Ik heb een maand geleden een PDA gekocht. U weet wel, zo'n handcomputertje dat bijna evenveel kan als een gewone computer. Met name het surfen op het Internet gaat erg handig wanneer je een draadloos netwerkje in huis hebt. Maar dat heeft iedereen tegenwoordig. Het kost mij in ieder geval soms meer moeite om op mijn eigen netwerkje in te loggen dan op dat van een van de buren. Je moet er bij het surfen met een PDA alleen rekening mee houden dat de meeste gewone internetsites te groot voor het apparaatje zijn. Je kunt dus het best gebruik maken van de vele speciaal voor zo'n PDA ontworpen sites.
Om te beginnen is er de PDA startpagina. Dat is een aardig beginnetje. Verder blijken er een aantal sites te zijn die beginnen met "mmm" in plaats van "www". Die doen het ook allemaal goed. Bijvoorbeeld http://mmm.abnamro.nl, http://mmm.rabobank.nl en http://mmm.postbank.nl. Je kunt gewoon wat porberen en kijken of er inderdaad een speciale versie voor een PDA (of smartphone) van de pagina is.
Nog handiger is de mobiele versie MSN Search (de link staat standaard op je PDA). Niet mijn favoriete zoekmachine op het gewone Internet, maar wanneer je hem gebruikt op je PDA staat er een aparte link "mobile" bij ieder zoekresukltaat. Wanneer je daarop klikt wordt de gevraagde pagina automatisch 'vertaald' in een voor een PDA geschikte pagina. Bijzonder handig! Zo wordt (bijna) het hele Internet plotseling geschikt voor je PDA!
Bij Google is er iets soortgelijks bij GMail. Wanneer je op een link in een mailbericht klikt, wordt er automatisch een PDA versie van de link voor je geopend. Google heeft bovendien een nieuwe zoekpagina met de optie om alleen het mobliele web te doorzoeken.
Dit in tegenstelling tot Yahoo!, die wanneer je op een zoekresultaat in de PDA versie van de zoekmachine klikt, juist waarschuwt dat veel pagina's niet geschikt zijn voor je apparaatje.
Bij GMail kom je via http://m.gmail.com. Voor Hotmail zoek je naar Windows live mobile of Windows live mail en voor de webmail van je eigen provider ga je naar mail2web.
Er zijn tientallen handige en geschikte sites. Probeer het eens met een zoekopdracht. Zoek naar de betreffende site en voeg als tweede zoekterm 'pda' of 'mobile' toe. Zo vind je vanzelf massa's interessante sites voor je PDA. Een leuke tip is bijvoorbeeld de Wikipedia, die voor de kiene schermpjes de Wapedia heet. Dus bijvoorbeeld http://nl.wapedia.org voor de Nederlandse versie. Zo is er een mobiele site van Amazon, van de IMDB en ga maar door. U weet zelf beter dan ik wat voor sites u leuk vindt. Even googelen op uw PDA en u vindt ze. E zo gaat er een heel parallel Internet voor u open!
26 juli 2006
20 juli 2006
Growshops en Orange
Deze twee onderwerpen hebben niets met elkaar te maken, maar met deze hitte is mijn inspiratie wat minder dan normaal. Ik zal daarom twee recente nieuwtjes, die betrekking hebben op de onderwerpen uit de titel, van commentaar voorzien.
In Rotterdam heeft men (eindelijk!) besloten om een aantal growshops te sluiten. Growshops zijn winkels waar attributen voor de wietteelt verkocht worden. Omdat die attributen theoretisch ook voor andere doeleinden gebruikt zouden kunnen worden, zijn ze tot dusverre nog niet verboden. De een of andere advocaat-voor-kwade-zaken is er kennelijk mee weggekomen dat de lampen, groeistoffen, de speciale aarde, de lampen en zelfs de zaden ook voor iets ander te gebruiken zijn dan voor de wietteelt. Wat een onzin!
Gaat u ook naar een growshop als u zaad voor uw kanariepietje nodig heeft? Of wanneer u een zakje bladaarde nodig hebt? Natuurlijk niet! Maar de heren advocaten worden goed betaald door de eerlijke handelaren uit de growshops, en die eerlijke zakenlui verkopen hun handel alleen aan mensen die tomaten willen gaan kweken. En zo wordt de criminaliteit weer eens bevorderd. De growshops vormen de voornaamste reden waarom de illegale wietteelt, met al haar gevaren, zo sterk gegroeid is. De beste oplossing zou zijn om al die growshops te verbieden, maar dat zal wel niet lukken. Het zal wel te moeilijk te formuleren zijn. Hulde aan Rotterdam, waar ze het nu proberen!
Orange heeft onlangs een nieuwe tariefstructuur ingevoerd voor haar mobiele klanten. Wanneer je tot dusverre gebruik wilde maken van GPRS ("Orange World") mocht je tegen betaling van € 6 per maand onbeperkt van het nogal beperkte Orange World netwerk gebruik maken. Daarnaast mocht je 2 MB dataverkeer met je telefoon op het echte Internet genereren. Onder druk van de concurrentie is dit nu zo gewijzigd, dat je voor die zelfde € 6 vanaf nu 25 MB dataverkeer op het Internet mag genereren.
"Leuk!", dacht ik. Ik ben tenslotte al sinds het allereerste begin klant bij Orange (op mijn SIM kaartje staat nog steeds dat ik contact heb met "dutchtone") en ik behoor dus tot hun "belpioniers", die wel een streepje voor zullen hebben. Ik heb dus de klantenservice van Orange gebeld of ik kon overschakelen op de nieuwe tariefstructuur, die alleen maar van de oude verschilt doordat je geen 2 MB, maar 25 MB per maand mag internetten voor hetzelfde geld en doordat de beltarieven per minuut iets lager zijn.
Na veel gepraat (op mijn kosten, want dat nummer van de klantenservice is la lang niet meer gratis) bleek dat de overgang "om technische redenen" op dat moment niet onmiddellijk mogelijk was, maar dat die per 11 juli wel mogelijk zou zijn. Een week na 11 juli was het nog steeds niet gebeurd, en heb ik weer gebeld. Er is nog hoop voor mij. "Ja meneer, er is een poging gedaan om u op 11 juli om te zetten, maar die poging is helaas om technische redenen mislukt. U staat in de wacht voor een volgende poging.
En zo word je belazerd door je telefoonprovider. De nieuwe klanten krijgen (veel) meer voor hetzelfde geld, maar de oude klanten kunnen "om technische redenen" niet meeprofiteren. Zeggen ze tegen nieuwe klanten ook dat die helaas "om technische redenen" maar 2 MB mogen internetten? Natuurlijk niet! Ik vrees dat de volgende poging ook zal mislukken en dat mijn relatie met Orange niet lang meer zal duren.
In Rotterdam heeft men (eindelijk!) besloten om een aantal growshops te sluiten. Growshops zijn winkels waar attributen voor de wietteelt verkocht worden. Omdat die attributen theoretisch ook voor andere doeleinden gebruikt zouden kunnen worden, zijn ze tot dusverre nog niet verboden. De een of andere advocaat-voor-kwade-zaken is er kennelijk mee weggekomen dat de lampen, groeistoffen, de speciale aarde, de lampen en zelfs de zaden ook voor iets ander te gebruiken zijn dan voor de wietteelt. Wat een onzin!
Gaat u ook naar een growshop als u zaad voor uw kanariepietje nodig heeft? Of wanneer u een zakje bladaarde nodig hebt? Natuurlijk niet! Maar de heren advocaten worden goed betaald door de eerlijke handelaren uit de growshops, en die eerlijke zakenlui verkopen hun handel alleen aan mensen die tomaten willen gaan kweken. En zo wordt de criminaliteit weer eens bevorderd. De growshops vormen de voornaamste reden waarom de illegale wietteelt, met al haar gevaren, zo sterk gegroeid is. De beste oplossing zou zijn om al die growshops te verbieden, maar dat zal wel niet lukken. Het zal wel te moeilijk te formuleren zijn. Hulde aan Rotterdam, waar ze het nu proberen!
Orange heeft onlangs een nieuwe tariefstructuur ingevoerd voor haar mobiele klanten. Wanneer je tot dusverre gebruik wilde maken van GPRS ("Orange World") mocht je tegen betaling van € 6 per maand onbeperkt van het nogal beperkte Orange World netwerk gebruik maken. Daarnaast mocht je 2 MB dataverkeer met je telefoon op het echte Internet genereren. Onder druk van de concurrentie is dit nu zo gewijzigd, dat je voor die zelfde € 6 vanaf nu 25 MB dataverkeer op het Internet mag genereren.
"Leuk!", dacht ik. Ik ben tenslotte al sinds het allereerste begin klant bij Orange (op mijn SIM kaartje staat nog steeds dat ik contact heb met "dutchtone") en ik behoor dus tot hun "belpioniers", die wel een streepje voor zullen hebben. Ik heb dus de klantenservice van Orange gebeld of ik kon overschakelen op de nieuwe tariefstructuur, die alleen maar van de oude verschilt doordat je geen 2 MB, maar 25 MB per maand mag internetten voor hetzelfde geld en doordat de beltarieven per minuut iets lager zijn.
Na veel gepraat (op mijn kosten, want dat nummer van de klantenservice is la lang niet meer gratis) bleek dat de overgang "om technische redenen" op dat moment niet onmiddellijk mogelijk was, maar dat die per 11 juli wel mogelijk zou zijn. Een week na 11 juli was het nog steeds niet gebeurd, en heb ik weer gebeld. Er is nog hoop voor mij. "Ja meneer, er is een poging gedaan om u op 11 juli om te zetten, maar die poging is helaas om technische redenen mislukt. U staat in de wacht voor een volgende poging.
En zo word je belazerd door je telefoonprovider. De nieuwe klanten krijgen (veel) meer voor hetzelfde geld, maar de oude klanten kunnen "om technische redenen" niet meeprofiteren. Zeggen ze tegen nieuwe klanten ook dat die helaas "om technische redenen" maar 2 MB mogen internetten? Natuurlijk niet! Ik vrees dat de volgende poging ook zal mislukken en dat mijn relatie met Orange niet lang meer zal duren.
14 juli 2006
Handleidingen
Ik heb onlangs een PDA gekocht (mijn eerste) en mijn vrouw heeft onlangs een digitale camera gekocht (ook haar eerste). Allebei online natuurlijk, want dat scheelt tientallen procenten. Opvallend is het verschil in bijgevoegde informatie.
Bij de PDA (ook wel een 'handheld' of een Pocket PC genoemd) is een snelstartgids van één pagina gevoegd, Verder is er en de handleiding, maar die is uitsluitend digitaal (als PDF-file) beschikbaar. Op je nieuwe PDA is die met de bijgevoegde software niet te lezen, maar natuurlijk wel op je computer. Maar ook dat document is uiterst summier. De specificaties staan erin, er staat in hoe en hoe lang je de batterij moet laden, hoe je hem met je computer kunt verbinden en dat is het zo ongeveer.
Veder zit er op de PDA nog een help-functie voor de software (van Microsoft), waar je natuurlijk net niet kunt vinden wat je zoekt, omdat je de verkeerde trefwoorden gebruikt. Je moet dus urenlang het Internet op om iets meer over de mogelijkheden en de bijgevoegde software te weten te komen.
Wat voor mij bijvoorbeeld volkomen nieuw was, is dat je zo'n PDA niet helemaal uit kunt zetten (tenzij je de batterij eruit haalt natuurlijk). Hij blijft altijd in een stand-by stand staan. Dit in tegenstelling tot een smartphone, die wel helemaal uit kan. Maar die krijgt daarbij kennelijk een reset mee. Aan het feit dat het apparaat niet uit kan moest ik even aan wennen, maar een forum op Internet heeft uiteindelijk de nodige uitleg daarover gegeven.
De helpdesk van de leverancier, waar ik blijkens het automatische antwoord van harte welkom was, kwam er ook niet uit toen ik vroeg hoe je hem helemaal uit kunt zetten, en niet in de stand-by stand. "Dan moet u de aan/uit knop een paar seconden ingedrukt houden". Nou, dat werkt helemaal niet, want dan gaat hij juist onmiddellijk weer aan en komt zelfs niet in de stand-by stand. Voor stand-by moet je de knop juist kort indrukken. Daar had ik dus ook niet zoveel aan.
Inmiddels heb ik het apparaatje een paar weken en kan ik er behoorlijk mee omgaan. Het is bijvoorbeeld ideaal om even snel de e-mail mee te controleren en te beantwoorden, en om even op het web te surfen. Voor dat surfen moet je wel even de speciaal voor 'mobile devices' ontworpen pagina's opzoeken, maar daar zijn portals voor en dat is me nu wel gelukt. Prima apparaat!
