Harry Potter

Je kunt op verschillende manieren kennis nemen van de avonturen van Harry Potter: Je kunt de - oorspronkelijk voor kinderen geschreven - boeken lezen, je kunt luisteren naar de luisterboeken (vanaf cd's of via torrents) en je kunt naar de films kijken. In het laatste geval moet je overigens nog tot volgend jaar zomer op de ontknoping wachten. In de beide andere gevallen weet je nu al hoe het afloopt en kun je nu al bepalen of dat bevredigend is.

Ik heb van de tweede methode gevolgd: Ik heb de luisterboeken in het afgelopen half jaar of zo via een MP3-speler beluisterd. Daar heb ik geen moment spijt van gehad, want die luisterboeken bevatten de integrale tekst, die op fantastische wijze, inclusief het gebruik van "stemmetjes" door de voorleeskunstenaar Jan Meng worden voorgelezen. 

I moet nu, na het luisteren naar de ca. 100 cd's uit de luisterboeken, zeggen dat het verhaal hier en daar een beetje wonderlijk overkomt, maar dat ik toch grote bewondering voor de schrijfster J.K.Rowling heb gekregen, omdat ze een eigen wereld gecreëerd heeft, en de elementen uit die wereld door de zeven boeken heen consequent toepast. En er zitten heel wat "ongebruikelijke" elementen in! 

Natuurlijk heeft Rowling hier en daar leentjebuur gespeeld, maar als je ontdekt hoe ze haar gegevens langzaam doseert, ze van boek tot boek laat terugkeren en uitbreidt, kun je alleen maar grote bewondering hebben voor de 17 jaar werk van J.K. Rowling. Want zeventien jaar werk is het geweest, en gezien de voortgang tussen de zeven boeken hebben de hoofdlijnen uit het verhaal vanaf het begin al vastgestaan. 

Wanneer je al die boeken beluisterd (of gelezen) hebt en je ziet daarna de films, dan ontdek je dat je die films eigenlijk pas kunt begrijpen wanneer je de boeken kent. Degenen die alleen de films hebben gezien (en dus nog op het einde moeten wachten) hebben zich misschien wel geamuseerd, maar hebben eigenlijk geen bal van de door Rowling gecreëerde wereld begrepen. Je moet je echt door die wonderlijke wereld van tovenaars, vervloekingen, dooddoeners, dementors en wat al niet meer, hebben laten absorberen om het geheel te kunnen waarderen als meer dan een oppervlakkig sprookje. De films bevatten slechts hooguit de helft van het beschikbare materiaal. 

Maar goed, ik heb het allemaal geabsorbeerd, in een vrij lange tijd, want ik heb ook nog andere dingen te doen, en nu vraag ik me af of de loop der dingen in de boeken bevredigend is. En eigenlijk moet ik dat  bevestigend beantwoorden. Hoewel met name het einde na eerste lezing wat onbevredigend aandoet (meer zeg ik er niet over) was een ander einde toch niet goed denkbaar. Dat er een soort "deus ex machina" aan te pas moet komen om de laatste losse eindjes te verklaren moeten we daarbij ook maar voor lief nemen. 

Kortom, bekijk de films, maar lees vooral eerst de boeken of luister eerst naar de luisterboeken. Dan wordt er veel duidelijk dat de films niet laten zien. En zijn het nu eigenlijk kinderboeken? Ze zijn wel oorspronkelijk zo bedoeld. Maar naarmate de hoofdpersonen ouder worden worden de boeken ook steeds geschikter voor volwassenen (of minder geschikt voor kinderen?). En in alle zeven boeken zit in ieder geval ook een goede dosis humor!