Buitenlands geld via uw bank? Nee hoor.

Ik ben dit jaar weer eens naar een niet-Euro land op vakantie geweest. Voordat ik vertrok heb ik een bezoekje aan mijn bank gebracht om vast wat wat Euro's om te wisselen in de stabielere munten van het land van mijn keuze.

Tot mijn verbijstering doen de banken daar niet meer aan. "Nee meneer, we hebben geen kasgeld meer en helemaal geen buitenlands geld". "Maar u bent toch een bank en banken wisselen toch geld?" "Nee meneer, die tijd is voorbij. Ik kan het wel voor u op Schiphol klaar laten leggen, maar dan moet u minimaal EUR 1000 omwisselen". "Dank u wel, ik dacht aan een kleiner bedrag, want ik loop niet graag met EUR 1000 (of de tegenwaarde ervan) op zak. Bovendien zie ik niet in wat ik op Schiphol zou moeten doen wanneer ik met de auto naar -- op vakantie ga".

"Het enige dat ik u dan nog kan adviseren is om naar het station te gaan en geld te wisselen bij de GWK. Die hebben nog wel buitenlands geld". Verbijsterd heb ik dit advies opgevolgd. Kijkt u ter informatie maar eens wat mijn bank rekent voor transacties met buitenlands geld waar ze nog wel schoorvoetend aan willen meewerken.

Het is maar dat u het weet: uw bank doet maar weinig bankzaken waar geen grof geld mee te verdienen is.

Hulp aan Afrika

In de Hoorn van Afrika heerst honger. Dat is een uitermate ernstige zaak. De vraag is alleen wie er nu geld moet geven om de plaatselijke krijgsheren eerst om te kopen en voor de rest van het geld voedsel te kopen, in de hoop dat dat ooit op de bestemde plek aankomt. Een georganiseerde overheid schijnt er in Somalië niet te bestaan.

Je hoeft je in een dergelijk geval van hongersnood niettemin niet in de eerste plaats af te vragen of al het gedoneerde geld goed terecht komt. Het gaat er natuurlijk om dat er zoveel mogelijk van de hongerenden gered worden.

Maar in dit geval is de situatie het ernstigst is in Somalië, een land waar de belangrijkste - zo niet de enige - bron van inkomsten het kapen van schepen is, waarvoor vervolgens vele miljoenen aan losgeld gevraagd (en betaald!) worden.

Wat nu? Moeten we er vrede mee hebben dat de geldbuidels van de kapende krijgsheren gesloten blijven en moet de hulp uitsluitend van buitenaf komen? En kan het kapen van schepen vervolgens gewoon doorgaan? In de kapings-business wordt nu immers flink verlies geleden, omdat de ogen van de internationale gemeenschap zo indringend op Somalië gericht zijn.

Ik ben er in dit geval een voorstander van dat de uiterst noodzakelijke voedselhulp in de eerste plaats "uit de regio" komt. Die piraten-krijgsheren mogen echt wel aan hun eigen volk denken. Daarna wil ik ook wel bijdragen. Of is dit een erg egoïstisch standpunt?

Net doen of er in dat land geen geld is en er alleen maar hongerende mensen zijn gaat mij op dit moment nog te ver.