Hoe anders is het gesteld met de documentatie van de digitale camera van mijn vrouw! Daar zit een keuring (en lijvig) gedrukt boekwerkje bij (of liever gezegd een stuk of zes boekwerkjes in evenzovele talen), waar iedere handeling en mogelijkheid tot in de kleinste details wordt beschreven. Uitstekende documentatie! En dat is toch zoals het hoort? Er wordt mij - zeg maar gerust - een computer verkocht, maar hoe die wekt moet ik zelf maar uitzoeken. Maar aan mijn vrouw wordt een - ingewikkelde - digitale camera verkocht, waarbij iedere mogelijkheid , bijna overdreven, wordt uitgelegd.
Hoe komt dat toch? Heeft Microsoft dat gewoon eenzijdig beslist? Vroeger kreeg je immers (bij Windows 3.1 en bij Windows 95) een lijvige handleiding. Nu moet je het allemaal zelf maar uitzoeken. Je krijgt alleen een betrekkelijk moeilijk toegankelijke helpfunctie.
De consumentenbond geeft steevast een slechte beoordeling aan apparaten waar een uitgebreide gebruiksaanwijzing bij zit, wanneer die handleiding niet in het Nederlands is. Over computers heb ik ze nog nooit gehoord over het ontbreken van enige handleiding.
Hebben we dit inmiddels algemeen aanvaard wat Microsoft van de ene versie van Windows op de andere heeft beslist of komt er ooit nog eens iemand of een organisatie met kritiek op ingewikkelde apparatuur en / of software zonder handleiding?
Bij de PDA (ook wel een 'handheld' of een Pocket PC genoemd) is een snelstartgids van één pagina gevoegd, Verder is er en de handleiding, maar die is uitsluitend digitaal (als PDF-file) beschikbaar. Op je nieuwe PDA is die met de bijgevoegde software niet te lezen, maar natuurlijk wel op je computer. Maar ook dat document is uiterst summier. De specificaties staan erin, er staat in hoe en hoe lang je de batterij moet laden, hoe je hem met je computer kunt verbinden en dat is het zo ongeveer.
Veder zit er op de PDA nog een help-functie voor de software (van Microsoft), waar je natuurlijk net niet kunt vinden wat je zoekt, omdat je de verkeerde trefwoorden gebruikt. Je moet dus urenlang het Internet op om iets meer over de mogelijkheden en de bijgevoegde software te weten te komen.
Wat voor mij bijvoorbeeld volkomen nieuw was, is dat je zo'n PDA niet helemaal uit kunt zetten (tenzij je de batterij eruit haalt natuurlijk). Hij blijft altijd in een stand-by stand staan. Dit in tegenstelling tot een smartphone, die wel helemaal uit kan. Maar die krijgt daarbij kennelijk een reset mee. Aan het feit dat het apparaat niet uit kan moest ik even aan wennen, maar een forum op Internet heeft uiteindelijk de nodige uitleg daarover gegeven.
De helpdesk van de leverancier, waar ik blijkens het automatische antwoord van harte welkom was, kwam er ook niet uit toen ik vroeg hoe je hem helemaal uit kunt zetten, en niet in de stand-by stand. "Dan moet u de aan/uit knop een paar seconden ingedrukt houden". Nou, dat werkt helemaal niet, want dan gaat hij juist onmiddellijk weer aan en komt zelfs niet in de stand-by stand. Voor stand-by moet je de knop juist kort indrukken. Daar had ik dus ook niet zoveel aan.
Inmiddels heb ik het apparaatje een paar weken en kan ik er behoorlijk mee omgaan. Het is bijvoorbeeld ideaal om even snel de e-mail mee te controleren en te beantwoorden, en om even op het web te surfen. Voor dat surfen moet je wel even de speciaal voor 'mobile devices' ontworpen pagina's opzoeken, maar daar zijn portals voor en dat is me nu wel gelukt. Prima apparaat!
