De asbestbranche

In ons landje staat asbestverwijdering onder strenge controle. In theorie althans, want volgens Trouw van vanochtend wordt 80% van het asbest illegaal verwijderd en een groot deel (mijn logica zegt mij dat dat ook rond de 80% moet liggen) wordt illegaal gestort. 

En de kleine "papa-mama-bedrijfjes" die zich hieraan schuldig maken - en de serieuze branchegenoten ten onrechte in een kwaad daglicht zetten - worden nauwelijks beboet en als dat al gebeurt houden zij gewoon hun certificering. Die bedrijfjes zijn extra zielig omdat ze laag geschoold zijn (de woorden van Trouw). Ik vraag me af hoe ze dan aan die certificering gekomen zijn.

De regering wil hier nu, na regelmatige aandrang door de kamer, iets aan gaan doen. En de "papa-mama-bedrijfjes" die er een potje van maken klagen steen en been dat ze nu failliet zullen gaan. Ja, vind u het gek? Die lui willen illegaal blijven verwijderen en dumpen met een legale vergunning en vinden het gek dat de overheid dat - eindelijk - niet meer wil. Opgeruimd staat netjes!

Mijn eigen ervaring met de asbestbranche is ook onthullend. Er kwam regelmatig een schoorsteenveger bij mij aan de deur, die een keer of tien mijn schoorsteen geveegd heeft. Die exercitie heeft dus ongeveer twintig jaar geduurd, want ieder jaar vegen na vijf keer stoken vind ik wat overdreven. 

Maar de elfde keer kwam de man het dak af en overhandigde mij een alarmerende brief, waarin stond dat "uw schoorsteenveger asbest heeft geconstateerd". De brief vermeldde een bevriende relatie die het probleem veilig zou kunnen oplossen. Op de vraag waar dat asbest dan precies zat moest de gediplomeerde schoorsteenveger het antwoord helaas schuldig blijven. Maar het moest verwijderd worden, anders zou ik in moeilijkheden komen.

Een ander schoorsteenvegersbedrijf (dat ook al jaren in mijn straat werkte) meldde zich na telefonisch contact. Dit bedrijf wist desgevraagd niets van asbest in de schoorstenen van mijn type huis en wilde gewoon vegen. Dat bedrijfje is nu mijn vaste schoorsteenveger.

Een jaar later kwam de eerste schoorsteenveger weer vragen of hij de schoorsteen mocht vegen. "Dat wilt u niet, want volgens u zat er vorig jaar plotseling asbest in mijn schoorsteen", zei ik. "Ik laat mijn schoorsteen nu vegen door een collega van u, die geen asbest geconstateerd heeft". Hij informeerde niet of het asbest verwijderd was, maar zei onmiddellijk: "Dat is jammer, want wij hebben dit jaar een speciale aanbieding". 

De les die ik hieruit trek is, dat de overheid niet alleen de asbestbranche eens goed onder handen moet nemen, maar ook de belendende branches, zoals de schoorsteenvegers, de bouw en de sloop. Want aan al die zielige "papa-mama-bedrijfjes" die kennelijk weinig verstand hebben van wat ze doen kunnen wij - en vooral het milieu - missen als kiespijn!

Volkoren

Je ziet tegenwoordig steeds donkerder broodsoorten. Vroeger was "bruin brood" het donkerst, maar tegenwoordig zijn de donkerste broodsoorten vrijwel zwart.

Laat het in de eerste plaats duidelijk zijn dat voller koren dan volkoren niet bestaat. Dus wanneer u het bekende (lichtbruine) volkorenbrood koopt hebt u het volste koren: 100% van de tarwekorrel.

Maar voor de moderne, milieubewuste, consument is dat blijkbaar niet meer voldoende. En de commercie voldoet graag aan die onredelijke en onnatuurlijke wens van de klant.

Er worden fancy-namen bedacht als "oerbrood" en er worden ingrediënten toegevoegd die het brood donkerder kleuren. In het gunstigste geval zijn dat ingrediënten als rogge, en in het ongunstigste geval gewoon kleurstoffen. De klant wil zwart brood, dus de bakker bakt het.

