Buitenlands geld via uw bank? Nee hoor.

Ik ben dit jaar weer eens naar een niet-Euro land op vakantie geweest. Voordat ik vertrok heb ik een bezoekje aan mijn bank gebracht om vast wat wat Euro's om te wisselen in de stabielere munten van het land van mijn keuze.

Tot mijn verbijstering doen de banken daar niet meer aan. "Nee meneer, we hebben geen kasgeld meer en helemaal geen buitenlands geld". "Maar u bent toch een bank en banken wisselen toch geld?" "Nee meneer, die tijd is voorbij. Ik kan het wel voor u op Schiphol klaar laten leggen, maar dan moet u minimaal EUR 1000 omwisselen". "Dank u wel, ik dacht aan een kleiner bedrag, want ik loop niet graag met EUR 1000 (of de tegenwaarde ervan) op zak. Bovendien zie ik niet in wat ik op Schiphol zou moeten doen wanneer ik met de auto naar -- op vakantie ga".

"Het enige dat ik u dan nog kan adviseren is om naar het station te gaan en geld te wisselen bij de GWK. Die hebben nog wel buitenlands geld". Verbijsterd heb ik dit advies opgevolgd. Kijkt u ter informatie maar eens wat mijn bank rekent voor transacties met buitenlands geld waar ze nog wel schoorvoetend aan willen meewerken.

Het is maar dat u het weet: uw bank doet maar weinig bankzaken waar geen grof geld mee te verdienen is.

Hulp aan Afrika

In de Hoorn van Afrika heerst honger. Dat is een uitermate ernstige zaak. De vraag is alleen wie er nu geld moet geven om de plaatselijke krijgsheren eerst om te kopen en voor de rest van het geld voedsel te kopen, in de hoop dat dat ooit op de bestemde plek aankomt. Een georganiseerde overheid schijnt er in Somalië niet te bestaan.

Je hoeft je in een dergelijk geval van hongersnood niettemin niet in de eerste plaats af te vragen of al het gedoneerde geld goed terecht komt. Het gaat er natuurlijk om dat er zoveel mogelijk van de hongerenden gered worden.

Maar in dit geval is de situatie het ernstigst is in Somalië, een land waar de belangrijkste - zo niet de enige - bron van inkomsten het kapen van schepen is, waarvoor vervolgens vele miljoenen aan losgeld gevraagd (en betaald!) worden.

Wat nu? Moeten we er vrede mee hebben dat de geldbuidels van de kapende krijgsheren gesloten blijven en moet de hulp uitsluitend van buitenaf komen? En kan het kapen van schepen vervolgens gewoon doorgaan? In de kapings-business wordt nu immers flink verlies geleden, omdat de ogen van de internationale gemeenschap zo indringend op Somalië gericht zijn.

Ik ben er in dit geval een voorstander van dat de uiterst noodzakelijke voedselhulp in de eerste plaats "uit de regio" komt. Die piraten-krijgsheren mogen echt wel aan hun eigen volk denken. Daarna wil ik ook wel bijdragen. Of is dit een erg egoïstisch standpunt?

Net doen of er in dat land geen geld is en er alleen maar hongerende mensen zijn gaat mij op dit moment nog te ver.

Gezondheidszorg

De gezondheidszorg is in ons land pure business geworden. Het gaat niet meer om de gezondheid van de patiënt, maar het gaat er alleen nog maar om hoeveel geld er aan die patiënt verdiend kan worden (voor de zorginstelling) of hoeveel er nu juist op die patiënt bespaard kan worden (door de zorgverzekeraar).

Wanneer je de beslissingen in de zorg in handen van verzekeraars geeft, gaat het natuurlijk alleen nog maar om hoe je zoveel mogelijk op de patiënt kunt besparen. Dat hebben we zien aankomen. De aandeelhouders willen geld zien. En ook als er geen winstoogmerk bij een verzekeraar zou zijn moet er natuurlijk niet meer uitgegeven worden dan strikt noodzakelijk is. Dat is de ene kant van de zaak.

