk dan de André Rieu uit zijn begintijd. In de eerste plaats ben ik helemaal teruggekomen van zijn vermeende hang naar geldelijk gewin. Natuurlijk, hij wil hij geld verdienen en hij geeft het ook royaal uit, maar niet alleen voor zichzelf.

Hij zorgt goed voor zijn orkestleden en geeft daarnaast jonge musici die hij tijdens zijn vele tournees onder ogen krijgt een mooie kans, vaak bij zijn eigen orkest. Daar heeft hij - die indruk maakt het in ieder geval op mij - inmiddels een belangrijke doelstelling van gemaakt. En wat dat geldelijke gewin betreft: Momenteel heeft hij meer schulden dan inkomsten.

Weliswaar bewerkt hij de muziek die hij met zijn orkest speelt, maar hij laat de essentie intact  en doet de muziek dus geen "geweld" aan. Hij wint daarmee een groot publiek voor - in essentie - "klassieke muziek". Ik vind dit een grote verdienste. De "grote" klassieke orkesten kunnen dit bewerken uiteraard niet doen, maar die houden dan ook een "stoffig" imago en krijgen het Vrijthof in Maastricht geen 5-10 avonden stampvol en laaiend enthousiast, zonder dat er een cent subsidie aan te pas komt.

Het Johann Strauss Orkest anno 2010 bestaat uit perfecte musici. Geen 10-15 meer, maar 50-60 prima musici. Laat dat in de eerste plaats gezegd zijn. Alles wat het orkest speelt is muzikaal prima in orde. Ook als hij tegen het einde van de voorstelling muziek speelt die niets meer met "klassieke" muziek te maken heeft, klopt het muzikaal allemaal. Je kunt horen en zien dat er hard aan gewerkt is.

En daarbij geeft hij tegenwoordig een zeer grootse show, die ook uiterst professioneel in elkaar zit. Maar ja, hij heeft inmiddels dan ook een bedrijf van zo'n 150 werknemers. Zonder dat je er erg in hebt bouwt hij zorgvuldig een evenwichtige voorstelling op. En - net als bij zijn provinciegenoot Toon Hermans - blijft daar weinig van over wanneer je alleen maar "hoogtepunten" bekijkt. De voorstellingen zijn een zorgvuldig opgebouwd geheel. Erg knap.

Het zal u duidelijk geworden zijn dat André Rieu er sinds kort een nieuwe fan bij heeft. Voor mij was dit nogal onverwacht. Wanneer u ook vooroordelen tegen deze Limburger hebt moet u toch eens een van zijn shows op dvd, op tv, of live gaan bekijken, van begin tot eind, want dat moet echt. Ik ben er haast zeker van dat u daarna ook onder de indruk zult zijn.

Dan Brown doet het weer!

Dan Brown heeft in zijn meest recente boek "The Lost Symbol" zijn beproefde en succesvol gebleken concept weer op kundige wijze toegepast: Hij zet een aantal losse verhaallijnen op, die later nauw verwant blijken te zijn. Vervolgens werkt hij ze stukje bij beetje uit. Daarbij eindigt vrijwel ieder van zijn ruim 100 hoofdstukken met een "cliffhanger" of een onverwachte wending.

Zo zit dat laatste boek dus ook weer in elkaar. Het moet mij wel van het hart dat enkele van de vehaallijnen deze keer wel erg extreem zijn, maar de spanning zit er wel weer goed in en ook dit boek is weer een echte "pageturner".

Het lijkt wel een routineklus, zo'n boek van Dan Brown. Toch moet je hem niet onderschatten. Zijn research is uitgebreid en goed. Hij schrijft dan misschien niet met het hoge saaiheidsgehalte, dat "echte" literatuur doorgaans kenmerkt, maar hij schrijft wel degelijk kundig, want hij weet zijn lezers te boeien.

Kortom, wanneer u nog geen boek(en) heeft uitgezocht voor de komende vakantie, kan ik u "The Lost Symbol" warm aanbevelen, tenzij u niet van spannende "pageturners" houdt, natuurlijk.

Nog een truc van Brein

Brein houdt niet op met proefballonnetjes. Ze moeten en zullen geld binnenhalen. Op welke manier dan ook. Hoe ze dat gaan verdelen weten ze nog niet (aldus een woordvoerder van Brein op Radio 1). Maar dat geld moet er komen.

