Memorabele uitspraken

We kennen allemaal wel een aantal fraaie uitspraken uit boeken, films of van de tv. Zo is de uitdrukking " .. an offer he can't resist .. " na "The Godfather" een gevleugelde uitspraak geworden en hebben ook Van Kooten en De Bie een aantal fraaie uitspraken aan onze taak toegevoegd. U kent ze zelf even goed als ik.

Toch heeft iedereen zijn persoonlijke favorieten. Zo blijf ik de een kort dialoog-fragment uit een oude film de fraaiste uitspraak vinden die ik in mijn - toch niet meer zo heel jonge - leven gehoord heb. Die uitspraak kwam voor in een oude Amerikaanse film, nog in stemmig zwart-wit, uit de jaren '60 (schat ik) van de vorige eeuw. Maar die film had een Franse titel omdat hij gemaakt was naar een Frans boek.

Het betreft de film "Aimez vous Brahms", naar het boek van Francoise Sagan. Ik heb dat boek zelf nooit gelezen, dus ik weet niet of deze fraaie uitspraak er in voorkomt, of dat hij aan de fantasie van de scenarioschrijver ontsproten is.

In die film, waarvan ik me verder overigens niets meer herinner, komt een scene voor, waarin een vrouw aan een man vraagt (en ik weet zeker dat dat in het Engels gebeurde): "Do you like Brahms?" De - kennelijk ongeletterde - man vraagt daarop: "What are Brahms?" De vrouw zet vervolgens een grammofoonplaat op van het derde deel uit de derde symfonie van Brahms en zegt na enige seconden "Those are Brahms!"

Ik vind dit nog steeds het beste stukje dialoog dat ik in mijn leven ben tegengekomen. Omdat ik daar vandaag, onder het luisteren naar die derde symfonie van Brahms, weer aan moest denken schrijf ik het nu maar eens op in dit blog.

Hind

Hind heeft de finale van het Eurovisie songfestival niet gehaald. Ik vond vorige keren de Nederlandse inzendingen dermate beneden de maat dat ik het niet behalen van de finale goed kon begrijpen. Maar deze keer behoorde Hind toch echt tot de beste 10 van de 19 presentaties en zou zij een plaats in de finale verdienen.

In plaats daarvan zijn een aantal inzendingen van een bedenkelijk laag niveau wel doorgegaan. Zo was daar uit Israel weer een twijfelachtig figuur, waarvan niet op het eerste gezicht vast te stellen was of hij 'slechts' homo was of, naar goede Israelische traditie voor het songfestival, transsexueel.

Verder waren er uit het voormalige Joegoslavie, dat tegenwoordig per provincie meedoet, ook enkele bedroevend slechte inzendingen, had Rusland een paar nondescripte figuren gestuurd die nodig eens op zangles moeten en ga zo maar door.

Hoe komt het nu dat Hind, een van de weinigen die een serieus liedje zong, niet aan de finale mag meedoen en een groot aantal narren zonder noemenswaardige inbreng wel?

Ik denk dat een van de belangrijkste oorzaken is dat er geen vakjury meer is, en iedereen met een minkukel mag meestemmen. Hoe verklaar je anders dat al die narren wel doorgaan en de meeste zangers en zangeressen niet?

Of is het Europese publiek racistisch en wordt er niet gestemd op een gekleurde zangeres uit ons land?

Hoe dan ook, ik ga niet naar de finale kijken. Niet alleen omdat Nederland daar niet in staat, maar vooral omdat het niveau van de meeste bijdragen ver onder het absolute nulpunt van goede muzikale smaak ligt.

Ik heb mijn hart weer gelucht! Hind heeft het goed gedaan. Ze hoeft zich beslist niet teleurgesteld te voelen. Ze heeft gewoon goed gezongen. Liever niet in de finale dan met een smakeloze, onmuzikale act!

De Quad ESL 57

Quad is een in Nederland relatief onbekend merk van geluidsapparatuur in het topsegment van de markt. In dit stukje gaat het uitsluitend om de elektrostatische luidsprekers van Quad, en wel de eerste versie.

In 1956 toonde Peter Walker aan de pers zijn experimentele versie van een elektrostatische luidspreker. Het revolutionaire van de constructie was het vervangen van de trillende conus, die tot dantoe altijd uit 'karton' of licht metaal gemaakt werd, door een kunststof vel dat trillende bewegingen maakt door variaties in een eromheen liggend elektrisch veld. (Dit alles is uiteraard zeer vereenvoudigd weergegeven).

Peter Walker had daarmee een luidspreker geconstrueerd waarvan het bewegende deel massaloos was. Daardoor was vervorming van het geluid, ook bij muziek die zeer gevoelig is voor vervorming, zoals piano en orgel, niet meer hoor-of meetbaar. Ook complexe klanbeelden zoals opera's met grote orkesten voldeden aan de reklameleus 'the closest approach to the original sound'.

In 1957 kwamen de esl's bij Quad in productie. Ik heb een paar gekocht in de zeventiger jaren van de vorige eeuw.

Afgelopen vrijdag weigerde een van deze apparaten dienst en ben ik eens gaan luisteren naar wat op dit moment als de top op luidsprekergebied beschouwd wordt. We hebben het dan over luidsprekers die per paar een prijskaartje van vijf cijfers in euro's voor de komma hebben.

Het klonk mooi, maar ik miste toch echt iets in de hogere middenregionen. Enigszins teleurgesteld over deze luidsprekers (met een zeer hoge prijs) ben ik het internet gaan afzoeken. In de eerste plaats ontdekte ik dat voor de technologie uit 1956 nog steeds 1000-2000 euro op veilingsites betaald wordt. Dat is dus grofweg wat er destijds voor betaald is. De Quad esl's 57 zijn dus waardevast!

In de tweede plaats vond ik een liefhebber die deze wonderen van technisch repareert. Een mailtje naar hem leverde een tip op over het mogelijke probleem met mijn exemplaar.

Om kort te gaan had ik weer een perfect functionerend paar na een uurtje knutselen.

En nu luister ik weer naar mijn oude vertrouwde Quad ESL'S met de technologie uit 1956. Technologie die volgens mijn waarneming nog steeds niet overtroffen is. Mogelijk is het resultaat inmiddels geevenaard, maar niet door die speakers met een prijs bestaande uit vijf cijfers voor de komma! Haast niet te geloven, maar het is een keihard feit.

Winds of War

In dit seizoen zijn er altijd allerlei oorlogsfilms te koop en op tv te zien. Ik heb me dit jaar laten verleiden tot de aankoop van de tv-serie uit de jaren '80 van de vorige eeuw "Winds of War". Ik moet hem destijds ook op tv gezien hebben, maar ik weet er nog maar weinig van. De serie, gemaakt naar het boek van Herman Wouk, is het aanzien meer dan waard.

Deze serie verschilt van zoveel andere series en films die in de oorlog spelen door de goede begrijpelijkheid van het ontstaan en de ontwikkeling van de tweede wereldoorlog. Dat is in hoofdzaak te danken aan het door de auteur opvoeren van een fictieve familie, die allerlei contacten binnen de politiek en binnen het leger heeft. En omdat het een Amerikaanse serie is, heeft deze familie aanvankelijk ook nog diplomatieke contacten met Duitsland, waardoor de Duitse standpunten die tot de oorlog hebben geleid ook goed naar voren komen.

De rolbezetting is sterk en de handeling is geloofwaardig, en voor grote delen op de werkelijkheid gebaseerd. En alles wordt op een voor leken begrijpelijke manier gepresenteerd. Dat er ook nog wat romantiek in zit moeten we de makers maar vergeven. Het is bovendien en welkome afwisseling binnen het oorlogsgebeuren. En ca. 15 uur oorlog en politiek is nu ook niet bepaald aantrekkelijk!

Herman Wouk heeft zelf het scenario geschreven omdat hij over vorige verfilmingen van zijn werk zeer ontevreden was. Het boek wordt dus optimaal gevolgd.
Wanneer de serie u, net als mij, goed bevalt en u na die 15 uren kijken, die eindigen met de aanval op Pearl Harbour, zou willen weten hoe de oorlog zich verder ontwikkelde, heb ik goed en slecht nieuws.

Het goede nieuws is dat er een vervolg is. Herman Wouk heeft destijds zijn boek in twee delen gesplitst. Het eerste boek is "Winds of War" en wordt door deze serie behandeld, die nu overal te koop is.

Nu het slechtere nieuws: Van het tweede boek "War and Remembrance", dat de rest van de oorlogt behandelt, is ook een tv-iserie gemaakt, die niet zes, maar zelfs twaalf dvd's omvat. Maar mensen die het beter kunnen weten dan ik hebben mij verzekerd dat die tweede serie in Nederland niet te koop zal zijn. In ieder geval niet binnen afzienbare tijd. Er schijnen onoverkomelijke problemen met de rechten te zijn.

