Een opera uit 1724 (dus bijna 300 jaar oud) die ruim 3 1/2 uur duurt en waarin sommige mannenrollen nog door vrouwen gezongen worden ook. En de handeling stelt weinig voor. Dat moet toch wel een saaie en langdradige bende zijn? Ja, dat zou je wel denken. Maar In Glyndebourne (Engeland) hebben ze er iets geweldigs van gemaakt.
Wij hebben rond de 60 zenders in ons digitale basispakket, en daar zit de zender BravaNL tussen. Die zond Giulio Cesare van Handel uit, op een tijdstip voor Kerstmis, waarop de reguliere zenders alleen ongein uitzonden. (BravaNL zit trouwens ook in het analoge pakket).
De opname was een jaar of vijf oud. Ik heb er ademloos naar zitten kijken en luisteren, en ik was verbaasd dat de 3 1/2 uur zo snel voorbij waren. Het had van mij nog wel een uurtje langer mogen duren!
Maar hoe maken ze zo'n stokoude, langdradige, opera van bijna 300 jaar oud, waar bovendien nog nauwelijks handeling is zit, in Glyndebourne dan zo aantrekkelijk? Ja, dat heb ik me ook zitten afvragen, en hun recept was het volgende: Maak de kostuums en decors iets moderner. Breng de zaak niet over naar de 21ste eeuw, want daar past zo'n klassiek verhaal niet in. Nee, laat het er allemaal gewoon een beetje frisser uitzien.
Maar het belangrijkste aspect van het geheim van Glyndebourne was de vondst om de handeling, die grotendeels ontbreekt, erin te brengen door choreografie toe te voegen tijdens de lange aria's. Ze moeten daarvoor een fantastische choreograaf gehad hebben. Hij voegde geen klassieke dans toe, maar humoristische danspasjes, waar je soms hardop over in lachen uitbarstte. En natuurlijk moeten de acteurs en actrices het ook aankunnen om tijdens het zingen dansoasjes uit te voeren!
Dat maakte het verhaal, met overigens alle respect voor het origineel, uiterst verteerbaar. De handeling speelt zich in Egypte af, en voor de rol van Cleopatra hadden ze een jonge frisse zangeres (Danielle de Niese) met een fantastische operastem en een aangeboren acteertalent (en een groot uithoudingsvermogen!) tot hun beschikking. Zij hield het publiek constant in haar greep door haar fantastische spel, haar zang en haar eenvoudige, maar uiterst humoristische, danspasjes. En overigens deed - bijvoorbeeld - een groep soldaten die zich voortbewoog als een soort tinnen soldaatjes het ook niet verkeerd.
En zo blijkt maar weer eens hoe een originele choreografie en - uiteraard - acteertalent van een stoffige opera een boeiend en modern stuk kunnen maken. Je zou bijna denken dat het een musical van Joop van den Ende was, maar dat neem ik gelijk weer terug. Dat zou te veel eer zijn voor onze nationale Mr. showbusiness! Want zoiets als Giulio Cesare uit Glyndebourne heeft hij hier nog niet op het toneel gezet.
BravaNL is een zender die zijn uitzendingen gedurende enkele weken diverse malen herthaalt, op verschilende tijdstippen, dus er komt vast nog wel een gelegenheid om dit evenement te zien. Ik kan het u sterk aanraden! Dan ziet u ook eens de metamorfose van een stoffige opera tot een fris, modern stuk, zonder dat er aan de muziek ook maar een noot veranderd is.
Wij hebben rond de 60 zenders in ons digitale basispakket, en daar zit de zender BravaNL tussen. Die zond Giulio Cesare van Handel uit, op een tijdstip voor Kerstmis, waarop de reguliere zenders alleen ongein uitzonden. (BravaNL zit trouwens ook in het analoge pakket).
De opname was een jaar of vijf oud. Ik heb er ademloos naar zitten kijken en luisteren, en ik was verbaasd dat de 3 1/2 uur zo snel voorbij waren. Het had van mij nog wel een uurtje langer mogen duren!
Maar hoe maken ze zo'n stokoude, langdradige, opera van bijna 300 jaar oud, waar bovendien nog nauwelijks handeling is zit, in Glyndebourne dan zo aantrekkelijk? Ja, dat heb ik me ook zitten afvragen, en hun recept was het volgende: Maak de kostuums en decors iets moderner. Breng de zaak niet over naar de 21ste eeuw, want daar past zo'n klassiek verhaal niet in. Nee, laat het er allemaal gewoon een beetje frisser uitzien.
Maar het belangrijkste aspect van het geheim van Glyndebourne was de vondst om de handeling, die grotendeels ontbreekt, erin te brengen door choreografie toe te voegen tijdens de lange aria's. Ze moeten daarvoor een fantastische choreograaf gehad hebben. Hij voegde geen klassieke dans toe, maar humoristische danspasjes, waar je soms hardop over in lachen uitbarstte. En natuurlijk moeten de acteurs en actrices het ook aankunnen om tijdens het zingen dansoasjes uit te voeren!
Dat maakte het verhaal, met overigens alle respect voor het origineel, uiterst verteerbaar. De handeling speelt zich in Egypte af, en voor de rol van Cleopatra hadden ze een jonge frisse zangeres (Danielle de Niese) met een fantastische operastem en een aangeboren acteertalent (en een groot uithoudingsvermogen!) tot hun beschikking. Zij hield het publiek constant in haar greep door haar fantastische spel, haar zang en haar eenvoudige, maar uiterst humoristische, danspasjes. En overigens deed - bijvoorbeeld - een groep soldaten die zich voortbewoog als een soort tinnen soldaatjes het ook niet verkeerd.
En zo blijkt maar weer eens hoe een originele choreografie en - uiteraard - acteertalent van een stoffige opera een boeiend en modern stuk kunnen maken. Je zou bijna denken dat het een musical van Joop van den Ende was, maar dat neem ik gelijk weer terug. Dat zou te veel eer zijn voor onze nationale Mr. showbusiness! Want zoiets als Giulio Cesare uit Glyndebourne heeft hij hier nog niet op het toneel gezet.
BravaNL is een zender die zijn uitzendingen gedurende enkele weken diverse malen herthaalt, op verschilende tijdstippen, dus er komt vast nog wel een gelegenheid om dit evenement te zien. Ik kan het u sterk aanraden! Dan ziet u ook eens de metamorfose van een stoffige opera tot een fris, modern stuk, zonder dat er aan de muziek ook maar een noot veranderd is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten