Ik heb wel eens geprobeerd support te krijgen voor apparatuur, diensten of software via e-mail. Dat kunt u beter vergeten. Even Googelen op het Internet levert meer en betere informatie op. Maar los daarvan krijg ik sterk de indruk dat deze e-mail support geheel en al door een computer gedaan wordt.
Ik geef een voorbeeld: Ik heb bij mijn bank (de ABN AMRO) gevraagd waarom ik op mijn (met name genoemde) smartphone, die volgens de website van de bank aan alle systeemeisen voldoet, niet kon inloggen bij Internetbankieren via de GPRS dienst van Orange: Orange World. Ik kreeg een mail terug met (ongeveer) de volgende tekst:
Hartelijk dank voor uw vraag per e-mail. Door uw vraag kunnen wij onze service verder verbeteren.
Tot onze spijt moeten wij u meedelen dat uw telefoon niet geschikt is voor Internetbankieren via de Orange World site, omdat uw telefoon niet aan de door ons gestelde beveiligingseisen voldoet. De systeemeisen kunt u vinden op de pagia (etc.) Voor verdere informatie kunt u contact opnemen met de helpdesk van Orange.
En wat denkt u? De telefonische helpdesk van Orange verwees mij naar de bank. En zo was de cirkel rond.
Niet alleen heb ik niets aan zo'n antwoord (noch dat van de bank, noch dat van Orange), maar het lijkt er verdacht veel op dat er aan het antwoord van de bank geen levend wezen te pas gekomen is. Intelligente software heeft in mijn vraag - denk ik - een aantal trefwoorden opgezocht, en de volgende trefwoorden gevonden: - Internetbankieren, smartphone en - Orange World. Toen had de software voldoende informatie om de in de vorige alinea weergegeven mail te genereren.
U gelooft mij niet? Dan geef ik een tweede voorbeeld, bij dezelfde bank. Ik had een vraag over de prijsstelling voor het gebruik van een bepaalde dienst. Wat ik wilde weten kon niet afgeleid worden uit de pagina over de prijsstelling van die dienst. Op mijn e-mail kreeg ik (ongeveer) het volgende antwoord:
Hartelijk dank voor uw vraag per e-mail. Door uw vraag kunnen wij onze service verder verbeteren.
De prijsstelling voor onze dienst z kunt u vinden op onze Internetpagina: http://www.xxx/yyy.
De overeenkomst met het vorige antwoord is frappant. Dit antwoord is alleen nog korter, want de enige relevante trefwoorden die de software kon vinden waren - dienst z en -prijs. Daaruit werd - naar mijn overtuiging - de bovenstaande e-mail gegenereerd.
Ik heb met twee andere instellingen soortgelijke ervaringen. Dit heeft mij in mijn opvatting gesterkt dat er aan veel support-antwoorden per e-mail geen levend wezen meer te pas komt.
Kortom: Voor mij geen support per e-mail meer, maar Google!! Daar heb ik weliswaar voor de bovenstaande voorbeelden niets aan, maar in de andere gevallen waarin e-mail support tot niets leidde (afgezien van antwoorden zonder enig nut) heeft het resultaat opgeleverd.
30 juni 2006
26 juni 2006
Einde support voor Windows 98, Me
Microsoft heeft onlangs bekend gemaakt dat het de support voor de besturingssystemen Windows 98, Windows 98 SE en Windows Me per 11 juli 2006 staakt. Er zullen vanaf die datum ook geen veiligheidsupdates meer ter beschikking gesteld worden. De gebruikers van deze nog vrij druk in gebruik zijnde besturingssystemen zoeken het verder zelf maar uit!
En het inmiddels sterk vercommercialiseerde Zonelabs heeft hier alvast een voorschot op genomen, door vanaf deze week al geen met de genoemde besturingssystemen compatibele versies van Zonealarm meer uit te brengen, 'omdat die besturingssystemen nu eenmaal erg kwetsbaar zijn' of woorden van gelijke strekking. Wanneer je probeert om op een computer waar een van de genoemde Windows-versies op draait de update van Zonealarm die deze week uitkwam te installeren, krijg je een foutmelding. Wordt Zonalabs hiervoor betaald door Microsoft?
Uit het bovenstaande zal duidelijk zijn dat ik opgescheept zit met een van de genoemde systemen, te weten Windows Me. Toen ik mijn computer kocht (halverwege 2001, want Microsoft was weer aan de late kant), was Windows Me juist op de Nederlandse markt gebracht, en het was - volgens Microsoft - het neusje van de zalm, en het systeem van de toekomst. In veel winkels werden toen overigens nog computers verkocht met Windows 98 SE. Ik was dus blij dat ik er een kon krijgen met dit veelbelovende systeem.
Nu mag er natuurlijk ooit een einde komen aan de support van oudere software. Daar is eigenlijk niets mis mee. Maar wat Microsoft hier doet is toch wat merkwaardig: De support van het in (ongeveer) 1998 op de markt gebrachte en later opgelapte besturingssysteem Windows 98 wordt op één hoop gegooid met het in 2001 (dus een jaar of drie later) gepresenteerde besturingssysteem. Had het stoppen van de support voor Windows Me niet een paar jaartjes later mogen gebeuren dan voor Windows 98?
En het inmiddels sterk vercommercialiseerde Zonelabs heeft hier alvast een voorschot op genomen, door vanaf deze week al geen met de genoemde besturingssystemen compatibele versies van Zonealarm meer uit te brengen, 'omdat die besturingssystemen nu eenmaal erg kwetsbaar zijn' of woorden van gelijke strekking. Wanneer je probeert om op een computer waar een van de genoemde Windows-versies op draait de update van Zonealarm die deze week uitkwam te installeren, krijg je een foutmelding. Wordt Zonalabs hiervoor betaald door Microsoft?
Uit het bovenstaande zal duidelijk zijn dat ik opgescheept zit met een van de genoemde systemen, te weten Windows Me. Toen ik mijn computer kocht (halverwege 2001, want Microsoft was weer aan de late kant), was Windows Me juist op de Nederlandse markt gebracht, en het was - volgens Microsoft - het neusje van de zalm, en het systeem van de toekomst. In veel winkels werden toen overigens nog computers verkocht met Windows 98 SE. Ik was dus blij dat ik er een kon krijgen met dit veelbelovende systeem.
Nu mag er natuurlijk ooit een einde komen aan de support van oudere software. Daar is eigenlijk niets mis mee. Maar wat Microsoft hier doet is toch wat merkwaardig: De support van het in (ongeveer) 1998 op de markt gebrachte en later opgelapte besturingssysteem Windows 98 wordt op één hoop gegooid met het in 2001 (dus een jaar of drie later) gepresenteerde besturingssysteem. Had het stoppen van de support voor Windows Me niet een paar jaartjes later mogen gebeuren dan voor Windows 98?
23 juni 2006
Garantie-rechten van de consument
Ik kan me soms behoorlijk kwaad maken over de stukjes, die ik regelmatig in de pers zie, waarin ons onze rechten wat betreft garantie worden uitgelegd. Er wordt ons in die stukjes op belerende toon gezegd dat we recht hebben op gratis reparatie, wanneer een apparaat het niet meer doet binnen een periode waarin een apparaat van dat soort het normaliter nog wel zou moeten doen. We moeten dan naar de winkel gaan waar we het apparaat gekocht hebben, en daar een gratis reparatie eisen. Alles wat er vervolgens tegen ons gezegd wordt (misschien kent u die verhalen wel) moeten we negeren, en we moeten die gratis reparatie blijven eisen, net zolang tot we hem krijgen. dat zijn nu eenmaal onze rechten.
Laat ik er in de eerste plaats op wijzen dat ik het - strikt juridisch gezien - met al die artikelen eens moet zijn. Wanneer een apparaat het niet meer doet, terwijl je redelijkerwijs mag verwachten dat het nog wel werkt, kun je je wederpartij (dat is de winkel waar je het apparaat gekocht hebt) erop aanspreken en een gratis reparatie eisen. Maar haal je recht maar eens! Dat lukt je gewoon niet. De computerconsument heeft zeer onlangs weer eens zo'n stukje gepubliceerd. Omdat u die site waarschijnlijk toch nooit bezoekt, geef ik hier de essentie weer van een reactie die ik naar die site gestuurd heb:
"Beste Computerconsument, U heeft helemaal gelijk. Wanneer mijn camera van Sony het na drie jaar niet meer doet (zoals toevallig nu bij mij het geval is), dan kan ik naar mijn leverancier gaan en een gratis reparatie eisen. En denkt u dat die gratis reparatie ook krijg? Natuurlijk niet. Dat weet u ook wel. U krijgt hem ook niet. Die leverancier begint te bazelen over nieuwe, veel mooiere, modellen en over de steeds kortere levensduur van onze ingewikkelde elektronica. De leverancier is, als het een beetje mee zit, hooguit schoorvoetend bereid om mijn camera op te sturen. Dan mag ik in ieder geval de 'onderzoekkosten' betalen, ook al laat ik hem niet repareren.
Ik heb mijn camera daarom maar direct naar de service-afdeling van Sony gebracht en een vrij hoge limiet voor de reparatie opgegeven. Dan duurt het een week of twee korter en hoef ik misschien geen 'onderzoekkosten' te betalen. En neemt u maar van mij aan dat ik mijn camera niet meekrijg voordat ik de hele rekening betaald heb. Ook al blijkt het defect zeer uitzonderlijk en niet toelaatbaar te zijn voor een dergelijke (dure!) camera. Sony terkt zich mijn lot echt niet aan.
Ik mag trouwens blij zijn dat er - naar alle waarschijnlijkheid - nog een serieuze reparateur op die service afdeling van Sony zit en dat er niet de een of andere figuur met een minkukel bij mijn winkelier aan mijn kostbare apparaat gaat sleutelen. Zo is het nu eenmaal en zo blijft het ook, 'whatever de computerconsument may say'.
De enige oplossing om zielige mensen zoals ik (waarvan de camera het dus na drie jaar begeven heeft) hun recht te laten halen, is het in de wet opnemen van de termijn waarbinnen voor bepaalde categorieën artikelen de reparaties gratis moeten zijn. Laten we zeggen 10 jaar voor consumenten-elektronica, waaronder mijn camera. Maar zolang dat niet gebeurt kunt u allerlei leuke artikelen schrijven en interessante onderzoeken doen over mijn rechten, maar heb ik daar niets aan. Ik kan dat recht toch niet halen voor lagere kosten dan de reparatie, zelfs niet bij een 'gratis' adviseur op een 0900 nummer."
Tot zover mijn reactie. Hij is nog geplaatst ook. Ik denk eigenlijk dat je als consument in de praktijk beter af bent door het kopen van 'extra garantie'. Juridisch volslagen waanzin, want je hebt die garantie volgens de wet al gratis, maar dan wordt je apparaat tenminste zonder problemen gemaakt. Daar kan die handelaar dan niet omheen. Het hangt een beetje van de prijs van die 'extra garantie' af, of ik u echt aanraad om hen te kopen. En het hangt ook van de aard van het apparaat af.
Bij Dell is zo'n 'extra garantie bijvoorbeeld belachelijk duur. Vandaar dat ze hem bij Dell altijd zo dringend aanraden. Maar misschien zijn er wel andere winkels waar de prijs meevalt. Ik heb bij mijn eerste computer twee jaar extra garantie gekocht, en is was (bij hoge uitzondering) blij dat hij het twee manden voor de afloop van die extra garantie niet meer deed. En het was nog een ingrijpende reparatie ook! Die ene keer heb ik er dujs behoorlijk profijt van gehad. Maar sindsdien heb ik het toch nooit meer gedaan.
Tenslotte voor de goede orde nog even het volgende: De handelaar waar ik mijn camera drie jaar geleden gekocht heb is 'out of business'. Waar moet ik dan naar toe, beste computerconsument?
Laat ik er in de eerste plaats op wijzen dat ik het - strikt juridisch gezien - met al die artikelen eens moet zijn. Wanneer een apparaat het niet meer doet, terwijl je redelijkerwijs mag verwachten dat het nog wel werkt, kun je je wederpartij (dat is de winkel waar je het apparaat gekocht hebt) erop aanspreken en een gratis reparatie eisen. Maar haal je recht maar eens! Dat lukt je gewoon niet. De computerconsument heeft zeer onlangs weer eens zo'n stukje gepubliceerd. Omdat u die site waarschijnlijk toch nooit bezoekt, geef ik hier de essentie weer van een reactie die ik naar die site gestuurd heb:
"Beste Computerconsument, U heeft helemaal gelijk. Wanneer mijn camera van Sony het na drie jaar niet meer doet (zoals toevallig nu bij mij het geval is), dan kan ik naar mijn leverancier gaan en een gratis reparatie eisen. En denkt u dat die gratis reparatie ook krijg? Natuurlijk niet. Dat weet u ook wel. U krijgt hem ook niet. Die leverancier begint te bazelen over nieuwe, veel mooiere, modellen en over de steeds kortere levensduur van onze ingewikkelde elektronica. De leverancier is, als het een beetje mee zit, hooguit schoorvoetend bereid om mijn camera op te sturen. Dan mag ik in ieder geval de 'onderzoekkosten' betalen, ook al laat ik hem niet repareren.