Hoe anders is het gesteld met de documentatie van de digitale camera van mijn vrouw! Daar zit een keuring (en lijvig) gedrukt boekwerkje bij (of liever gezegd een stuk of zes boekwerkjes in evenzovele talen), waar iedere handeling en mogelijkheid tot in de kleinste details wordt beschreven. Uitstekende documentatie! En dat is toch zoals het hoort? Er wordt mij - zeg maar gerust - een computer verkocht, maar hoe die wekt moet ik zelf maar uitzoeken. Maar aan mijn vrouw wordt een - ingewikkelde - digitale camera verkocht, waarbij iedere mogelijkheid , bijna overdreven, wordt uitgelegd.
Hoe komt dat toch? Heeft Microsoft dat gewoon eenzijdig beslist? Vroeger kreeg je immers (bij Windows 3.1 en bij Windows 95) een lijvige handleiding. Nu moet je het allemaal zelf maar uitzoeken. Je krijgt alleen een betrekkelijk moeilijk toegankelijke helpfunctie.
De consumentenbond geeft steevast een slechte beoordeling aan apparaten waar een uitgebreide gebruiksaanwijzing bij zit, wanneer die handleiding niet in het Nederlands is. Over computers heb ik ze nog nooit gehoord over het ontbreken van enige handleiding.
Hebben we dit inmiddels algemeen aanvaard wat Microsoft van de ene versie van Windows op de andere heeft beslist of komt er ooit nog eens iemand of een organisatie met kritiek op ingewikkelde apparatuur en / of software zonder handleiding?
07 juli 2006
Garantie-rechten van de consument (2)
In mijn vorige stukje over de rechten van een consument bij een reparatie na de garantieperiode, heb ik geschreven dat ik ervan overtuigd was dat een consument de reparatie niet gratis zal krijgen na de garantieperiode. Ik gaf als voorbeeld mijn camera, die ik naar de service afdeling van Sony gebracht had. Ik was ervan overtuigd dat ik die (ook) niet mee zou krijgen zonder de reparatiekosten te betalen. Dit stukje vertelt hoe het verder ging met mijn ter reparatie aangeboden (foto)camera.
Vanochtend hoorde ik dat mijn camera gereed was en dat ik hem af kon halen. Toen ik mij bij de servicebalie van Sony vervoegde, bleken de kosten tot mijn verbazing en vreugde € 0,00 te bedragen. Dit ondanks het feit dat de camera ruim drie jaar oud is en dus ruimschoots buiten de garantie valt. Maar Sony blijkt zich het lot van de "zielige consument" wel degelijk aan te trekken en zich aan het consumentenrecht te houden. Er zat namelijk wel een reparatienota bij (van € 93,60 ex BTW, dus zeg maar € 111 inclusief BTW), maar Sony had mij een "tegemoetkoming in de kosten" geschonken ter grootte van dat bedrag.
Kennelijk hadden de onderdelen die het na drie jaar begeven hadden, het binnen die periode nog niet mogen begeven. En Sony bereikt met deze coulance wat Sony waarschijnlijk ook wil bereiken: Mijn volgende fotocamera zal weer een Sony zijn! Wanneer u een Sony camera koopt hoeft u dus - zoals het er nu uitziet - in ieder geval geen "verlengde garantie" te kopen! En misschien weten die schurken in de detailhandel dat ook wel, maar verkopen ze niettemin graag zo'n "verzekering".
Net overigens als de telecomwinkels, die je een verzekering willen verkopen tegen het verlies van je dure smartphone. Maar leest u in dat geval de verzekeringsvoorwaarden even goed door: Wanneer je telefoon uit je handen gegrist wordt of wanneer je tasje met de telefoon erin uit je handen gegrist wordt betaalt zo'n verzekering niet uit! Wanneer dan wel? Ik weet het niet.
Maar nu weer terug naar mijn camera.
Ik vraag me nu heimelijk af wat er gebeurd zou zijn wanneer ik de camera ter reparatie had aangeboden bij een winkel. Ik had dan in ieder geval de verzendkosten moeten betalen. Dat zou ook begrijpelijk zijn, want die kosten zouden ook gemaakt zijn. Maar had ik dan niet ook "onderzoekskosten" moeten betalen? En zouden de door Sony aan mij niet berekende kosten ad € 111 inclusief BTW toch maar doorberekend zijn? Ik weet het niet. Winkeliers komen helaas in eerlijke en oneerlijke soorten voor. In ieder geval raad ik mijn lezers aan om bij een eventuele reparatie van een artikel na de garantieperiode aan om de reparatienota van de fabrikant te vragen alvorens te betalen.
