Maestro

De AVRO laat ons wekelijks zien in het programma met dezelfde naam als de titel van dit stukje hoe moeilijk dirigeren is. Het programma laat wel erg onervaren dirigenten zien, maar daardoor wordt het belang van een goede dirigent ook wel heel duidelijk.

De dirigent moet het tempo goed aangeven en bij moeilijke invallen een seintje geven aan de bespeler van het betreffende instrument.

Dit programma roept bij mij sterke herinneringen op aan een masterclass, gegeven door de grote dirigent Herbert von Karajan, welke masterclass destijds op de tv te zien was.

Ik herinner mij als de dag van gisteren hoe een jonge dirigent met veel ingewikkelde gebaren zijn emotie in het stuk probeerde te leggen. Hoewel dat helemaal niet slecht was, was Karajan niet tevreden.

Hij zei alleen maar 'Waarom doet u het niet gewoon zo...' en nam voor hetzelfde orkest plaats en gaf met zijn minimale dirigeergebaren strak het tempo aan, gaf hier en daar een klein seintje en het stuk klonk perfect. Er was chemie tussen dirigent en orkest.

Sindsdien heb ik een groot respect voor dirigenten die hun vak goed beheersen. Die a-b vergelijking tussen een niet onverdienstelijk dirigent en een maestro was dermate overtuigend dat niemand er onderuit zou kunnen.

Dirigeren is een gave die velen gelukkig wel bezitten, maar weinigen zoals Herbert von Karajan die had.

Jazz-liefhebbers opgelet!

We weten allemaal dat de jazz, zoals de 70-plussers onder ons die uit hun tienerjaren nog kennen, morsdood is. Er worden nog wel 'jazzfestivals' georganiseerd, maar wat daar gespeeld wordt heeft weinig met de jazz uit onze jonge jaren te maken. Ik wil niet zeggen dat het allemaal slecht is, maar het is geen jazz, maar gewoon popmuziek.

Nu kwam ik onlangs in een cd-winkel die ook minder gangbare cd's verkoopt, en die had diverse doosjes met daarin ca. 5 cd's die - behalve het formaat - exact overeenkwamen met oude lp's. De hoezen waren aan twee kanten zelfs verkleind van 30 bij 30 cm naar cd formaat. Prijzen tussen de 10 en 15 EUR per doosje van 5.

En diverse groten uit de jazz waren vertegenwoordigd, bijvoorbeeld Count Basie, Ella Fitzgerald, Dave Brubeck en Louis Armstrong.
Niet in alle gevallen waren de cd's getrouwe kopieën van de lp', inclusief de hoesjes, maar vaak was de muziek wel overeenkomstig het origineel, en stonden er bijvoorbeeld twee lp's op een cd.

Ik ben naar huis gegaan met een doosje met 5 'verkleinde' lp's van Louis Armstrong: 'Louis Armstrong plays WC Handy', 'Satch plays Fats', 'Ambassador Satch' en een concert in Chicago op twee lp's. Echte ongeevenaarde klassiekers. De exacte kopieën van lp's behoren tot de "Original Album Classics" van Sony. Tot die serie behoren ook pop lp's. De iets minder getrouwe kopieën zijn van een label waarvan ik d naam niet genoteerd heb.

Bij een tweede oriëntatie, een dag later, ontdekte ik dat er ook doosjes zijn met 10 cd's van grote jazz musici, die weliswaar de oude lp's niet precies (maar wel grotendeels) dekken. Die zijn van "House Of Jazz", behorend tot de Nederlandse T2 Entertainment groep. Zo'n doosje met 10 cd's kost € 10. Bijna gratis dus. Het doosje van Dave Brubeck, dat ik in eerste instantie gekocht heb, bevat - zo te zien - vanaf disk 3 of 4 volledige lp's. Misschien ontbreekt er hier en daar een nummer, maar het is een mooi overzicht.

Realiseren de platenmaatschappijen zich dat dit zo ongeveer de laatste kans is om deze muziek te verkopen? De fans zijn nu tenslotte 70+, dus over een jaar of 10, of misschien al eerder, is er misschien helemaal geen belangstelling voor deze muziek meer en denken de mensen dat sommige popmusici in werkelijkheid jazz spelen. Maar wie weet heb ik het mis en zal de echte jazz een soort tweede klassieke muziek worden. Maar een hele generatie top-jazzmusici zie ik niet meer ontstaan. De kans op een serieuze revival zoals die er was in de vijftiger jaren van de 20ste eeuw lijkt me uitgesloten.

Als u dus ook van de jazz-generatie bent, ren dan (als dat nog gaat) naar een niet alledaagse cd winkel. Ik trof tot dusverre de beste collecties aan bij Plato en Velvet, maar er zuller er nog wel meer van dat soort winkels zijn. Sla uw slag nu het weer kan! Echte jazz uit de 50'er jaren en iets later op cd voor een prikkie, soms in de verkleinde oorspronkelijke hoezen.

Somtow Sulcharitkul

Thailand is niet bepaald een land waar westerse klassieke muziek hoog in het vaandel staat. Somtow (spreek dit uit als Somtao) probeert hier met succes iets aan te doen. Hij heeft twee orkesten, het Siam Philharmonic en het Siam Symphonietta. Verder is hij de stuwende kracht achter Siam Opera. En hij componeert ook nog!

Het Siam Symphonietta is een jeugdorkest, waarmee hij een zeer  succesvolle tournee door Europa gemaakt heeft en daarbij ook nog een eerste prijs voor het orkest in de wacht gesleept heeft in Wenen, bij een concours voor jeugdorkesten.

Het Siam Philharmonic is een regulier orkest, waarmee hij zoveel mogelijk concerten geeft. In Bangkok moet u dan denken aan bijvoorbeeld een concert per maand.

Lef heeft hij ook, want hij is bezig met een cyclus van alle symfonieën van Mahler. Zeker niet de makkelijkste muziek om te dirigeren! Hij brengt in eigen beheer cd's en dvd's van veel van zijn concerten uit. 

Toegegeven, er zijn wel betere vertolkingen van Mahler op de markt, maar ga er maar eens aanstaan in een stad als Bangkok, waar klassieke muziek vrijwel onbeluisterd is. Durf dan maar eens met Mahler aan te komen!

Ik ben in de gelegenheid geweest om een van zijn concerten bij te wonen, en het was een verademing tussen al die simpele popmuziek in Thailand.

Ik heb er grote bewondering gekregen voor deze voorvechter van klassieke muziek in Thailand. Hij heeft een eigen You Tube kanaal, waar u iets van zijn enthousiasme kunt horen en zien.

Inkomensafhankelijke premie

De linkse kameraden van Samsom hebben onder het toeziend oog van Rutte besloten de premie van de zorgverzekering inkomensafhankelijk te maken. Dat betekent volgens de media dat veel Nederlanders (die volgens de PvdA tot de allerrijksten behoren) per maand 100-250 EUR extra premie geen betalen, waar niets tegenover staat.

Het beginsel van verzekeringen, dat je een premie betaalt die evenredig is met hete risico dat de verzekeraar loopt, wortd nu met voeten getreden. Je betaalt geen premie meer voor de statistische kans dat je zorgverzekeraar je kosten moet vergoeden, evenredig aan de hoogte van de te verwachten kosten, nee, naarmate je naar het oordeel van de linkse kameraden rijker bent moet je meer gaan betalen.

En Rutte zegt dan wel sussend dat de arbeidstoeslag omhoog gaat, dus dat er weinig aan de hand is, maar ik ben met pensioen, en dat pensioen is inmiddels al met meer dan 10% gekort. Voor gepensioneerden geldt dat dus niet. Ook het feit dat de twee hoogste belastingschijven iets omlaag gaan kan mij niet troosten. Dat heeft hier niets mee te maken, want de totale zorgkosten bij de overheid blijven gelijk. Ze worden alleen via een andere (ongebruikelijke) berekening van de premie anders geïnd.

Gaat Albert Heijn nu voortaan bij de kassa ook een hoger bedrag aanslaan bij degenen waarvan hij denkt dat ze wel wat meer kunnen betalen? En kost een auto of een computer, of een boek, of de krant, voortaan ook meer voor degenen die naar het oordeel van de winkelier (of misschien wel de overheid) meer kunnen betalen?

Ja, ik ken de argumenten voor een dergelijk voorstel ook: je moet solidair zijn met degenen die het minder goed kunnen betalen, maar die solidariteit is toch al in de premie verwerkt? De premie is toch niets anders dan de totale kosten gedeeld door het aantal verzekerden? Degenen die nooit ziek zijn betalen in hun premie nu ook mee voor degenen die wel ziek zijn, of die zelfs de premie nauwelijks kunnen betalen. Dat is de solidariteitsgedachte in een verzekering.

Het is veel eerlijker, en vooral begrijpelijker, om kosten die de overheid niet kan dekken dan maar via belastingen te innen, zoals dat al sinds mensenheugnis gebeurt. Als je veel verdient of bezit betaal je meer mee dan degenen die het slecht kunnen betalen. Ik zou mij dus veel makkelijker kunnen vinden in het verhogen van de inkomensbelasting dan in een inkomensafhankelijke premie voor een verplichte verzekering. Dan worden er geen basisprincipes geschonden.