Vakkennis

We weten allemaal langzamerhand wel dat de vakkennis van de middenstand niet geweldig meer is. Maar de onderstaande conversatie, vandaag opgevangen bij een textiel-discounter, spant voor mij voorlopig de kroon.

De discounter verkocht bolletjes materiaal om mee te handwerken (breien,haken ...). De bolletjes zage eruit als wol,maar bestonden - blijkens het etiket - uit een mengsel van synthetische materialen. Geen wol dus.

KLANT: "Mevrouw, verkoopt u ook deze bolletjes ook van wol?"
VERKOOPSTER: "Dit is wol, mevrouw."
KLANT: "Nee, dit is synthetisch materiaal. Kijkt u maar op het etiket. Ik zou liever wol hebben."
VERKOOPSTER: "Wat voor wol bedoelt u dan? Dit is echte wol!"
KLANT: "Ik bedoel wol van schapen."
VERKOOPSTER: "Bestaat dat ook? Zo ver gaat mijn kennis niet."

Klant perplex. Einde opgevangen discussie. Geen verder commentaar!

BUMA ziet even het licht

De BUMA was even van plan om webmasters die embedded stukjes video op hun site zetten een rekening te sturen. Dat werd tenminste op het journaal dreigend aangekondigd door een bejaarde heer van de BUMA, die vermoedelijk het internet nog nooit bezocht had.

Nu is hij zo geschrokken van de reacties dat hij het toch maar niet doet. Luisterde hij maar wat vaker naar de internetgemeenschap. Hij had beter zelf vooraf even kunnen bedenken waar het eigenlijk om gaat. Die embedded filmpjes van YouTube zijn naar mijn stellige overtuiging niets anders dan gewone links.

Wanneer je op zo'n link klikt gaat er op de servers van YouTube een stukje streaming Flash video draaien. De webmaster die de link op zijn site gezet heeft, staat daar buiten. Alles gebeurt ergens in de VS. En als YouTube daarmee auteursrechten schendt, moet meneer maar naar YouTube gaan en niet naar de webmaster die een linkje geplaatst heeft.

Maar goed, na veel denken heeft de BUMA ontdekt dat het niet zo verstandig is om die rekeningen te gaan versturen. Laten we er maar geen woorden meer aan vuil maken en de BUMA laten wat het is: Een fossiel uit een vervlogen tijd.

Hiltl

Ik zie de laatste tijd steeds vaker producten en advertenties van een fabrikant van (blijkbaar voortreffelijke) herenbroeken, met de wat wonderlijke naam Hiltl. Nou weet ik niet of ik de enige ben, maar ik krijg bij die naam iedere keer een associatie met de naam van de overbekende oorlogsmisdadiger Adolf H.

Hoe kom je er nu toch bij of je (Duitse) bedrijf Hiltl te noemen? Er zijn toch ook wel namen te bedenken die minder snel associaties oproepen met de "bekende Duitser"? Ik kan er in ieder geval maar moeilijk toe komen om producten van dit bedrijf aan te schaffen.

Of moet ik het bovenstaande maar helemaal vergeten en een herenmodezaak binnenstappen en luidkeels om een Hiltl broek gaan vragen? Ik heb het onbehaaglijke gevoel dat de hele zaak me dan gaat aanstaren. Of moet ik de verkoper de naam van het bedrijf zachtjes in het oor fluisteren, met het gevaar dat men dan onjuiste gedachten over mijn geaardheid krijgt?

Nee, ik geloof dat ik toch maar een broek van een ander merk ga kopen, al is de kwaliteit daarvan misschien wat minder. Want om met de naam Hiltl op mijn achterwerk geborduurd rond te lopen zit me niet lekker!