Deze week is in Brussel de finale van de "Koningin Elisabeth wedstrijd voor piano". Zeer laat op de avond worden de hoogtepunten van dit fraaie concours uitgezonden op Canvas. Ik heb het een paar jaar niet gevolgd, omdat het te laat werd uitgezonden. Nu ben ik met prepensioen en kan (gedeeltelijk) kijken.
Wat mij dit jaar opvalt is niet alleen het kwalitatief hoogwaardige spel (want dat is er zeker!), maar ook de gelaatsuitdrukkingen van de finalisten. Volgens mij is het betrekkelijk nieuw dat de kandidaten vrijwel zonder uitzondering niet alleen met hun handen en hersens, maar ook met hun gezicht spelen.
Natuurlijk is het al sinds jaar en dag gebruikelijk dat de concentratie van pianisten (en andere musici) ook van hun gezichten af te lezen is. Dat zij daarbij soms een wat ongebruikelijke mimiek vertonen is begrijpelijk. Daar heb ik geen moeite mee.
Maar de finalisten van deze wedstrijd vertonen vrijwel zonder uitzondering een uitdrukking alsof ze een - pijnlijk - orgasme doormaken. Het is dan blijkbaar ook niet voor niets dat tegenwoordig de camera niet hoofdzakelijk op de handen, maar op het gezicht van de pianisten gericht is.
Maar die grimassen lijken mij (als amateur-pianist) echt niet nodig of gewenst. Sterker nog, het lijkt meer op een soort act, vergelijkbaar met wat Meg Ryan ooit deed in een cafetaria in een film waar ik nu even de titel van kwijt ben.
Ik krijg de indruk dat het aanleren dit muzikale orgasme een onderdeel is van de huidige lesmethoden op het hoogste niveau. Maar ik hoop dat dit onderdeel van de lessen snel weer verdwijnt. Het lijdt af, zowel voor het publiek als ongetwijfeld ook voor de kandidaten. Die kijken naar hun handen, maar zitten met een vertrokken blik op het gezicht met de ogen dicht. Alleen bij de moeilijkste passages doen ze hun ogen even open en kijken ze zoals je dat van een pianist(e) zou verwachten.
Waarom denk ik dat dit gewoon een act is en niets met concentratie te maken heeft? Omdat er tijdens de uitzendingen ook altijd een paar oude fragmenten vertoond worden. En daarin kijken de kandidaten gewoon zoals een pianist(e) altijd gekeken heeft.
Ik heb begrepen dat veel van de finalisten van dit jaar bij dezelfde leraar dan wel vanuit dezelfde "school" les hebben. Ik verdenk daarom de leraren ervan dat zij de dames (en heren) kandidaten deze grimassen aanleren. Erg jammer. Ik ga vanavond daarom toch maar liever naar de radio luisteren. Dan kan ik me beter concentreren op de muziek. En toch mis ik dan niet zoveel, want de camera wordt immers maar ongeveer de helft van de tijd op de handen gericht.
En wanneer ik naar de radio luister hoef ik ook niet te kijken tot half twee 's nachts. Want op de tv moeten eerst de dagelijkse soaps en andere belangrijke zaken afgewerkt worden voordat er tijd is voor cultuur.
31 mei 2007
24 mei 2007
Elektronische boeken
Het lezen van elektronische boeken (e-books) op een computer is nauwelijks te doen. Op een laptop gaat het al een stuk beter, maar echt comfortabel is het nog steeds niet. Wanneer u het toch wilt doen kan ik u als software het programma "yBook" van Spacejock Software aanraden. Daarmee kunt u onder meer rechtstreeks de boeken uit de Gutenberg verzameling downloaden en lezen.
Maar weer een stuk beter gaat het lezen van e-books op een PDA. Weliswaar is het scherm klein, maar het lezen van boeken op de PDA is beslist niet onaangenaam.
Ik ben daarom onlangs op zoek gegaan naar de prettigste software voor het lezen van boeken op een PDA, en ik ben uitgekomen bij uBook (eigenlijk heet het "mubook" (dus met de Griekse letter), maar die letter kan ik in dit font niet vinden). Trouwens, ook in een zoekmachine doet u er goed aan om naar ubook te zoeken. Het programma is verkrijgbaar bij Gowerpoint.
Het is in principe gratis, maar bij de gratis versie krijg je wel om ongeveer elke 10 bladzijden het verzoek om te registreren. Ik heb de luttele $ 15 daarom uiteindelijk maar betaald en ik heb er geen spijt van.
Wat is er nu zo leuk aan dit programma?
In de eerste plaats het grote aantal formaten die het kan lezen. In ieder geval TXT en HTML, maar daarnaast ook nog en aantal minder gebruikelijke formaten. En als klap op de vuurpijl kan het ZIP-files lezen zonder dat ze uitgepakt worden. Dat is nog eens handig op een PDA, waar ruimte schaars is! En Gutenberg heeft bijna alle boeken ook in ZIP formaat beschikbaar. Wat wil je nog meer, want Gutenberg teksten worden perfect ingelezen.
Natuurlijk onthoudt het programma de bladzijde waar je gebleven bent (van desnoods 100 verschillende boeken) en heeft het zowel een groot aantal algemene opties, als een aantal opties die alleen gelden voor het boek dat je op dat moment aan het lezen bent. Ook maakt het handig gebruik van het kleine geheugen van een PDA: Er worden telkens maar enkele bladzijden tegelijk ingelezen.
Verder is het handig handig dat je de knoppen van je PDA kunt instellen om binnen het programma vooruit of achteruit te bladeren. Je hoeft dus niet steeds met je staafje "om te slaan". Je kunt ook de bladzijden na een bepaalde tijd om laten slaan. Ik word daar nerveus van, maar u misschien niet.
Het programma heeft een zeer uitgebreide gebruiksaanwijzing. Kortom, een echte aanrader voor wie het PDA scherm niet te klein vindt om van te lezen. Stel wel als eerste de lettergrootte een stuk groter in, want standaard staat die akelig klein.
Deze informatie wilde ik even met mijn lezers delen.
Maar weer een stuk beter gaat het lezen van e-books op een PDA. Weliswaar is het scherm klein, maar het lezen van boeken op de PDA is beslist niet onaangenaam.
Ik ben daarom onlangs op zoek gegaan naar de prettigste software voor het lezen van boeken op een PDA, en ik ben uitgekomen bij uBook (eigenlijk heet het "mubook" (dus met de Griekse letter), maar die letter kan ik in dit font niet vinden). Trouwens, ook in een zoekmachine doet u er goed aan om naar ubook te zoeken. Het programma is verkrijgbaar bij Gowerpoint.
Het is in principe gratis, maar bij de gratis versie krijg je wel om ongeveer elke 10 bladzijden het verzoek om te registreren. Ik heb de luttele $ 15 daarom uiteindelijk maar betaald en ik heb er geen spijt van.
Wat is er nu zo leuk aan dit programma?
In de eerste plaats het grote aantal formaten die het kan lezen. In ieder geval TXT en HTML, maar daarnaast ook nog en aantal minder gebruikelijke formaten. En als klap op de vuurpijl kan het ZIP-files lezen zonder dat ze uitgepakt worden. Dat is nog eens handig op een PDA, waar ruimte schaars is! En Gutenberg heeft bijna alle boeken ook in ZIP formaat beschikbaar. Wat wil je nog meer, want Gutenberg teksten worden perfect ingelezen.
Natuurlijk onthoudt het programma de bladzijde waar je gebleven bent (van desnoods 100 verschillende boeken) en heeft het zowel een groot aantal algemene opties, als een aantal opties die alleen gelden voor het boek dat je op dat moment aan het lezen bent. Ook maakt het handig gebruik van het kleine geheugen van een PDA: Er worden telkens maar enkele bladzijden tegelijk ingelezen.