Het nieuwste plan van de bijna vergane fossielen van Brein is een heffing op ieder internetabonnement van € 5 per abonnement per maand! Dus opa die eens in de week met zijn kleinkinderen mailt mag € 5 per maand betalen ter compensatie van de "eerlijke zakenlui" die illegaal films downloaden en die vervolgens verkopen. Of - minder extreem - degenen die regelmatig muziek downloaden waarop nog auteursrecht rust.

Het is toch echt te gek voor woorden om iedereen te laten betalen voor de "schade" die aangericht wordt door een klein deel van de internetgebruikers. Daar komt dan nog bij dat het beslist geen uitgemaakte zaak is of het downloaden via torrents wel illegaal is.

Daar komt nog bij dat de meeste internetgebruikers voor hun eigen kunstuitingen ook geen auteursrechten vragen. Kijk maar eens op YouTube en muzieksites hoeveel muziek en korte filmpjes van internetgebruikers daar vrij te bekijken en te downloaden zijn zonder dat de maker van het kunstwerk daar iets voor vraagt.

Overdrijf ik nu en vergeet ik dat een artiest iets anders is dan een amateur? Misschien wel, maar het opleggen van een "boete" van € 5 per maand aan de hele internetgemeenschap omdat een klein deel daarvan auteursrechten negeert komt op mij over als het afschaffen van de controle op verkeersovertredingen, en als compensatie de wegenbelasting met € 10 per maand verhogen.

Nee, Brein, denk nou toch eens goed na voor jullie dit soort onzin uitblaten. Of willen jullie bij Brein niet meer serieus genomen worden? Eerst wilden jullie op ieder leeg opslagmedium een heffing zetten omdat je daar eventueel ook illegaal iets op zou kunnen slaan, en nu willen jullie een downloadbelasting via de provider heffen. Eerst nadenken, dan hardop spreken!

Brein bewijst weer eens geen brains te hebben

De stichting Brein, die de auteursrechten van kunstenaars zegt te beheren geeft weer eens blijk van een gering realiteitsvermogen.

Brein wil één (en slechts één) internetprovider, Ziggo, dwingen The Pirate Bay te blokkeren. Naar Chinees model: het internet censureren door sites te blokkeren.

Het is in de eerste plaats nog helemaal geen uitgemaakte zaak dat The Pirate Bay illegaal bezig is. Het hosten van torrents is tot nogtoe (vrijwel) alleen volgens Brein illegaal.

In de tweede plaats is het benaderen van één provider om de Nederlandse Chinees te spelen op z'n zachtst gezegd een wonderlijke actie.

In de derde plaats zijn er honderden torrent-sites. Nu kun je daar er één uitpikken, maar waarom die? Mogen de andere gewoon doorgaan?

In de vierde plaats heeft Brein er blijkbaar geen moeite mee dat er torrent-softwaee geschreven wordt en "all over the internet" gratis verkrijgbaar is.

In de vijfde plaats heeft Brein geen idee hoe ze die legaal betaalde auteursrechten moeten verdelen. Dat heb ik ze zelf horen toegeven!

Etc, etc, etc.

Het enige dat ik wel begrijp is dat Brein de zaak spoedeisend vind, na een jaar of tien bloeiende torrent-sites: De dames en heren van Brein zijn stokoud (in ieder geval van geest) en hopen de uitslag van hun zaak nog mee te maken.

--
(Verzonden van mijn Blackberry)

Ubuntu 10.04

Op 29 april verscheen Ubuntu 10.04 ("lucid lynx") en om een uur of twee 's middags had ik hem binnengehaald en was ik hem aan het uitproberen. Hij was toen officieel nog niet verschenen, maar stond als "current" bij https://cdimages.ubuntu.com. Hij was daar om 14:12 uur neergezet, dus ik mocht aannemen dat het de defin9itieve release-versie was. En om die tijd had je hem binnen een kwartiertje binnen.

Toen hij laat in de avond officieel verscheen kon ik aan de checksum zien dat ik inderdaad de officiële release-versie opgehaald had.

Ik gebruikte sinds een jaar versie 09.04, en er is in dat jaar heel wat veranderd! In de eerste plaats is er een nieuw logo en een nieuwe desktop, in een andere kleur. Dat paars is erg verfrissend na al die jaren bruin.