Ik heb mijn camera daarom maar direct naar de service-afdeling van Sony gebracht en een vrij hoge limiet voor de reparatie opgegeven. Dan duurt het een week of twee korter en hoef ik misschien geen 'onderzoekkosten' te betalen. En neemt u maar van mij aan dat ik mijn camera niet meekrijg voordat ik de hele rekening betaald heb. Ook al blijkt het defect zeer uitzonderlijk en niet toelaatbaar te zijn voor een dergelijke (dure!) camera. Sony terkt zich mijn lot echt niet aan.
Ik mag trouwens blij zijn dat er - naar alle waarschijnlijkheid - nog een serieuze reparateur op die service afdeling van Sony zit en dat er niet de een of andere figuur met een minkukel bij mijn winkelier aan mijn kostbare apparaat gaat sleutelen. Zo is het nu eenmaal en zo blijft het ook, 'whatever de computerconsument may say'.
De enige oplossing om zielige mensen zoals ik (waarvan de camera het dus na drie jaar begeven heeft) hun recht te laten halen, is het in de wet opnemen van de termijn waarbinnen voor bepaalde categorieën artikelen de reparaties gratis moeten zijn. Laten we zeggen 10 jaar voor consumenten-elektronica, waaronder mijn camera. Maar zolang dat niet gebeurt kunt u allerlei leuke artikelen schrijven en interessante onderzoeken doen over mijn rechten, maar heb ik daar niets aan. Ik kan dat recht toch niet halen voor lagere kosten dan de reparatie, zelfs niet bij een 'gratis' adviseur op een 0900 nummer."
Tot zover mijn reactie. Hij is nog geplaatst ook. Ik denk eigenlijk dat je als consument in de praktijk beter af bent door het kopen van 'extra garantie'. Juridisch volslagen waanzin, want je hebt die garantie volgens de wet al gratis, maar dan wordt je apparaat tenminste zonder problemen gemaakt. Daar kan die handelaar dan niet omheen. Het hangt een beetje van de prijs van die 'extra garantie' af, of ik u echt aanraad om hen te kopen. En het hangt ook van de aard van het apparaat af.
Bij Dell is zo'n 'extra garantie bijvoorbeeld belachelijk duur. Vandaar dat ze hem bij Dell altijd zo dringend aanraden. Maar misschien zijn er wel andere winkels waar de prijs meevalt. Ik heb bij mijn eerste computer twee jaar extra garantie gekocht, en is was (bij hoge uitzondering) blij dat hij het twee manden voor de afloop van die extra garantie niet meer deed. En het was nog een ingrijpende reparatie ook! Die ene keer heb ik er dujs behoorlijk profijt van gehad. Maar sindsdien heb ik het toch nooit meer gedaan.
Tenslotte voor de goede orde nog even het volgende: De handelaar waar ik mijn camera drie jaar geleden gekocht heb is 'out of business'. Waar moet ik dan naar toe, beste computerconsument?
19 juni 2006
Dierenpark Wassenaar
Tegenwoordig zijn de meeste dierentuinen plaatsen waar dieren een betrekkelijk goed leven in gevangenschap hebben. Dat was vroeger wel anders, hoewel we er toen niet bij stil stonden. Als kind (en ook nog wel toen mijn eigen kinderen nog klein waren) kwam ik regelmatig in Dierenpark Wassenaar.
Dat was een middelgrote dierentuin, opgezet als een hobby van de familie Louwman. Als kind stond ik er niet bij stil hoe klein de verblijven van de dieren eigenlijk waren. De meeste waren veel te klein. Er waren een paar uitzonderingen, althans in mijn herinnering. Volgens mij was bijvoorbeeld het verblijf van de olifanten redelijk ruim.
