De Eurogroep

Wanneer u dit leest is er in de Eurogroep mogelijk al iets beslist (waarschijnlijk een nieuw uitstel), maar wanneer ik dit schrijf is de vergadering die moet beslissen over wel of geen nieuwe steun aan Griekenland voor (afhankelijk welk nieuwsbulletin u gehoord heeft) na 8 of 18 uur praten geschorst.

Ik wil het hier niet te veel hebben over wat ze zouden moeten beslissen, want er komt toch iets anders uit dan eruit zou moeten komen, maar wel over de extreme besluiteloosheid van de Eurogroep en, in het verlengde daarvan, de EU.

Na een half jaar eindeloos vergaderen zonder dat er beslissing genomen is, zou dit weekend de beslissing dan eindelijk genomen moeten worden of Griekenland nog meer steun krijgt of niet. En gaat u er maar gerust van uit dat er ook al het nodige vooroverleg heeft plaatsgevonden. Bij normale mensen zou er dus aan het begin van de vergadering een stemronde gehouden worden hoe de verhoudingen liggen (dat is in dat vooroverleg eigenlijk al gebeurd, maar ja). Dan worden de koppige dissidenten een beetje onder druk gezet, en klaar. Een beslissing. Of die nu goed is of niet, het moet er maar eens van komen.

Zo gaat het kennelijk niet binnen de Eurogroep. Daar vergaderen ze zicht kleurenblind en stellen de beslissing (hoogstwaarschijnlijk) weer uit. En dan hebben we het over degenen die beslissen over onze munteenheid! Totaal gebrek aan besluitvaardigheid.

Vervolgens (als er nog iets te bespreken is) gaan de regeringsleiders van de hele EU (30 deelnemers) hier ook nog eens over vergaderen. Daar komt natuurlijk helemaal nooit iets uit, want meneer Barroso vond het zo hard nodig om de EU uit te breiden tot 30 landen.

En zo zet de EU zich weer eens te kijk tegenover de rest van de wereld. Amerika spreekt er al maanden luid en duidelijk schande van (maar de EU is doof en blind), Poetin krijgt een lachstuip (maar heeft niets te bieden, behalve roebels) en de Chinezen tellen hun Yuans alvast om heel Griekenland over te kunnen nemen en daar de Yuan in te voeren en er een Chinese regering neer te zetten. Dat lijkt me het meest waarschijnlijke scenario bij de blijvende besluiteloosheid van Brussel.

En wat is nu eigenlijk het probleem? In Griekenland worden geen belastingen geïnd. Dus de Grieken kunnen nu wel zeggen dat ze de BTW gaan verhogen van 13% naar 23%, maar als niemand die BTW int gebeurt er niets en lopen de schulden van het land alleen maar verder op.
En verder betalen met name de allerrijksten (de miljardairs) helemaal geen belasting. En niemand in Griekenland durft daar iets tegen te doen.

Dat is het hele probleem in een notendop, waar een half jaar plus een nacht over gepraat moet worden. De enige oplossing zou zijn om het land onder curatele te plaatsen van niet-corrupte EU-ambtenaren met grote bevoegdheden. Maar waar vind je dergelijke niet-corrupte ambtenaren, die ook nog eens de miljardairs durven aan te pakken, in Europa?

Belediging van het staatshoofd

Plotseling is belediging van het staatshoofd een "hot item". Links Nederland slijpt de messen al om de betreffende strafbepaling uiit het wetboek van strafrecht te schrappen. Dat allemaal omdat een mannetje (met een niet-Nederlandse achtergrond, zodat hij dus niets met ons Koninklijk Huis heeft en zich mogelijk niet realiseert dat anderen daar wel iets mee hebben) tegen de monarchie is.

Dat is overigens nog tot daaraan toe. Iedereen mag zijn eigen ideeën hebben en - zolang dat gebeurt op een manier die niet in strijd met de wet is - daar uiting aan geven. Dit mannetje meent aan zijn republikeinse opvattingen (als hij al ouden wijs genoeg is om daarover serieus nagedacht te hebben) uiting te moeten geven door in uiterst ongepaste bewoordingen de personen van de Koning en de Koningin te beledigen. 

Hij roept niet "leve de republiek", of woorden van gelijke strekking, maar uit zich op onwaardige wijze over het Staatshoofd. En hij vindt dat hij daarmee zijn mening over "de republiek" uit. Hij heeft kennelijk nooit de eerste beginselen van het staatsrecht tot zich genomen en weet daarom kennelijk niet dat het Staatshoofd zich niet in het openbaar kan verdedigen.