Er zijn wel wat veranderingen in de basis-software. "Pidgin" heeft plaats moeten maken voor "Empathy". De tijd zal leren of ik daar blij mee ben. Er is verder een nieuwe applicatie voor sociale netwerken (Twitter, Facebook etc.). Die ziet er wat mij betreft goed uit. Verder zijn programma's als Firefox en Thunderbird nu opgewaardeerd tot de nieuwste versie (generatie) en hebben diverse applicaties, en de Gnome desktop een mooie facelift ondergaan.

Wonderlijk is wel dat van een prima applicatie als "Bluefish" (voor het maken van bijvoorbeeld html-pagina's) de stokoude 1.07 versie in de repo staat, terwijl versie 2.0 toch al geruime tijd vrijgegeven is, met een zo lange "changelist", dat die niet meer te publiceren was.

Maar de repo (waaruit je programma's installeert onder Linux) is over het algemeen goed bijgewerkt en bevat nu diverse goede programma's die tot dusverre ontbraken. Alleen "Planet Penguin Racer" is vervangen door de latere versie "Extreme Tux Racer". Als je gewend bent aan het "oude" parcours is dat even wennen. Maar dat zijn natuurlijk details.

Ik krijg de indruk dat alles wat sneller werkt. Het systeem zou ook sneler moeten opstarten, maar bij mij duurt het vrij lang tot er na "Grub" (waarmee je kiest wat je wilt opstarten) zichtbaar iets gebeurt. Wanneer je daarentegen eenmaal voorbij het inlogscherm bent (U gebruikt toch hopelijk ook een password om in te loggen?) staat de desktop er erg snel.

Samengevat ziet het er gewoon goed en professioneel uit en ben ik nog steeds blij dat er zo'n goed alternatief voor Windows is, wat de verstokte liefhebbers van vastlopers en blauwe schermen ook mogen beweren!
Linux is allang boven het hobbyisten-niveau uitgestegen en loopt niet vast, heeft geen defragmentatie nodig, kent geen virussen en ga zo maar door. Probeer gewoon de "live cd" eens uit. Dan ziet u wat ik bedoel.

Toon Hermans 2010

Het was donderdag 22 april tien jaar geleden dat de grote Nederlandse clown Toon Hermans overleed. Denkt u toch vooral niet dat hij cabaretier was, want dat was hij niet. Hij was een echte clown. Hij kon minutenlang staan op het toneel zonder ook maar iets te doen of te zeggen, terwijl het publiek gierde van de lach. Dat was een prestatie, die niemand - waar ook ter wereld - hen ooit heeft nagedaan. En dat was geen cabaret.

Hij was de man van de "24 rozen", van het "ballonnetje", en van veel meer liedjes, gedichtjes en verhaaltjes. Hij heeft doorgewerkt (aan een cd met liefdesliedjes) tot kort voor zijn overlijden.

De tv heeft ons er deze week aan herinnerd dat hij donderdag tien jaar geleden overleden is en begraven is in zijn geboorteplaats Sittard. Omdat wij niet ver daar vandaan verbleven, stonden we een dag later aan zijn graf.

Naast een paar mooie bloemstukken (ongetwijfeld van zijn kinderen) stond er op zijn graf een bos met 24 rozen, en hing er aan een struik, onmiddellijk achter de steen, dus eigenlijk boven het graf, een opgeblazen ballonnetje. Een mooier eerbetoon zou hij zich, lijkt mij, niet kunnen wensen.

Hoe bezuinigen?

Nu alle partijprogramma's zo ongeveer bekend zijn en iedere partij op een andere manier wil bezuinigen, kun je je afvragen wie de pijnlijke keuzes het best kan maken. De oplossing lijkt me erg eenvoudig: Volg het systeem zoals dat in de zorg gehanteerd wordt.

Daar worden alle pijnlijke beslissingen genomen door dertigers en veertigers die kerngezond zijn en de zorg dus zelf tot aan hun horizon niet nodig hebben. Dan ben je er zo uit. Maar zodra er mensen gaan meebeslissen die er zelf baat bij hebben kom je er niet uit.