Verder is het handig handig dat je de knoppen van je PDA kunt instellen om binnen het programma vooruit of achteruit te bladeren. Je hoeft dus niet steeds met je staafje "om te slaan". Je kunt ook de bladzijden na een bepaalde tijd om laten slaan. Ik word daar nerveus van, maar u misschien niet.
Het programma heeft een zeer uitgebreide gebruiksaanwijzing. Kortom, een echte aanrader voor wie het PDA scherm niet te klein vindt om van te lezen. Stel wel als eerste de lettergrootte een stuk groter in, want standaard staat die akelig klein.
Deze informatie wilde ik even met mijn lezers delen.
13 mei 2007
Songfestival (finale)
Gisteren was dan de finale van het Eurovisie songfestival. Ik heb alle liedjes gezien en daarbij is mijn oordeel over de geflopte Nederlandse inzending bevestigd: Vrijwel alle liedjes (inclusief presentaties) uit de finale staken met kop en schouders boven de Nederlandse inzending uit.
Een Oost-Europese aangelegenheid? Ja, maar in de landen uit het oosten van Europa sturen ze dan ook het beste wat ze hebben en maken ze er een goede show van. En van het componeren van liedjes hebben ze daar kennelijk ook meer verstand dan in Nederland. Zo is het nu eenmaal. En zo is het altijd al geweest. Kent u een internationaal erkende grote klassieke Nederlandse componist? Ik niet.
Natuurlijk wordt de uitslag ook beïnvloed doordat bevriende landen op elkaar stemmen, maar dat gebeurt in het 'vrije westen' ook. Zo hebben Nederland en Israël (om voor mij volkomen onduidelijke redenen) elkaar als sinds jaar en dag hoge punten gegeven. En dan zijn de bobo's van de NOS boos dat dat ook gebeurt in het oosten. Heren, leer de waarheid te zien en open uw ogen. We hadden een slecht liedje en een matige presentatie. Daarom hebben we de finale niet gehaald.
Nu weer ter zake. Servië (de winnaar) had zeker een van de beste liedjes en een leuke presentatie, en heeft mijns inziens daarom terecht gewonnen. Oekraïne op de tweede plaats is onbegrijpelijk. Vriendjespolitiek dus. Maar verder was de top-10 heel begrijpelijk. Jammer dat de fraaie blues van Hongarije het niet hoger in de rangorde gebracht heeft en jammer dat de swingende jazz van Duitsland op plaats 19 geëindigd is. Maar dat is kennelijk een kwestie van smaak. Jazz is (nog) niet "in" in Europa.
Het publiek kijkt liever naar een stel fraaie Russische meiden, die muzikaal weinig te zeggen hebben, maar die wasoverigens niet slecht zongen, en een uitstekende act hadden. Een derde plaats voor Rusland was dus niet onbegrijpelijk. Ierland, dat sinds jaar en dag goede liedjes heeft, had dit jaar ook een goed liedje, maar het werd gewoon slecht gebracht en daarom terecht afgestraft met een laatste plaats.
Ik ben benieuwd of er volgend jaar iets gaat veranderen in de organisatie. Een bobo van de NOS wil een 'westerse' en een 'oosterse' halve finale houden. (Aan welke van die twee doen Turkije en Israël dan mee?). Dat is voor ons landje geen oplossing, want dan worden we weer naar een lage plaats gezongen door onze collega's uit andere westerse landen. Bovendien zou ik dat niet eerlijk vinden. Wanneer de Oost-Europese landen de beste liedjes en presentaties meebrengen horen de Oost-Europese landen in de finale thuis.
De enige oplossing voor Nederland is het verschijnen met een sterk liedje, een eersteklas zanger(es) en een goede presentatie. Wanneer we niet aan die drie eisen kunnen of willen voldoen zullen we nooit meer in de finale staan. En wat mij betreft is dat niet zo erg. Ik heb gisteren van de meeste liedjes genoten.