Een van de paradepaardjes van het park was de grote vogelhal, maar ook wanneer ik daaraan terugdenk hadden alle vogels die daar in kooien langs de wand geplaatst waren ook maar bedroevend weinig ruimte. Alleen de vogels die vrij in die hal mochten rondvliegen konden de vleugels enigszins strekken.
De dierentuin had een grote collectie dieren. En de trots van de (destijds) oudere generatie Louwman waren de apen, in het bijzonder de chimpansees. Mevrouw Louwman hield dagelijks een theekransje met die dieren. Ze nam dan plaats in de (ook veel te kleine) kooi, waar een tafel met een theeservies klaar stond, en ging thee drinken met de chimpansees, die voor de gelegenheid in passende kleding gehuld waren. En het publiek vind het prachtig. Nu zouden we dat een vorm van dierenmishandeling noemen.
Ik realiseer me nu dan ook hoe sterk de opvattingen over de verzorging van dieren in een dierentuin veranderd (en verbeterd) zijn. Je kunt je niet meer voorstellen dat je chimpansees op zou sluiten in een veel te kleine kooi en dat je vervolgens als vermaak voor het publiek dagelijks een theekransje met ze ging organiseren.
Ga nu eens in bijvoorbeeld Artis kijken naar de chimpansees, en je ziet een groep dieren die grotendeels met rust gelaten wordt, en die in een alleszins acceptabele ruimte leeft. Beter is natuurlijk iets in de geest van 'Monkey World' in Engeland, maar dat is nu eenmaal niet overal haalbaar.
Toch komt de Apenheul (waar ze overigens geen chimpansees hebben) ook aardig in de buurt van de ideale manier van het houden van dieren in gevangenschap. Veel dieren leven daar in zeer ruime verblijven, en sommige apensoorten mogen zelfs min of meer vrij door dat park lopen.
Het Dierenpark Wassenaar is in de zeventiger jaren (of was het begin tachtiger?) van de vorige eeuw gesloten. Het park leed verlies en men begon in die tijd in te zien dat het park aan een zeer grondige opknapbeurt en aan een forse uitbreiding toe was. Maar voor opknappen was geen geld, en voor uitbreiden was geen plaats. Het park is dus eigenlijk roemloos ten onder gegaan. Voor de dieren is gedurende een ruime overgangsperiode een plaatsje elders in dierentuinen gezocht, en wat er nu nog op het terrein staat weet ik niet.
Er gaan af en toe geruchten dat de jongere generaties van de familie Louwman er een automobielmuseum willen openen. Dat zou wel een erg schril contrast met vroeger zijn, maar 'in het kader van de vooruirgang' is alles mogelijk!
Dat was een middelgrote dierentuin, opgezet als een hobby van de familie Louwman. Als kind stond ik er niet bij stil hoe klein de verblijven van de dieren eigenlijk waren. De meeste waren veel te klein. Er waren een paar uitzonderingen, althans in mijn herinnering. Volgens mij was bijvoorbeeld het verblijf van de olifanten redelijk ruim.
Een van de paradepaardjes van het park was de grote vogelhal, maar ook wanneer ik daaraan terugdenk hadden alle vogels die daar in kooien langs de wand geplaatst waren ook maar bedroevend weinig ruimte. Alleen de vogels die vrij in die hal mochten rondvliegen konden de vleugels enigszins strekken.
De dierentuin had een grote collectie dieren. En de trots van de (destijds) oudere generatie Louwman waren de apen, in het bijzonder de chimpansees. Mevrouw Louwman hield dagelijks een theekransje met die dieren. Ze nam dan plaats in de (ook veel te kleine) kooi, waar een tafel met een theeservies klaar stond, en ging thee drinken met de chimpansees, die voor de gelegenheid in passende kleding gehuld waren. En het publiek vind het prachtig. Nu zouden we dat een vorm van dierenmishandeling noemen.
Ik realiseer me nu dan ook hoe sterk de opvattingen over de verzorging van dieren in een dierentuin veranderd (en verbeterd) zijn. Je kunt je niet meer voorstellen dat je chimpansees op zou sluiten in een veel te kleine kooi en dat je vervolgens als vermaak voor het publiek dagelijks een theekransje met ze ging organiseren.