Mijn voorstel is daarom: Laat de beslissingen over bezuinigingen bij de overheid nemen door een groepje "topmanagers" uit het bedrijfsleven. Van die jongens die een 24-uurs-economie voorstaan. Die hebben liefst zo weinig mogelijk overheidsinmenging. Laten die maar zeggen hoe het verder moet met de overheid. Ze zijn het in no time eens.

Dan zijn daar de uitkeringen. Nou, daar is hetzelfde groepje perfect geschikt voor: Niks uitkeringen, handen uit de mouwen! De subsidies dan ook maar door deze goed betaalde heren laten meenemen?

De hypotheekrente-aftrek? Laat daar maar over beslissen door mensen uit de sociale huursector. Die weten er wel een oplossing voor.

En bezuinigingen op de wegenbouw? Vraag dat maar aan ouderen en verstokte fietsers en treinreizigers. Zo klaar! Diezelfde groep kan dan eigenlijk ook best de kilometerheffing meenemen.

En de bijdragen aan Europa en de ontwikkelingssamenwerking? Daar is vrijwel iedereen tegen, dus daar zou je desnoods een referendum over kunnen houden. Dan kan je de Euro gelijk even laten meenemen.

De pensioenleeftijd? Dertigers! Die lusten die ouwe zakken die van de rest van de maatschappij profiteren wel rauw! De beslissing ligt klaar.

Ik stop er maar mee, want we gaan al die bezuinigingen waarschijnlijk toch op democratische wijze in brede kring bespreken, waarna er nergens ruimte voor bezuinigingen blijkt te zijn. Er is immers altijd wel een belangengroep die haarfijn kan uitleggen waarom er op het betreffende gebied helemaal niet bezuinigd kan worden.

Ik wens de toekomstige regering en het toekomstige parlement, maar zeker ook de Nederlandse bevolking,  dan ook alle sterkte toe. Want er zal toch bezuinigd moeten worden ...

De katholieke kerk

De katholieke kerk blijkt onder haar priesters een aanzienlijk aantal personen te herbergen die zich schuldig gemaakt hebben of wellicht nog schuldig maken aan een ernstig misdrijf. Er werden (worden) kinderen seksueel misbruikt. Dat is niet gering, want die kinderen hebben daar vaak hun hele verdere leven last van.

En eigenlijk moeten we de zaken maar gewoon bij hun naam noemen: De katholieke kerk bevat onder haar ambtsdragers een relatief groot aantal pedofielen. En die oefen(d)en hun smerige en uiterst verwerpelijke "hobby" uit op jongetjes (ze zijn dus ook nog eens homofiel), die aan hun gezag waren (zijn) toevertrouwd.

Je zou - tot voor kort - toch werkelijk denken dat je erop mag vertrouwen dat je kind, wanneer je het in een kerkkoor laat meezingen of wanneer je het naar godsdienstonderwijs stuurt, niet seksueel misbruikt wordt. Dat vertrouwen is nu ernstig geschaad.

Ik kan nog niet zo goed bevatten waarom de bevolking hier zo rustig onder blijft. Wanneer er een pedofiel die zijn straf al heeft uitgezeten ergens wil komen wonen is de betreffende stad te klein en kan hij minimaal op een enkelband rekenen. Maar hoewel priesters vaak even gevaarlijk zijn en hun straf nimmer uit hoeven te zitten, ondervinden die - nog - geen last.

En de katholieke kerk zelf zwijgt. Het enige dat af en toe naar buiten komt is een bekentenis. Die wordt vervolgens door de kerk met "de mantel der liefde" bedekt, want God vergeeft alle zondaars immers. In veel gevallen is het gewoon onder het tapijt geschoven. Er wordt door de kerk in het geheel niet nagedacht over de slachtoffers, die in veel gevallen geen normaal leven meer kunnen lijden.

De bezem zal door de hele katholieke kerk moeten en iedereen die zich aan dit verwerpelijke misdrijf heeft schuldig gemaakt zal eruit moeten verdwijnen. De katholieke kerk zal die zuivering zelf moeten uitvoeren. En de Paus (en alle bisschoppen die ervan wisten, ook al deden ze het zelf niet) moet(en) vanzelfsprekend aftreden. De bekende daders moeten alsnog bij Justitie worden aangegeven, ook in de gevallen waarin het misdrijf al verjaard is. Het recht moet zijn loop hebben. Als dit niet gebeurt is de katholieke kerk niet meer serieus te nemen.