Die serie moet u dus in de VS bestellen. Maar aangezien die serie, volgens dezelfde bronnen, geen regiocodereng bevat en Engelse ondertitels heeft, is het nu met de lage koers van de dollar ook weer niet zo erg slecht nieuws. DVD Pacific schijnt de beste plaats te zijn om hem in Amerika te kopen. En daar heb ik de twee sets van ieder 6 dvd's dan ook besteld. Nu maar afwachten wanneer ze komen. Dan zit ik nog eens 12 avonden kennis te nemen ("genieten" vind ik in dit verband een ongepast woord) van de achtergronden van de tweede wereldoorlog, op begrijpelijke wijze gepresenteerd.

Ik heb begrepen dat een aantal rollen in die tweede set door andere acteurs gespeeld worden. Dat zal even wennen zijn. Maar regie en productie zijn in dezelfde handen als van "Winds of War". Dezelfde kwaliteit is dus min of meer verzekerd. Ik kan de (eerste) serie van harte aanbevelen, en u ervoor waarschuwen dat het bekijken ervan tot een lichte verslaving leidt! Misschien ziet u hier ook nog eens hoe het vervolg eruit ziet.

Arme Connexxion

De vervoersbedrijven, zoals Connexxion, hebben gezegd dat ze geen geld hebben om bij te dragen aan de geflopte ov-chipkaart. Verder bij te dragen moet ik eigenlijk zeggen. Het zal er dus wel op uitdraaien dat we een chipkaart krijgen die gekraakt kan worden, waardoor de criminele medemens op uw en mijn kosten het openbaar vervoer in gaat.

Tot dusverre vond ik die vervoersbedrijven ook wel eens zielig omdat ze geen geld hebben, maar sinds gisteren is dat veranderd. Toen heb ik in de krant moeten lezen dat het arme en zielige, op de afgrond van het faillissement balancerende Connexxion, aan een vertrekkende bestuurder een vertrekpremie van ruim € 800.000 heeft meegegeven.

Het valt dus nogal mee met de armoede van Connexxion. Ze willen daar gewoon niet meewerken aan een voor de consument veilige kaart. Dat zou natuurlijk anders zijn wanneer criminelen op kosten van de vervoersbedrijven zouden kunnen reizen met een gekraakte ov-chipkaart.

En zo blijkt alles uitsluitend om het (grote) geld te draaien en kan de klant (consument) het verder zelf uitzoeken. Die ov-chipkaart komt er echt wel, zodra het misbruik maar niet gaat ten kkoste van de mooie bonussen van managers. Zal ik het moment nog meemaken waarop de consument dit soort misstanden niet langer pikt en het ov links laat liggen?

Tradities rond 4 mei

Nederland heeft, helaas, totaal geen gevoel voor tradities. Zo is het geboortehuis van Rembrandt al zeer lang geleden onder de slopershamer gevallen en weten we van veel beroemde landgenoten uit het verleden niet eens meer waar ze gewoond hebben.

Maar in deze tijd van het jaar erger ik me kapot aan de manier waarop er 'gescharreld' wordt met de herdenking van de gevallenen uit de tweede wereldoorlog. Eerst is die herdenking omgezet in een herdenking van 'alle gevallenen' sinds ik weet niet precies wanneer, en daarna werden de Duitsers er nog eens bij gehaald.

Mensen, wanneer de overheid geen raad meer weet met deze belangrijke dag, schaf dan de officiële herdenking maar af. De particuliere sector neemt het echt wel over, en zeker ook op passende wijze.

De vierde mei is voor de herdenking van de gevallenen in de tweede wereldoorlog. Punt uit. Geen flauwekul met Duitsers erbij halen of andere randverschijnselen.

Als er ook een herdenking van gevallenen in Afghanistan of waar dan ook moet komen, prima, maar maak daar dan maar een aparte herdenking op een andere dag van.

Maar de eigenlijke reden voor dit stukje is een kort bericht in Trouw van vanochtend. De deelgemeente van Amsterdam, waar een graf van een onbekende gevallene staat, met een kruis erop, wil dit gedenkteken vervangen door een 'religieus neutraler' symbool.

Dit vind ik zeer ver verwijderd van 'normen en waarden'. Wat is een religieus neutraal symbool eigenlijk? Maar nog pregnanter: Heeft de aldaar (al dan niet symbolisch) begraven soldaat geen recht op een Christelijk graf? Was hij soms niet Christelijk of stamde hij niet uit een traditie waarin men op begraafplaatsen een kruis op een (militair) graf plaatste? Moet dit al dan niet symbolische graf geschonden worden?

Deelraadgemeente van Amsterdam, ik vind jullie plan walgelijk. Laat deze soldaat met rust en ga zijn graf niet schenden! Dit soort overdreven uitingen van 'democratie' worden in dit land niet op prijs gesteld.