Ga nu eens in bijvoorbeeld Artis kijken naar de chimpansees, en je ziet een groep dieren die grotendeels met rust gelaten wordt, en die in een alleszins acceptabele ruimte leeft. Beter is natuurlijk iets in de geest van 'Monkey World' in Engeland, maar dat is nu eenmaal niet overal haalbaar.
Toch komt de Apenheul (waar ze overigens geen chimpansees hebben) ook aardig in de buurt van de ideale manier van het houden van dieren in gevangenschap. Veel dieren leven daar in zeer ruime verblijven, en sommige apensoorten mogen zelfs min of meer vrij door dat park lopen.
Het Dierenpark Wassenaar is in de zeventiger jaren (of was het begin tachtiger?) van de vorige eeuw gesloten. Het park leed verlies en men begon in die tijd in te zien dat het park aan een zeer grondige opknapbeurt en aan een forse uitbreiding toe was. Maar voor opknappen was geen geld, en voor uitbreiden was geen plaats. Het park is dus eigenlijk roemloos ten onder gegaan. Voor de dieren is gedurende een ruime overgangsperiode een plaatsje elders in dierentuinen gezocht, en wat er nu nog op het terrein staat weet ik niet.
Er gaan af en toe geruchten dat de jongere generaties van de familie Louwman er een automobielmuseum willen openen. Dat zou wel een erg schril contrast met vroeger zijn, maar 'in het kader van de vooruirgang' is alles mogelijk!
04 juni 2006
Oudere musicals
De musical is - vooral door toedoen van Joop van den Ende - de laatste jaren populair geworden in Nederland. We hebben enkele fraaie producties kunnen zien. Maar het genre is zo populair geworden, dat er tegenwoordig ook producties met een bedenkelijke kwaliteit in de theaters gebracht worden, waar niemand om gevraagd heeft, en waarom een weldenkend mens ook nooit zou vragen. Wat dacht u van het totaal geflopte 'Grace Kelly, de musical' (een paar jaar geleden alweer), en nu bijvoorbeeld 'Rembrandt de musical' en 'Turks Fruit'? Vult u het lijstje zelf maar aan. Misschien bent u het wel niet met mijn smaak eens, maar dan hoor ik dat wel. In ieder geval zou je door de overvloed aan nieuwe musicals van matige tot slechte kwaliteit bijna vergeten dat je je tijd en geld beter kunt besteden aan het opnieuw bekijken van oudere musicals.
Onlangs heeft 20th Century Fox de filmversies van een aantal voortreffelijke musicals van Rodgers en Hammerstein opnieuw op DVD uitgebracht. Die zijn zeer de moeite waard, en daar wil ik me in dit stukje over oudere musicals toe beperken. We worden er door deze films weer eens aan herinnerd dat de musical zoveel beter kan zijn dan veel wat ons nu wordt voorgeschoteld. De films die u nu kunt kopen (voor aanzienlijk minder geld dan een theaterkaartje) zijn 'State Fair', 'Oklahoma!', 'Caroussel', 'South Pacific', 'The King and I', en 'The Sound of Music. Allemaal op muziek van Richard Rodgers en op tekst van Oscar Hammerstein II. De enige die in het rijtje ontbreekt is het (als weinig succesvol beschouwde) 'Flower Drum Song'.
Vooral de kaskraker uit vroeger tijden 'Oklahoma!' blijkt nog steeds zeer het aanzien waard. Dit was bovendien de eerste film in het - inmiddels weer in onbruik geraakte - 'Todd-AO' systeem, dat bedoeld was als opvolger van het in Nederland altijd obscuur gebleven 'Cinerama' en kan als voorganger beschouwd worden van het huidige 'Imax'. U krijgt op de DVD-set zowel de 'Cinemascope' versie als de 'Todd-AO' versie (die op diverse punten van elkaar verschillen) voor uw geld, plus nog een paar leuke documentaires over 'Todd-AO'.
Maar het gaat natuurlijk om de musical zelf. Die is - wat mij betreft - nog steeds niet verouderd en verdient het zeker om weer (meerdere malen) opnieuw bekeken te worden. Toen die musical ontstond wisten ze prima wat er met het genre 'musical' bedoeld werd. Uitstekende songs, goede balletten en een verhaal(tje) dat niet verveelt. De 'opvolger' van 'Oklahoma' was 'Caroussel'. Die was beslist minder boeiend en daardoor ook minder succesvol. Maar ook die musical bevat een aantal zeer fraaie songs, zoals "June is Busting Out All Over' en het ook nu nog populaire 'You'll Never Walk Alone'.