De slachtoffers zijn dan nog steeds niet geholpen, maar al het mogelijke is dan in ieder geval gedaan om de daders en hun verantwoordelijken te verwijderen. Geen honderd wees-gegroetjes, maar de bak in.

De tijd van de Passionen

Het is weer de tijd waarin overal in het land (en in de rest van de wereld) de Passionen van Bach worden uitgevoerd. Iedereen blijkt daar zo zijn eigen opvatting over te hebben.

Chally, de "ex" van het Koninklijk Concert
gebouworkest, vertolkt zijn bejubelde en verguisde opvatting nu in het Heilige der Heiligen voor Bach-adepten: Leipzig.

Maar ik zweer al jaren bij de dvd-uitvoeringen vanuit een mooie Engelse kathedraal die, alweer jaren oud, die door de onvolprezen kruidenier zijn uitgebracht op Brilliant Classics.

De belangrijkste reden daarvoor is de vertolking van de alt-aria's door de onvolprezen countertenor Michael Chance. Wanner je die man hoort zingen gaat de Hemel open.

Ik zag de schijfjes vorige week nog ergens liggen. Sla uw slag! U zult er geen spijt van krijgen!
--
(Verzonden van mijn Blackberry)

TON minacht kiezer

In Utrecht heeft TON - u weet wel, die bijna verdwenen partij van Rita Verdonk - toch nog een zeteltje gehaald. Nummer 1 van de lijst is dus gekozen.

Maar die meneer heeft bij lange na geen tijd voor de gemeenteraad, want hij is ondernemer. Dat wist hij natuurlijk al lang en toch stond hij op de lijst.

Wordt het nummer 2? Nee hoor, die ook niet. Nummer 3 dan? Weer mis. Het wordt nummer 6. Dat stond al vanaf het begin vast voor TON, maar die nummers 1 t/m 5 zouden wel meer stemmen trekken.

Dit is het zoveelste incident waarmee TON bewijst een amateuristisch vriendenclubje te zijn. Voor een politieke partij is veel meer nodig. Weg ermee!
--
(Verzonden van mijn Blackberry)

Uit Vrije Wil

Een aantal prominente 70-plussers vindt dat iedere 70-plusser met een "voltooid leven" - na een gedegen onderzoek - de middelen ter beschikking moet krijgen om dat "voltooide leven" zelf te beëindigen. Er zijn in korte tijd al ruim 70.000 handtekeningen verzameld, en dat geeft te denken.
Let wel, we hebben het niet over ondraaglijk lichamelijk of geestelijk leiden maar over mensen die het eigenlijk wel gezien hebben en daarom uit het leven willen stappen.

Naar mijn mening is een leven pas "voltooid" als de schepper of - als u dat liever hoort - de natuur dat vindt. We weten niet wat we in het leven nog te doen hebben en wat ons nog te wachten staat. We hebben geen invloed op het begin van het leven, we hebben slechts een beperkte invloed op onze levensloop en zo horen we ook geen invloed op het einde van ons leven te hebben.

Het klinkt allemaal zo intellectueel, maar velen hebben (ver) voor hun zeventigste al eens overwogen uit het leven te stappen, en degenen die dat niet gedaan hebben of bij wie dat mislukt is zijn vrijwel altijd blij dat ze nog verder geleefd hebben.

Nee, dit initiatief van intellectuelen (daar behoor ik kennelijk niet toe) is onbegrijpelijk. Je hebt één leven en je kunt weliswaar niet over het tiijdstip waarop het begint beslissen maar je zou wel over het tijdstip waarop het moet eindigen mogen beslissen? Kom nou. Godje spelen bedelen z?

Ik laat het hier maar bij. Ik weet natuurlijk niet hoe ik me op hoge leeftijd zal voelen, maar ik kan me nu (als 65-plusser) niet voorstellen dat ik mijn leven zelf voortijdig zal willen beëindigen.
Ik hoop van harte dat het initiatief waar dit stukje over gaat niet zal leiden tot een vrijbrief tot legale zelfdoding.

Big Brother Award

Ik heb mijn stem voor de "Big Brother Award" uitgebracht op "het downloadverbod". Niet omdat ik zo'n fanatiek downloader van illegale bestanden ben, maar omdat het naar mijn mening voor 100% de schuld van de producenten is dat er illegaal gedownload wordt.

