In vrijwel heel Europa protesteert de vakman tegen de komst van de "Poolse timmerman", de "Poolse loodgieter" of vult u maar in. Maar na een recente ervaring die ik hier zal beschrijven, heb ik niet zoveel begrip meer voor die protesten, die doorgaans ook gepaard gaat met een roep om beschermende maatregelen voor plaatselijke vakmensen.
Wat is mij nu overkomen? Ik heb een klus aan mijn huis die ik zelf niet goed kan opknappen. Daarom heb ik twee locale timmerlieden gebeld om eens te komen kijken. De eerste had een antwoordapparaat aanstaan, en beloofde mij zo spoedig mogelijk terug te bellen. Nooit meer wat van gehoord. Met de tweede heb ik een kleine week geleden een keiharde afspraak gemaakt. Hij zou gisteren tussen 15:00 uur en 15:30 uur komen kijken naar de klus. En misschien raadt u het al:
Hij is niet verschenen en heeft op geen enkele manier iets van zich laten horen. Hij kende mijn naam en adres, dus een telefoontje had makkelijk gekund. Wanneer de belangstelling voor een eerlijke witte klus zo gering is, moet onze vakman niet verbaasd zijn wanneer ik nu eens ga zoeken naar een Poolse collega van hem.
Hebben onze Nederlandse timmerlieden werk in overvloed? Of hebben ze alleen belangstelling voor grote werkzaamheden? Ik weet het niet. Het getuigt in ieder geval noch van beleefdheid, noch van interesse wanneer de vakman zo slordig met zijn potentiële klanten omgaat!
20 april 2007
14 april 2007
De Post
De afgelopen tijd is er nogal wat afgepraat over de diverse postdiensten. Je krijgt tegenwoordig niet alleen van TNT (de vroegere PTT) post in je bus, maar ook van Sandd , van Selectmail en van kleinere postdiensten zoals bij mij in de regio de 'Streekpost'.
De concurrenten van TNT vinden dat de laatste restjes van het monopolie van TNT maar eens op moet houden. TNT raakt hierdoor in paniek en kondigt grote bezuinigingen aan, die ongetwijfeld tot een mindere dienstverlening aanleiding zullen geven.
De concurrenten van TNT werken goedkoper, want die blijken hun mensen per stuk te betalen. Dat is goedkoper dan ze tegen een vast salaris in dienst te nemen. Ja, maar het gaat wel ten koste van de kwaliteit. Geef mij dus toch maar de TNT, ook al is die wat duurder.
Ik geef u een voorbeeld. En dan gelijk het duidelijkste voorbeeld dat ik ken.
Ik ben geabonneerd op de Elsevier. Dat is - zoals u weet - een blad dat sterk aan de actualiteit hangt. Normaliter ligt het blad steevast op vrijdag in de brievenbus, maar daar kwam in januari plotseling verandering in.
De Elsevier lag niet op vrijdag, maar meestal pas op dinsdag in de bus. Die dinsdag is volstrekt onacceptabel voor een opinieweekblad. Het volgende nummer rolt dan immers alweer van de persen.
Met de telefoon in de ene hand en het adreslabel in de andere stond ik de klachtendienst van het blad te bellen, toen het me opviel dat het logo van TNT niet meer op het label stond, maar dat van Sandd. Kortom, de Elsevier dacht slim te zijn door op de portokosten te gaan bezuinigen.
Maar de deeltijdwerker van Sandd had geen zin of geen tijd om op vrijdag bij mij langs te gaan. Op zaterdag werkt hij niet en op maandag slaapt hij blijkbaar uit. Dus werd mijn opinieweekblad op dinsdag bezorgd. Niet zeuren, als het goedkoop moet gaat het nu eenmaal niet zo snel.
Ik was niet de enige die hier moeite mee had, want vanaf februari of maart was alles weer normaal, en stond het vertrouwde logo van TNT er weer op. Laten we hiervan leren dat alles zijn prijs heeft. Of, zoals onze voetbalprofessor zegt: "Elk voordeel hep z'n nadeel". De post kan wel goedkoper bezorgd worden, maar dan moet je niet zeuren over een paar dagen.
Ik vind het merkwaardig dat dit argument in de politieke discussie geen rol heeft gespeeld. Politici lezen de Elsevier blijkbaar niet. Daarom schrijf ik het hier maar eens, in de hoop dat er politici zijn die af en toe eens op internet kijken.
Dames en heren politici, schaf de laatste restje van TNT Post nu niet af, want ik garandeer u dat de concurrentie weliswaar goedkoper, maar (veel) minder zorgvuldig werkt!