Maar mijn belangrijkste advies aan u, lezer, is om met een te repareren artikel dat niet meer onder de garantie valt niet naar de winkel terug te gaan, maar naar de serviceafdeling van de fabrikant. Ik wil hier niet garanderen dat iedere reparatie dan gratis zal zijn. De meneer die voor mij aan de beurt was moest namelijk wel een rekening betalen. Maar ik heb meer vertrouwen in een nette afwikkeling van de reparatie door de fabrikant dan door een winkelier. Die raadt sowieso meestal aan om een nieuw apparaat te kppen.
Vanochtend hoorde ik dat mijn camera gereed was en dat ik hem af kon halen. Toen ik mij bij de servicebalie van Sony vervoegde, bleken de kosten tot mijn verbazing en vreugde € 0,00 te bedragen. Dit ondanks het feit dat de camera ruim drie jaar oud is en dus ruimschoots buiten de garantie valt. Maar Sony blijkt zich het lot van de "zielige consument" wel degelijk aan te trekken en zich aan het consumentenrecht te houden. Er zat namelijk wel een reparatienota bij (van € 93,60 ex BTW, dus zeg maar € 111 inclusief BTW), maar Sony had mij een "tegemoetkoming in de kosten" geschonken ter grootte van dat bedrag.
Kennelijk hadden de onderdelen die het na drie jaar begeven hadden, het binnen die periode nog niet mogen begeven. En Sony bereikt met deze coulance wat Sony waarschijnlijk ook wil bereiken: Mijn volgende fotocamera zal weer een Sony zijn! Wanneer u een Sony camera koopt hoeft u dus - zoals het er nu uitziet - in ieder geval geen "verlengde garantie" te kopen! En misschien weten die schurken in de detailhandel dat ook wel, maar verkopen ze niettemin graag zo'n "verzekering".
Net overigens als de telecomwinkels, die je een verzekering willen verkopen tegen het verlies van je dure smartphone. Maar leest u in dat geval de verzekeringsvoorwaarden even goed door: Wanneer je telefoon uit je handen gegrist wordt of wanneer je tasje met de telefoon erin uit je handen gegrist wordt betaalt zo'n verzekering niet uit! Wanneer dan wel? Ik weet het niet.
Maar nu weer terug naar mijn camera.
Ik vraag me nu heimelijk af wat er gebeurd zou zijn wanneer ik de camera ter reparatie had aangeboden bij een winkel. Ik had dan in ieder geval de verzendkosten moeten betalen. Dat zou ook begrijpelijk zijn, want die kosten zouden ook gemaakt zijn. Maar had ik dan niet ook "onderzoekskosten" moeten betalen? En zouden de door Sony aan mij niet berekende kosten ad € 111 inclusief BTW toch maar doorberekend zijn? Ik weet het niet. Winkeliers komen helaas in eerlijke en oneerlijke soorten voor. In ieder geval raad ik mijn lezers aan om bij een eventuele reparatie van een artikel na de garantieperiode aan om de reparatienota van de fabrikant te vragen alvorens te betalen.
Maar mijn belangrijkste advies aan u, lezer, is om met een te repareren artikel dat niet meer onder de garantie valt niet naar de winkel terug te gaan, maar naar de serviceafdeling van de fabrikant. Ik wil hier niet garanderen dat iedere reparatie dan gratis zal zijn. De meneer die voor mij aan de beurt was moest namelijk wel een rekening betalen. Maar ik heb meer vertrouwen in een nette afwikkeling van de reparatie door de fabrikant dan door een winkelier. Die raadt sowieso meestal aan om een nieuw apparaat te kppen.
06 juli 2006
De Wikipedia
Onlangs werd vastgesteld dat de Wikipedia (u weet wel, die encyclopedie op Internet, waar iedereen vrij in kan schrijven) ongeveer even betrouwbaar is als de zichzelf nogal overschattende Encyclopaedia Brittannica. Maar over welke Wikipedia ging dat? Er bestaan versies van de Wikipedia in zeer veel talen, en die zijn lang niet allemaal even goed en volledig.