'The King and I' was weer een gigantisch succes. Yul Brynner heeft de hoofdrol daarin voor, tijdens en na de filmversie honderden malen gespeeld, tot hij er (bijna letterlijk) bij neerviel. Deze fraaie musical over het verblijf van Anna Leonowens aan het hof van de Siamese (Thaise) koning Rama IV is een lust voor oog en oor. Historisch is er een beetje een loopje met de gebeurtenissen genomen. Dat kunt u zelf constateren wanneer u de film vergelijkt met de boeken van Anna Leonowens zelf. Maar zo erg als in de latere film 'Anna and the King' was het niet.
'South Pacific' is weliswaar een beetje zoetig, maar blijft toch ook een van de hoogtepunten uit de musical-literatuur. Ook die film komt, op mij in ieder geval, nog niet gedateerd over. 'The Sound of Music' behoeft in Nederland geen nadere introductie. Niet zo lang geleden is er nog een - wat zuinige - reprise van in de Nederlandse theaters gebracht. En dan is er nog 'State Fair' (op de DVD-set in twee versies), een van de eerste musicals van Rodgers en Hammerstein, en daarom ook historisch interessant.
Liefhebbers van kwaliteitsmusicals, ga naar de winkel en koop deze fraaie DVD's. Ze herinneren u eraan hoe de musical destijds bedoeld was. Misschien kom ik later nog eens terug op de (waarschijnlijk) allereerste musical 'Show Boat' (uit 1927) en op andere oudere musicals.
Onlangs heeft 20th Century Fox de filmversies van een aantal voortreffelijke musicals van Rodgers en Hammerstein opnieuw op DVD uitgebracht. Die zijn zeer de moeite waard, en daar wil ik me in dit stukje over oudere musicals toe beperken. We worden er door deze films weer eens aan herinnerd dat de musical zoveel beter kan zijn dan veel wat ons nu wordt voorgeschoteld. De films die u nu kunt kopen (voor aanzienlijk minder geld dan een theaterkaartje) zijn 'State Fair', 'Oklahoma!', 'Caroussel', 'South Pacific', 'The King and I', en 'The Sound of Music. Allemaal op muziek van Richard Rodgers en op tekst van Oscar Hammerstein II. De enige die in het rijtje ontbreekt is het (als weinig succesvol beschouwde) 'Flower Drum Song'.
Vooral de kaskraker uit vroeger tijden 'Oklahoma!' blijkt nog steeds zeer het aanzien waard. Dit was bovendien de eerste film in het - inmiddels weer in onbruik geraakte - 'Todd-AO' systeem, dat bedoeld was als opvolger van het in Nederland altijd obscuur gebleven 'Cinerama' en kan als voorganger beschouwd worden van het huidige 'Imax'. U krijgt op de DVD-set zowel de 'Cinemascope' versie als de 'Todd-AO' versie (die op diverse punten van elkaar verschillen) voor uw geld, plus nog een paar leuke documentaires over 'Todd-AO'.
Maar het gaat natuurlijk om de musical zelf. Die is - wat mij betreft - nog steeds niet verouderd en verdient het zeker om weer (meerdere malen) opnieuw bekeken te worden. Toen die musical ontstond wisten ze prima wat er met het genre 'musical' bedoeld werd. Uitstekende songs, goede balletten en een verhaal(tje) dat niet verveelt. De 'opvolger' van 'Oklahoma' was 'Caroussel'. Die was beslist minder boeiend en daardoor ook minder succesvol. Maar ook die musical bevat een aantal zeer fraaie songs, zoals "June is Busting Out All Over' en het ook nu nog populaire 'You'll Never Walk Alone'.
'The King and I' was weer een gigantisch succes. Yul Brynner heeft de hoofdrol daarin voor, tijdens en na de filmversie honderden malen gespeeld, tot hij er (bijna letterlijk) bij neerviel. Deze fraaie musical over het verblijf van Anna Leonowens aan het hof van de Siamese (Thaise) koning Rama IV is een lust voor oog en oor. Historisch is er een beetje een loopje met de gebeurtenissen genomen. Dat kunt u zelf constateren wanneer u de film vergelijkt met de boeken van Anna Leonowens zelf. Maar zo erg als in de latere film 'Anna and the King' was het niet.