Dus mensen doe maar normaal en eet volkorenbrood. Voller koren is er niet. En treiter uw kinderen niet met via kunstgrepen donkerder gemaakt brood "omdat het gezonder is". Het is eerder ongezonder, want je weet nooit wat ze erin hebben gedaan!

Pensioenen

Ik vind de huidige discussie over de pensioenen ronduit schandelijk. Iedereen - inclusief overheidsinstanties - doen het nu plotseling voorkomen alsof de (verplichte!) pensioenvoorziening een soort loterij is, waarbij de nieten toevallig allemaal getrokken zijn door de bejaarden die geen kant meer op kunnen.

Toen ik (verplicht!) bij een pensioenfonds werd aangemeld, werd mij dit luid en duidelijk voorgesteld als een spaarbank (noem het van mijn part een levensverzekering) waarin mijn geld op een persoonlijke rekening gestald werd en daar welvaartsvast zou groeien. Daar heb ik voor betaald, en mijn werkgever overigens ook, en nu zegt die spaarbank dat hij nu of in de toekomst mijn uitkering niet meer indexeert en misschien zelfs gaat verlagen. En dat moet ik normaal vinden en begrijpen. Nou, dat doe ik niet. 

Ik heb niemand toestemming gegeven om mijn spaargeld en dat van mijn werkgever risicovol te beleggen. Er is mij bovendien jaarlijks een "pensioenopgave" gestuurd waarin stond hoeveel ik vanaf mijn 65ste als pensioen zou gaan ontvangen. Daar kwamen altijd de bedragen uit die klopten met wat mij vanaf het begin voorgespiegeld was. En nu zouden die 40 maal bevestigde beloofde uitkeringen plotseling omlaag moeten? En dat zou normaal zijn? Die 40 "pensioenopgaven" zouden geheel vrijblijvend geweest zijn?

De banken die door de credietcrisis dreigden om te vallen zijn door de overheid geholpen. En nu een aantal spaarbanken (toevallig pensioenfondsen geheten) die ook dreigen "om te vallen" hebben de daar sparenden gewoon pech en moeten het zelf maar uitzoeken? Nee mensen, zo gaan we niet met elkaar om.

Gisteren trad er in het "Gesprek van de dag" bij Radio West een beheerder van een pensioenfonds op die zich allerlei dingen plotseling niet meer bleek te herinneren: Hij wist plotseling niets meer van de beloofde waardevastheid en hij klaagde er plotseling over (alsof dat van de ene dag op de andere gebeurd was) dat de mensen nu zo oud werden. Daar kon hij ook niets aan doen.

Nee, daar kan hij niets aan doen, maar het CBS publiceert als sinds mensenheugenis jaarlijks de gemiddelde levensverwachting van de Nederlander en als hij die statistieken geraadpleegd had, had hij de "vergrijzing" al lang geleden zien aankomen, en had hij daarop moeten inspelen. 

En zo wordt de schuld op "de economische crisis" en "de vergrijzing" geschoven op de bejaarden. We helpen - als Nederlandse overheid - Griekenland (waar de pensioengerechtigde leeftijd ergens in de 50 ligt), we betalen veel te hoge bedragen aan Europa, we voeren voor oorlog in een uithoek van de wereld waar we niets te zoeken hebben, we willen niet op ontwikkelingshulp bezuinigen, maar we laten wel onze eigen bejaarden in de kou staan. 

 

Klaas Stapert

De naam Klaas Stapert is in Nederland nauwelijks bekend.  Ik heb in de zestiger jaren van de vorige eeuw scheikunde met hem gestudeerd, en ken hem daarom. En omdat we diverse malen een reünie van ons scheikunde-jaar hebben georganiseerd, heb ik hem sinds de tachtiger jaren nog een keer of vijf gezien. De laatste keer vijf jaar geleden. Ik heb toen uitgebreid met hem gesproken over zijn werk.

Klaas Stapert heeft voor een chemicus namelijk een nogal bijzondere loopbaan gekozen: Hij is naar Frankrijk verhuisd en is daar componist van muziek voor speelfims, documentaires en tv-programma's geworden.  En nog vrij succesvol ook.