Het begon (heel lang geleden) met software. Toen was het zelfs nog geen downloaden. Maar het toen erg populaire tekstverwerkingspakket WordPerfect kostte legaal tussen de 500 en 1000 gulden. Dat vond iedereen terecht belachelijk duur en het pakket ging op diskettes illegaal van hand tot hand.

Ook nu nog weet de software-industrie u uit te zuigen, want mijn laptop is ongeveer € 100 - 200 goedkoper dan die van u, omdat u - misschien zelfs zonder dat u het weet - er "voorgeïnstalleerd" een versie van Windows bij koopt en ik niet. Ik koop een laptop zonder besturingssysteem. En er zijn nu echt genoeg gratis alternatieven. Linux is volwassen geworden en het installeren kan eenvoudig niet meer fout gaan.

Toen kwamen de muziek-MP3's. Je zou denken dat de industrie van het software-debacle had geleerd, maar nee. Een cd met populaire muziek kostte (en kost) ongeveer het dubbele van wat een liefhebber er redelijkerwijs voor over zou moeten hebben. En dus werd die muziek "all over the internet" illegaal ter download aangeboden.

Dat er ook legale sites zijn waar cd's tegen een lagere prijs dan de cd's te downloaden zijn doet er niet meer toe. Die waren te laat. Wanneer hetzelfde artikel ook al ruimschoots gratis te krijgen is, is de keuze voor velen niet moeilijk.

En vervolgens de films. De industrie maakte daar meerdere fouten: In de eerste plaats werd op dvd's een regiocode aangebracht, waardoor je in het ene werelddeel een bepaalde film pas (veel) later kan kopen dan in andere werelddelen. En in de tweede plaats werd ook hier weer gekozen voor een veel te hoge verkoopprijs, met de nuancering dat die prijs nu in de loop der tijd omlaag gaat. Een lichte verbetering, maar onvoldoende om de klanten het legale product te laten kopen.

En aangezien inmiddels de snelle internetverbinding algemeen is geworden, is het downloaden van enkele gigabytes geen probleem meer. Bovendien zijn er inmiddels dvd-schrijvers op iedere computer te vinden. Dus dat is de derde keer dat de industrie weg denkt te komen met het vragen van te hoge prijzen voor hun producten.

De nieuwste trend is de opkomst van de e-books. En daar maakt de industrie weer de zelfde fout. Nu zijn de boeken waar geen auteursrecht meer op rust gratis als e-book te krijgen. Dat is volkomen legaal. Maar daarnaast zijn recent uitgekomen boeken ook als e-book te koop. In Nederland betaalt u daarvoor echter vrijwel dezelfde prijs als voor een boek dat vanuit die elektronische versie eerst nog gedrukt, ingebonden, getransporteerd en in voorraad gehouden is. Het hoeft dus niemand te verbazen dat e-books ook ter download worden aangeboden.

Keer op keer heeft de industrie niets geleerd van de mogelijkheden van elektronische verspreiding. Men probeert nu sites die torrents verspreiden "aan te pakken". Daarvoor hebben we in Nederland BUMA / STEMRA. Een stoffig instituut dat gerund wordt door 60-plussers die nog nauwelijks nog op het internet rondgekeken hebben. Die bejaarden proberen de zwarte piet aan anderen door te spelen. Ze willen bijvoorbeeld providers opzadelen met de controle op het downloaden (vandaar "Big Brother"). Die providers zouden up- en downloaders dan moeten afsluiten.

Tegelijkertijd zijn er rechtszaken gaande - die niet erg willen vlotten voor de industrie - waarin getracht wordt torrent-sites uit de lucht te halen. Maar keer op keer vinden rechters het torrent-syeteem niet illegaal.

Ik heb al eerder over deze onderwerpen geschreven en kom keer op keer tot dezelfde conclusie: wanneer de industrie producten aanbiedt tegen een prijs die door het publiek redelijk geacht wordt, wordt dat product legaal gekocht. Wanneer een product op de markt komt tegen een prijs die onredelijk hoog wordt geacht, wordt dat product illegaal verspreid.

Zo simpel ligt deze hele "problematiek"!

Hoe nu verder met de pensioenen?