Een Oost-Europese aangelegenheid? Ja, maar in de landen uit het oosten van Europa sturen ze dan ook het beste wat ze hebben en maken ze er een goede show van. En van het componeren van liedjes hebben ze daar kennelijk ook meer verstand dan in Nederland. Zo is het nu eenmaal. En zo is het altijd al geweest. Kent u een internationaal erkende grote klassieke Nederlandse componist? Ik niet.
Natuurlijk wordt de uitslag ook beïnvloed doordat bevriende landen op elkaar stemmen, maar dat gebeurt in het 'vrije westen' ook. Zo hebben Nederland en Israël (om voor mij volkomen onduidelijke redenen) elkaar als sinds jaar en dag hoge punten gegeven. En dan zijn de bobo's van de NOS boos dat dat ook gebeurt in het oosten. Heren, leer de waarheid te zien en open uw ogen. We hadden een slecht liedje en een matige presentatie. Daarom hebben we de finale niet gehaald.
Nu weer ter zake. Servië (de winnaar) had zeker een van de beste liedjes en een leuke presentatie, en heeft mijns inziens daarom terecht gewonnen. Oekraïne op de tweede plaats is onbegrijpelijk. Vriendjespolitiek dus. Maar verder was de top-10 heel begrijpelijk. Jammer dat de fraaie blues van Hongarije het niet hoger in de rangorde gebracht heeft en jammer dat de swingende jazz van Duitsland op plaats 19 geëindigd is. Maar dat is kennelijk een kwestie van smaak. Jazz is (nog) niet "in" in Europa.
Het publiek kijkt liever naar een stel fraaie Russische meiden, die muzikaal weinig te zeggen hebben, maar die wasoverigens niet slecht zongen, en een uitstekende act hadden. Een derde plaats voor Rusland was dus niet onbegrijpelijk. Ierland, dat sinds jaar en dag goede liedjes heeft, had dit jaar ook een goed liedje, maar het werd gewoon slecht gebracht en daarom terecht afgestraft met een laatste plaats.
Ik ben benieuwd of er volgend jaar iets gaat veranderen in de organisatie. Een bobo van de NOS wil een 'westerse' en een 'oosterse' halve finale houden. (Aan welke van die twee doen Turkije en Israël dan mee?). Dat is voor ons landje geen oplossing, want dan worden we weer naar een lage plaats gezongen door onze collega's uit andere westerse landen. Bovendien zou ik dat niet eerlijk vinden. Wanneer de Oost-Europese landen de beste liedjes en presentaties meebrengen horen de Oost-Europese landen in de finale thuis.
De enige oplossing voor Nederland is het verschijnen met een sterk liedje, een eersteklas zanger(es) en een goede presentatie. Wanneer we niet aan die drie eisen kunnen of willen voldoen zullen we nooit meer in de finale staan. En wat mij betreft is dat niet zo erg. Ik heb gisteren van de meeste liedjes genoten.
11 mei 2007
Songfestival (halve finale)
Nederlands heeft weer eens een stevige nederlaag geleden in de voorronde van het Eurovisie Songfestival. Weliswaar kun je op diverse (Nederlandse!) plaatsen op het internet vandaag lezen dat dit onterecht is en dat we gisteren een van de beste prestaties uit de geschiedenis van de televisie hebben neergezet, maar dat is natuurlijk onzin. Het gaat er helemaal niet om wat de fans van onze artiesten vinden, maar om wat de internationale jury vindt.
Daar hoeft u het niet mee eens te zijn, maar dat is toch echt het enige waar het om gaat. En die internationale jury vindt - evenals ik - onze liedjes als jarenlang pet met de klep. Zal Nederland nu zo verstandig zijn om maar niet meer mee te doen? Ik denk het niet. Daar hebben de belanghebbenden in Nederland al jaren mee gedreigd, maar ze doen kennelijk jaar na jaar maar al te graag mee.