Volgende maand is er weer een reünie van ons scheikunde-jaar, maar Klaas zal daar, hoewel hij zich oorspronkelijk wel aangemeld had, niet bij zijn. Vanochtend ontving ik namelijk zijn overlijdensbericht. Daar werd ik erg bedroefd van. Vandaar dat ik dit stukje geschreven heb. Klaas Stapert was ouder dan zijn medestudenten. Hij is 72 jaar geworden.

Harry Potter

Je kunt op verschillende manieren kennis nemen van de avonturen van Harry Potter: Je kunt de - oorspronkelijk voor kinderen geschreven - boeken lezen, je kunt luisteren naar de luisterboeken (vanaf cd's of via torrents) en je kunt naar de films kijken. In het laatste geval moet je overigens nog tot volgend jaar zomer op de ontknoping wachten. In de beide andere gevallen weet je nu al hoe het afloopt en kun je nu al bepalen of dat bevredigend is.

Ik heb van de tweede methode gevolgd: Ik heb de luisterboeken in het afgelopen half jaar of zo via een MP3-speler beluisterd. Daar heb ik geen moment spijt van gehad, want die luisterboeken bevatten de integrale tekst, die op fantastische wijze, inclusief het gebruik van "stemmetjes" door de voorleeskunstenaar Jan Meng worden voorgelezen. 

I moet nu, na het luisteren naar de ca. 100 cd's uit de luisterboeken, zeggen dat het verhaal hier en daar een beetje wonderlijk overkomt, maar dat ik toch grote bewondering voor de schrijfster J.K.Rowling heb gekregen, omdat ze een eigen wereld gecreëerd heeft, en de elementen uit die wereld door de zeven boeken heen consequent toepast. En er zitten heel wat "ongebruikelijke" elementen in! 

Natuurlijk heeft Rowling hier en daar leentjebuur gespeeld, maar als je ontdekt hoe ze haar gegevens langzaam doseert, ze van boek tot boek laat terugkeren en uitbreidt, kun je alleen maar grote bewondering hebben voor de 17 jaar werk van J.K. Rowling. Want zeventien jaar werk is het geweest, en gezien de voortgang tussen de zeven boeken hebben de hoofdlijnen uit het verhaal vanaf het begin al vastgestaan. 

Wanneer je al die boeken beluisterd (of gelezen) hebt en je ziet daarna de films, dan ontdek je dat je die films eigenlijk pas kunt begrijpen wanneer je de boeken kent. Degenen die alleen de films hebben gezien (en dus nog op het einde moeten wachten) hebben zich misschien wel geamuseerd, maar hebben eigenlijk geen bal van de door Rowling gecreëerde wereld begrepen. Je moet je echt door die wonderlijke wereld van tovenaars, vervloekingen, dooddoeners, dementors en wat al niet meer, hebben laten absorberen om het geheel te kunnen waarderen als meer dan een oppervlakkig sprookje. De films bevatten slechts hooguit de helft van het beschikbare materiaal. 

Maar goed, ik heb het allemaal geabsorbeerd, in een vrij lange tijd, want ik heb ook nog andere dingen te doen, en nu vraag ik me af of de loop der dingen in de boeken bevredigend is. En eigenlijk moet ik dat  bevestigend beantwoorden. Hoewel met name het einde na eerste lezing wat onbevredigend aandoet (meer zeg ik er niet over) was een ander einde toch niet goed denkbaar. Dat er een soort "deus ex machina" aan te pas moet komen om de laatste losse eindjes te verklaren moeten we daarbij ook maar voor lief nemen. 

Kortom, bekijk de films, maar lees vooral eerst de boeken of luister eerst naar de luisterboeken. Dan wordt er veel duidelijk dat de films niet laten zien. En zijn het nu eigenlijk kinderboeken? Ze zijn wel oorspronkelijk zo bedoeld. Maar naarmate de hoofdpersonen ouder worden worden de boeken ook steeds geschikter voor volwassenen (of minder geschikt voor kinderen?). En in alle zeven boeken zit in ieder geval ook een goede dosis humor!