'South Pacific' is weliswaar een beetje zoetig, maar blijft toch ook een van de hoogtepunten uit de musical-literatuur. Ook die film komt, op mij in ieder geval, nog niet gedateerd over. 'The Sound of Music' behoeft in Nederland geen nadere introductie. Niet zo lang geleden is er nog een - wat zuinige - reprise van in de Nederlandse theaters gebracht. En dan is er nog 'State Fair' (op de DVD-set in twee versies), een van de eerste musicals van Rodgers en Hammerstein, en daarom ook historisch interessant.
Liefhebbers van kwaliteitsmusicals, ga naar de winkel en koop deze fraaie DVD's. Ze herinneren u eraan hoe de musical destijds bedoeld was. Misschien kom ik later nog eens terug op de (waarschijnlijk) allereerste musical 'Show Boat' (uit 1927) en op andere oudere musicals.
02 juni 2006
Wie is de kampioen zanger?
Wie is de kampioen zanger uit de vogelwereld? De merel maakt bij mij een goede kans. Zijn zang is misschien niet altijd even afwisselend, maar wel mooi van toon en hij verveelt me nooit. De merels bij ons in de buurt zingen vaak tot laat in de avond. Soms zetten we het raam speciaal open om ze te horen zingen. In het bijzonder natuurlijk de merel die onze tuin als zijn territorium geclaimd heeft, want dat is tenslotte 'onze merel'. Zingen doet hij overigens natuurlijk niet voor ons, maar alleen om andere merels erop te wijzen dat dit zijn territorium is.
Ik heb ooit eens gelezen over iemand die op zijn uitvaart geen muziek wil laten draaien, maar het gezang van de merel wil laten horen. En daar zit eigenlijk veel in. Wanneer je geen uitgesproken eigen keuze voor de muziek op je uitvaart hebt, kun je beter een merel laten zingen dan dat je aan je nabestaanden de keuze van de kraai (de uitvaartondernemer) laat opdringen. Er bestaan tenslotte genoeg mooie cd's met vogelgezang. De merel is voor mij dus een kandidaat voor kampioen vogel-zanger.
Maar zeker ook een goede kandidaat is de zanglijster. Die wordt ook niet voor niets de zanglijster genoemd. Zijn zang vind ik iets geraffineerder en gevarieerder dan van de merel. Maar ja, hij komt zelden of nooit in je eigen tuin zitten zingen, zoals de merel. En je kunt hem dus ook niet 'jouw' zanglijster noemen. Hij zingt overigens wel erg luid, dus ook al zit hij wel honderd meter verderop , het lijkt alsof hij in je eigen tuin zit
Of is de kampioen onder de zangers toch de nachtegaal? Die zul je nooit vlakbij zien of horen, maar wanneer je hem hoort gaat er toch wel iets bijzonders door je heen. Bij mij wel in ieder geval.
Normaliter maak je 's avonds de grootste kans om een nachtegaal te horen zingen. Maar toen wij een paar weken geleden (u weet wel, toen het mooi weer was) in Berkheide (bij Katwijk) liepen, hoorden we een nachtegaal midden op de dag. Voor we hem gezien hadden hoorden we aan zijn gezang al met zekerheid dat hij er was. Het was op die zomerse dag wel even zoeken met de kijker, maar uiteindelijk konden we hem ook spotten.
Het beestje kent een eindeloze variatie aan trillers, crescendi en wat al niet meer. Het houdt niet op en hij vervalt nauwelijks in herhalingen. Een half uur hebben we naar deze fraaie zanger zitten luisteren en kijken. Ja, wat de schoonheid van zijn gezang betreft is bij nader inzien de nachtegaal toch wel de kampioen zangvogel.
Maar om nog even terug te komen op die uitvaart. Ik vraag me af of ik te zijner tijd toch niet liever mijn gasten op het gezang van de merel zou trakteren. Ik heb hem zelf zo vaak en zo graag thuis beluisterd en gezien. En dat is toch ook wat waard. Statistisch gezien heb ik gelukkig nog geruime tijd om daarover na te denken!
Abonneren op:
Posts (Atom)