Misschien verdient het dan toch aanbeveling om geen b- of c-artiesten te sturen, maar een a-artiest. Alleen schijnt het probleem met onze meest populaire artiesten te zijn dat ze niet durven, omdat ze zijn bang zijn om af te gaan voor het internationale publiek.
En zo zal Nederland wel altijd in de onderste gelederen van de voorronde van het Eurovisie Songfestival blijven eindigen. We sturen overigens niet alleen matige artiesten, maar ook absoluut waardeloze liedjes. Zolang we deze twee waarheden niet willen inzien zullen we nooit meer in de finale staan.
Dan moeten we morgen in de finale maar weer gaan kijken naar de liedjes van landen zoals Ierland, die altijd goed zijn. Zou Nederland ooit nog in de finale staan? Ik vrees dat ik dat niet meer meemaak.
Daar hoeft u het niet mee eens te zijn, maar dat is toch echt het enige waar het om gaat. En die internationale jury vindt - evenals ik - onze liedjes als jarenlang pet met de klep. Zal Nederland nu zo verstandig zijn om maar niet meer mee te doen? Ik denk het niet. Daar hebben de belanghebbenden in Nederland al jaren mee gedreigd, maar ze doen kennelijk jaar na jaar maar al te graag mee.
Misschien verdient het dan toch aanbeveling om geen b- of c-artiesten te sturen, maar een a-artiest. Alleen schijnt het probleem met onze meest populaire artiesten te zijn dat ze niet durven, omdat ze zijn bang zijn om af te gaan voor het internationale publiek.
En zo zal Nederland wel altijd in de onderste gelederen van de voorronde van het Eurovisie Songfestival blijven eindigen. We sturen overigens niet alleen matige artiesten, maar ook absoluut waardeloze liedjes. Zolang we deze twee waarheden niet willen inzien zullen we nooit meer in de finale staan.
Dan moeten we morgen in de finale maar weer gaan kijken naar de liedjes van landen zoals Ierland, die altijd goed zijn. Zou Nederland ooit nog in de finale staan? Ik vrees dat ik dat niet meer meemaak.
03 mei 2007
Graaien
Anders Moberg gaat Ahold verlaten. U weet wel, die meneer die zo goed werk verricht dat hij daar 12 miljoen Euro per jaar voor krijgt. In de ongeveer vier jaar dat hij voor Ahold werkte heeft hij dus pakweg (en dat mag u wat mij betreft letterlijk nemen!) vijftig miljoen Euro bij elkaar gegraaid.
Wanneer u aandeelhouder van Ahold bent, en toch al heel wat geld verloren hebt door de schuld van de vorige Ahold-top, mag u ervan uitgaan dat die vijftig miljoen ook van uw dividend afgegaan zijn. En wanneer u bij Ahold werkt en u heeft jaar-in-jaar-uit moeten horen dat er geen geld was voor salarisverhogingen, zult u er ook wel het uwe van denken.
Dit soort figuren met graaisalarissen zegt vaak dat er niemand te vinden is voor minder geld, maar daarin hebben ze ongelijk.
Steve Jobs, topman van Apple, doet ongeveer hetzelfde werk als meneer Moberg deed voor één dollar per jaar, en hij ziet jaarlijks af van een salarisverhoging. We kunnen dus de retorische vraag stellen of meneer Moberg, die nu door Ahold aan de kant gezet is, het 15 miljoen keer zo goed gedaan heeft voor Ahold als meneer Jobs voor Apple. Ik denk het niet, maar de aandeelhouders van Ahold hebben daarover natuurlijk het laatste woord.
Hoe dan ook, ik walg van dit soort graaiers. Ik gun iedereen een goed salaris wanneer hij zijn werk goed doet, maar 12 miljoen Euro per jaar? Dat jaarbedrag krijg je in geen vier generaties Mobergs op. En dat wordt dan per jaar betaald, en iedereen die erbij betrokken is vindt het goed.