Nadat mijn eerste woede over de geplande overheidsbemoeienis met de privaatrechtelijke pensioenen licht bekoeld is, kunnen we ons afvragen hoe we verder moeten. "De pensioenen worden onbetaalbaar" schijnt een onuitroeibare kreet te zijn geworden. Maar waarop is die gebaseerd?

Het CBS is te elfder ure (wellicht in opdracht van de regering) gekomen met cijfers waaruit "plotseling" blijkt dat we "veel" ouder worden dan men jarenlang gedacht heeft. Laten we dat plotselinge inzicht dus maar even buiten beschouwing laten. Als de cijfers zo plotseling kunnen veranderen de ene kant op, zal het ook wel weer de andere kant op gebeuren.

Een pensioen is een levensverzekering met lijfrenteclausule: Je betaalt een bepaalde premie - gebaseerd op je levensverwachting - en de verzekeraar betaalt een bepaald bedrag (al dan niet geïndexeerd) uit vanaf een bepaalde leeftijd, tot aan je overlijden. Verzekeraars sluiten dergelijke verzekeringen maar al te graag af.

Je kunt daarvoor terecht bij een commerciële verzekeraar, zoals een bank, maar voor onze pensioenen hebben we gekozen voor een verplichte verzekering bij speciaal daarvoor opgerichte pensioenfondsen.

Die instellingen kennen precies onze levensverwachting en berekenen aan de hand daarvan de premie. Het is dus - excusez le mot - lulkoek dat al die fondsen nu plotseling, als dat de regering toevallig goed uitkomt, ontdekken dat het stelsel "onbetaalbaar" wordt. Als dat zo is, weten die fondsen dat al jaren en jaren.

Een gevaar van het huidige stoken van de regering is wel dat jongeren gaan geloven dat zij teveel premie betalen, omdat iedereen van de ene op de andere dag een jaar of tien ouder wordt. Hiermee wordt de solidariteitsgedachte om zeep geholpen. maar die jongeren vergeten dat ze - kennelijk - zelf ook plotseling tien jaar ouder worden, en daarom meer premie moeten betalen.

Laten we ook even kijken wat er in het verleden allemaal gebeurd is. In de gouden jaren van de beurs verzamelden de pensioenfondsen vele miljarden meer dan ze nodig hadden om de pensioenen uit te betalen en (ook zij) betaalden hun "topmensen" miljoenen aan bonussen. Tevens vond de overheid dat het zo goed ging in pensioenland, dat die overheid zijn (verplichte) werkgeversbijdrage aan het ABP jarenlang niet betaalde. En dat hebben andere werkgevers ongetwijfeld ook gedaan.

Die "greep in de pensoenkas" is nooit gecompenseerd.
Toen het wat slechter ging begonnen de pensioenfondsen over te schakelen op een "middelloon"-systeem in plaats van een "eindloon"-systeem. Op zich 9s dat niet onredelijk, maar de pensioenfondsen verdienden er wel miljarden mee, want er was tot dat moment (veel) meer premie betaald dan nodig was.

Op de credietcrisis hoef ik eigenlijk niet in te gaan, want de beurs vertoont nu eenmaal de neiging om altijd na een crisis weer vanzelf omhoog te gaan. Dat is een soort natuurwet. Dat de credietcrisis dus een zeer tijdelijk verschijnsel is, is 100% zeker. De gouden tijden van de beurs komen gegarandeerd weer terug, wanneer de wereld tenminste niet vergaat.

Dus wat moet er nu met de pensioenen gebeuren: Niets. Wanneer we inderdaad allemaal (plotseling?) ouder worden dan tot nu toe berekend is, is gewoon een factor die in de premie verwerkt moet worden. Zo werken verzekeringen nu eenmaal. Je betaalt premie, afhankelijk van de toekomstige uitkering.

En met dit alles heeft de overheid niets te maken. Wat moet de overheid dus doen? Niets, afgezien van toezicht blijven houden op de solvabiliteit van de pensioenfondsen. Maar daarmee is het voor de overheid afgelopen. De hoogte van de premie moet gewoon afhankelijk blijven ven de levensverwachting en die kennen de pensioenfondsen perfect. Anders gezegd: Pensioenen moeten gewion levensverzekeringen met lijfrenteclausule blijven.