Daarom vind ik dit zo'n minne actie. Nu heeft dat mannetje een transactie aangeboden gekregen om door betaling van € 500 strafvervolging af te kopen. Maar daar gaat hij niet op in. Hij "uitte alleen maar zijn mening". Welke mening? Dat de persoon van het staatshoofd met niet te herhalen opmerkingen door het slijk gehaald mag worden?

Hij heeft inmiddels een "advocaat voor kwaaie zaken" gevonden die hem - ongetwijfeld op kosten van de belastingbetaler - zal verdedigen op zijn (eventuele) proces.

Pauw heeft het nodig gevonden om dit mannetje in zijn talkshow uit te nodigen, samen met nog een mannetje met een niet-Nederlandse achtergrond, die zei "cabaretier" te zijn. Vroeger was cabaret iets om te lachen, maar nu schijnt de grap van "cabaret" te zijn om te kijken hoe ver je kunt gaan zonder in de bak te belanden. 

Tijdens de uitzending van Pauw werden de beledigingen van het staatshoofd door de "cabaretier" en het mannetje voortgezet en verergerd. De "cabaretier" meende, gierend van de lach, dat je de geuite beledigingen ook letterlijk mocht opvatten en begon naar aanleiding daarvan een paar weerzinwekkende "grappen" te maken. Hij was van mening dat ook die (volledig irrelevante) opmerkingen als vrije meningsuitingen gezien moesten worden.

Helaas werd een dag later door het openbaar ministerie bekend gemaakt dat de vervolging van het mannetje wordt opgeschort. Als dat zou leiden tot een sepot, dan hoeft dat mannetje zijn transactie waarschijnlijk niet eens te betalen! Laten we dus maar hopen dat het OM tot inkeer komt en alsnog tot vervolging overgaat. Het betreft tenslotte een aanval onder de gordel op de persoon van het staatshoofd en zijn echtgenote. Dat is nogal wat, zou ik zeggen! En nogmaals: het gebruiken van onnodig grievende of beledigende termen om je standpunt te verwoorden heeft hoegenaamd niets met vrije meningsuiting te maken.

In Thailand staat op belediging van het staatshoofd of zijn directe familieleden een minimum gevangenisstraf van drie jaar, tot maximaal 15 jaar. En van die bepaling wordt druk gebruik gemaakt. Daar zitten de gevangenissen vol met mannetjes zoals het mannetje waar dit stukje over gaat en de "cabaretier".

Hoe het met dat mannetje gaat aflopen zullen we nog wel zien. Maar een volwassen journalist als Pauw hoort dit soort randfiguren niet in zijn uitzending toe te laten, en als hij dat al doet, hoort hij het gesprek op het juiste moment af te breken. Of overschat ik Pauw, als ik hem kwalificeer als een volwassen journalist?

Gone with the Wind (de film)

De film kun je het best bekijken als je het boek al gelezen hebt,  maar ook zonder die kennis is deze film uit 1939 (ruim 75 jaar geleden!) een nog een overtroffen meesterwerk. De film volgt het boek vrijwel naadloos. Alleen gaat alles nu wel in sneltreinvaart, als je het boek gelezen hebt. Reken maar op steeds100 bladzijden in 20 minuten. Maar ondanks het feit dat de film vier uur duurt, verveelt hij geen moment.

Dat is op zich al een vermeldenswaardig feit. Er bestonden in die tijd nog nauwelijks kleurenfilms, en deze duurt dan ook nog eens een recordtijd van vier uur. Dat moet dus een riskante onderneming geweest zijn in 1939.

Ook de dialogen zijn meestal letterlijk hetzelfde als in het boek. In 1939 wisten ze kennelijk nog hoe ze een film naar een boek moesten maken en werd er geen over het paard getilde jongeman ingehuurd om alles wat smeriger te maken. 

Misschien maakt de film hier een daar een wat verouderde indruk, maar dat is maar incidenteel. Veel hedendaagse filmmakers kunnen nog heel wat van deze film leren. 

Computeranimatie bestond gelukkig nog niet. Er werden gewone trucages gebruikt. Zo is het massale veldhospitaal niet getekend, zoals dat nu zou gebeuren, maar liggen er hier en er om het geheel een wat vollere indruk te laten maken, hier en daar poppen tussen de vele figuranten.

Het acteerwerk is onovertroffen en de casting is briljant te noemen. Iedereen ziet er zo ongeveer uit, zoals je je had voorgesteld tijdens het lezen van het boek. Het is dus niet nodig om een remake van deze prachtige film te maken. Het is niet goed denkbaar dat daar een gelijkwaardig product uit zou kunnen ontstaan. 

De nog overal verkrijgbare bevat de hele film, plus de ouverture, de pauzemuziek en de muziek die gedraaid werd tijdens het verlaten van de bioscoop.