Zelfs onze socialistische minister van financiën vindt het niet nodig om op dit soort extreme salarissen een hoge belasting te zetten. Laten we on te beginnen zeggen: vanaf een miljoen Euro per jaar wordt de belasting 90%. Het was destijds voor de Beatles nog (veel) erger. En die zijn toch ook niet arm geworden. Luistert u nog maar eens naar het liedje "Taxman": Onze vier muzikale vrienden betaalden van al hun inkomsten destijds 95% belasting.
Wat stelt zo'n graaier zich eigenlijk van zichzelf voor wanneer hij zo in andermans geld zit te graaien? Zitten ze allemaal in dezelfde club en scheppen ze daar tegen elkaar op hoeveel miljoenen ze per jaar "verdienen"? Zit dat erachter? Is het een soort competitie?
En Steve Jobs dan? Die leeft royaal van zijn ene dollar salaris per jaar. Die vindt blijkbaar dat hij al voldoende bezit om van te leven.
Bah, wat een viespeuken zijn het eigenlijk. Er gaat er nu gelukkig weer een weg. Of zal hij elders een "betere" baan vinden, waar hij, weer ten koste van de aandeeljouders en het personeel (want dat mogen we toch ook niet vergeten), bijvoorbeeld 20 miljoen per jaar krijgt? Ik moet er niet aan denken!
Wanneer u aandeelhouder van Ahold bent, en toch al heel wat geld verloren hebt door de schuld van de vorige Ahold-top, mag u ervan uitgaan dat die vijftig miljoen ook van uw dividend afgegaan zijn. En wanneer u bij Ahold werkt en u heeft jaar-in-jaar-uit moeten horen dat er geen geld was voor salarisverhogingen, zult u er ook wel het uwe van denken.
Dit soort figuren met graaisalarissen zegt vaak dat er niemand te vinden is voor minder geld, maar daarin hebben ze ongelijk.
Steve Jobs, topman van Apple, doet ongeveer hetzelfde werk als meneer Moberg deed voor één dollar per jaar, en hij ziet jaarlijks af van een salarisverhoging. We kunnen dus de retorische vraag stellen of meneer Moberg, die nu door Ahold aan de kant gezet is, het 15 miljoen keer zo goed gedaan heeft voor Ahold als meneer Jobs voor Apple. Ik denk het niet, maar de aandeelhouders van Ahold hebben daarover natuurlijk het laatste woord.
Hoe dan ook, ik walg van dit soort graaiers. Ik gun iedereen een goed salaris wanneer hij zijn werk goed doet, maar 12 miljoen Euro per jaar? Dat jaarbedrag krijg je in geen vier generaties Mobergs op. En dat wordt dan per jaar betaald, en iedereen die erbij betrokken is vindt het goed.
Zelfs onze socialistische minister van financiën vindt het niet nodig om op dit soort extreme salarissen een hoge belasting te zetten. Laten we on te beginnen zeggen: vanaf een miljoen Euro per jaar wordt de belasting 90%. Het was destijds voor de Beatles nog (veel) erger. En die zijn toch ook niet arm geworden. Luistert u nog maar eens naar het liedje "Taxman": Onze vier muzikale vrienden betaalden van al hun inkomsten destijds 95% belasting.
Wat stelt zo'n graaier zich eigenlijk van zichzelf voor wanneer hij zo in andermans geld zit te graaien? Zitten ze allemaal in dezelfde club en scheppen ze daar tegen elkaar op hoeveel miljoenen ze per jaar "verdienen"? Zit dat erachter? Is het een soort competitie?
En Steve Jobs dan? Die leeft royaal van zijn ene dollar salaris per jaar. Die vindt blijkbaar dat hij al voldoende bezit om van te leven.
Bah, wat een viespeuken zijn het eigenlijk. Er gaat er nu gelukkig weer een weg. Of zal hij elders een "betere" baan vinden, waar hij, weer ten koste van de aandeeljouders en het personeel (want dat mogen we toch ook niet vergeten), bijvoorbeeld 20 miljoen per jaar krijgt? Ik moet er niet aan denken!
Abonneren op:
Posts (Atom)