Er wordt aan de pensioenen geknabbeld

Ik heb altijd gedacht dat mijn een pensioen een zaak tussen mij, mijn werkgever en mijn pensioenfonds was. Toevallig was ik rijksambtenaar, dus mijn geval was mijn werkgever toevallig ook de rijksoverheid. Maar die rijksoverheid heeft nooit tegen mij gezegd dat mijn pensioenfonds misschien niet aan zijn verplichtingen kan voldoen.

Nu heeft diezelfde rijksoverheid een commissie ingesteld - naar goed Nederlands gebruik - en meent zij zich inhoudelijk met de zaak te kunnen bemoeien.

Minister Donner heeft zicht het onderwerp toegeëigend en begint alvast met te zeggen dat de premies nu hoog genoeg zijn, en dat de pensioenuitkeringen dus maar omlaag moeten. Iemand van 80 heeft tenslotte niet veel energie meer om geld uit te geven.

Nou, dat zal die 80-jarige zelf wel uitmaken! Hij heeft ieder jaar, tot zijn 65ste, een premie betaald, waarvoor zijn pensioenfonds zei tot zijn overijden een afgesproken bedrag per maand te kunnen betalen.

Mijn pensioenfonds heeft mij ieder jaar een overzicht van mijn opgebouwde rechten gestuurd, en daar NOOIT, ook vorig jaar niet, bij gezegd dat het zijn verplichtingen om aan die opgebouwde rechten te voldoen, misschien niet zou kunnen nakomen.

En nu steekt Donner zijn grote neus in die zaak en weet hij het beter dan mijn pensioenfonds. Als u jong bent zult u het misschien met Donner eens zijn, en u wijs laten maken dat u mijn pensioen, en dat van de 80+ers moet betalen. Verdeel en heers heet dat.

Nou, dat is dan niet waar. Ik heb een privaatrechtelijke overeenkomst met mijn pensioenfonds, en daar heeft Donner zijn vette neus niet in te steken! Mijn premie is berekend aan de hand van sterftestatistieken, en daar heeft Donner niets mee te maken (en overigens ook geen verstand van).

Nederlandse politiek

We hebben Nederland weer eens op z'n smalst gezien. Onze premier JPB had Mr. Davids en zijn commissie op een - naar mijn opvatting - schandelijke manier geschoffeerd door hun rapport over de aanvang van de Irak-oorlog en de betrokkenheid van Nederland daarbij af te doen met: "Dat is een van de mogelijke opvattingen". JPB nam onmiddellijk afstand van alle goed onderbouwde conclusies en ging over tot de orde van de dag.

De eerste reacties van de politiek ware goed: Zowel de PvdA als de oppositie vonden dat dit niet kon en dat de premier op zijn woorden terug moest komen (en het rapport overigens eerst eens moest lezen voor hij het onder het tapijt schoof). Vooral D66 was woedend. Ik verheugde me dus al op een motie van wantrouwen en het eerloze vertrek van JPB uit de Nederlandse politiek. Zelden ben ik meer teleurgesteld.

Er werd een dag in het torentje vergaderd en een kamerdebat gehouden van een avond plus een nacht. JPB kwam daarna met een lichte nuancering van zijn eigenzinnige standpunt. Hij gaf schoorvoetend, maar beslist niet van harte, toe dat er geen volkenrechtelijke basis voorde Nederlandse steun was. De rest van zijn dubieuze verklaring bleef overeind. De PvdA was dik tevreden. Dat was die partij trouwens al kort na het begin van het kamerdebat. Maar ook D66, Groen Links, VVD en PVV en SP hebben het er schandalig bij laten zitten.

Je zou toch denken dat een premier die zijn wijste mensen zo schoffeert met een trap onder zijn zitvlak naar huis gestuurd zou worden. Maar nee, in de Nederlandse politiek is het genoeg wanneer je twee of drie woorden afzwakt, en je kunt alweer op weg naar het kabinet Balkenende-V.

En ook onze minister van Buitenlandse Zaken, die overal zo driftig over twittert, hield een langdurige twitterpauze in stand.
De wijze Davids en zijn wijze vrienden had hun lijvige en grondige rapport net zo goed niet kunnen schrijven. Leuke mening, maar JPB denkt er, met steun van de hele politiek, helaas anders over. Einde verhaal.

"Ze dronken een glas, ze deden een plas en lieten de zaak zoals hij was". Zo was het lang geleden, en zo is het nog steeds.