Ik ken zelf de Nederlandse versie vrij goed - omdat ik daar ook een aantal artikelen in heb geschreven of heb bijgewerkt - en de Engelse. Ik moet helaas zeggen dat de Engelse versie bijna altijd een stuk beter en vollediger is dan de Nederlandse. Wanneer ik iets op wil zoeken probeer ik natuurlijk altijd eerst de Nederlandse versie, maar wanneer ik niet tevreden ben over wat ik vind, klik ik door naar de Engelse versie. Een handig hulpmiddel daarbij is, dat er links naar alle overeenkomstige artikelen in anderstalige edities staan bij elk artikel.
Zo was ik laatst op zoek naar de verschillen tussen de diverse breedbeeldsystemen uit de bioscoop, zoals CinemaScope, VistaVision, Todd-AO, Cinerama, IMAX en gaat u maar door. De Nederlandstalige Wikipedia liet mij al vrij snel in de steek. De meeste van de onderwerpen - als ze er al in stonden - werden afgedaan met een paar regeltjes. De Engelstalige editie daarentegen bevatte uitvoerige uitleg van alle genoemde systemen met nog diverse verwijzingen naar systemen waar ik nog nooit van gehoord had.
Hiermee is gelijk een zwakte van de Wikipedia blootgelegd: Artikelen in de verschillende edities zijn lang niet gelijkwaardig. Elke schrijver in elke editie zit het wiel opnieuw uit te vinden, en dat is niet erg doelmatig. Ik zou er daarom voor willen pleiten om het - op een bepaald moment - beste artikel over een bepaald onderwerp als zodanig uit te roepen, en in de andere edities vrijwilligers op te roepen om dat artikel (onder bronvermelding) te vertalen, in plaats van een (meestal) minder uitgebreid equivalent te schrijven.
Er blijven dan overigens nog genoeg onderwerpen over die alleen voor één editie of voor een beperkt aantal edities interessant zijn. Iedere editie houdt dan toch zijn eigen accenten. Of is dit geen goed idee? U vindt de Nederlandse editie van de Wikipedia op http://nl.wikipedia.org en de Engelse editie op http://en.wikipedia.org. Klikt u eens door van de ene editie naar een aantal andere edities voor hetzelfde trefwoord en u ziet wat ik bedoel.
Ik ken zelf de Nederlandse versie vrij goed - omdat ik daar ook een aantal artikelen in heb geschreven of heb bijgewerkt - en de Engelse. Ik moet helaas zeggen dat de Engelse versie bijna altijd een stuk beter en vollediger is dan de Nederlandse. Wanneer ik iets op wil zoeken probeer ik natuurlijk altijd eerst de Nederlandse versie, maar wanneer ik niet tevreden ben over wat ik vind, klik ik door naar de Engelse versie. Een handig hulpmiddel daarbij is, dat er links naar alle overeenkomstige artikelen in anderstalige edities staan bij elk artikel.
Zo was ik laatst op zoek naar de verschillen tussen de diverse breedbeeldsystemen uit de bioscoop, zoals CinemaScope, VistaVision, Todd-AO, Cinerama, IMAX en gaat u maar door. De Nederlandstalige Wikipedia liet mij al vrij snel in de steek. De meeste van de onderwerpen - als ze er al in stonden - werden afgedaan met een paar regeltjes. De Engelstalige editie daarentegen bevatte uitvoerige uitleg van alle genoemde systemen met nog diverse verwijzingen naar systemen waar ik nog nooit van gehoord had.
Hiermee is gelijk een zwakte van de Wikipedia blootgelegd: Artikelen in de verschillende edities zijn lang niet gelijkwaardig. Elke schrijver in elke editie zit het wiel opnieuw uit te vinden, en dat is niet erg doelmatig. Ik zou er daarom voor willen pleiten om het - op een bepaald moment - beste artikel over een bepaald onderwerp als zodanig uit te roepen, en in de andere edities vrijwilligers op te roepen om dat artikel (onder bronvermelding) te vertalen, in plaats van een (meestal) minder uitgebreid equivalent te schrijven.
Er blijven dan overigens nog genoeg onderwerpen over die alleen voor één editie of voor een beperkt aantal edities interessant zijn. Iedere editie houdt dan toch zijn eigen accenten. Of is dit geen goed idee? U vindt de Nederlandse editie van de Wikipedia op http://nl.wikipedia.org en de Engelse editie op http://en.wikipedia.org. Klikt u eens door van de ene editie naar een aantal andere edities voor hetzelfde trefwoord en u ziet wat ik bedoel.
Abonneren op:
Posts (Atom)