De concurrenten van TNT vinden dat de laatste restjes van het monopolie van TNT maar eens op moet houden. TNT raakt hierdoor in paniek en kondigt grote bezuinigingen aan, die ongetwijfeld tot een mindere dienstverlening aanleiding zullen geven.
De concurrenten van TNT werken goedkoper, want die blijken hun mensen per stuk te betalen. Dat is goedkoper dan ze tegen een vast salaris in dienst te nemen. Ja, maar het gaat wel ten koste van de kwaliteit. Geef mij dus toch maar de TNT, ook al is die wat duurder.
Ik geef u een voorbeeld. En dan gelijk het duidelijkste voorbeeld dat ik ken.
Ik ben geabonneerd op de Elsevier. Dat is - zoals u weet - een blad dat sterk aan de actualiteit hangt. Normaliter ligt het blad steevast op vrijdag in de brievenbus, maar daar kwam in januari plotseling verandering in.
De Elsevier lag niet op vrijdag, maar meestal pas op dinsdag in de bus. Die dinsdag is volstrekt onacceptabel voor een opinieweekblad. Het volgende nummer rolt dan immers alweer van de persen.
Met de telefoon in de ene hand en het adreslabel in de andere stond ik de klachtendienst van het blad te bellen, toen het me opviel dat het logo van TNT niet meer op het label stond, maar dat van Sandd. Kortom, de Elsevier dacht slim te zijn door op de portokosten te gaan bezuinigen.
Maar de deeltijdwerker van Sandd had geen zin of geen tijd om op vrijdag bij mij langs te gaan. Op zaterdag werkt hij niet en op maandag slaapt hij blijkbaar uit. Dus werd mijn opinieweekblad op dinsdag bezorgd. Niet zeuren, als het goedkoop moet gaat het nu eenmaal niet zo snel.
Ik was niet de enige die hier moeite mee had, want vanaf februari of maart was alles weer normaal, en stond het vertrouwde logo van TNT er weer op. Laten we hiervan leren dat alles zijn prijs heeft. Of, zoals onze voetbalprofessor zegt: "Elk voordeel hep z'n nadeel". De post kan wel goedkoper bezorgd worden, maar dan moet je niet zeuren over een paar dagen.
Ik vind het merkwaardig dat dit argument in de politieke discussie geen rol heeft gespeeld. Politici lezen de Elsevier blijkbaar niet. Daarom schrijf ik het hier maar eens, in de hoop dat er politici zijn die af en toe eens op internet kijken.
Dames en heren politici, schaf de laatste restje van TNT Post nu niet af, want ik garandeer u dat de concurrentie weliswaar goedkoper, maar (veel) minder zorgvuldig werkt!
07 april 2007
Goede Vrijdag
Op deze dag kijk ik graag naar de Mattheus Passion van Bach. Ik doe dat sinds een aantal jaren uitsluitend nog aan de hand van de DVD van het onvolprezen Kruidvat. Niet omdat die zo goedkoop is, maar omdat ik die het beste vind. Want daarop worden de alto aria's gezongen door Michael Chance.
Die man is zo'n geweldige zanger, dat hij de rest van de zangers ver achter zich laat. Het is een genot om deze man aan het werk te zien. Pure, ongeëvenaarde, perfectie.
Ik heb in mijn leven inmiddels veel verschillende versies van de Mattheus Passion gehoord en gezien, en totdat ik deze versie zag had ik een hekel aan versies waarin de alto aria's vertolkt worden door een man. Dat geldt ook voor de cd versie onder leiding van Ton Koopman, die ik juist om die reden niet vaak beluisterd heb.
Waarom het me van Michael Chance dan wel bevalt? Ik weet het niet. Het - zoals gezegd - is pure perfectie en je kunt je, nadat je hem gehoord en gezien hebt, niet goed voorstellen dat je het ooit mooi vond door een vrouwenstem. Ik heb er weinig aan toe te voegen. Misschien begrijpt u mijn overwegingen wanneer u deze (of een andere) versie met de grote Chance gezien en gehoord hebt. Op naar het Kruidvat dus.
Die man is zo'n geweldige zanger, dat hij de rest van de zangers ver achter zich laat. Het is een genot om deze man aan het werk te zien. Pure, ongeëvenaarde, perfectie.
Ik heb in mijn leven inmiddels veel verschillende versies van de Mattheus Passion gehoord en gezien, en totdat ik deze versie zag had ik een hekel aan versies waarin de alto aria's vertolkt worden door een man. Dat geldt ook voor de cd versie onder leiding van Ton Koopman, die ik juist om die reden niet vaak beluisterd heb.
Waarom het me van Michael Chance dan wel bevalt? Ik weet het niet. Het - zoals gezegd - is pure perfectie en je kunt je, nadat je hem gehoord en gezien hebt, niet goed voorstellen dat je het ooit mooi vond door een vrouwenstem. Ik heb er weinig aan toe te voegen. Misschien begrijpt u mijn overwegingen wanneer u deze (of een andere) versie met de grote Chance gezien en gehoord hebt. Op naar het Kruidvat dus.
05 april 2007
Fooien
Ik weet dat velen hier anders over denken, maar ik geef zelden een fooi in de horeca. De horecaffers hebben ons met de intrede van de Euro dermate getild, dat ik het niet no0dig vind daar nog meer aan toe te voegen.
Zo betaalde ik kort na de introductie van de Euro € 3 in de Dr. Anthon Philipszaal in Den Haag voor een kopje koffie dat via een slang in een dun plastic bekertje geplempt werd. Dat was dus zes gulden zestig voor een derderangs kopje koffie. Daarmee was voor mij de maat gelijk vol. Toen de gulden er nog was zou niemand zo'n bedrag betaald hebben, maar kort na de introductie van de nieuwe munt realiseerde je je dat pas later.
Nog steeds vraagt de horeca belachelijke prijzen. Sinds mijn vrouw en ik nieuwe fietsen gekocht hebben gaan we graag en flinke fietstocht maken, en vaak hoort daar een eenvoudige doch voedzame maaltijd bij. Zo waren we onlangs in een pannenkoekenhuisje, waar we ieder een pannenkoek en een kopje koffie namen. Dat kostte € 16,50 oftwel € 8,25 per pannenkoek met koffie. Niet bepaald goedkoop, maar tegenwoordig normaal.
De echte ergernis kwam toen ik betaalde. Je betaalt in de prijs al een bedieningstoeslag, dus ik vond het niet nodig om nog een fooi te geven. Ik gaf dus € 20 en verwachtte € 3,50 terug te krijgen. De serveerster vroeg mij echter tot mijn grote verbazing, nadat ze opvallend lang had zitten rommelen met haar wisselgeld, "Hoeveel wilt u terug hebben?"
Ik was verbijsterd en zei: "Gewoon, de rest, € 3,50". Ze graaide in haar beurs en haalde het wisselgeld eruit. Maar er kon toen geen bedankje of vriendelijke groet meer van af. Ze gooide het geld op tafel en liep weg. Had ik voor die hebberigheid nog een fooi moeten geven? Wanneer het antwoord "ja" zou zijn hoor ik dat graag van mijn lezers. Maar dan wel met een motivering.
Zo betaalde ik kort na de introductie van de Euro € 3 in de Dr. Anthon Philipszaal in Den Haag voor een kopje koffie dat via een slang in een dun plastic bekertje geplempt werd. Dat was dus zes gulden zestig voor een derderangs kopje koffie. Daarmee was voor mij de maat gelijk vol. Toen de gulden er nog was zou niemand zo'n bedrag betaald hebben, maar kort na de introductie van de nieuwe munt realiseerde je je dat pas later.
Nog steeds vraagt de horeca belachelijke prijzen. Sinds mijn vrouw en ik nieuwe fietsen gekocht hebben gaan we graag en flinke fietstocht maken, en vaak hoort daar een eenvoudige doch voedzame maaltijd bij. Zo waren we onlangs in een pannenkoekenhuisje, waar we ieder een pannenkoek en een kopje koffie namen. Dat kostte € 16,50 oftwel € 8,25 per pannenkoek met koffie. Niet bepaald goedkoop, maar tegenwoordig normaal.
De echte ergernis kwam toen ik betaalde. Je betaalt in de prijs al een bedieningstoeslag, dus ik vond het niet nodig om nog een fooi te geven. Ik gaf dus € 20 en verwachtte € 3,50 terug te krijgen. De serveerster vroeg mij echter tot mijn grote verbazing, nadat ze opvallend lang had zitten rommelen met haar wisselgeld, "Hoeveel wilt u terug hebben?"
Ik was verbijsterd en zei: "Gewoon, de rest, € 3,50". Ze graaide in haar beurs en haalde het wisselgeld eruit. Maar er kon toen geen bedankje of vriendelijke groet meer van af. Ze gooide het geld op tafel en liep weg. Had ik voor die hebberigheid nog een fooi moeten geven? Wanneer het antwoord "ja" zou zijn hoor ik dat graag van mijn lezers. Maar dan wel met een motivering.
Abonneren op:
Posts (Atom)