Bij de zorginstellingen gaat er alleen nog maar om hoe je zo veel mogelijk aan de patiënt kunt verdienen. Want een ziekenhuis dat geen behoorlijke "productie" maakt kan beter sluiten of raakt zijn subsidie kwijt. Dat is de andere kant van de zaak. Een duivels dilemma dus. Zoveel mogelijk besparen aan de ene kant, maar tegelijkertijd zoveel mogelijk verdienen aan de andere kant. En dat over de rug van de patiënt.

Neem nou een ziekenhuis waar een resistente bacterie heerst. Dat houden ze het liefst zo lang mogelijk onder de pet. Want als ze het bekend maken komen er uiteraard minder patiënten, en wordt er minder verdiend. Onder de pet houden dus maar, want "in het veen kijkt men niet op een turfje" en "the show must go on".

Om over de thuiszorg nog maar te zwijgen. Daar moesten al die kleine efficiënt werkende organisaties zo nodig gaan fuseren tot grote ondernemingen, omdat er dan meer mee te verdienen is. En daardoor wordt het onbetaalbaar, want er moeten in zo'n grote organisatie enkele lagen aan management tussengevoegd worden.

En nu dus maar hopen dat u en ik niet in dat medische circuit terecht komen.

De zoon van Harry Potter

Toevallig ontdekte ik een paar dagen geleden op www.goodreads.com dat er al drie boeken verschenen zijn over James Potter, de oudste zoon van Harry Potter. En een ervan is zelfs al in het Nederlands vertaald.

De boeken zijn natuurlijk niet door J.K. Rowling geschreven, want dan had u het ook al geweten, maar ze hebben wel een (erg) hoge waardering van de leden van de site Goodreads. En bovendien zijn ze gratis te downloaden, dus wat let u om eens te kijken of ze u net zo goed bevallen als de Harry Potter boeken?

De boeken hebben bovendien leuke websites. Kijk bijvoorbeeld eens naar de website http://www.elderscrossing.com/ van het eerste deel. Daar kunt u dat deel in zowel de Engelse versie als de Nederlandse als PDF downloaden en een lueke trailer (en nog veel meer) zien. Maar als ik het goed gezien heb kunt u alleen via Goodreads kiezen tussen PDF en ePub-versies om gratis te downloaden.

Veel plezier ermee!

De BBC revancheert zich

Ik heb een tijdje geleden geschreven dat de detective-serie op tv helemaal overgenomen is door de Scandinaviërs. Gelukkig heeft de BBC niet stilgezeten, na enkele lelijke missers, en hebben de Britten weer een product op de buis gezet van hoge kwaliteit: Aurelio Zen heet de serie en daarin zien we weer dat de Engelsen het vak nog niet verleerd hebben.

De serie gaat over een politiebureau in Rome, waar iedereen min of meer corrupt is, behalve deze Aurelio Zen. De locaties zijn mooi tot prachtig, de acteerprestaties, het camerawerk en de regie zijn prima en de verhalen zitten goed in elkaar. Het zijn (voorlopig?) verhalen die gebaseerd zijn op boeken, en dat helpt altijd. Het is nu eenmaal niet mogelijk om jarenlang goede verhalen te schrijven voor tv-series, en dan nog in een tempo waarin een auteur in het echte leven nooit werkt. 

Ik heb maar één puntje van kritiek: de karakters gedragen zich zo door-en-door Engels, dat het eigenlijk gaat over een Londens politiebureau dat op onverklaarbare wijze midden in Rome blijkt te staan. Maar dat detail vergeef ik de makers graag. Dat hitsige Italiaanse gedoe is niets voor mij.

De BBC neemt met Aurelio Zen op een waardige manier revanche op de Deense, Noorse en Zweedse collega's. De BBC-detective is terug na enkele zeer matige tot slechte producten!