Wanneer u het mooie eiland Phuket in Thailand ooit bezoekt krijgt u te maken met de meest irritante groep menden die ik in mij inmiddels toch al vrij lange leven heb meegemaakt: de chauffeurs van de 'tuk-tuks' in Phuket. De tuk-tuks in Phuket zijn een soort kleine bestelwagentjes, waar ca. vier passagiers in passen.
Het is allemaal zo mooi begonnen: de chauffeurs moesten de srtad door rijden en idereen meenemen die ze aanhield, voor een prijs van 20 baht (ca. EUR 0,50) per persoon per ritje. Je deelde het voertuig dan met anderen. Wanneer de bestemming onredelijk ver uit de vaste route lag mocht de chauffeur je wat meer vragen, maar dat heb ik in die tijd zelden of nooit meegemaakt.
Langzaam maar zeker ontdekten de chauffeurs dat buitenlanders de geldpest hebben en ieder gevraagd bedrag gewoon betalen, dus al snel werd aan buitenlanders voor een kort ritje geen 20, maar 100 baht gevraagd. In het stadje Patong durfden deze hufters zelfs 500 baht voor een ritje van één kilometer te vragen. Gewoon van de ene kant naar de andere kant van de kern van het dorp.
Maar het werd nog irritanter. Er waren 'slimme jongens' die ontdekten dat je een "tour" kon aanbieden van - zeg - een halve dag. Daar moet een toerist dan 1500 tot 2000 baht voor betalen. En dat is nu de norm geworden. Een kort ritje zit er gewoon niet meer in met een tuk-tuk in Phuket. En de chauffeurs zijn nu echt vreselijk hinderlijk. Twee recente ervaringen (voor het gemak grotendeels uit gebrekkig Engels in het Nederlands vertaald:
- "Hey you" (dat is de gebruikelijke manier om een buitenlander aan te spreken), "you want tour"? "Nee, dank u wel, ik ken het hele eiland al erg goed, want ik kom hier al twintig jaar." "Dat geloof ik niet, want waarom hebt u dan een camera bij u?" (De brutale hufter!) "Omdat ik soms wat nieuwe foto's wil maken". "Maar u hebt de Big Buddha vast nog niet gezien. Die is er nog maar net." (Slimme test van hem, want de Big Buddha bestaat pas twee of drie jaar.) "Nee, daar ben ik twee jaar geleden geweest." En zo ging het nog even door. Hij kon me naar een mooie dierentuin brengen (waar ze onder meer apen martelen door ze te laten fietsen en met elkaar te laten vechten; mooie dierentuin!), naar een vlindertuin (die best aardig is, en die ik daarom al drie keer gezien heb), naar een mooie Tempel (hij bedoelt Wat Chalong, die je eigenlijk bij ieder bezoek aan Phuket moet bezoeken) en ga zo maar door.
- Twee jaar geleden wilden we een kort ritje in Phuket Town naar een familielid maken. Dat zou maximaal 50 baht voor twee personen mogen kosten. Omdat we geen zin in lopen hadden zijn we gaan onderhandelen. Hij begon met enkele honderden baht te vragen, en na pijnlijk lange onderhandelingen kwamen we uit op het voor Phuket schandelijk hoge bedrag van 100 baht. Hij bracht ons naar zijn gammele voertuig, maar toen we wilden instappen zei hij dat hij het toch maar niet deed en dat hij alleen interesse had in een tour. Je zou zo'n vent toch ter plaatse moeten wurgen, als daar in Thailand de doodstraf niet op stond!
Dit soort schandelijk gedrag moet je normaal gaan vinden als je in Phuket op vakantie bent. En dat terwijl er een prachtige regeling is (zie de tweede alinea). Maar de heren chauffeurs zijn te lui geworden om te werken. Een keer per dag een tour (omdat die stomme toeristen de belachelijke prijs daarvan gewoon betalen) is interessanter dan rondrijden en voor 20 baht mensen meenemen.
Ze staan dan ook de godganse dag op bepaalde plaatsen in de stad met tientallen tuk-tuks niets te doen. Behalve dan aan iedere toerist vragen "Taxi, mister?" Het is inmidels zo uit de hand gelopen dat als je uit een bus, tuk-tuk of ander voertuig stapt er onmiddellijk tien klaar staan met "Taxi, mister?". Ja, waarom zou je eigenlijk uit het openbaar vervoer stappen? Om een tour te gaan maken of omdat je je bestemming bereikt hebt?
Waarom erger ik me zo gruwelijk aan dat tuk-tuk tuig uit Phuket? Omdat het land een hoofdstad heeft, Bangkok genaamd, waar je in een taxi met airco een forse rit kunt maken voor bv. 100 baht (zeg EUR 2,50). Je zit dan soms wel een uur in de taxi. De taximeter staat als je instapt op 35 baht (als sinds mensenheugnis) en loopt tergend langzaam op. Als de taxi stil staat in een file gaat de meter op halve snelheid verder. In Bangkok kun je overal een taxi krijgen door eenvoudig je hand op te steken. Geen gesjoemel over de prijs, gewoon de meter aan en betalen wat daarop staat.
Daarom erger ik me aan die luie honden in Phuket. Ze zitten de hele dag op hun achterwerk en schiijnen er een keer per dag in te slagen om een toerist af te zetten. De taxichauffeurs in Bangkok daarentegen werken de hele dag hard en verdienen uiteindelijk misschien niet meer dan die luilakken uit Phuket. Als er zoiets bestaat als de hel, horen al die luie kerels uit Phuket daar stuk voor stuk thuis.
Samengevat: Onderhandelen en dan op het laatste moment toch niet doen wat je afgesproken hebt en toeristen die niet in je aanbod voor een veel te dure tour trappen een "examen" afnemen om te kijken of ze echt wel eerder op het eiland geweest zijn en of ze de nieuwste attracties kunnen opnoemen. Tuig van de richel noem ik het. Gelukkig zijn er inmiddels drie buslijnen in Phuket Town, waarmee je op heel veel plaatsen kunt komen, voor een prijs van 10 (tien) baht per rit. Ik mag hopen dat mijn mede-toeristen dit ook ontdekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten